ปั้นรักปั้นหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใม่นะเขื่อน ฮือๆ ฟื้นสิ ฟื้นมาตอบเฟย์ก่อน”เฟย์ร้องไห้วิ่งตามเตียงของเขื่อนที่ถูกเข็นเข้าห้อง
ฉุกเฉินไป
 
 
 
 
 
 
“ใจเย็นๆก่อนนะเฟย์ ตอนนี้เขื่อนถึงมือหมอแล้ว”โทโมะพูดปลอบใจเพื่อนสาว
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ เพราะชั้น เขื่อนถึงได้เป็นแบบนี้ ชั้นมันเลวมากที่ทำร้ายเขื่อน”เฟย์ทรุดลงแล้วปล่อยโฮ
กับพื้นทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ใจเย็นๆก่อนนะเฟย์ อย่าร้อง หนูต้องใจเย็นๆตั้งสติให้ดีๆ”ครูจิ๊บเดินมากอดปลอบเฟย์
 
 
 
 
 
 
“ครูขา ฮือๆ เพราะเฟย์ เขื่อนเลยเป็นแบบนี้ เพราะเฟย์”เฟย์โผเข้ากอดครูจิ๊บอย่างหาที่พึ่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า เขื่อนถึงมืหมอแล้ว ยังจะร้องไห้อีกทำไมน่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ฟางที่กำลัง
ร้องไห้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ฟางกลัวนี่ กลัวว่าถ้าเขื่อนเป็นอะไรไปแล้วเฟย์กับลูกล่ะ”ฟางร้องไห้ออกมาแล้วสั่งน้ำมูกใส่
ผ้าเช็ดหน้าป๊อปปี้ ชายหนุ่มส่ายหน้าแอบยิ้มกับท่าทางของฟางก่อนจะเอื้อมมือจะลูบหัวฟางอย่าง
ที่เคยทำ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอทางหน่อยครับ ให้หมอตรวจก่อนนะครับ”เสียงของหมอพูดขึ้นทำให้ฟางและป๊อปปี้ต้องผละ
ออกห่างกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ริท ทำไมริทถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ”ฟางเหวอเมื่เห็นริทใส่เครื่องแบบหมอกำลังจะเข้าห้องฉุกเฉิน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เรามาฝึกงานที่นี่น่ะ เดี๋ยวขอไปดูคนไข้ก่อนนะฟางแล้วค่อยว่ากัน”ริทตอบแล้วรีบเดินตามพยา
บาลเข้าไป
 
 
 
 
 
 
“ช่วยเขื่อนให้ได้นะริท”ฟางที่กลัวเขื่อนจะเป็นอะไรก็ตะโกนบอกริท ทำให้ป๊อปปี้ชะงัก
 
 
 
 
 
 
 
“กำลังจะดีๆกันแท้เชียว ยังมีเรื่องมาขัดจังหวะอีกเนาะ”โทโมะมองริทที่เดินเข้าไปสลับกับป๊อปปี้
และฟางก็พูด
 
 
 
 
 
 
 
“จะกลัวอะไร มีพวกเราคอยช่วยให้คู่นั้นดีกันอยู่ไม่ต้องห่วงหรอกโทโมะ”แก้วกระซิบสามีแล้วมอง
ไปที่ป๊อปปี้และฟาง
 
 
 
 
 
 
“ริท เขื่อนเป็นยังไงบ้าง ไม่เป็นไรแล้วใช่มั้ย”ฟางรีบถามเมื่อริทเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน
 
 
 
 
 
“ตอนนี้ริทได้ผ่าตัดให้เขื่อนแล้วนะแต่ต้องพักฟื้นดูอาการก่อนที่นี่สัก2-3คืน”ริทบอก
 
 
 
 
 
 
“ดีจัง ค่อยยังชั่วที่เขื่อนไม่เป็นอะไร”ฟางพูดแล้วยิ้มออกมาก่อนจะปาดน้ำตา
 
 
 
 
 
 
“เขื่อนนี่คงจะเป็นแฟนของฟางสินะ ดูฟางเป็นห่วงมากมายขนาดนี้”ริทเห็นท่าทางฟางก็ซึมลงไป
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่นะ เขื่อนน่ะเป็นสามีของชั้นเอง ไม่ได้เป็นอะไรกับฟาง”เฟย์ได้ยินก็รีบชี้แจงริททันที
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่ได้เป็นแฟนเขื่อนหรอก ตอนนี้ฟางไม่ใครน่ะ”ฟางพูดออกมาทำให้ริทยิ้มกว้างด้วยความ
ดีใจ
 
 
 
 
 
 
 
“อะแฮ่ม พอดีเขื่อนออกมาแล้วอ่ะนะพาหาเขื่อนที่ห้องพักเถอะ ส่วนหมอริท มีเฝ้าคนไข้ต่อนิคะ
ไปเถอะค่ะ พวกเราอยู่นี่ตั้งหลายคน อยู่ได้”แก้วกระแอมเสียงดังก่อนจะรีบเอาตัวขวางฟางและริท
แล้วลากฟางไปอีกทาง
 
 
 
 
 
 
 
“แม่เฟย์ คิ้กส์ง่วง”คิกส์ที่เดินมาหาเฟย์แล้วพลางหาวก่อนจะพูดทำให้เฟย์อุ้มลูกชายขึ้นมา
 
 
 
 
 
“แก้ว โทโมะ เขื่อนเป็นยังไงบ้าง”แม่ของเขื่อนรีบวิ่งมาที่หน้าห้องพักแล้วถามแก้วและโทโมะ
 
 
 
 
 
“ตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้วค่ะแต่หมอบอกให้เขื่อนพักฟื้นที่นี่ก่อนเพื่อดูอาการค่ะ”แก้วตอบ
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วชั้นกลับก่อนนะ พอดีน้องคิกส์ง่วงแล้ว”เฟย์ได้ยินเสียงแม่เขื่อนก็รีบพูดแล้วอุ้มลูก
หนี
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวจะไปไหนน่ะ ชั้นมีเรื่องจะคุยกับเธอ”แม่เขื่อนพูดก่อนจะที่จะเดินนำเฟย์ไปคุยกันตามลำพังที่
บันไดหนีไฟ
 
 
 
 
 
 
 
“คุณมีอะไรกับชั้นหรอคะ พอดีว่าชั้นจะไปดูลูก”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
“ตลอดเวลา3ปีเธอก็รู้ใช่มั้ยว่าเขื่อนตามหาเธอ”แม่เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
“ทราบค่ะแต่ชั้นอยากให้เขื่อนหยุดความคิดพวกนี้ ชั้นไม่ต้องการอะไรจากเขื่อนหรืครอบครัวคุณ
ทั้งนั้น ชั้นดูแลตัวเองกับลูกได้”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
 
“แต่ชั้นอยากให้เธอคืนดีกับลูกชั้น ไม่ใช่ว่าเพราะหน้าตา หรือเพราะเรื่องเอาชนะอะไรอีกแล้ว ชั้น
สงสารลูกชั้น ตลอดเวลา3ปี ชั้นเห็นเขื่อนต้องทุกข์ทรมานแค่ไหนที่อยู่โดยไม่มีเธอกับลูก เธอ
กลับไปหาเค้าเถอะนะจะได้มั้ย ถ้าเธอยังติดเรื่องในอดีตระหว่างชั้นกับเธอ ชั้นขอโทษ จะให้ชั้น
ไหว้ก็ยอม’แม่เขื่อนพูดแล้วจะยกมือไหว้
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าค่ะ คุณอายุมากกว่าเฟย์คุณอย่าทำแบบนี้มันไม่ดี ชั้นยอมรับว่าชั้นเจ็บปวดมากแค่ไหนที่ถูก
เขื่อนทำร้าย ชั้นรู้ชั้นเองก็อยู่อย่างไม่มีความสุขเหมือนกัน แต่เค้าลืมมีนไปจากใจได้แล้วงั้นหรอ
คะ”เฟย์ถาม
 
 
 
 
 
 
“เค้าลืมมีนปากใจตั้งนานแล้ว ตั้งแต่มีเธอ เขื่อนเค้ารักเธอโดยที่ตัวเองก็ไม่รู้ตัวมากก่อน กว่าจะ
รู้ตัวเองก็ตอนที่เธอถูกมีนทำลายโดยใช้รูปลับที่เขื่อนเก็บไว้ เขื่อนไม่ได้ตั้งใจทำ ให้อภัยเขื่อน
เถอะนะ”แม่เขื่อนพูดแล้วนึกย้อนไป ถึงวันนั้นที่เธอไปคาดคั้นจากมีน ทำให้เธอได้รู้ความจริง
ทั้งหมดว่ามีนคือผู้ที่อยู่เบื้องหลังนี้ทั้งหมด
 
 
 
 
 
 
“ก็ได้ค่ะ เฟย์ให้อภัย”เฟย์ที่ไม่อาจทนเสียงหัวใจตัวเองอีกแล้วก็พูดขึ้นก่อนจะปาดน้ำตา
 
 
 
 
 
 
 
“แม่เฟย์ คิกส์หิว”เฟย์ที่เดินเข้ามาในห้องเขื่อนในวันต่อมาพร้อมกับคิกส์ก็จัดหาข้าวให้ลูกระหว่าง
เฝ้าเขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
“รีบตื่นมานะเขื่อน ตื่นมาฟังข่าวดีจากชั้นเร็วๆนะ”เฟย์เดินไปนั่งข้างๆเขื่อนแล้วพูดก่อนจะก้มลงจูบ
ลงที่หน้าผากเขื่อน
 
 
 
 
 
 
“ตื่นแต่เช้ามาดูแลเขื่อนเลยนะเฟย์ มาทานอะไรด้วยกันก่อนสิ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาพร้อมกับโทโมะ
และแก้วก็ชวนเฟย์มาทานอาหารเช้าที่พวกเขาซื้อเข้ามาด้วยกัน
 
 
 
 
 
“แล้วนี่ฟางล่ะไปไหนแล้ว”เฟย์ถามถึงฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะริทที่เอาดอกไม้มาให้กัน ความจริงไม่จำเป็นต้องให้ก็ได้ ฟางต่างหากล่ะที่ต้องให้
ริทเพื่อเป็นการขอบคุณที่ริทรักษาเขื่อน”เสียงใสๆของฟางพูดเมื่อเดินเข้ามากับริททำให้ทุกคนใน
ห้องชะงัก
 
 
 
 
 
 
 
“มันเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้วล่ะฟาง และริทเองก็เป็นสุภาพบุรุษต้องเอาดอกไม้ให้ผู้หญิงอยู่
แล้ว”ริทพูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้โห น่ารักจัง ขอบคุณมากเลยน้า”ฟางยิ้มออกมาก่อนจะขอบคุณริทอีกครั้งแล้วหัวเราะด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
“มาขลุกแต่ในห้องเราแบบนี้เดี๋ยวฝึกงานไม่ผ่านหมอริท”โทโมะรีบพูด
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรครับวันนี้เช้าอยู่คนไข้ก็น้อยผมอยู่คุยกับฟางได้”ริทพูดแล้วยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
“เออ จริงสิ ริทซื้อน้ำเต้าหู้มาฝากทุกคนด้วยนะ นี่น้ำเต้าหู้หวานน้อยที่ป๊อปชอบกินไง”ฟางพูดแล้ว
เอาน้ำเต้าหู้ยื่นให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ป๊อปไม่ค่อยหิวน่ะ เมื่อกี้กินกาแฟมาแล้วยังเต็มท้องอยู่เลย ขอตัวก่อนนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วเดิน
หนีออกไป
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ คราวนี้มันใช่เธออีกรึเปล่าน้อโทโมะเนาะ”แก้วถอนหายใจแล้วพูดลอยๆขึ้นมาก่อนจะหันไป
มองหน้าโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ถ้าเกิดเค้าไปหาคนอื่นแล้วจริงๆจะเสียใจเอานะ”โทโมะพูดลอยๆแล้วยิ้มกับแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อื้ม”เขื่อนค่อยขยับตัวและร้องครางออกมา
 
 
 
 
 
“เขื่อนฟื้นแล้วค่ะหมอ”เฟย์เห็นเขื่อนฟื้นก็รีบเรียกริทมาดูอาการ
 
 
 
 
 
 
“อาการตอนนี้ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วนะครับเพราะแผลไม่ได้ติดเชื้ออะไร เดี๋ยวพักอีกสักคืน
พรุ่งนี้ก็ออกโรงบาลได้แล้วนะครับ”ริทพูดเมื่อตรวจร่างกายของเขื่อนเสร็จก็เดินมาพูดกับทุกคนที่
ยืนหน้าห้องแล้วเดินไปทำงานต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“เขื่อน ไม่เป็นไรแล้วนะ”เมื่อริทไปแล้วเฟย์ก็รีบเปิดประตูไปพูด
 
 
 
 
 
 
“นี่เขื่อนไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย เฟย์อยู่ตรงนี้ กำลังเป็นห่วงเขื่อนอยู่”เขื่อนพูดแล้วยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
“คนบ้า ก็ไม่ได้ฝันน่ะสิ นี่เจ็บจนเพี้ยนไปแล้วรึไง”เฟย์ส่ายหน้าเบาๆแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“อยากจะเพี้ยนจริงๆเหมืนกัน เฟย์จะได้อยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน”เขื่อนพูดแล้วเอื้อมมือมาจับมือเฟยื
 
 
 
 
 
 
“ไม่อ่ะ เมื่อเขื่อนหาย เฟย์ก็จะกลับนิวยอร์ก”เฟย์ดึงมือออกากการเกาะกุมของเขื่อนแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ทำไมล่ะเฟย์ เขื่อนต้องทำยังไงเฟย์ถึงจะให้อภัยเขื่อนรักเฟย์นะ ให้อภัยได้มั้ย งั้นเขื่อนแทงตัว
เองอีกรอบดีกว่า เฟยะได้ไม่จากเขื่อนไปไหน”เขื่นพูดเศร้าๆก่อนะคว้ามีดปอกผลไม้ข้างๆแล้ว
หมายจะแทงตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“จะบ้างั้นหรอเขื่อนอย่าทำอะไรบ้าๆแบบนี้อีกนะ”เฟย์รีบดึงมีดหนีเขื่อนแล้วดุ
 
 
 
 
 
 
“งั้นก็ไปสิ อยู่กับเขื่อนให้เขื่อนได้ทำหน้าที่พ่อและสามีที่ดีให้เฟยืได้มั้ย”เขื่อนขอร้องเฟยือีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“ใครว่าจะไม่ให้ทำล่ะ ที่กลับน่ะเพราะจะกลับไปหาพ่อกับแม่ซึ่งเขื่อนก็ต้องกลับด้วยเพื่อไปคุยฤกษ์
แต่งงานของเรากับท่าน เข้าใจมั้ย”เฟย์พูดออกมาทำให้เขื่อนยิ้มกว้าง ก่อนที่เฟย์จะสวมกอดเขื่อน
แน่นและไม่จากไปไหนอีกแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
เย้ ในที่สุดเขื่อนเฟย์ก็ดีกันแล้วจะได้จบเรื่องนี้เนาะๆๆ  เอ๊ะเหลือคู่ไหนนะๆๆๆ
 
 
 
จะจบแล้วจ้าาาาาอีก2ตอนบอกเลย เรื่องนี้ยาวที่สุดเท่าที่อัพฟิคมาเลยนะเนี่ยยย