แค้นร้าย ชำระรัก!!!

แค้นร้าย ชำระรัก!!!
ตอน สุดท้ายก็ต้องบอก
 
 
"เธอจะกินอะไรล่ะ^^" นี่เขาเป็นบ้าอะไรอีกแล้ว เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายจริงๆ ชั้นกลัวเขานะเนี่ย แต่..ในเมื่อเขาดีมาชั้นก็ดีกลับ -///-
 
 
"อะไรก็ได้ ชั้นได้ทั้งนั้น" ชั้นตอบเขาไปโดยไม่ทันคิด ปากชั้นคงไวกว่าความคิดละมั้ง ความจริงชั้นอยากกินพิซซ่า สปาเก็ตตี้ แล้วก็..บลาๆๆ
 
 
"อื้มได้สิ" เขายิ้มให้ชั้นก่อนจะสั่งเมนูไป ชั้นว่าเขาก็น่ารักดีนะ ใจดี แต่เขาชอบทำเป็นดุ รอยยิ้มของเขามัน..ดูอบอุ่นที่สุดเลย ^///^
 
 
"มองอะไรหรอ? หน้าชั้นมีอะไรติดหรอ ' ' " เขาหันมาถามชั้นด้วยความสังสัย เพราะชั้นเผลอไปจ้องหน้าเขาซะนาน ก็เขาน่ารักนี่นา สิ่งที่คิดไว้ว่าจะทำให้เขารักชั้นแล้วชั้นจะเขี่ยทิ้ง ชั้นว่าชั้นไม่กล้าทำกับเขาหรอก อย่างน้อยเขาก็เป็นคนที่ชั้นรู้จัก
 
 
"ก็นายน่ารักนี่ ชั้นมองไม่ได้หรือไง =^=" ชั้นตอบเขา ทำไมชั้นไม่หัดพูดอ้อมๆบางเลยเนี่ย พูดตรงเกินไปแล้ววววว
 
 
"เธอว่าไงนะ O////O " เขาตอบชั้น อีายทำไมเขาต้องหน้าแดงด้วยอะ หรือว่าเขาเขิน เขาอาจจะชอบชั้นก็ได้ คิๆ><
 
 
"นายน่ารักมั้ง'///'  " ชั้นตอบเขา
 
 
"ถึงเธอจะชมชั้นก็เถอะ ชั้นก็ยังไม่หายเกียจเธออยู่ดี "เขาพูดพลางกำมือแน่น งั้นหรอ ไม่หายเกียจงั้นหรอ สิ่งที่เขาทำกับชั้นมันยังไม่มากพออีกหรอ ที่ชั้นเกือบศูนย์เสียเวอร์จิ้นไปน่ะ นั่นมันก็เพราะเขาไม่ใช่หรอ :'(
 
 
"อือ.." ชั้นตอบเขาพลางก้มหน้าลงเขี่ยอาหารที่อยู่ในจาน
 
 
"เอ่อ..มาแข่งกันไหม"เขาถามชั้น
 
 
"แล้วชนะได้อะไรล่ะ"ชั้นถามเขา ขอข้อเสนอดีๆละกัน อาจจะเป็นเงินสัก 3แสน หุหุหุ
 
 
"รู้ความลับที่เป็นความลับที่สุดของคนที่แพ้"เขาต้องการอะไรกัน ความลับของชั้นหรอ หรือว่าเขาจะแกล้งทะเป็นแพ้แล้วให้ชั้นรู้ว่า เขา เลิก เกียจ ชั้นแล้ว! อาจจะใช่ก็ได้ ถึงจะไม่มีเงินชั้นก็จะรับข้อเสนอนี้ไว้!อาจจะต้องกินมุมมามไปประมาณนั้น แต่คงไม่ต้องอายใครหรอก เพราะถึงเขาบอกว่าจะพามากินอาหารข้างนอก เขาก็พามาที่ร้านอาหารส่วนตัวของเขา มีห้องส่วนตัวน่ะ
 
 
 
"ได้เลย "ชั้นตอบเขา เอาละ ชั้นขอรู้ความลับนายทีนะป๊อปปี้
 
 
"1 2 3เริ่ม"เอาละตอนนนี้เราเริ่มกินอาหารกันแล้ว แต่ไม่ได้รีบกินอะไรนักหรอก เขาสั่งอาหารมา3จานแน่ะ ชั้นแค่จานเดียวชนะอยู่แล้ว แถมของชั้นยังเป็นซูชิด้วย แปปเดียวก็หมด ^.^
 
 
"หมดแล้ว" อยู่ดีๆเขากุลุกขึ้นยืนอย่างผู้ชนะ  อะไรกันเขาพึ่งกินไปชามเดียวเองนะ!!!
 
 
"นายเหลืออีกตั้ง2ชามนะ- -"ชั้นบอกเขา แล้วเขาก็หันมามองชั้นแล้วตอบว่า..
 
 
"ไม่มีกฏหนิว่ากินหมดกี่จาน ^^ "เขาตอบชั้น "ขี้โกง!!!"ชั้นพูดเสียงดัง
 
 
"เห้ ขี้โกงยังไงฮะ คนล่ะชามก็พอแล้ว เธอจะให้ชั้น3ต่อ1รึไง"เขาบอกชั้นพลางยักคิ้ว นี่ถ้าไม่เห็นว่าคนรู้จักยกเก้าอี้ฟาดแล้ว!!!
 
 
"ก็ผู้ชายกินไวกว่าผู้หญิงนิ!" ชั้นอ้างๆบอกเขาไป แต่ความจริงมันก็จริงละ ผู้ชายกินไวกว่าอยู่แล้ว
 
 
"ไม่เสมอไปหรอกนะ ผู้หญิงกินไวกว่าผู้ชายก็มีสมัยนี้" เขาบอกชั้น ก็จริงแหะ ผู้หญิงบางคนน่ากลัวววT^T (ยกเว้นฟางนะค้ะ จุ้บๆ)
 
 
"ได้ๆ ความลับของชั้นน่ะหรอก็..." ชั้นคงไม่เล่าความลับจริงๆให้เขาฟังหรอก ความลับชั้นก็คือ ชั้นยังมีเวอจิ้นนน 
 
 
"คือไรล่ะ"เขาถามชั้น อะจริงสิ สงสัยจะค้างนานไปเอาละได้เวลาแต่งเรื่องแล้วว
 
 
"ชั้นเคยโขมยกางเกงในเพื่อน" เอิ่มม นี่ชั้นแต่งเรื่องอะไรเนี่ย น่าอายชะมัด
 
 
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
 
 
"เธอโกหก!  ชั้นลืมบอกเธอสินะว่านาฬิกาของชั้นมันสามารถจับผิดโกหกได้น่ะ!" เขาบอกชั้นว่านาฬิกาเขามันเมพงั้นหรอ ชั้นต้องบอกเรื่องนั้นหรอ ถ้าเขากลับมาดุเหมือนเดิมล่ะ กลัวววง่ะ
 
 
" คะ..คืออ"ชั้นพูดติดขัด
 
 
"บอกความลับจริงๆมา ถ้าเธอโกหกชั้นอีกชั้นจะฆ่าเธอซะตอนนี้เลย>:( " แงเขาทำหน้าดุอีกแล้วอะ ชั้นกลัวแล้ว บอกก็ได้ๆ บอกแล้วอย่าโกรธกันนะพ่อหมี
 
 
"ชั้น..ชั้น..ชั้นยังมี.." ชั้นไม่กล้าพูดอะ
 
 
"มีอะไร!!!" เขาตะคอกใส่ชั้นอีกแล้วว กลัวแล้วจ้าๆ ชั้นว่าชั้นบอกแล้วรีบวิ่งหนีดีกว่า
 
 
"วันนั้นที่ชั้นโดนข่มขืนดทดมะมาช่วยไว้ทัน!!" พอชั้นพูดจบก็ลุกจากเก้าอี้ แล้วก็ชั้นก็ดึงประตู  สงสัยเวรกรรมจะตามไว พอชั้นดึงประตูปุป ก็มีมือปริศนามาดึงชั้นปัป ม่ายยยย ชั้นขอโทดดดดT[]T
 
 

 โทดที่แต่งช้านะค่ะ แต่งต่อไม่ถูกแหะๆ แต่ไปถูกแล้ววว ^-<