Project Love รุ่นพี่ครับ รับรักผมหน่อย

การจูบที่ทำให้ร่างบางอ่อยระทวยแทบจะเกยตัวนอนทับตัวอีกฝ่าย แถมริมฝีปากหนายังพรมจูบกระชันชิดจนทำให้ร่างบางอยากจะถดถอยหนี ไม่ใช่ว่ากลัว เพียงแต่ไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะจูบเก่งถึงเพียงนี้
 
          “อื้ม….อืออ..”  ร่างหนาสัมผัสได้ถึงฝ่ามือบางที่กำชายเสื้อเอาไว้อย่างหนาแน่น สัมผัสได้ถึงคนตรงหน้าเริ่มขาดอากาศหายไป ใบหน้าคมเข้าถอดถอนออกมาช้าๆ เพื่อที่จะได้มองใบหน้าคนในอ้อมกอดได้อย่างชัดเจน เด็กดื้อเริ่มกลายเป็นคนเรียบร้อย เพียงแค่ร่างหนาจ้องมองด้วยสาตาหวาน ทำให้ตนได้แต่ก้มหน้าซุกแผงอกแกร่งพร้อมกับถูไถใบหน้าด้วยความอาย
 
          “จ้องขนาดนี้ บอกแม่มาขอเลยสิฮะ…” ปากเล็กขยับพูดในสิ่งที่คิด ด้วยความที่กล้าแสดงออก แต่ใช่ว่าจะเคยมีประสบการณ์เรื่องจูบเก่งซะที่ไหน ยิ่งคนที่กระหน่ำจูบเก่งจนอยากจะยกตัวถวายใจไปให้โดยไม่หวังผลตอบแทน ขอแค่ได้ความรักมาเท่านั้นพอ
 
          “อยากจูบอีก”  จากใบหน้าที่เอาแต่หลบสายตาอีกคน เงยหน้าขึ้นมามองอีกฝ่ายด้วยความตกใจ พร้อมกับลูกตากลมโตที่ดูอึ้งๆในสิ่งที่อีกฝ่ายพูด ขนาดที่คิดแค่ว่าการจูบยังทำให้ตัวเองไร้เรี่ยวแรงจะต้านทาน ซึ่งถ้าหากร่างหนาทำมากว่านี้ กลัวจะเอาแรงที่ไหนไปรับมือได้
 
          “กะ..ก็..อุ๊บ”  
 
          “อื้ม……..”
 
          ไม่รู้ว่าคำตอบตกลงปรากฏอยู่บนใบหน้าของตัวเองรึเปล่า เพียงแค่กำลังจะปริปากตอบคำถาม ใจที่กำลังคิดวกไปวนมาจะตอบยังไง ยังไม่ทันเอ่ยจบเท่านั้น ปากหนาก็ประกบเข้ามาด้วยความรวดเร็ว ลิ้นหนากวาดต้อนลิ้นเล็กให้จำนนพร้อมทั้งเกี่ยวกวัดไปมา เพื่อสอนให้ร่างบางได้เรียนรู้รสชาติจูบที่แท้จริงว่ามันเป็นยังไง
 
          “ดะ..เดี๋ยว.” ร่างเล็กพยายามกดหนีการกระทำที่เริ่มรุนแรง พอร่างหนาปล่อยให้เป็นอิสระเพียงชั่วครู่ เสียงห้ามที่ฟังดูแล้วเหมือนจะเป็นการยั่วยวนอีกฝ่ายซะมากกว่า
         
          “อืม”  ลิ้นหนาดูดดุ้นสลับกับการขบเม้มบริเวณริมฝีปาก  ส่งเสียงครางเพียงน้อยนิดเหมือนกำลังไม่พอใจที่ร่างบางกำลังหดลิ้นถอยหนี แต่คนอย่างภาคินแล้ว การไล่ต้อนอีกคนเป็นเรื่องที่ง่ายดายนัก แค่นี้ไม่ทำให้เขาลดความพยายามลงได้
 
          “อืออ…..” ริมฝีปากหนาขบเม้มริมฝีปากร่างบางพลางสลับล่างบนไปมาให้อีกคนส่งเสียงครางกระเซ้า กระตุ้นความต้องการดิบในตัวร่างหนาไดดี แต่เขารู้ว่าต้องรอให้ร่างบางเชื่อใจเขาก่อน เขาไม่ได้รักที่เซ็กส์ แต่เป็นรักที่หัวใจของคนๆนี้
 
          ลิ้นหน้ากระหวัดหยอกล้อไปมา จนลิ้นเล็กต้องยอมให้อีกฝ่ายได้ทำอย่างใจต้องการ มือบางคว้าหมับเข้าไปลำคอเพื่อรั้งให้ร่างหนาก้มลงมาเนื่องจากร่างบางเริ่มที่ปวดคอเพราะถูกฝ่ามืออีกคนจับใบหน้าเงยขึ้นเพื่อรับรสจูบที่ดูดดื่มซึ่งนานหลายนาที
 
          “เอ๊ะ!..” ลิ้นชื้นไล่แตะชิมลงมายังลำคอระหงที่ชูช่อเด่นตระหง่านให้อีกฝ่ายอยากจะฝั่งรอยลงไป พลางกัดขบเม้มจนร่างบางได้แต่ร้องเสียงหลงออกมาอย่างตกใจ พึ่งรู้ตัวเองว่าผู้ชายคนนี้หื่นใช่ย่อย
 
          “ขอชิมตรงนี้นะ” คำขออนุญาตของร่างหนาที่เอ่ยกลับร่างบาง เพียงแค่โน้มตัวขึ้นพอดูสีหน้าร่างบาง ซึ่งตอนนี้กำลังหลับตาพร้อมกับใช้ฟันกัดปากล่างเอาไว้อย่างคนที่กำลังรู้สึกเสียว จนร่างหนาอดไม่ได้ที่จะกดจูบแก้มป่องน่ารักของอีกฝ่าย ถือเป็นการให้รางวัลแก่อีกคนที่ทำตัวน่ารักขึ้นทุกวัน
 
          “ตรงไหนฮะ” เสียงเล็กเอ่ยถามด้วยความงุนงง ก็ชิมตั้งแต่ปาก แก้ม ลำคอ แล้วยังมีส่วนไหนที่ร่างหนาอยากจะชิมอีก
 
          “ตรงนี้”
 
          “เอ๊ะ!....อือ” เสียงร้องด้วยความเสียวที่กำลังเกิดขึ้น เมื่อร่างหนาใช้มืออีกข้างถลกเสื้อร่างบางขึ้น แล้วใช้ปากกดจูบที่หน้าอกร่างบาง แล้วก็เริ่มใช้ลิ้นเลียให้ร่างบางเริ่มดิ้นด้วยความที่กำลังทนสิ่งที่ร่างหนามอบให้
 
          มือหนาคว้าหมับเข้าที่เอวบาง สายตาจับจ้องที่อกบางที่กำลังชูช่อล่อให้เขาเลือกที่จะใช้ลิ้นเลีย สลับกับการดูดเม้นจนเกิดเป็นรอยแดง โดยไม่รู้เลยว่าร่างบางกำลังจิกมือลงไปยังไหล่หนาด้วยความเสียวที่อีกฝ่ายมอบให้ จากที่เคยดูแต่ในหนังเกย์ที่เช่ามาดู ไม่คิดว่าเมื่อคนตรงหน้าทำให้ตัวเองแล้วจะรู้สึกไวต่อการสัมผัสขนาดนี้
 
          “ยะ..อย่าพึ่งฮะ..” เสียงเตือนของร่างบางเป็นเหมือนลมที่พัดผ่านอีกคนไปอย่างง่ายดาย เมื่อร่างหนาสนใจในสิ่งล่อตาล่อใจตรงนี้ จนแทบอยากจะกระชากอีกลงนอนแล้วยัดเยียดความเป็นชายเข้าไปให้ร่างบางได้ลิ้มลอง
 
          “พูดให้มันหนักแน่นหน่อย ” น้ำเสียงยั่วยุของร่างหนาตอบกลับไปอย่างคนมีชั้นเชิงในเรื่องนี้มากกว่า จนทำให้อีกฝ่ายได้แต่กัดปากทน เมื่อมือของร่างหนาเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข จากเดิมที่คว้าหมับที่เอวบาง ก็เริ่มที่ลากไปสัมผัสผิวของอีกฝ่าย เหมือนอยากที่จะเรียนรู้เรือนร่างของอีกคน
 
          “พี่คิน..ปะ.ปล่อยก่อนสิฮะ”
 
          “อืม..อีกนิดหนึ่งนะ” ขึ้นชื่อว่าเสือร้าย หากไม่ได้ในสิ่งที่หวัง ย่อมไม่ยอมปล่อยให้เหยื่อหลุดพ้นจากมือไปได้ มือหน้าลากไล้ผ่านช่วงเอวบาง และเลือกที่จะลูบผ่านไปยังอกบางที่กำลังส่องแสงสะท้อนในมุมมืดได้ดี เมื่อร่างบางผิวขาวจนแทบที่จะทำให้บริเวณมืดสลัวในริมโขงมีแสงออร่าออกมา เพราะความขาวของร่างบาง
 
          “พึ่งรู้ว่าพี่คินหื่น..” คำพูดเหมือนจะบอกและถามไปในตัว ทำให้ร่างหนายกยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ เขาเป็นผู้ชายที่เมื่อเห็นของสวยๆงาม และก็กำลังพ่วงตำแหน่งแฟนอยู่ด้วย การจะหักห้ามใจไม่ให้ทำอะไรเลยมันก็เป็นไปได้ยาก
 
          “พี่หื่นเฉพาะกับแฟน” เสียงทุ้มตอบกลับเพราะคิดว่านี่คือคำถามมากว่าที่จะเป็นคำกล่าวธรรมดา แขนแก่งโอบอุ้มร่างบางช้อนนั่งตัก มือหน้ากอดเอวบาง พลางซุกหน้าใบไหล่เล็ก ที่กำลังหอบหายใจถี่หนักเพราะการกระทำของเขาเมื่อกี้
 
          สายตาคมมองผ่านช่วงไหล่บางไปยังสายน้ำที่กำลังไหลผ่านอย่างสงบนิ่ง เป็นสัญญาณที่ดีบอกได้ว่าความรักของพวกเขากำลังจะเริ่มต้นด้วยดี จนทำให้ร่างบางเมื่อเห็นว่าร่างหนานิ่ง ก็ตีความไปก่อนเพราะโกรธตัวเองรึเปล่า พอหันหนามามองก็ได้แต่อึ้ง เมื่อเห็นสายตามั่นคงกำลังทอดมองไปยังสายน้ำ พอหันมาสบกับร่างบาง และพูดคำหวานชนิดที่ไม่มีทางหนีไปไหน
          “คนนี้แฟนผมจริงๆ เป็นพยานให้ผมด้วยนะสายน้ำ ”
 
……………………ต่อ ………………..
          “ทำไร” เสียงนุ่มกระซิบเข้ามาข้างใบหูของร่างบาง ให้ความรู้สึกหวาบหวิวไม่เหมือนแต่ก่อน ถึงใช่ว่าจะเคยจูบกันมาแล้ว แต่สัมผัสตอนนั้นกลับเปลี่ยนแปลงไป สถานะตอนนี้ต่างเป็นแฟนกันแล้ว จะให้ร่างบางไม่ตื่นเต้นแล้วทำตัวให้ปกติก็คงจะยังไม่ชิน แถมท่อนแขนของร่างสูงยังโอบรัดเอวบางกระชับให้สัดส่วนของร่างกายทั้งสองได้สัมผัสใกล้ชิดกันมากขึ้น
         
          “วาอยากอาบน้ำฮะ พี่คินไม่เหม็นรึไง ปล่อยก่อนได้นะ” น้ำเสียงอ่อยๆ พลางขอร้องให้อีกคนปล่อยตัวเอง
 
          “ไม่อยากให้กอด?”  
 
          “อยากฮะ แต่ทั้งวันวายังไม่อาบน้ำเลย ขออาบน้ำก่อนนะ จะให้นอนกอดทั้งคืนเลย จุ๊บ”
 
          พอตกลงปลงใจเป็นแฟนกันแล้ว ร่างบางเลยถือโอกาสแสดงความเป็นเจ้าของภาคินโดยการแสดงออกทางการระทำ ถึงแม้จะเป็นคนชอบแสดงออก ไม่ยอมใคร แต่ผู้ชายคนนี้ทำให้ร่างบางอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
 
          “ให้อาบน้ำไม่ใช่นอนในห้องน้ำละ ฟอด..”  เสียงพูดบอกเบาๆ  ปากหนาก็แตะข้างแก้มบางกดย้ำเพื่อสูดกลิ่นกายเข้าไปเต็มปอด แล้วปล่อยมือให้แฟนหมาดๆ พลางยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจในการแสดงออกของร่างบาง
 
                                      …………………………
          ใครบอกร่างบางแรด ร่างบางใจกล้า คงไม่ใช่ทั้งหมดหรอก เพราะตอนนี้วาวาได้แต่นั่งกดมือถือไลน์แชทกับเพื่อนสนิท แต่สายตากลับกลอกไปมาอย่างคนไม่มีสติอยู่กับตัวเอง ทำให้คนที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำมองด้วยความเอ็นดู ไหนๆก็บอกว่าตัวเองไม่เด็ก แต่ยิ่งอยู่ใกล้ร่างสูงยิ่งสัมผัสได้ว่าร่างบางดูเด็กและน่าทะนุถนอมขึ้นมาก
         
          “วาวา” เพียงแค่เสียงเรียกก็ทำให้ร่างบางหันหน้าไปมองอีกคนทันที แล้วก็ต้องก้มหน้าต่ำลงนิดๆ สายตาทำทีมองผ่านไปด้านข้างมากกว่าจ้องมองคนตรงหน้า เพราะอะไรงั้นหรือ เพราะว่าพี่คินกำลังยืนพิงขอบประตู อวดหุ่นเซ็กซี่ตัดกับผิวสีขาว ยิ่งทำให้คนมองอายแทน แทบอยากจะมุดหน้าหนีทันที
         
          “พี่คินไม่อายรึไง รู้ว่าหุ่นดี วาอยากได้มั้ง” ปากขยับพูดตอบกลับไป แต่ใจเต้นกระหน่ำยิ่งกว่าไปวิ่งรอบสนามกีฬามาซะอีก
 
          “แล้วเราไม่อยากดูรึไง” ดูพูดเข้า ไม่อยากดูรึไง คนอย่างวาวา อยากดูหมดทุกอย่างของพี่คิน แต่ตอนนี้มันยังไม่ชิน แผนที่เตรียมมารับมือก็หล่นหายไปตั้งแต่ประโยคของเป็นแฟนแล้ว
 
          “ใครไม่อยากดู แต่มันไม่ชินนี่ฮะ” เสียงแผ่วเบาเปล่งออกมา สายตาก็จับจ้องใบหน้าร่างสูงแทนการมองต่ำ หากลองทำเช่นนั้น มีหวังพี่คินของตนคงรู้ว่าร่างบางกำลังคิดอกุศลอยู่เป็นแน่
 
          “งั้นก็เงียบหน้ามาคุยกัน พี่ไม่ทำไรเราวันนี้หรอก ยังมีอีกตั้ง 2 วัน เวลาเหลือเยอะ”
 
          ฉ่า
 
          “……….”
 
          “ถ้าเราไม่พร้อมพี่จะไม่ทำ พี่ให้เวลาเราอีกนาน แต่อย่านานมากไปละ สงสารน้องชายพี่บ้าง”  เสียงทะเล้นแกมตลกแต่ดูท่าจะไม่พูดเล่นตามน้ำเสียงเลยสักนิด
 
          “อ่า..วา”
 
          จุ๊บ
 
          “อย่าทำตัวน่ารักให้มันมากไปพี่อดใจไม่ไหว ช่วยไม่ได้ขอบอก”  พูดจบก็เดินหันหลังไปแต่งตัว โดยไม่ได้มองเลยว่าร่างบางกำลังนั่งหน้าแดงเขินอายกับการกระทำแสนน่ารักของแฟนตัวเอง หากว่าตัวเองวางแผนมาให้ร่างสูงตกหลุมรักแล้วละก็ ดูท่าว่าจะเป็นร่างบางซะมากกว่าที่กำลังพลาดท่าให้กับร่างสูงเข้าเต็มเปา
 
          “อ่ะครับ” ตอบกลับเสียงอ่อมแอ่ม สายตาจับจ้องมองตามแผนหลังกว้าง แล้ววกกลับมาตอบแชทเพื่อนที่ค้างไว้ตั้งแต่เห็นรูปร่างของร่างสูง
 
          “เอายานอนหลับไหม ”
 
          “พี่คินจะหลักหลับวารึไง”  
 
          “ไม่จำเป็น แค่กลัวเรานอนไม่หลับ  แล้วอดใจไม่ไหวมาทำอะไรพี่เข้า” ดูพูดเข้า เข้าข้างตัวเองเกินไปแล้วผู้ชายคนนี้ ร่างบางได้แต่ยู่หน้ากลับไป
 
          “มันก็ไม่แน่ หุ่นพี่คินน่ากินขนาดนั้น” หึๆ ชอบแกล้งวานัก
 
          “ที่พูดมาคือทำเป็น ”
 
          กึก
 
          “ของแบบนี้มันเรียนรู้กันได้ วามีความสามารถพอ” ยิ่งเจอร่างสูงต้อนมาเท่าไร ความที่ไม่อยากยอมแพ้  แม้จะทำไม่เป็นอย่างที่ร่างสูงว่าก็ตาม
 
          “หึ”
 
          “หัวเราะแบบนี้อีกแล้ว ”
 
          “งั้นก็ลองดูสักตั้งเป็นไง ” ไม่รอให้พูดจบ ร่างสูงก้าวเท้าเข้ามาประชิดขอบเตียง ใบหน้าเจ้าเล่ห์ยกยิ้มกว้าง อย่างคนที่กำลังกุมชัยชนะเอาไว้
 
          “ อ่ะ ….เออ”