SBYCh On Thailand

"ไม่เอาไม่ทำ!!" ซิลเวียขึ้นเสียงใส่เพื่อนสาวร่วมห้องอย่างเด็ดเดี่ยว
"อย่าสิซิลเวีย เราเป็นเพื่อนกันนะ เพื่อนต้องช่วยเพื่อนยามทุกข์ยากนะ เธอช่วยฉันหน่อยนะซิลเวีย น้าาาา~" ชิลลี่พูดด้วยนำเสียงออดอ้อนแบบที่เจ้าตัวไม่ถนัด สาวเจ้าเอาแก้มนิ่มๆถูมือซิลเวียแบบสาวขี้อ้อน
แต่ดูเหมือนสาวขี้อ้อนจะออกอาการถือตัวไม่เล่นด้วยชักมือกลับไปกอดอกอย่างภาคภูมิ
"เรื่องของใครก็เรื่องของมันสิ เธอผูกเองก็ต้องแก้เอง ฉันไม่เอาด้วยหรอก" ซิลเวียย้ำ
"แต่เธอเป็นเพื่อนฉันนะ เธอต้องช่วยฉันสิ นะๆๆ โอเค..ฉันสัญญาว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ นะ..ช่วยฉันหน่อยนะ"
ชิลลี่ทำหน้ายิ้มบางเหมือนเด็กให้ซิลเวีย หญิงสาวถอนหายใจออกมาแรงๆ เธอระอาเพื่อนสาวของเธอเสียเหลือเกิน
สิ่งที่ชิลลี่ต้องการให้เธอช่วยนั่นคือการอ่อยผู้ชายที่เป็นกิ๊กของนางให้มาชอบตัวเธอเอง กรรม!..ลำพังตัวเองก็ยังไม่รอดอยู่แล้ว ยิ่งต้องมาอ่อยผู้ชายให้หลงรักเพื่อช่วยเพื่อนจากวิกฤติรถไฟชนกันอีก เรียกได้ว่าน้องซิลเวียตายค่ะ!
"ฉัน... เธอไปขอให้ไบรท์หรือยิ้มช่วยไม่ดีกว่าเหรอ ฉันไม่มั่นใจตัวเองเลย" ซิลเวียพูดอย่างอ่อนแรง
"ก็เพราะไปขอมาแล้วถึงได้ถูกปฏิเสธกลับมายังไงล่ะ ไบรท์มันห้าวเกิน ส่วนยิ้มก็เงียบยังกะศพ ขาวสวยอึ๋มน่ารักก็เหลือแต่เธอคนเดียวแล้วซิลเวีย" ชิลลี่พยายามเชียร์ "ถือว่าเพื่อนขอร้องนะ ช่วยฉันหน่อยเถอะ"
ยังไม่ทันที่ซิลเวียจะปฏิเสธออกไป สองสาวก็มาเจอกับชายหนุ่มท่าทางขี้เล่นคู่หนึ่งเข้าเสียก่อน
"เฮ้! เฟรย อัค ทางนี้" 
ชิลลี่ตะโกนเรียกชายหนุ่มคู่นั้นพร้อมโบกไม้โบกมือให้
ซิลเวียยกมือกุมขมับอย่างปวดหัว ชิลลี่เล่นเธอเข้าอีกแล้วไง
เฟรยและอัคเดินตรงเข้ามาหาสองสาวพร้อมรอยยิ้มบางละลายหัวใจคนรอบข้าง
"ไฮชิลลี่" สองหนุ่มเอ่ยทักทาย
ชายที่ชื่ออัคตรงเข้ากอดคือชิลลี่อย่างสนิทสนม 
ไม่บอกก็รู้ว่าคนที่เป็นต้นเรื่องของความวุ่นวายคือผู้ชายที่ชื่ออัค 
เฟรยยิ้มน้อยๆก่อนพูดแซว "เห็นคนมีคู่แล้วมันอิจฉาจังโว้ยย!"
สองหนุ่มหนึ่งสาวหัวเราะร่วน ขณะที่ตัวแถมอย่างซิลเวียทำได้เพียงแค่ยิ้มแหยๆให้
"คนนี้เพื่อนเหรอชิลลี่? น่ารักดีนะ" เฟรยถาม เขาถือวิสาสะจับมือนุ่มของซิลเวีย "ผมชื่อเฟรยนะครับ คุณชื่ออะไรเหรอ?"
"ซิลเวียคะ" หญิงสาวตอบ นางดึงมือคืนจากชายหนุ่มมากอดอดกระเป๋าไว้แน่น พร้อมใช้สายตาติเฟรยไปหนึ่งดอก
"ที่เรียกฉันมาที่นี่มีธุระอะไรอยากจะคุยรึเปล่าชิลลี่" อัคถาม
"แค่อยากเห็นหน้านายนี่ต้องมีธุระด้วยเหรอคะ โฮ่ๆ..เดี๋ยวนี้หัดหยิ่งนะเรา"
"แหม..ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ เห็นมีคนบอกว่าเธอชอบไปไหนมาไหนกับผู้ชายหลายคนต่อวันก็เลยคิดว่าจะนัดมาบอกเลิกซะอีก" อัคพูดอย่างอารมณ์ดี
"คิดมากนะเราน่ะ ถ้าฉันอยากจะเลิกฉันจะบอกเองน่า" ชิลลี่เถียงพร้อมดึงจมูกแฟนหนุ่มเล่น
นี่ถ้าไม่บอกไม่รู้นะเนี่ยว่าใจจริงของเจ้าหล่อนอยากจะเซย์กู๊ดบายพ่อหนุ่มนี่จนใจจะขาดน่ะ หวานกันซะน้ำตาลเรียกพี่เลยทีเดียว
"เอ่อ...พวกคุณคิดว่าที่นี่เป็นม่านรูดเหรอครับ ไม่แคร์เบ้าตาคนอื่นกันเลยนะ" เฟรยแกล้งแซวเพื่อแยกอัคออกจากชิลลี่
"นานๆที่เว้ย! เออ..ฉันว่าตอนนี้ฉันหิว เราไปหาอะไรกินกันก่อนดีกว่า"
อัคโพลงเสียงดัง สุดท้ายเรื่องราวมันก็มาจบลงที่การกินจนได้ ซิลเวียรู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวเกินแปลกๆ ตลอดเวลาที่พวกเพื่อนของชิลลี่คุยกันเธอแทบไม่มีส่วนร่วมในบทสนทนานั้นเลย แต่นั่นยังไม่เท่าไหร่ เพราะร้านข้าวมันไก่ของโปรดของซิลเวีย ..มันมีขายในเมเจอร์ฯด้วย!!!
"สรุปว่าวันนี้นายเจอสาวที่ใช่แล้วเหรอวะ?" อัคผู้มากเรื่อง(ปากมาก)ได้เปิดคำถามเป็นคนแรก
"อืม...เรียนมหาลัยเดียวกัน คณะเดียวกันกับฉันอีกด้วย" เฟรยตอบเนิบๆ เขาพยายามคิดถึงหน้าของสาวในสเปคอยู่
"สวยรึเปล่าวะ? แล้วฉันเคยเห็นรึเปล่า"
"อันนี้ก็ตอบไม่ได้นะ แต่สำหรับฉันว่าสวยว่ะ เสียอย่างเดียว เงียบไปหน่อย" ชายหนุ่มพูดขำๆ
"นายมีสาวที่ชอบแล้วเหรอเฟรย ว้า...เสียดายจัง เพื่อนฉันเลยอดเลย" ชิลลี่หยอกก่อนตบบ่าซิลเวียเหมือนเป็นเรื่องอะไรสักอย่าง
เจ้าตัวที่ถูกจับยัดให้คนอื่นถลึงตามองชิลลี่อย่างตำหนิ
ในใจของซิลเวียภาวนาให้เรื่องมันจบไปโดยเร็ว
ท้ายที่สุดเหล่าเพื่อนๆของชิลลี่ก็อยู่คุยความหลังกันอีกไม่นาน สาวเจ้าก็พาหนุ่มหล่อทั้งสองคนไปดื่มต่อที่อื่น ซึ่งนั่นทำให้ซิลเวียกลายเป็นอิสระได้ในที่สุด
 
จบบาตรสอง