ปั้นรักปั้นหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตื่นเต้นจังเลยเนาะฟางว่ามั้ย”แก้วที่อยู่ในชุดเจ้าสาวพูดกับฟางที่ช่วยแก้วแต่งตัว
 
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้แก้วสวยที่สุดเลยนะรู้มั้ย โทโมะเห็นจะต้องปลื้มมากแน่ๆ”ฟางชมแก้วพลางช่วยติดผ้าคลุม
หน้าเจ้าสาวให้
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ แต่ว่าแก้วเองก็อยากเห็นฟางแต่งงานเหมือนกันนะ”แก้วพูดแล้วยิ้มให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“บ้า แฟนก็ไม่มีแล้วจะหาเจ้าบ่าวที่ไหนได้ล่ะ”ฟางรีบพูดก่อนจะเดินพาแก้วไปที่โบสถ์ที่จัดงาน
แก้วเดินมาที่หน้าพิธีโดยมีโทโมะยืนรอรับเธออยู่ซึ่งฟางและป๊อปปี้ทำหน้าที่เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้า
สาวยืนอยู่ข้างๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้เจ้าสาวของโทโมะสวยมากที่สุดเลยรู้มั้ยครับ”โทโมะเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวขึ้นมาแล้วชม
 
 
 
 
 
 
 
 
“เจ้าบ่าวของแก้วก็หล่อที่สุดเหมือนกันนะ”แก้วพูดแล้วยิ้มหวานให้กับชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นายวิศว กับนางสาวจริญญา ทั้งคู่พร้อมที่จะร่วมชีวิตคู่ เดินเคียงข้างกันหรือไม่”บาทหลวงถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ครับ/ค่ะ”โทโมะและแก้วสบตากันก่อนจะขานรับคำ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ข้าพเจ้านายวิศว ขอรับนางสาวจริญญาเป็นภรรยาและขอสัญญาว่าซื่อสัตย์ต่อคุณในยามสุขหรือ
ยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและสบายเพื่อรักและยกย่องจนกว่าชีวิตจะหาไม่”โทโมะประกาศเสียงดัง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ข้าพเจ้านางสาวจริญญา ขอรับนายวิศว เป็นสามีและขอสัญญาว่าซื่อสัตย์ต่อคุณในยามสุขหรือ
ยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและสบายเพื่อรักและยกย่องจนกว่าชีวิตจะหาไม่”แก้วประกาศเสียงดัง
ก่อนที่บาทหลวงจะอนุญาตให้โทโมะและแก้วแลกแหวนแต่งงานกัน แล้วโทโมะก็บรรจงจุมพิศ
แก้วอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ต่อไปนี้ ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข เราจะอยู่เคียงข้างกันตลอดไปนะแก้ว”โทโมะยิ้มแล้วกอดแก้วเมื่อ
เดินมาด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณนะโทโมะ ขอบคุณที่รักกันมาแบบนี้ไม่เปลี่ยนแปลง”แก้วยิ้มทั้งน้ำตาแห่งความตื้นตัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ลงเอยด้วยดีไปคู่นึงแล้ว”เขื่อนที่เดินถ่ายภาพเก็บบรรยากาศงานในตอนเช้าก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“นกๆ จิ๊บๆ”เสียงเด็กน้อยคนหนึ่งวิ่งไปที่น้ำพุหมายจะไปจับนกที่บินมากินน้ำ
 
 
 
 
 
 
“หนูน้อย ระวังเดี๋ยวตกน้ำเข้า”เขื่อนตกใจเมื่อเห็นเด็กน้อยปีนน้ำพุก็รีบเข้าไปอุ้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“นกๆ จะไปหานก”เด็กชายคนนั้นที่ถูกเขื่อนอุ้มร้องจะไปหานก ด้วยความไร้เดียงสาของเด็กน้อย
ทำให้เขื่อนอดยิ้มออกมาไม่ได้ นี่ถ้าเฟย์ให้อภัย เราคงแต่งงานกันไปแล้วเขาก็คงจะเลี้ยงดูลูกของ
เขาอย่างมีความสุข แล้วลูกเขาคงจะอายุประมาณเด็กคนนี้สินะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“คิกส์ อยู่ไหนครับ มาหาแม่เร็ว เดี๋ยวแม่เฟย์พาไปทานขนมเค้กนะครับ”เสียงคุ้นหูตะโกนร้องเรียก
ลูก
 
 
 
 
 
 
 
“แม่เฟย์”เด็กชายน้อยคนนั้นร้องเรียกทำให้เขื่อนชะงักแล้วค่อยๆหันไปมองตามเสียง
 
 
 
 
 
 
“เฟย์”เขื่อนที่อุ้มคิกส์อยู่นั้นอึ้ง ไม่คิดว่าจะเจอเฟย์ที่งานนี้ เช่นเดียวกับเฟย์
 
 
 
 
 
“ปล่อยลูกชั้นเดี๋ยวนี้”เฟย์ที่ได้สติ รีบหลบสายตาก็รีบพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ ถ้านี่เป็นลูกของเฟย์ เท่ากับนี่ก็คือลูกของเขื่อน”เขื่อนพูดแล้วกอดลูกแน่น
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ ลูกของชั้นคนเดียว เราไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีก ชั้นเคยบอกไปแล้วนิ”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ ขอร้องล่ะ นี่มันก็ผ่านไป3ปีแล้วเธอให้อภัยชั้นเถอะนะ ชั้นพร้อมจะดูแลเธอกับลูกนะ”เขื่อน
ขอร้อง
 
 
 
 
 
 
“แต่ชั้นไม่ต้องการ มันสายไปแล้วล่ะและมันก็ไม่มีวันที่จะดีได้หรอก เอาลูกชั้นคืนมา ไม่งั้นชั้นจะ
ร้องให้คนมาจัดการ อ้อ แล้วตลอดในงานเราก็ต่างคนต่างอยู่กันด้วยนะ”เฟย์ว่าแล้วดึงลูกมาจาก
เขื่อนแล้วเดินหนีไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“งานนี้ลำบากแล้วล่ะ”ฟางที่เดินมาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็พูดขึ้นก่อนจะคิดแผนการขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาละครับ ต่อไปนี้จะเป็นช่วงเวลาที่รอคอยของสาวๆกันแล้วนะครับ สาวๆคนไนรู้ว่ายังไม่มีใคร
หรือยังโสดอยู่ก็เชิญหน้าเวทีเลยครับ”เขื่อนที่ทำหน้าที่เป็นพิธีกรตอนเย็นของงานเลี้ยงก็ประกาศ
เมื่อถึงเวลาโยนช่อดอกไม้
 
 
 
 
 
 
 
“แม่เฟย์ คิกส์อยากไปเล่นเดี๋ยวคิกส์มานะ”คิกส์ลูกชายของเฟย์พูดขึ้นก่อนจะวิ่งออกไปจากเฟย์ที่
นั่งคนเดียวที่โต๊ะมุมหนึ่ง
 
 
 
 
 
 
 
“มัวแต่มองๆ แล้วแบบนี้จะได้แต่งเหมือนพวกเรามั้ยล่ะ”โทโมะเดินไปกระซิบเขื่อนที่เอาแต่มอง
เฟย์อยู่บนเวที
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ทำไงได้ล่ะ รายนั้นไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ไม่เคยให้อภัยเลย”เขื่อนพูดเศร้าๆ
 
 
 
 
 
“ก็ตัวเองเล่นร้ายกับเค้าซะขนาดนั้นนี่นา”ป๊อปปี้ที่ทำหน้าที่เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาพูดดีเลย ป๊อปปี้ ชั้นถามนายหน่อยเถอะอยากคืนดีกับฟางมั้ยเนี่ย”แก้วถาม
 
 
 
 
“ไว้ให้เป็นเรื่องอนาคตดีกว่า เอาล่ะอย่าพูดมากไปได้แล้ว สาวๆเค้ารอช่อดอกไม้จากเธอแล้ว
แก้ว”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องก่อนะให้โทโมะพาแก้วไปตรงหน้าเวทีที่มีสาวๆมารอรับช่อดอกไม้ และ1ใน
นั้นก็คือฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“สงสัยนายคงต้องรีบคืนดีกับฟางแล้วล่ะป๊อป”โทโมะยิ้มแซวเพื่อนชายที่ยืนเหวอเมื่อเห็นฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาละนะ 1 2 3”แก้วพูดก่อนจะหันหลังโยนช่อดอกไม้ลอยคว้างกลางอากาศ
 
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
 
 
 
ช่อดอกไม้ถูดมือของสาวๆปัดไปมาจนมาตกอยู่ตรงมือน้องคิกส์
 
 
 
 
 
 
 
 
“คิกส์ลูก”เฟย์เหวอเมื่อเห็นลูกชายตัวเองรับช่อดอกไม้เจ้าสาวได้
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่เฟย์”คิกส์รีบวิ่งเอาดอกไม้ไปให้เฟย์ ท่ามกลางเสียงซุบซิบนินทาของคนในงาน
 
 
 
 
 
 
“เฟย์”เขื่อนเมื่อเห็นว่าเฟย์หน้าเสียก็รีบวิ่งลงจากเวทีไปหาเฟย์ทันที
 
 
 
 
 
 
“คิกส์กลับบ้านกันเถอะลูก”เฟย์เห็นเขื่อนกำลังมาหาตัวเองก็รีบอุ้มคิกส์ขึ้นแล้วรีบเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์อย่าไป ได้โปรด”เขื่อนพูดพร้อมกับก้มลงคุกเข่าของร้องเฟย์ เขาไม่อยากให้เธอหนีเขาไป
ไหนอีกแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าทำแบบนี้เขื่อน มันไม่มีประโยชน์อะไรหรอก”เฟย์อึ้งไม่คิดว่าเขื่อนจะทำแบบนี้ก็พูดก่อนจะ
แข็งใจเดินจากเขื่อนไป โดยที่เขื่อนเองก็อึ้งแล้วรีบวิ่งออกไปตามเฟย์และลูกทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ สงสัยงานนี้ เจ้าบ่าวตัวเล็กต้องไปหาเจ้าสาวแล้วล่ะมั้งคะเนี่ย เอาล่ะค่ะ ต่อไปจะเป็นช่วง
เวลาสนุกของพวกเราแล้ว มาแดนซ์กันเถอะค่ะ”แก้วเห็นทุกคนในงานเงียบก็รีบพูดก่อนจะจูงมือโท
โมะไปเปิดฟลอร์เต้นกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอย เมื่อยจัง”ฟางเดินหลบมุมมานั่งกับครอบครัวตัวเองที่นั่งอยู่อีกโต๊ะ
 
 
 
 
 
 
 
“ว้า เสียดายพี่ฟางไม่ได้ช่อดอกไม้ถ้าได้นะฟิญจะได้รีบบอกพี่ป๊อปให้มาขอ”ฟิญพูด
 
 
 
 
 
 
“ฟิญพูดอะไรก็ไม่รู้ นี่เรื่องของผู้ใหญ่ อ้าวพี่โฟร์จะไปไหนนะคะ”ฟางพูดแล้วหันไปหาโฟร์ที่ควง
แขนธามไทแฟนหนุ่มลุกขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“พอดีโฟร์เค้ากินเยอะเลยอยากจะเผาผลาญน่ะฟาง โอ๊ย เจ็บๆ”ธามไทพูดแซวทำให้โฟร์ทุบไปที
นึงก่อนจะยอมออกไปเต้นกับโฟร์โดยที่โฟร์นั้นยิ้มมีความสุขมากกว่าที่เคยเป็น นฟางเชื่อว่าความ
รักครั้งนี้ของโฟร์จะเป็นความรักที่ยืนยาวตลอดไป
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟางเดี๋ยวนั่งตรงนี้ก่อนนะ ฟิญกับแม่ไปเข้าห้องน้ำก่อน”ฟิญพูดแล้วยิ้มๆกับแม่ตัวเองแล้วรีบลุก
ขึ้นออกไป
 
 
 
 
 
 
“เอ้า อะไรของเค้า เมื่อกี้ก็พึ่งมาจากห้องน้ำไม่ใช่รึไง”ฟางมองน้องสาวและแม่ด้วยความไม่เข้าใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เมื่อกี้เห็นว่าอยากได้ช่อดอกไม้จากเจ้าสาวนี่”เสียงของป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้ฟางหันไปมองชาย
หนึ่มที่ถือดอกกุหลายสีขาวดอกหนึ่ง
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ แต่ก็ไม่ได้แล้วนี่ดอกไม้ใครหรอ”ฟางยิ้มก่อนจะเอาเก้าอี้ให้ป๊อปปี้นั่งข้างๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“มันหล่นมาจากช่อตอนที่ลูกของเฟย์ถือเมื่อกี้น่ะ อ่ะป๊อปให้ อย่างน้อยมันก็มากช่อดอกไม้เจ้าสาว
เหมือนกันนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นดอกกุหลาบสีขาวดอกนั้นให้ฟาง ฟางรับมันมาทั้งคู่สบตากันนิ่ง
 
 
 
 
 
 
“เมื่อกี้เห็นบ่นว่าเมื่อนวดมั้ยเดี๋ยวป๊อปนวดให้”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องคุยก่อนจะนั่งลงถอดรองเท้าส้นสูง
ของฟางออกแล้วก้มลงนวดเท้าให้ฟาง ฟางอึ้งจะร้องห้ามแต่ก็ไม่ทัน จึงยอมให้ป๊อปปี้นวดเท้าให้
เธออยู่แบบนั้น
 
 
 
 
 
 
 
“เห็นมั้ยแม่ ฟิญบอกแล้วว่าฟิญเจอพี่เขยแล้ว เจอทั้ง2คู่เลย”ฟิญพูดกับแม่ตัวเองเมื่อแอบดูฟาง
และป๊อปปี้ที่อยูด้วยกัน แม้จะเลิกกันไปแล้วแต่ป๊อปปี้ก็ยังดูแลฟางดีเหมือนที่คบกันอยู่ไม่
เปลี่ยนแปลง
 
 
 
 
 
 
 
งานนี้ต้องแท้กทีมกันช่วยเรื่องเขื่อนเฟย์อีกแล้วล่ะ
 
 
แต่คู่ป๊อปฟางเมื่อไหนะกลับมาน้าา ทั้งที่ดูแลกันดีแบบนี้เเล้วน่ะ
 
 
 
โทษทีที่หายไปนานน้า พอดีว่างานยุ่งมาก เลยต้องรีบปั่นงาน มาอัพแล้วจ้าา