แค้นร้าย ชำระรัก!!!

9.3

วันที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.03 น.

  16 ตอน
  44 วิจารณ์
  25.87K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 มกราคม พ.ศ. 2558 10.23 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8) ผลดีของปากไวกว่าความคิด

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

แค้นร้าย ชำระรัก!!!

ตอน ผลดีของปากไวกว่าความคิด

 

 

"ชั้นจะบอกนายตั้งนานแล้ว แต่ว่า..ชั้น..ชั้นกลัวนายจะกลับมาดุเหมือยเดิมนี่นา ก็ชั้นกลัว ชั้นก็

เลย..." ชั้นรีบพูดแก้ตัว ก่อนมันจะสายเกินไป เขาจะจับชั้นไปฆ่ามั้ย แงชั้นกลัว

 

 

"ชั้นก็ไม่ได้ว่าอะไรอยู่แล้วนิ " พูดจบเขาก็ปล่อยมือชั้น แล้วเขาก็เดินออกจากร้าน เขางอนชั้นหรอ

 

 

"ป๊อปปี้~ รอช้านด้วย " เดินเร็วชะมัด รอด้วยยยย

 

 

โครม~

 

 

"ขอโทษนะค่ะ ขอโทษ..." พอถึงทางเลี้ยวชั้นก็วิ่งตามเขาไปติดๆแต่ดันไปวิ่งชนเด็กเสริฟซะให้

อาหารตกหมดเลย หนูขอโต๊ดดดด

 

 

"อาหารตกหมดแล้ว" เด็กเสริฟพูด

 

 

" เกิดอะไรขึ้นน่ะ "อ๊ะ ปป๊อปปี้เดินกลับมาแล้วๆ เย้ๆ

 

 

"คือ.." เด็กเสริฟไม่กล้าพูด สงสัยกลัวดดนชั้นตบมั้ง ชั้นไม่ใช่มารร้ายนะ

 

 

"ชั้นวิ่งชนน้องเขาอ่า..คือ.." อย่าว่าแต่น้อง ชั้นเองก็ไม่กล้าพูดอ่า กลัวหมีตะคุบ

 

 

"อะ ถือว่าเป็นข้าเสียหายที่ยัยนี่ทำนะ ^^"เขายื่นเงินก้อนหนึ่งให้กับน้องคนนั้น ทำไมมือต้องติด

กันด้วย -.- แล้วน้องเขาก็เดินไปตามหน้าที่ จากนั้นชั้นกับเขาก็เดินกลับรถ2ต่อ2เช่นเคย

 

 

"ขอบคุ.."

 

 

 

"ชั้นไม่ได้อยากช่วยหรอกนะ ก็แค่กลัวน้องเขาโดนว่า่น่ะ" อือ รู้แล้วๆ ว่านายเกียจชั้น ไอ้หมีบ้า ชั้น

ก็เกียจนายเหมือนกันนั่นล่ะ ชิ

 

 

"นายจะไปไหนก็ไปไป๊  ชั้นไม่ไปไหนก็นายแล้ว"ชั้นยืนอยู่กับที่พลางกอดอกเชิดหน้าเช่นเคย จาก

นั้นเขาก็หยุดเดินแล้วหันมามองชั้น

 

 

"ชั้นก็ไม่ได้อยากจะไปไหนกับเธอหรอก แต่ครั้งนี้กลัวเธอจะไปสร้างความเสียหายให้คนอื่นอีก

เพราะฉะนั้นเธอต้องไปกับชั้น!!!" โอ้ย ใจเกือบหลุดออกจากตัว T^T เขาเดินกลับมาหาชั้นแล้วฉุด

กระชากลากแขนไปขึ้นรถ บอกดีๆก็ได้นี่นา ToT

 

 

"เราจะไปไหนกัน?"ชั้นถามเขาหลังจากขึ้นมานั่งบนรถ

 

 

"ไปที่อื่นที่ไม่ใช่ที่นี่"ถึงเขาจะพูดเสียงแบบเย็นชา แต่ชั้นก็รู้สึกได้ว่าเขากวนตีนชั้น -.-*

 

 

"....." ชั้นเงียบไม่ตอบเขา ไม่ใช่ว่ายอมนะ แต่กำลังเก็บอารมณ์ อยากจะหยิบหนังสือนำทางที่อยู่

บนรถของเขามาตีหัวเขาจังT^T

 

 

      อ๊ะ เราขับรถมาสักพักก็มาถึงที่แห่งหนึ่ง นี่มันบริษัทหรือเปล่าน่ะ เขาทำงานนี้เลยหรอ-.- พอ

ลงจากรถ เราทั้ง2ยังไม่ได้พูดอะไรหรอกนะ ชั้นก็ได้เดินตามเขาไปเรื่อยๆ จนถึงห้องใหญ่ๆห้องหนึ่ง

ยอมรับว่าพ่อชั้นก็ทำงานนี้แต่ชั้นไม่รู้จักหรอกมันคือห้องอะไร เพราะชันไม่เคยมาหาพ่อที่ทำงาน

เลยสักครั้ง ชั้นคิดถึงพ่อกับแม่จัง เขาหายไปไหนกันหมดT^T

 

 

"ป๊อปขาาา"ระหว่างที่ชั้นเดิมตามเขาก็มีสาวปริศนาพุ่งเขามาตะคุบพอหมีของชั้นไปกอด - -* ส่วน

นายนั่นก็หันมามองหน้าชั้นประมาณว่าขอแก้ตัว

 

 

"เว่อร์"ชั้นพูดเบาๆพลางทำเป็นมองทางอื่น

 

 

"มีงานอะไรเข้ามามั่งมั้ยครับ" ป๊อปปี้ถามยัยนั่นแต่นังคงกอดกันนัวเนียๆยู่เลย

 

 

"นิดหน่อยค่ะ แต่อีกงานก็คือจินนี่คิดถึงป๊อปที่สุดอ่าาา" กริ๊ด ยัยนั่นโน้มคอป๊อปปี้ลงไปจะจูบแล้ว

หยุดนะ หยุดนะ!!! 

 

 

"จะอ้วกกกก" ชั้นพูดเสียงดังขึ้น จนทั้ง2หันมาทางชั้นพร้อมกัน ส่วนตาหมีบ้านั่นก็ สงสัยจะพึ่งมีสติ

เลยค่อยๆดันยัยนั่นออกจากตัว แล้วยัยนั่นก็ยืนกอดอก มองชั้นหัวจรดเท้า ทำไมย่ะ สวยล่ะสิ - -

 

 

"นี่ใครหรอค๊ะ  ป๊อป ?" ยัยนั่นถามป๊อป แต่พอป๊อปจะตอบชั้นก็เลยอาสาเป็นเด็กดีตอบแทน

 

 

"แฟนชั้นเอง ทำไม!?!?" ปากมันไวกว่าความคิดนี่นา >///< ชั้นทำทีท่าดึงตาหมีนั่นออกมา แล้ว

ควงเขาไว้ ระหว่างที่ชั้นกับยัยนั่นจ้องกันตาเป็นไฟ ชั้นก็รู้สึกว่าป๊อปปี้แขนร้อนลุ่มๆ เลยเงยหน้ามอง

เขา ชั้นเห็นเขาหน้าแดงมากๆ

 

 

"นายเป็นอะไรน่ะ ไม่สบายหรอ "ชั้นเดินไปอยู่ตรงหน้าเขาแล้วมองหน้าเขาแล้วยื่นมือไปแตะหน้า

ผากเขาเบาๆอย่างอบอุ่น ส่วนยัยจินเน่าคงทนไม่ได้ เลยสะบัดก้นหายไป

 

 

"ปะ..เปล่า"เขาพูดจบก็เดินเข้าห้องทำงาน ส่วนชั้นก็เดินตามเขาไปด้วย 

 

 

      โอ้โหห้องทำงานเขากว้างจังแหะ พวกเอกสารก็เยอะแยะเต็มไปหมด ในตอนนี้เขาเอาแต่ก้ม

หน้าเซ็นตัวหนังสือบนเอกสารนั้นมากมาย โอ้ เห็นแล้วเหนื่อย นอนดีกว่า ชั้นตัดสินใจนอนบนโซฟา

ของเขาแล้วหลับไป...

 

 

 

#ป๊อปปี้

 

 

   พอเธอหลับผมก็รีบเดินไปหาเธอแล้วจ้องเธอ บางทีเธอก็ทำให้ผมหวั่นไหวมากๆ แต่ผมไม่ได้รัก

ยัยนี่หรอกนะ -///- ไหนๆ เธออุตส่าน่ารักนาดนี้ ผมก็จะหายเกียจเธอละกัน... แต่ผมไม่ได้รักเธอ

จริงๆนะ ความจริงแล้วเรื่องที่พ่อแม่ของเธอขายเธอให้ผมน่ะไม่ใช่หรอก ความจริงก็เป็นอย่างที่ว่าล่ะ

พ่อแม่ฝากเธอไว้กับผม ซึ่งพอผมจ้องเธอดีๆในตอนนั้น ก็รู้ว่าเธอเป็นคนขับรถชนแฟนของผม

 

 

   แต่ที่ผมโกหกว่าพ่อแม่เธอขายเธอน่ะ ก็แค่หมั่นไส้ยัยนี่ก็แค่นั้น แค่อยากให้รู้จักคำว่า "เสียความ

รู้สึก" อืมม มีอีกอย่างจะสารภาพนะ เรื่องที่ผมส่งเธอไปช่วยเฟย์ เพื่อนของผมน่ะ ก็เพราะว่าไอหมอ

นั่นมันไม่เปิดประตูให้ผู้ชาย มันเปิดประตูให้ผู้หญิง ตอนแรกก็จะเดินไปพร้อมๆกับเธอ แต่นึกดูดีๆให้

เธอเดินเข้าไปแกล้งพูดอะไรกับเฟย์แบบไร้สาระ แล้วก็แกล้งว่าเธอปวดฉี จากนั้นเธอก็จะส่ง

ข้อความให้ผมในห้องน้ำว่า ขึ้นมาได้แล้ว ผมก็จะขึ้นไป และในขณะที่เธอเปิดประตูออกมาผมก็วิ่ง

เข้าไปช่วยทันที

 


อัพช้าก็อย่าพึ่งโกรธกันน๊าาาา

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา