(Fic HunHan) Tomorrow เราจะรักกัน...วันพรุ่งนี้

Writer's Talk  
สวัสดีค่ะ ^^ ขอบคุณที่ยังติดตามอ่านฟิคของไรเตอร์นะคะ แล้วก็...ขอโทษด้วยที่อัพช้ามากก เอาเป็นว่าจะพยายามแต่งให้ดีขึ้นนะคะ 
  ขณะนี้เป็นเวลาเช้าแล้ว  ลมหอบเอาความเย็นจากอากาศเข้ามาที่หน้าต่างจนเป็นไอน้ำเกาะอยู่ ลู่หานขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม มือน้อยควานหาโทรศัพท์ เพื่อดูเวลาจากหน้าจอ
"เจ็ดโมงครึ่ง" ลู่หานพึมพำกับตัวเอง แล้วเดินไปต้มน้ำร้อน เขายืนรอจนน้ำเดือด ก่อนเปิดถ้วยโจ๊กสำเร็จรูป แล้วเทน้ำลงไป ก่อนรับประทานอย่างเอร็ดอร่อย
กริ๊ง~~ กริ๊ง~~ (ติ๊ด)
"ว่าไงครับแม่  ฮ่าๆๆ ผมกำลังกินข้าวอยู่ครับ หนาวแล้วแม่ดูแลตัวเองดีๆนะ"
"ที่นู่นรถเยอะนะ ดูแลตัวเองด้วยนะลูก"
"อะ...เอ่อ ครับผมจะระวัง เปิดเทอมแล้วผมจะโทรไปหาแม่นะ ครับ บอกพ่อด้วยนะว่าผมคิดถึง กินข้าวก่อนนะแม่ บายครับ"ลู่หานพูดพร้อมเหลือบดูขาซ้ายของเขา
เอาเถอะ...ครั้งนี้ให้มันเป็นความผิดของฉันก็แล้วกัน
 หลังจากที่ลู่หานทานโจ๊กเสร็จแล้ว ลู่หานก็อาบน้ำแต่งตัวออกไปข้างนอก ความจริงขาของเขาก็ยังเจ็บอยู่แต่เนื่องจากต้องซื้อของที่จำเป็น
---------------------------------------
8:00 น. ห้องพักของเซฮุน-ชานยอล
"เฮ้ย ๆ ฮุน เราจะแวะไปห้างไหนดีอ่ะ"
"มึงพูดถึงอะไรอ่ะ?" เซฮุนเกาหัวยิกๆ
"เอ้า! ก็มึงเคยบอกกูว่าวันนี้มึงจะซื้อของมาทำกับข้าวกันไง ความจำเสื่อมแล้วไง?"
"อ่อ จำได้ละ ไปห้างเดิมแหละ ที่เราซื้อหนังสือกันอ่ะ กูจดรายการที่จะซื้อไว้แล้ว"
"เออ มึงรอบคอบดีจังเลยเพื่อน กอดที" ชานยอลพยายามเข้ามากอดเซฮุน แต่ถูกเท้าของเซฮุนขวางไว้
"ไปเลย มึงรีบไปอาบน้ำเลย เดี๋ยวเจอฮุนสายโหด" เซฮุนเตรียมตั้งท่ากัน
"ถุย!! ฮุนสายโหด แรงมึงสู้กูได้ป่าวเหอะ"ทั้งสองแกล้งใส่หมัดกัน ก่อนเซฮุนจะผลักชานยอลแล้วเดินออกมา
--------------------------------------
9:00 น. ห้าง " Super Star Mall "
 "มีไข่ ซอส ข้าวแล้ว อื้ม..ต่อไปก็...หัวหอม" ลู่หานค่อยๆเดินพร้อมเข็นรถที่บรรจุสินค้าที่เขาหยิบใส่มา
 "ไอ้ยอล! แครอททางนี้ เหล่สาวเรื่อยเลยมึงอ่ะ" เซฮุนตีไหล่ชานยอล
 "ลู่หาน" เด็กตัวสูงอ้าปากหวอ
 "ซะ..เซฮุน" หนุ่มหน้าหวานรีบเดินหนี เข็นรถไปทางเซฮุนอย่างเร็ว หวังให้รถล้มใส่เซฮุนแต่เขาจับไว้แล้ววิ่งไปดักหน้าลู่หาน แล้วค่อยๆดึงมือ
"นายหนีฉันทำไม? ฉันไม่ได้มาตามฆ่านายนะ แค่อยากรู้ว่านายดีขึ้นรึเปล่า" เซฮุนจับมือลู่หานแน่น ไม่ยอมให้หลุดจากกัน แล้วจ้องหน้าอีกฝ่าย
"ฉันแค่ไม่อยากให้เพื่อนนายรู้เรื่องฉัน ปล่อยมือฉันได้แล้ว"ลู่หานเบือนหน้าไปทางชานยอล
"ไม่ปล่อย! ไหนนายบอกไงว่าถ้าเจอกันอีกฉันจะเดี้ยงไงล่ะ?" เซฮุนยกยิ้ม
"พอเถอะ! ถึงตอนนี้ฉันจะเตะนายไม่ได้ แต่ถ้าเจอกันอีกนายโดนแน่! ฝากไว้ก่อนเถอะ!"ลู่หาน พยายามสะบัดมือให้ออกจากมือของเซฮุน แต่เขากลับดึงลู่หานเข้ามาในอ้อมกอด แล้วกระซิบว่า "รีบๆมาเอาคืนนะ แล้วจะรอ"
 จากนั้นเซฮุนและชานยอลก็เดินจากไป ปล่อยให้ลู่หานยืนสับสนกับใบหน้าร้อนฉ่าจนถึงหู
----------------------------------------
"นี่!... เซฮุน คนนั้นใครเหรอ?" ชานยอลวางแครอท 2-3 หัวลงในรถเข็น
"คนที่ฉันขับรถชนน่ะ ชะ..." เซฮุนหยุดชะงัก เกือบบอกชื่อของลู่หานไป
"อ๋อ...แล้วเขาเป็นไงบ้าง? ดีขึ้นหรือยัง?" 
"ก็...เหมือนเดิมแหละ ยังเจ็บอยู่" เซฮุนไม่อยากจะพูดอะไรมากเกี่ยวกับลู่หาน
"แล้วเมื่อกี้..จะพูดอะไรเหรอ " หนุ่มเสียงห้าวจ้องหน้าเซฮุน
"อะ...อ้อ! แค่จะบอกว่า..ช่างมันเหอะ" จากนั้นเด็กตัวสูงก็เข็นรถไปที่เคาน์เตอร์เพื่อชำระเงิน
 
 14:45 น. ร้าน "Sweet Tea"
 
  หลังจากที่ซื้อของเสร็จแล้ว พวกเขาทั้งสองก็ได้แวะเข้าร้านที่ทั้งสองคุ้นเคยเป็นอย่างดี
"กริ๊ง ~ ~" เสียงนี้ดังเมื่อไหร่ก็แสดงว่าร้านขายเครื่องดื่มและเบเกอรี่แห่งนี้ มีผู้คนเเวะเวียนเข้ามา
"สวัสดีครับ..รับอะไรดีครับ ?"พนักงานหนุ่มกล่าวทักทาย แล้วยื่นเมนูให้
"ผมเอาช็อกโกแลตเครปกับเอกเปรสโซ่ครับ" ชานยอลเปิดเมนูผ่านรัวๆ
"ชานมไข่มุกกับแพนเค้กครับ ^^" เซฮุน บอกพนักงานแล้วหันมามองหน้าชานยอล
" ฮุน ช่วงนี้มึงดูแปลกๆอ่ะ ตั้งแต่ที่ห้างละ มีอะไรไม่สบายใจป่าว? " ชานยอลขมวดคิ้ว
" ก็ปกติดีนะ ไข้ก็ไม่ได้เป็น  นี่กูผิดปกติตรงไหนวะ?" เซฮุนพูดพลางแตะหน้าผาก
"งั้นเหรอ... ไม่เป็นไรก็ดีละ" ชานยอลนั่งเหม่อจนของว่างมาเสิร์ฟ
  ชานยอลละสายตาหันไปช่วยเจ้าของร้านหยิบแก้วกาแฟ โดยไม่ทันได้สังเกตว่านิ้วมือชนเข้ากับอีกคน ทั้งสองหยุดอยู่ชั่วครู่หนึ่ง
 "ชานยอล...มากินกันเหอะ" เสียงเด็กหนุ่มร่างสูงเรียกชานยอลให้ตื่นจากภวังค์
"อะ...เอ่อ...ผมขอโทษครับ" ชานยอลขยับนิ้วมือของเขาออกจากนิ้วมือเรียวที่ครอบครองอยู่
"มะ...ไม่เป็นไรครับ ขอตัวก่อนนะครับ"ไม่ทันที่ เจ้าของร้านก้าวออกไป ก็ถูกเรียกไว้ซะก่อน
"คุณเจ้าของร้าน ชื่ออะไรอ่ะครับ ?" ชานยอลลุกขึ้น
"บยอน แบคฮยอนครับ แล้วพวกคุณล่ะ?"
"ผมปาร์ค ชานยอลครับ นี่..โอ เซฮุน เพื่อนผมเอง" เขาแนะนำตัว แล้วยังไม่ลืมแนะนำคนข้างๆ ด้วย เซฮุนลุกขึ้นโค้ง พร้อมกับแบคฮยอนเช่นกัน
 "ฮ่าๆๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ" แบคฮยอนอธิบายและยิ้มให้ทั้งเซฮุนและชานยอล
' ทำไมต้องชอบยิ้มแบบนี้ด้วยนะ? '
" อ่า..ยินดีเช่นกันครับ " ทั้งคู่โค้งหัวให้แบคฮยอนอีกครั้ง
"เชิญรับประทานตามสบายนะครับ"เมื่อพูดจบแบคฮยอนก็เดินไปเก็บเงินจากโต๊ะอื่น ลูกค้าน้อยเมื่อเทียบกับฤดูอื่นๆ
---------------------------------------
Luhan's  Part
เฮ้อ! ทำไมวันนี้ถึงได้ซวยอย่างนี้ล่ะ ดันไปเจอไอ้บ้าที่ขับรถชนจนได้ แถมยังทำให้เราอับอายต่อหน้าผู้คนทั้งห้าง มันยิ่งทำให้ผมหมั่นไส้นายนั่นมากขึ้นไปอีก
 ลู่หานเดินแวะร้านเครื่องเขียนที่อยู่ละแวกหอพัก จู่ๆ ก็มีคนทักขึ้นมา
"เฮ้ย! ลู่หาน... ใช่ลู่หานหรือเปล่า?"
"คุณเป็นใคร? " ลู่หานขมวดคิ้ว
"ดีใจจังที่ได้เจอกันอีก"

อยากรู้ว่าคนที่ทักลู่หานเป็นใคร และลู่หานจำได้หรือไม่ ติดตามตอนต่อไปนะคะ

 
To be continued..