(Fic HunHan) Tomorrow เราจะรักกัน...วันพรุ่งนี้

สวัสดีค่ะ ไม่ได้มาฟิคนานแล้ว  วันนี้ว่างเลยมาลงค่ะ  รีบแต่งมากเลย T^T
 
 
"ติ๊ดๆๆๆๆ ติ๊ดๆๆๆๆ Good Morning"ลู่หานลุกขึ้นจากที่นอนและเดินไปยังโซฟาที่รุ่นพี่นอนอยู่คืนก่อน เขารีบดึงผ้าคลุมสีน้ำตาลออก เซฮุนคงออกไปตั้งแต่เช้ามืดแล้ว เนื่องจากเขาไม่ได้อยู่ในห้องนี้ ทันใดนั้น ลู่หานก็เหลือบเห็นกระดาษโน้ตแผ่นเล็กสีฟ้าอ่อน ติดอยู่ที่ผนังใกล้ๆกับโต๊ะของเขา
" อรุณสวัสดิ์ :D ฉันคงต้องออกไปก่อน ขอโทษที่ไม่ได้บอกละกันนะ เห็นนายหลับอยู่ไม่อยากกวน ฉันซื้ออาหารเช้ามาให้ เปิดดูในตู้เย็นสิ ! ส่วนเสื้อนายฉันจะซักแล้วเอามาคืนนะ "  
ลู่หานเปิดตู้เย็นหยิบอาหารเช้าแล้วนำเข้าไมโครเวฟ มันคือเบอร์เกอร์หมูและแฮม จากนั้นก็หยิบนมสดที่อยู่ในขวดใหญ่ออกมาจากตู้เย็นพร้อมเทใส่แก้ว " ติ๊ง~ " เสียงนี้เป็นสัญญาณบอกว่าได้เวลาอร่อยแล้ว เขาบีบซอสมะเขือเทศและครีมมายองเนสระหว่างเนื้อหมูและแฮมแล้วลงมือทานมันทันที" อื้ม.. อร่อยจัง ไม่ได้กินมานานแล้ว " เขาหลังจากทานคำแรก ลู่หานใช้เวลาเพียงไม่นานก็ทานจนหมด  เขาล้างจานและอาบน้ำเตรียมตัวไปเรียน
" กริ๊งๆ~ กริ๊งๆ~ "  เสียงโทรศัพท์ของลู่หานดังขึ้น ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเขาเอง" วันนี้ไม่มีเรียนนะ หัวหน้าโพสต์เว่ยป๋อเมื่อกี๊ว่ะ  " เลย์รีบพูดปนเหนื่อย" เจ๋งอ่ะ! มีเว่ยของหัวหน้าด้วย แต่ทำไมหอบเสียงดังจัง? " ลู่หานชื่นชมเพื่อน" โดนแม่ใช้สิ แต่นานๆทีจะโดนครั้งนึงอ่ะนะ  วันนี้แม่ใช้ให้ไปซื้อของตั้งเยอะแยะ แล้วดันลืมกุญแจมอเตอร์ไซค์อีก " เลย์บ่นปนหอบ" แล้วเจอรึยังล่ะเนี่ย ? อี้ชิง "  เขารู้สึกเป็นห่วงเพื่อนรัก เพราะอี้ชิงเป็นคนขี้หลงขี้ลืม" เจอแล้ว ฮ่าๆๆ มันอยู่ในถุงผัก . เออ! วันนี้ไปกินข้าวกลางวันกัน กูเลี้ยงเอง! เจอกันที่ ห้าง สิบเอ็ดโมงครึ่งนะ" เลย์มีน้ำเสียงร่าเริงขึ้นหลังจากที่หายเหนื่อย" ได้ครับ คุณอี้ชิง " เขายิ้มแล้ววางสาย 
----------------------------------------
11.30 น. ห้าง " Super Star "" ลู่หาน ๆ " เลย์ตะโกนเรียกเพื่ิอนในบริเวณหน้าห้างชื่อดัง" อ้าว! อี้ชิง " เขาหันหน้าไปมองคนที่เรียกชื่ิอ " กินอะไรกันดีล่ะ? " ลู่หานมองหาร้านอาหารรอบตัวของเขา" เจอละ นู่น! ร้านอาหารจีน ไม่ได้กินมานานละ มึงไปกัน " อี้ชิงรีบดึงมือให้ลู่หานรีบเร่งอีกนิด เขารู้ดีว่าลู่หานยังเจ็บข้อเท้าอยู่ แต่หากที่นั่งในร้านไม่เพียงพอก็คงเสียเวลาไปร้านอื่นๆอีก" ทำไมมึงถึงอยากเลี้ยงข้าวกูล่ะ รวยรึไง เงินเหลือใช้หรอ? " ลู่หานหยอกอี้ชิง พลางควักเงินสดออกจากกระเป๋า" กูไม่อยากอยู่บ้าน เบื่อ กินแต่ของเดิมๆ ก็เลยนัดมาห้างไง ไม่ไปกับมึงกูจะไปกับใครได้ล่ะ? " เขาพูดก่อนคีบเส้นบะหมี่" อ่ะ กูออกครึ่งหนึ่ง เกรงใจ " ลู่หานวางเงินลงบนโต๊ะ" ไม่ต้องๆ กูจ่ายเอง เก็บไว้เหอะ " เลย์ยื่นเงินใส่ในมือของลู่หาน" เออๆๆ คราวหน้าต้องให้กูเลี้ยงนะ " ยังไม่ทันขาดคำเลย์ก็พูดแทรกขึ้นมา" ไม่ต้อ... "" ห้ามปฏิเสธอะไรทั้งนั้น " ลู่หานขัดขึ้น แล้วกลับไปอร่อยกับบะหมี่หยกเป็ดย่างชามโตต่อ----------------------------------------12.19 น. มหาวิทยาลัย" เซฮุน ! " มีใครคนหนึ่งเรียกเขาจากด้านหลัง" อ้าว! พี่เทานี่เอง เพิ่งจะพักกลางวันเหรอครับ? " เมื่อเขาหันไปเจอเทา เขาก็พูดทักทาย" เปล่าหรอก จะกลับหอละ คือ.. บ่ายนี้เรียนต่อหรือเปล่า? ถ้าว่างจะออกไปกินไรกันหน่อยไหม? " เทาเอ่ยปากชวนอย่างไม่เว้นระยะให้คู่สนทนาตอบ" พูดเร็วเหมือนเดิมเลยนะ พี่เทา ผมจะกลับหอเหมือนกัน แต่ชานยอลมันไปหาอาจารย์อยู่ เดี๋ยวผมโทรหามันก่อน "" ฮัลโหล .. " ชานยอลรับสายทันที เพราะเขาปรึกษางานกับอาจารย์เสร็จแล้ว" คือกูมีนัดกับพี่เทา.. เขาชวนไปกินไรนิดหน่อย มึงกลับไปก่อนได้นะ เพราะเดี๋ยวกูนั่งแท็กซี่กลับเอง " เซฮุนรอคำตอบจากปลายสาย" โอเค.. ถ้ามีไรฉุกเฉิน โทรมาหากู เรื่องงานคุยกันทีหลังนะ บาย " เขาตัดสายและเดินลงไปหารถที่จอดไว้ ----------------------------------------เซฮุนและเทานั่งรถด้วยกัน โดยเทาเป็นผู้ขับรถ " อยากกินอะไรพิเศษหรือเปล่า? " เขาถามขณะเดินทาง" ไม่หรอกครับ.. ผมทานได้หมด พี่จะพาไปกินที่ไหนล่ะ?  " เซฮุนมองทิวทัศน์ระหว่างสนทนา" กินในห้างดีกว่า ร้านอาหารพวกพิซซ่าก็โอเคเหมือนกันนะ " เทายิ้มขณะที่เพลง love love love ดังขึ้น" เพลงนี้เพราะจังเลย " เขาพูดขึ้นพร้อมกัน เทาอมยิ้ม" ถึงแล้ว " เทาดับเครื่อง ลงจากรถแล้วไม่ลืมที่จะเดินมาเปิดประตูฝั่งเซฮุนเซฮุนได้ยินเสียงที่คุ้นเคยจึงหันไปมอง" เฮ้ย!! อิ่มแล้ว เลี้ยงวันหลังดิ " เลย์หน้างอเพราะอึดอัดเวลาทานอิ่มมาก" ก็อยากกินไอติมอ่ะ นะๆๆ " ลู่หานส่งสายตาอ้อนวอนทั้งสองเดินไปเรื่อยๆจนมาหยุดที่เซฮุนและเทา" อ้าว! พี่เซฮุน สวัสดีครับ " เลย์และลู่หานกล่าวทักทายพร้อมกัน" คนนี้ลู่หาน น้องรหัสผม และเลย์ น้องรหัสชานยอลมันครับ " เมื่อเซฮุนพูดเสร็จ รุ่นน้องปี1ทั้งสองต่างโค้งให้เทา" ยินดีที่ได้รู้จักนะ พี่ชื่อเทาครับ " เทายิ้มให้อย่างอ่อนโยน " พวกผมขอตัวไปเดินย่อยก่อนนะครับ " ลู่หานเดินออกไปพร้อมเลย์" เดี๋ยวก่อน... ลู่หาน พี่ขอคุยกับเราหน่อย แป๊บนึง " เซฮุนเอ่ยทัก พร้อมส่งสัญญาณว่าขอตัวออกไปให้เทา ซึ่งพยักหน้าอนุญาต" รอกูก่อน " ลู่หานบอกอี้ชิงให้หยุดเดินพวกเขาเข้าไปใกล้บริเวณตู้โทรศัพท์ และเริ่มต้นคุยกัน" ขอเบอร์หน่อย " เซฮุนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา" เรื่องอะไรต้องให้ ? " ลู่หานกวนประสาทอีกฝ่าย" นายอย่าลืมสิ! พี่รหัสน้องรหัสต้องติดต่อกัน เผื่อมีปัญหาอะไร อีกอย่างถึงนายจะไปถามรุ่นพี่คนอื่นเขาก็ต้องถามกลับว่า ' พี่รหัสไม่ดูแลเหรอ? ' ซึ่งฉันก็จะเสียหายอีก มันไม่มีอะไรดีเลยที่นายทำแบบนี้ " เซฮุนอธิบายด้วยความหงุดหงิด" ไม่ๆๆ ฉัน.. " ลู่หานส่ายหน้า" อ้อ! หรือว่านายอยากตกกิจกรรม?  ถึงตอนนั้นฉันคงช่วยอะไรนายไม่ได้หรอกนะ  ไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัว " เซฮุนรีบเดินออกมา" เดี๋ยวก่อนสิ ! ฉันไม่ให้เบอร์ แต่ให้ LINE ขี้เกียจรับโทรศัพท์ จะเอาไหม? "  เซฮุนยิ้ม และเดินกลับไป" ไอดีฉัน Luhan_07 ฉันไปได้แล้วใช่ไหม? เพื่อนรอนานแล้ว " เมื่อเพิ่มเพื่อนกันแล้ว ลู่หานพูดตัดบท" ไม่! ต้องไปด้วยกัน " เซฮุนเดินมาจับมือลู่หานแล้วไปยังที่เดิม ลู่หานตกใจแต่ก็ยินยอม" อ้าว ลู่หาน กลับกันเถอะ " อี้ชิงโค้งให้รุ่นพี่ก่อนกลับบ้าน" เซฮุน ไปกินได้แล้วนะ เดี๋ยวคนเต็มร้านแล้วจะอดนะ " เทาเริ่มหงุดหงิดเพราะหิวเต็มทน" งั้นไปกินเบอร์เกอร์กันครับ " เซฮุนยิ้ม จับมือรุ่นพี่พาไปร้านเบอร์เกอร์ เทาเขินจนพูดไม่ออก" เห้ย! ป..ปล่อยได้แล้ว! " เทาพูดอย่างติดขัด" นี่พี่เขินผมเหรอครับ ฮ่าๆๆๅ " เซฮุนพูดเย้าแหย่ มือยังคงจับกับรุ่นพี่" ปล่อยได้แล้วน่า " เซฮุนปล่อยมือ ตามมาด้วยเสียงมือหยาบทุบกับต้นแขนของเขาด้วยความเขินอาย" พี่เทาคะๆ " ผู้หญิงที่อยู่ในชุดสถาบันเดียวกับเขามาทักทาย" คือ.. ฉันเอาคุกกี้มาฝากค่ะ ทำเองเลยนะคะ รับไว้ด้วยค่ะ เอ่อ ฉันชื่อ 'จังมี' ค่ะ " เธอยิ้มบางๆให้เทา" ขอบคุณมากๆเลยนะครับ " เทายิ้มให้เธอเช่นเดียวกัน" มีอีกเรื่องค่ะ ที่อยากจะบอก.. คือ... " เทาขัดเธอ" มีอะไรเหรอ ? พูดมาเลยครับ " เทารออย่างจดจ่อ" คือ... ฉันชอบพี่อ่ะค่ะ " หน้าของเธอแดงมากเมื่อสารภาพรักกับเทา" พี่เข้าใจความรู้สึกเรานะ.. แต่พี่คงคบกับเธอไม่ได้... " เทารู้สึกเห็นใจเธอมาก    " ขอโทษด้วยนะ จังมี พี่เห็นเราเป็นแค่น้องสาวเท่านั้นเอง " เทารู้สึกผิดแต่เขาฝืนรักใครไม่ได้จริงๆ เธอปาดน้ำตาและเดินออกไปอย่างรวดเร็ว" ทำไมล่ะครับ? พี่เองก็โสดไม่ใช่หรือไง? เธอก็น่ารักดีนะครับ " เซฮุนตกใจและสงสารรุ่นน้องคนนั้นมาก" เพราะว่าพี่มีคนที่ชอบอยู่แล้วน่ะสิ "" งั้นเหรอครับ? ไปกินเบอร์เกอร์กันเถอะ เดี๋ยวคนเยอะ " เซฮุนรีบมุ่งหน้าไปยังร้านเบอร์เกอร์ชื่อดังในห้าง----------------------------------------13.00 น. หอพักของลู่หาน" ลู่หาน การบ้านอังกฤษเสร็จยัง? " อี้ชิงถามขณะทิ้งตัวลงเอนกับโซฟา" เกือบเสร็จแล้ว ส่งวันจันทร์ไม่ใช่หรอ? นี่พึ่งวันพุธ " ลู่หานตอบขณะรีดชุดนักศึกษา" กูทำไม่ได้ว่ะ ยืมลอกหน่อยนะ " เขาโน้มตัวไปหยิบกระเป๋า แล้วนำการบ้านออกมา" ง่ายไปป่ะ ? เดี๋ยวทำเสร็จแล้วเอาไปให้พรุ่งนี้ " ลู่หานเก็บเสื้อผ้าทั้งหมดเข้าไปในตู้ แล้วเดินมานั่งบนโซฟา" โอเค อย่าลืมนะ เดี๋ยววันอังคารกูจะมาหาใหม่ ไปละ " เนื่องจากต้องสอบในอาทิตย์ถัดไปเขาจึงอยากมาให้ลู่หานช่วยสอน" กลับดีๆล่ะ อาทิตย์หน้ากูจัดห้องรอเลย " ลู่หานบอกกล่าวพร้อมยิ้มให้เพื่อนรัก13.45 น. ที่ตื๊อ~ดึ่ง (LINE)Oh_Sh :  ถึงบ้านหรือยัง?Luhan07 : อยู่บ้านแล้ว นายล่ะ?Oh_Sh : เพิ่งถึงบ้าน อ้อ! พี่เทาบอกว่าวันอังคารหน้าจะนัดสายรหัสไปกินข้าวเย็น ที่ K.grill หนึ่งทุ่มLuhan07 : โอเค แต่คงกินได้แค่แป๊บเดียว ฉันไม่อยากกลับดึกOh_Sh : กลับกับฉันก็ได้ ชานยอลมีรถLuhan07 : ไม่ล่ะ ฉันเกรงใจ ฉันติดหนี้บุญคุณนายไว้เยอะแล้วOh_Sh : งั้นไว้ถึงเวลาค่อยคุยกันอีกทีแล้วกัน เจอกันพรุ่งนี้Luhan07 : นายรู้ห้องเรียนของฉันเหรอ?Oh_Sh : คอยดูพรุ่งนี้ก็แล้วกัน(กริ๊ก) เสียงปิดหน้าจอโทรศัพท์ดังขึ้นอย่างแผ่วเบา เขาวางโทรศัพท์ของตนเองไว้บนโต๊ะข้างเตียง ทั้งที่ยังไม่ตอบกลับข้อความของพี่รหัส---------------------------------------7.30 น. มหาวิทยาลัย   เซฮุนและชานยอลมาถึงโรงเรียนเวลาประมาณเจ็ดนาฬิกา ซึ่งเป็นเวลาเร็วกว่าทุกปี ทันใดนั้นเขาก็เห็นรุ่นน้องของเขายืนอยู่ภายในตึกคณะวิศวกรรม" รอเดี๋ยวนะ... " เซฮุนหันไปบอกเพื่อนสนิท แล้วก้าวเข้าไปหาน้องรหัส" ลู่หา... " เขาหยุดกระทันหัน เมื่อมีคนอื่นเรียกชื่อน้องรหัสของตน" ลู่หาน " ร่างนั้นเดินเข้ามาใกล้ มอบรอยยิ้มสดใสที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา" เรากลับมาคบกันได้ไหม? "To be continued...--------------------------------------