ปั้นรักปั้นหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตื่นเต้นจังเลยเนาะฟางว่ามั้ย”แก้วที่อยู่ในชุดเจ้าสาวพูดกับฟางที่ช่วยแก้วแต่งตัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้แก้วสวยที่สุดเลยนะรู้มั้ย โทโมะเห็นจะต้องปลื้มมากแน่ๆ”ฟางชมแก้วพลางช่วยติดผ้าคลุม

หน้าเจ้าสาวให้

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ แต่ว่าแก้วเองก็อยากเห็นฟางแต่งงานเหมือนกันนะ”แก้วพูดแล้วยิ้มให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“บ้า แฟนก็ไม่มีแล้วจะหาเจ้าบ่าวที่ไหนได้ล่ะ”ฟางรีบพูดก่อนจะเดินพาแก้วไปที่โบสถ์ที่จัดงาน

แก้วเดินมาที่หน้าพิธีโดยมีโทโมะยืนรอรับเธออยู่ซึ่งฟางและป๊อปปี้ทำหน้าที่เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้า

สาวยืนอยู่ข้างๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้เจ้าสาวของโทโมะสวยมากที่สุดเลยรู้มั้ยครับ”โทโมะเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวขึ้นมาแล้วชม

 

 

 

 

 

 

 

 

“เจ้าบ่าวของแก้วก็หล่อที่สุดเหมือนกันนะ”แก้วพูดแล้วยิ้มหวานให้กับชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายวิศว กับนางสาวจริญญา ทั้งคู่พร้อมที่จะร่วมชีวิตคู่ เดินเคียงข้างกันหรือไม่”บาทหลวงถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ครับ/ค่ะ”โทโมะและแก้วสบตากันก่อนจะขานรับคำ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ข้าพเจ้านายวิศว ขอรับนางสาวจริญญาเป็นภรรยาและขอสัญญาว่าซื่อสัตย์ต่อคุณในยามสุขหรือ

ยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและสบายเพื่อรักและยกย่องจนกว่าชีวิตจะหาไม่”โทโมะประกาศเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ข้าพเจ้านางสาวจริญญา ขอรับนายวิศว เป็นสามีและขอสัญญาว่าซื่อสัตย์ต่อคุณในยามสุขหรือ

ยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและสบายเพื่อรักและยกย่องจนกว่าชีวิตจะหาไม่”แก้วประกาศเสียงดัง

ก่อนที่บาทหลวงจะอนุญาตให้โทโมะและแก้วแลกแหวนแต่งงานกัน แล้วโทโมะก็บรรจงจุมพิศ

แก้วอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ต่อไปนี้ ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข เราจะอยู่เคียงข้างกันตลอดไปนะแก้ว”โทโมะยิ้มแล้วกอดแก้วเมื่อ

เดินมาด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะโทโมะ ขอบคุณที่รักกันมาแบบนี้ไม่เปลี่ยนแปลง”แก้วยิ้มทั้งน้ำตาแห่งความตื้นตัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ลงเอยด้วยดีไปคู่นึงแล้ว”เขื่อนที่เดินถ่ายภาพเก็บบรรยากาศงานในตอนเช้าก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“นกๆ จิ๊บๆ”เสียงเด็กน้อยคนหนึ่งวิ่งไปที่น้ำพุหมายจะไปจับนกที่บินมากินน้ำ

 

 

 

 

 

 

“หนูน้อย ระวังเดี๋ยวตกน้ำเข้า”เขื่อนตกใจเมื่อเห็นเด็กน้อยปีนน้ำพุก็รีบเข้าไปอุ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“นกๆ จะไปหานก”เด็กชายคนนั้นที่ถูกเขื่อนอุ้มร้องจะไปหานก ด้วยความไร้เดียงสาของเด็กน้อย

ทำให้เขื่อนอดยิ้มออกมาไม่ได้ นี่ถ้าเฟย์ให้อภัย เราคงแต่งงานกันไปแล้วเขาก็คงจะเลี้ยงดูลูกของ

เขาอย่างมีความสุข แล้วลูกเขาคงจะอายุประมาณเด็กคนนี้สินะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“คิกส์ อยู่ไหนครับ มาหาแม่เร็ว เดี๋ยวแม่เฟย์พาไปทานขนมเค้กนะครับ”เสียงคุ้นหูตะโกนร้องเรียก

ลูก

 

 

 

 

 

 

 

“แม่เฟย์”เด็กชายน้อยคนนั้นร้องเรียกทำให้เขื่อนชะงักแล้วค่อยๆหันไปมองตามเสียง

 

 

 

 

 

 

“เฟย์”เขื่อนที่อุ้มคิกส์อยู่นั้นอึ้ง ไม่คิดว่าจะเจอเฟย์ที่งานนี้ เช่นเดียวกับเฟย์

 

 

 

 

 

“ปล่อยลูกชั้นเดี๋ยวนี้”เฟย์ที่ได้สติ รีบหลบสายตาก็รีบพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ ถ้านี่เป็นลูกของเฟย์ เท่ากับนี่ก็คือลูกของเขื่อน”เขื่อนพูดแล้วกอดลูกแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ลูกของชั้นคนเดียว เราไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีก ชั้นเคยบอกไปแล้วนิ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ ขอร้องล่ะ นี่มันก็ผ่านไป3ปีแล้วเธอให้อภัยชั้นเถอะนะ ชั้นพร้อมจะดูแลเธอกับลูกนะ”เขื่อน

ขอร้อง

 

 

 

 

 

 

“แต่ชั้นไม่ต้องการ มันสายไปแล้วล่ะและมันก็ไม่มีวันที่จะดีได้หรอก เอาลูกชั้นคืนมา ไม่งั้นชั้นจะ

ร้องให้คนมาจัดการ อ้อ แล้วตลอดในงานเราก็ต่างคนต่างอยู่กันด้วยนะ”เฟย์ว่าแล้วดึงลูกมาจาก

เขื่อนแล้วเดินหนีไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งานนี้ลำบากแล้วล่ะ”ฟางที่เดินมาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็พูดขึ้นก่อนจะคิดแผนการขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาละครับ ต่อไปนี้จะเป็นช่วงเวลาที่รอคอยของสาวๆกันแล้วนะครับ สาวๆคนไนรู้ว่ายังไม่มีใคร

หรือยังโสดอยู่ก็เชิญหน้าเวทีเลยครับ”เขื่อนที่ทำหน้าที่เป็นพิธีกรตอนเย็นของงานเลี้ยงก็ประกาศ

เมื่อถึงเวลาโยนช่อดอกไม้

 

 

 

 

 

 

 

“แม่เฟย์ คิกส์อยากไปเล่นเดี๋ยวคิกส์มานะ”คิกส์ลูกชายของเฟย์พูดขึ้นก่อนจะวิ่งออกไปจากเฟย์ที่

นั่งคนเดียวที่โต๊ะมุมหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

“มัวแต่มองๆ แล้วแบบนี้จะได้แต่งเหมือนพวกเรามั้ยล่ะ”โทโมะเดินไปกระซิบเขื่อนที่เอาแต่มอง

เฟย์อยู่บนเวที

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ทำไงได้ล่ะ รายนั้นไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ไม่เคยให้อภัยเลย”เขื่อนพูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

“ก็ตัวเองเล่นร้ายกับเค้าซะขนาดนั้นนี่นา”ป๊อปปี้ที่ทำหน้าที่เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาพูดดีเลย ป๊อปปี้ ชั้นถามนายหน่อยเถอะอยากคืนดีกับฟางมั้ยเนี่ย”แก้วถาม

 

 

 

 

“ไว้ให้เป็นเรื่องอนาคตดีกว่า เอาล่ะอย่าพูดมากไปได้แล้ว สาวๆเค้ารอช่อดอกไม้จากเธอแล้ว

แก้ว”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องก่อนะให้โทโมะพาแก้วไปตรงหน้าเวทีที่มีสาวๆมารอรับช่อดอกไม้ และ1ใน

นั้นก็คือฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“สงสัยนายคงต้องรีบคืนดีกับฟางแล้วล่ะป๊อป”โทโมะยิ้มแซวเพื่อนชายที่ยืนเหวอเมื่อเห็นฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาละนะ 1 2 3”แก้วพูดก่อนจะหันหลังโยนช่อดอกไม้ลอยคว้างกลางอากาศ

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

 

 

ช่อดอกไม้ถูดมือของสาวๆปัดไปมาจนมาตกอยู่ตรงมือน้องคิกส์

 

 

 

 

 

 

 

 

“คิกส์ลูก”เฟย์เหวอเมื่อเห็นลูกชายตัวเองรับช่อดอกไม้เจ้าสาวได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่เฟย์”คิกส์รีบวิ่งเอาดอกไม้ไปให้เฟย์ ท่ามกลางเสียงซุบซิบนินทาของคนในงาน

 

 

 

 

 

 

“เฟย์”เขื่อนเมื่อเห็นว่าเฟย์หน้าเสียก็รีบวิ่งลงจากเวทีไปหาเฟย์ทันที

 

 

 

 

 

 

“คิกส์กลับบ้านกันเถอะลูก”เฟย์เห็นเขื่อนกำลังมาหาตัวเองก็รีบอุ้มคิกส์ขึ้นแล้วรีบเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์อย่าไป ได้โปรด”เขื่อนพูดพร้อมกับก้มลงคุกเข่าของร้องเฟย์ เขาไม่อยากให้เธอหนีเขาไป

ไหนอีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำแบบนี้เขื่อน มันไม่มีประโยชน์อะไรหรอก”เฟย์อึ้งไม่คิดว่าเขื่อนจะทำแบบนี้ก็พูดก่อนจะ

แข็งใจเดินจากเขื่อนไป โดยที่เขื่อนเองก็อึ้งแล้วรีบวิ่งออกไปตามเฟย์และลูกทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ สงสัยงานนี้ เจ้าบ่าวตัวเล็กต้องไปหาเจ้าสาวแล้วล่ะมั้งคะเนี่ย เอาล่ะค่ะ ต่อไปจะเป็นช่วง

เวลาสนุกของพวกเราแล้ว มาแดนซ์กันเถอะค่ะ”แก้วเห็นทุกคนในงานเงียบก็รีบพูดก่อนจะจูงมือโท

โมะไปเปิดฟลอร์เต้นกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอย เมื่อยจัง”ฟางเดินหลบมุมมานั่งกับครอบครัวตัวเองที่นั่งอยู่อีกโต๊ะ

 

 

 

 

 

 

 

“ว้า เสียดายพี่ฟางไม่ได้ช่อดอกไม้ถ้าได้นะฟิญจะได้รีบบอกพี่ป๊อปให้มาขอ”ฟิญพูด

 

 

 

 

 

 

“ฟิญพูดอะไรก็ไม่รู้ นี่เรื่องของผู้ใหญ่ อ้าวพี่โฟร์จะไปไหนนะคะ”ฟางพูดแล้วหันไปหาโฟร์ที่ควง

แขนธามไทแฟนหนุ่มลุกขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“พอดีโฟร์เค้ากินเยอะเลยอยากจะเผาผลาญน่ะฟาง โอ๊ย เจ็บๆ”ธามไทพูดแซวทำให้โฟร์ทุบไปที

นึงก่อนจะยอมออกไปเต้นกับโฟร์โดยที่โฟร์นั้นยิ้มมีความสุขมากกว่าที่เคยเป็น นฟางเชื่อว่าความ

รักครั้งนี้ของโฟร์จะเป็นความรักที่ยืนยาวตลอดไป

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางเดี๋ยวนั่งตรงนี้ก่อนนะ ฟิญกับแม่ไปเข้าห้องน้ำก่อน”ฟิญพูดแล้วยิ้มๆกับแม่ตัวเองแล้วรีบลุก

ขึ้นออกไป

 

 

 

 

 

 

“เอ้า อะไรของเค้า เมื่อกี้ก็พึ่งมาจากห้องน้ำไม่ใช่รึไง”ฟางมองน้องสาวและแม่ด้วยความไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เมื่อกี้เห็นว่าอยากได้ช่อดอกไม้จากเจ้าสาวนี่”เสียงของป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้ฟางหันไปมองชาย

หนึ่มที่ถือดอกกุหลายสีขาวดอกหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แต่ก็ไม่ได้แล้วนี่ดอกไม้ใครหรอ”ฟางยิ้มก่อนจะเอาเก้าอี้ให้ป๊อปปี้นั่งข้างๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันหล่นมาจากช่อตอนที่ลูกของเฟย์ถือเมื่อกี้น่ะ อ่ะป๊อปให้ อย่างน้อยมันก็มากช่อดอกไม้เจ้าสาว

เหมือนกันนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นดอกกุหลาบสีขาวดอกนั้นให้ฟาง ฟางรับมันมาทั้งคู่สบตากันนิ่ง

 

 

 

 

 

 

“เมื่อกี้เห็นบ่นว่าเมื่อนวดมั้ยเดี๋ยวป๊อปนวดให้”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องคุยก่อนจะนั่งลงถอดรองเท้าส้นสูง

ของฟางออกแล้วก้มลงนวดเท้าให้ฟาง ฟางอึ้งจะร้องห้ามแต่ก็ไม่ทัน จึงยอมให้ป๊อปปี้นวดเท้าให้

เธออยู่แบบนั้น

 

 

 

 

 

 

 

“เห็นมั้ยแม่ ฟิญบอกแล้วว่าฟิญเจอพี่เขยแล้ว เจอทั้ง2คู่เลย”ฟิญพูดกับแม่ตัวเองเมื่อแอบดูฟาง

และป๊อปปี้ที่อยูด้วยกัน แม้จะเลิกกันไปแล้วแต่ป๊อปปี้ก็ยังดูแลฟางดีเหมือนที่คบกันอยู่ไม่

เปลี่ยนแปลง

 

 

 

 

 

 

 

งานนี้ต้องแท้กทีมกันช่วยเรื่องเขื่อนเฟย์อีกแล้วล่ะ

 

 

แต่คู่ป๊อปฟางเมื่อไหนะกลับมาน้าา ทั้งที่ดูแลกันดีแบบนี้เเล้วน่ะ

 

 

 

โทษทีที่หายไปนานน้า พอดีว่างานยุ่งมาก เลยต้องรีบปั่นงาน มาอัพแล้วจ้าา