รักที่ไม่เคยได้รับ

แสงแดดส่องทะลุผ้าม้านสีเข้มมากระทบผิวของสองหนุ่มสาวที่นอนกอดกันบนเตียงใหญ่ ชายหนุ่มขยี้ตาก่อนจะลืมตามามองใบหน้าหวานที่อยู่ห่างจากสายตาเขาไม่กี่เซ็น เขาสำรวจใบหน้าหวานและผิวกายที่ขาวอมชมพูปะทะแดดก่อนจะยิ้มออกมาแล้วกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น

“ ตื่นแล้วหรอครับ ” เขาเอ่ยถามภรรยาสาวที่พยายามก้มหลบสายตาเขา

“ ค่ะ ”

“ นอนต่อก็ได้นะ พี่รู้ว่าฟางเหนื่อย ” เขากระซิบข้างหูเธอเบาๆ ใจหนึ่งก็อยากจะต่ออีกสักยกก็ร่างกายเธอกับเขาสัมผัสกันขนาดนี้

ใครจะทนไหว แต่ดูจากสภาพของเธอแล้วไม่น่าจะไหว

“ คุณ…. ” ใบหน้าหวานตอนนี้แดงไม่ต่างจากมะเขือเทศ

“ หยุด ไม่ต้องเรียกพี่ว่าคุณแล้ว ต่อไปนี้ฟางต้องเรียกว่าพี่โทโมะหรือจะเรียกว่าที่รักก็ได้นะพี่ไม่ว่า เข้าใจไหม ”

“ เข้าใจค่ะ คุณ.. พี่โทโมะ ”

“ หรือจะเรียกว่า……ก็ได้นะครับที่รัก ”

“ เรียกว่าอะไรค่ะ ”

“ สามีคร้า ” ชายหนุ่มกระซิบข้างหูเธอ จนคนได้ยินหน้าแดงกว่าเดิม

“ พอได้แล้วฟางก็อายเป็นนะ พี่รีบไปอาบน้ำได้แล้วจะได้ไปทำงาน ” ร่างบางดันร่างสูงลงจากเตียงแต่คงสู้แรงชายหนุ่มไม่ได้

“ ฟางก็ไปอาบกับพี่สิ ” วิศวะดึงร่างบางให้ลงจากเตียงพร้อมเขาแต่ต้องตกใจเมื่อภรรยาสาวร้องด้วยความเจ็บปวดแล้วทรุดลงข้างเตียง

“ อ๊ายยยยยย ฟางเจ็บ ” แค่ขยับตัวลุกเมื่อกี่ความเจ็บปวดตรงกายสาวก็เกิดขึ้นอย่างทรมาน

“ ฟางเจ็บมากไหม พี่ขอโทษ พี่ลืมว่ามันคือครั้งแรกของเรา ” ชายหนุ่มอุ้มร่างบางขึ้นไปนอนบนเตียง และห่มผ้าให้ตามเดิม

“ ฟางโอเคแล้วค่ะ พี่โทโมะไปทำงานเถอะ ”

“ ภรรยาพี่ไม่สบายจะให้พี่ไปทำงานได้ไงล่ะ ก็คนมันเป็นห่วง ” เขาพูดกับเธอก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำแล้วออกมากนั่งข้างเตียง

“ พี่ขอโทษนะที่รุนแรงกับเรา แต่พี่พยายามแล้วนะฟาง ” สีหน้าของชายหนุ่มดูกังวลและรู้สึกผิดมาก

“ ฟางเริ่มโอเคขึ้นแล้วค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง ” เธอยิ้มให้เขาแล้วเอามือคนที่ได้ชื่อว่าสามีมาจับไว้ เธอไม่เคยเห็นมุมนี้ของชายหนุ่มเลยตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา ตอนนี้อาการเจ็บเริ่มบรรเทาลงมากแล้วแต่ถ้าเป็นเมื่อคืนเธอยอมรับว่าเจ็บส่วนนั้นมากเจ็บเหมือนมันจะฉีกขาด

“ กินซะจะได้หาย นี่ยาแกอักเสบ ” เขายืนยาเม็ดให้เธอ

“ ถ้าฟางยังไม่หาย พี่จะพาไปหาหมอ ”

“ ไม่ได้นะคะ ฟางไม่ไป ฟางไม่ไปหาหมอเด็ดขาด ฟางอายเขานะพีโทโมะ ” วิศวะหัวเราะออกมากเมื่อรู้เหตุผลของสาวหน้าหวาน

“ ยังจะหัวเราะอีก เป็นคนทำฟางเจ็บแท้ๆ ”

“ ไม่งอนนะเมียจ๋า เดี๋ยวสามีคนนี้จะอยู่เฝ้าเมียจ๋าจนหายเลย ”

“ ที่ยังงี่มาปากหวาน ที่วันแรกนี่ด่าฟางจังเลยนะคะคุณสามี ”

“ ก็ตอนนั้นพี่ยังไม่รู้จักฟางนิ ถ้าแม่พาฟางมาให้พี่ดูตั้งแต่แรกเราคงได้แต่งงานกันหลายปีแล้วแหละเนอะ ”

“ พอเลย หยุดพูด ฟางง่วงจะนอน ”

“ ลืมไปว่าเมื่อคืนหนักไปหน่อย ” ธนันต์ธรญ์หน้าแดงเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืนเขาเพิ่งจะยอมให้เธอนอนตอน 6 โมงเช้านี่เอง

“ พี่โทโมะ ถ้ายังไม่หยุดพูดอย่าหวังว่าจะได้อีก ”

“ คิดว่าพี่กลัวหรอจ๊ะ เอาตอนนี้เลยก็ยังได้ 55555 ”

“ พอๆๆ จะนอนแล้ว ” สาวร่างบางพลิกตัวหนีไปอีกทางก่อนจะหลับยาวถึงตอนเย็นโดยมีสามีหนุ่มเฝ้าอยู่ข้างเตียงไม่ห่าง

บ้าน จิระคุณ

“ คุณแม่ครับ ผมจะทำยังไงดี ตอนนี้ก็หลายอาทิตย์แล้วผมยังติดต่อฟางไม่ได้เลย เธอโกรธผมมาก ถึงขนาดหลอกว่าตัวเองแต่งงานแล้ว ยังไงผมก็ไม่เชื่อ ” ภาณุมาระบายอารมณ์ให้มารดาฟังเขาใจไม่ได้มาหลายวันแล้ว

“ ป๊อปรู้เรื่องแล้วหรอ ”

“ นี่คุณแม่หมายความว่ายังไงครับ คุณแม่รู้เรื่องอะไรมาทำไมไม่บอกผม ”

“ ป๊อปฟังแม่นะ หนูฟางแต่งงานแล้วจริงๆ ”

“ คุณแม่รู้เรื่องได้ยังไง อย่ามาโกหกผม ผมจริงจังกับฟางมากนะครับแม่ ” ภาณุเครียดหนักกว่าเดิมเมื่อได้ยินมารดาของเขาพูดแบบนั้น

“ ใจเย็นๆลูก ฟังแม่นะ เมื่อคืนแม่ไปงานการกุศลมาได้ยินคุณหญิงหลายคนเขาพูดกันว่าไปงานแต่งลูกสาวตระกูลนีระสิงห์ ” หญิงวัยกลางคนพยายามอธิบายให้ลูกชายเธอฟัง เธอก็ไม่อยากจะเชื่อว่าอยู่ๆแฟนลูกชายหล่อนจะแต่งงานกับชายอื่นได้

“ อาจมีลูกสาวหลายคนก็ได้ ที่ไม่ใช่ฟาง ”

“ หนูฟางจริงๆลูก เธอแต่งแบบเงียบมีแต่คนรู้จักจริงๆที่รู้เรื่องนี้ ” น้ำตาของลูกผู้ชายไหลออกมาทั้งสองข้าง เขาไม่คิดจะโทษเธอที่ทำแบบนี้มันเป็นเพราะตัวเขาเองที่ไม่รู้จักพอทำให้เสียคนที่รักไป

“ ผู้ชายคนนั้นมันเป็นใครครับ ”

“ เขาชื่อวิศวะ ไทยานนท์ เป็นนักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรงเลยแหละลูก แม่ยังสงสัยอยู่เลยว่าไปรู้จักกันตอนทั้งที่หนูฟางก็อยู่กับลูกตลอดหรือว่าเขามาหลอกลูกแม่ ”

" วิศวะ ไทยานนท์ " ภาณุพูดกับตัวเองเบาๆ ถึงเขาจะไม่เคยรู้จักไม่เคยเห็นหน้า แต่ก็พอจะเห็นผ่านหนังสือพิมพ์บ้าง ไอ้ผู้ชายคนนี้ค่อนข้างเก็บตัวไม่ค่อยสุงสิงกับใคร

“ ไม่จริง ผมไม่เชื่อ ถึงผมจะคบกับฟางไม่นานผมรู้ดีว่าเธอเป็นคนยังไงและที่สำคัญเธอบอกว่าผมเป็นแฟนคนแรกของเธอ ฟางไม่มีทางหลอกผม ผมรู้นิสัยเธอดี มันต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ ”

“ แม่ว่าลูกเลิกสนใจเธอเถอะ หนูฟางเขาแต่งงานแล้วมีสามีแล้ว ลูกแม่ทั้งหล่อทั้งเฟอเฟคมีผู้หญิงอีกมากมายมาให้ลูกเลือก แม่ว่าป๊อปเลิกยุ่งกับหนูฟางเถอะนะลูก ” คนเป็นแม่พยายามเกลี้ยกล่อมลูกชาย

“ ไม่ครับ ผมเป็นทำต่อเธอ ”

“ แต่หนูเขามีสามีแล้ว เธอแต่งงานแล้ว แม่ไม่ยอมให้ลูกไปแย่งเมียเขาหรอกนะ ” เธอเริ่มจะหมดความอดทนกับลูกชายจึงด่าเสียงดัง

“ ผมไม่สนหรอกว่าเธอจะผ่านอะไรมา แค่ผมรักเธอและเธอรักผม แค่นี้ก็พอแล้วครับ ” ภาณุพูดก่อนจะรีบเดินขึ้นบ้านเขาไม่อยากให้มารดาเสียใจกับคำพูดของเขามากกว่านี้ จะให้เขาตัดใจจากเธอมันก็ยาก เขาเชื่อว่าฟางไม่มีทางหลอกเขาแน่นอนที่เธอทำแบบนี้มันต้องมีเหตุผลบางอย่าง