ปั้นรักปั้นหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะครูจิ๊บ มีอะไรรึเปล่าคะ”เฟย์ที่กำลังเก็บของเตรียมกลับนิวยอร์กก็รับสายครูจิ๊บ

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะคะ ค่ะๆเดี๋ยวเฟย์จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ”เฟย์รีบวางสายก่อนจะรีบขับรถไปที่บ้านของครูจิ๊บที่

ชานเมือง

 

 

 

 

 

 

 

“แม่เฟย์ คิกส์เหนื่อย”คิกส์วิ่งตามเฟย์เมื่อลงรถมาก่อนจะถูกเฟย์อุ้มขึ้นมาแล้วเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“ครูคะ เฟย์มาแล้วค่ะ อยู่ไหนกัน”เฟย์เข้ามาในบ้านแล้ววางคิกส์ลงก่อนจะขึ้นไปบนห้องนอน

 

 

 

 

 

 

 

“ครูไปไหนนะ”เมื่อมาถึงห้องนอน พบว่าที่เตียงนั้นว่างเปล่าก็กดโทรศัพท์โทรหาครูจิ๊บทันที

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องโทรหรอกเฟย์”เขื่อนเดินออกมาจากที่ซ่อนในห้องแล้วปิดประตูห้องนอนทันที

 

 

 

 

 

“นี่นายเอาชื่อครูจิ๊บมาหลอกชั้นงั้นหรอ คนเลว”เฟย์รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวๆ ชั้นไม่ได้ใช้ชื่อครูจิ๊บ แต่ว่าชั้นเล่าเรื่องของเราให้ครูจิ๊บฟังแล้ว และขอให้ครุช่วยเรียกเธอ

มา เพราะเธอคงไม่ยอมคุยกับชั้นแน่ ถ้าชั้น หรือพวกโทโมะตามเธอมา เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ

เฟย์”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่ชั้นไม่มีอะไรจะพูดกับนาย ชั้นกำลังจะกลับนิวยอร์ก”เฟย์ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถ้าคิกส์โต เค้าก็ต้องถามนะว่าพ่อของลูกคือใคร เฟย์ ให้ชั้นได้ดูแลเธอกับลูกเถอะนะ ชั้น

ขอโทษ”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่ชั้นไม่ให้อภัยคนเลวๆอย่างนาย ชั้นเกลียดนายจำไว้”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

เฟย์ที่จะเดินออกไป เขื่อนกลับดึงเฟย์มากอดแน่น เฟย์พยายามดิ้นหมายจะแกะตัวออกจากเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าไปได้มั้ย อย่าโกรธกันนานแบบนี้3ปีมันก็เหมือน10ปี ชั้นถูกจองจำกับอดีตที่เลวร้ายที่เคยทำ

ไว้กับเธอ ให้ชั้นได้แก้ไขมันเถอะนะ ให้อภัยชั้นเถอะได้โปรดเฟย์”เขื่อนขอร้องก่อนน้ำตาจะไหล

ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นให้โอกาสนายเพื่ออะไรกัน อยู่แบบนี้ดีซะกว่า ไม่ต้องเจอหน้ากัน”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ขอร้องล่ะ ชั้นขอโทษ ให้ชั้นกราบก็ได้ แต่อย่าหมางเมินแบบนี้นะ ได้โปรด”เขื่อนขอร้อง

 

 

 

 

 

 

“เสร็จธุระแล้วใช่มั้ย ปล่อยชั้น ชั้นจะกลับแล้ว”เฟย์พูดแล้วผลักเขื่อนล้มลง

 

 

 

 

 

 

 

“ขอร้องล่ะ อย่าไปนะให้อภัยชั้นเถอะ ชั้นรักเธอ”เขื่อนสารภาพความในใจออกมาแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“นะ นี่นายไม่มีมุกอะไรที่จะรั้งชั้นแล้วจนต้องโกหกคำนี้ออกมางั้นหรอ”เฟย์อึ้งกับสิ่งที่ได้ยินแต่ก็ยัง

ฝืนว่าเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ได้โกหก ตลอดเวลา3ปี ชั้นรู้ทันทีว่าชั้นรักเธอ เฟย์ชั้นรักเธอ”เขื่อนพูดความในใจออกมา

ให้เฟย์เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ ชั้น ไม่ เชื่อ หลีก”เฟย์ที่ตอนนี้หัวสั่นไหวแล้วก็รีบผลักเขื่อนออก เธอยอมรักว่ายังรักเขื่อนแต่

การกระทำที่เลวร้ายของเขื่อนในอดีตมันคอยหลอกหลอนใจ เธอไม่อยากจะเชื่อคำพูดนี้เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ พอเถอะลูก ครูว่า เราน่าจะเย็นลงแล้วฟังเขื่อนหน่อยมั้ย”เมื่อเฟย์เปิดประตูห้องมาก็พบว่าครู

จิ๊บ ป๊อปปี้ ฟาง โทโมะและแก้วที่อุ้มน้องคิกส์ ยืนดักเฟย์อยู่ไม่ให้เฟย์ไปไหน ก่อนครูจิ๊บจะอกให้

เฟยืมานั่งคุยกันดีๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราน่ะก็เป็นแม่คนแล้วนะเฟย์ อดีตที่มันเลวร้ายน่ะ เราต้องปล่อยวางบ้าง”ครูจิ๊บพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ครูคะ เฟย์รู้ว่าเมื่อก่อน เฟย์เป็นคนที่ไม่ดี เฟย์รวมหัวกับพี่จิจี้ผู้จัดการตัวเองเพื่อแฉโทโมะ แต่

เฟย์สำนึกผิดแล้ว ก็มีเค้า เค้าข่มขืนเฟย์ เค้าหลอกเฟย์ ทำร้ายจิตใจเฟย์สารพัดเฟย์ลืมไม่ได้หรอก

ค่ะ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“แต่นั่นมันก็ผ่านมาแล้วไม่ใช่หรอเฟย์ 3ปีที่เฟย์หอบลูกไปอยู่กับครอบครัวที่นิวยอร์ก มันก็เหมือน

การจองจำให้เขื่อนตรกทั้งเป็นแล้วนะ นี่ยังไม่สาแก่ใจเราอีกหรอ”ครูจิ๊บเตือน

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เฟย์ เอาเป็นว่าในสมัยที่ชั้นยังคบกับป๊อปปี้ชั้นน่ะเคยโกรธและผิดหวังในตัวป๊อปปี้เค้ามากเรื่อง

ของฟ้า แต่ชั้นก็ให้อภัย และพร้อมเริ่มใหม่กับป๊อปเหมือนเดิมนะ จิตใจเราและเค้าก็เป็นสุขอีก

ด้วย”ฟางอธิบาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่สุดท้าย ก็ไปกันไม่รอดเลิกกันอยู่ดี”เฟย์พูดดักคอ ทำให้ป๊อปปี้และฟางสะดุ้งแล้วหันไปมอง

หน้ากัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาอย่างชั้น ชั้นก็เคยโกรธแก้วที่แก้วทรยศชั้นไปหาพี่ฟลุ้ค แต่สุดท้าย ชั้นก็ไม่เคยลืมแก้วลงเลย

ชั้นรักแก้ว ชั้นก็ยังให้อภัยและก็แต่งงานกันมาจนถึงตอนนี้”โทโมะพูดแล้วเลื่อนมือไปกุมมือแก้ว

แน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เรื่องของนายน่ะ แก้วเค้ารักนายทำไปเพราะความจำเป็น แต่หมอนี่แก้แค้นล้วนๆ”เฟย์พูดแล้ว

เหล่ไปที่เขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย นั่นก็ติ นี่ก็ว่า ก็เพราะใจเธอน่ะมัน ฐิฑิแบบนี้ไง ไม่รู้จักปล่อยวางจมอยู่กับอดีจที่เลวร้ายแบบ

นี้ แล้วเมื่อไหร่เธอน่ะจะมีความสุข ต้องให้เขื่อนเป็นอะไรไปก่อนรึไง เธอถึงจให้อภัยน่ะ”ฟางตบ

โต๊ะแล้วลุกขึ้นว่าจนป๊อปปี้ห้ามแทบไม่ทัน

 

 

 

 

 

 

 

“เธอไม่เป็นชั้นเธอไม่ใจหรอกว่ามันเจ็บแค่ไหนที่ถูกคนเคยรักประจานให้อับอายจนไม่มีพื้นที่ใน

วงการ ถูกข่มขืน แม่ของเค้าก็ไม่รัก มิหนำซ้ำยังเอาแฟนตัวเองมารุมทำร้ายอีก”เฟย์ไม่ยอมลุกขึ้น

ว่าบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องของชั้นกับมีนเราจบกันแล้ว ตอนนี้มีนเค้าก็มีแฟนใหม่ไปแล้ว ส่วนเรื่องแม่ แม่ชั้นพอรู้ว่าชั้น

ทำเธอท้อง เค้าก็บอกให้ชั้นตามหาเธอให้พบ เพื่อนชั้นจะได้ขอโทษและไปขอขมาพ่อแม่เธอแล้ว

แต่งงานให้เป็นเรื่องเป็นราว”เขื่อนอธิบาย

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องอดีตของเธอ ถ้าป๊อปปี้ทำแบบนี้กับชั้น ชั้นยอมรับว่าชั้นโกรธและไม่ให้อภัยง่ายๆหรอก แต่

ถ้าเค้ายืนยันว่ารักชั้น และรับผิดชอบชั้นกับลูกในท้อง แถมแม่สามีก็ยอมรับ ชั้นเลือกจะปล่อยวาง

มันนะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“คิกส์ครับ ถ้าสมมุติว่าคิกส์เจอพ่อ คิกส์อยากบอกพ่อว่าอะไรรึเปล่าครับ”แก้วที่อุ้มคิกส์นั่งตักก็ถาม

 

 

 

 

 

 

“คิกส์ก็จะบอกว่า คิกส์รักพ่อครับ มาอยู่ด้วยกันนะพ่อ”คิกส์พูดทำให้เขื่อนน้ำตาซึมออกมา

 

 

 

 

 

 

“พ่อก็อยากอยู่กับลูกเหมือนกันครับ พ่อรักลูกนะ”เขื่อนพูดแล้วมือจะไปจับมือคิกส์

 

 

 

 

 

ผลัก

 

 

 

 

 

เฟย์เห็นก็รีบผลักเขื่อนออกห่าง

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ มันจะมากไปแล้วนะ อย่างน้อยเค้าก็พ่อลูกกันไม่ใช่หรอ”ครูจิ๊บรีบว่าศิษย์

 

 

 

 

 

 

“ครูไม่เข้าใจ เฟย์ไม่อยากยุ่งกับเค้าแล้ว ต่างคนต่างอยู่ซะเถอะ”เฟย์พูดแล้วรีบอุ้มคิกส์หนีเขื่อนไป

ที่หลังบ้านครูจิ๊บ ซึ่งเป็นโรงไม้เก่าๆ เฟย์จำได้ในตอนเด็กๆที่เรียนอยู่เฟย์ชอบมาเล่นซ่อนหาที่นี่กับ

เขื่อนประจำ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ออกมาเถอะนะ โรงเก็บของมันเก่าด้วยเนี่ย”เขื่อนที่ตามเฟย์เข้ามาตะโกนเรียกด้วยความเป็น

ห่วง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ลุงโทโมะบอกคิกส์ว่าพ่อคิกส์คือพ่อเขื่อนใช่มั้ยครับ”คิกส์ถามเฟย์ที่หลบอยู่ตรงชั้น2

 

 

 

 

 

 

“ไม่ลูกเค้าไม่ใช่พ่อของคิกส์ เรามีกันแค่2แม่ลูกเท่านั้นลูก”เฟย์พูดแล้วร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

“แล้วแม่เฟย์ทำไมต้องร้องไห้ด้วยครับ โอ๋ๆไม่เอาไม่ร้องนะ”คิกส์พูดแล้วกอดเฟย์แน่น

 

 

 

 

 

“คิกส์ เฟย์ อยู่นี่เอง ลงไปเถอะนะ ตรงนี้ไม้มันผุแล้ว”เขื่อนที่ตามเสียงเฟย์มาได้ก็รีบพูด

 

 

 

 

 

“ไม่ หลีกไป ว้าย”เฟย์พูดแล้วอุ้มลูกหนีไปตรงราวไม้เก่าๆแล้วต้องร้องเมื่อราวไม้พังลงมา

 

 

 

 

 

 

“เฟย์”เขื่อนตกใจรีบคว้าข้อมือเฟยืไว้ได้ทัน โดยที่เฟย์จับมือคิกส์อีกทอด

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ แม่เฟย์”คิกส์ร้องไห้จ้าด้วยความกลัว แล้วมองไปด้านล่างที่เมื่อตกลงไปก็เจ็บตัวพอสมควร

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ ส่งคิกส์ขึ้นมาก่อน เร็วๆ”เขื่อนตกใจกลัวลุกจะเป็นอะไรไปก็รีบพูดก่อนจะยื่นอีกมือให้เฟย์

พยายามส่งตัวคิกส์ไป

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดด”เฟย์ต้องร้องเมื่อลูกไต่ไปจับมือเขื่อนนั้น น้ำหนักไม้ที่เขื่อนยืนอยู่ก็ทรุดลงไปอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยมือชั้นเถอะเดี๋ยวก็ตายทั้งคู่หรอก”เฟย์พูดแล้วมองราวไม้ที่เขื่อนยึดจะหล่นลงไป ส่วนคิกส์ก็

เกาะราวไม้อีกฝั่งแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ชั้นจะไม่ยอมให้เธอเป็นอะไรนะเฟย์ ชั้นจะไม่มีวันทำร้ายคนที่ชั้นรักอีกแล้ว”เขื่อนโพล่งออก

มาทำให้เฟย์อึ้ง

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้ว เฟย์ เขื่อน คิกส์”แก้วโทโมะนำป๊อปปี้ ฟางและครูจิ๊บเข้ามาในโรงไม้เห็นเหตุการณ์

ทั้งหมดก็ร้อง

 

 

 

 

 

 

 

ครืน

 

 

 

 

 

แต่แล้ว ไม้ส่วนที่เขื่อนยึดไม้เพื่อจับตัวเฟย์นั้นรับน้ำหนักไม่ไหว ผุลงไป ทำให้เขื่อนและเฟย์ตกลง

ไปทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 “เขื่อน เฟย์”ทุกคนรีบวิ่งไปดูที่กองไม้ส่วนโทโมะรีบวิ่งไปอุ้มคิกส์ลงมาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดด เขื่อน”เฟย์มองร่างสูงที่คร่อมบังเศษไม้จากเธออยู่แล้วตกสุดขีดเมื่อเขื่อนถูกเศษไม้

แทงเข้าที่ท้องสลบไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

 

 

 

ให้ไปลุ้นเอาว่าเขื่อนจะรออดรึไม่รอดน้ออออออออออ