ปั้นรักปั้นหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์พี่ว่าเฟย์ใจเย็นๆก่อนนะ เขื่อนไม่มีวันจะตามมาที่นี่อีกหรอก”โย่งพูดเมื่อเห็นเฟย์เก็บเสื้อผ้าตัว

เองใส่กะเป๋า หลังจากที่เกิดเรื่องเธอก็หลบมาอยู่กับโย่งและก้อย เพราะก้อยขอให้เธออย่าทำอะไร

วู่วามกับลูกเป็นอันขาด

 

 

 

 

 

 

“พี่โย่งก็เห็นว่าเขื่อนพาลแค่ไหน เค้ารู้ว่าเฟย์อยู่กับพี่ เฟย์ไม่อยากให้พวกพี่เดือดร้อน”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

“แล้วถ้าเฟย์ไปจากที่นี่เฟย์จะไปอยู่ที่ไหน พ่อแม่ก็ยังไม่กลับจากเมืองนอกไม่ใช่หรอ”ก้อยถาม

 

 

 

 

 

“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ อาจจะไปหาพี่จีจี้ ไม่รู้พี่แกดูแลศิลปินใหม่อยู่รึเปล่า”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นล่ะเฟย์ เฟย์อยู่กับพวกพี่นี่ อยู่คนเดียวมันอันตราย”โย่งดุรุ่นน้องคนสนิท

 

 

 

 

 

 

“เอางี้ ถ้าสมมุติว่าเฟย์ยืนยันจะไปก็ไป เดี๋ยวเฟย์เก็บกระเป๋าไปอยู่กับญาติพี่ที่ระยอง เขื่อนจะได้

ไม่ตามหาอีก”โย่งพูด

 

 

 

 

 

ปี้นๆ

 

 

 

 

ทันทีที่โย่งพูดจบเสียงบีบแตรรถก็ดังขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมอง

 

 

 

 

 

 “เฟย์ ชั้นรู้นะว่าเธออยู่ในนั้น ออกมาเดี๋ยวนี้นะ”เขื่อนลงจากรถแล้วโวยวายหน้าบ้านโย่ง

 

 

 

 

 

“เขื่อนใจเย็นๆสิ นี่คนแถวนี้เค้าแตกตื่นหมดแล้วนะ”แก้วรีบพูดแล้วห้ามเขื่อนที่โวยวาย

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ ถ้าเธออยู่ในนั้นเธอออกมาเถอะนะ ออกมาพูดดีๆ พวกเรามีเรื่องจะคุยด้วย”โทโมะลงจากรถ

แล้วตะโกน

 

 

 

 

 

 

“ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่อย่างงั้นชั้นจะขับรถชนหน้าบ้านพี่โย่งของเธอเดี๋ยวนี้ล่ะ”เขื่อนโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย เขื่อน อย่า”โทโมะและแก้วเหวอเมื่อเขื่อนเอาจริงเดินขึ้นไปสตาร์ทรถแล้วหมายจะชนประตู

บ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เลิกบ้าสักทีได้แล้ว”เฟย์ตกใจรีบเปิดประตูบ้านออกมาทันทำให้เขื่อนดับเครื่องแล้วลงจากรถมา

อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ เพี้ยะ

 

 

 

 

 

เฟย์ที่โกรธจัด ตบหน้าเขื่อนซ้าย ขวาหันอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

“นี่เป็นบ้าอะไรของนาย นายจะเอาอะไรกับชั้นอีก ข่มขืนชั้น ทำลายชั้นให้ชั้นไม่มีพื้นที่ในวงการ

แล้วจะอะไรอีก ตามมาราวีชั้นทำไม อยากให้ชั้นตายไปจากชีวิตของนายนักใช่มั้ย ได้”เฟย์ระเบิด

อารมณ์ออกมาก่อนจะพุ่งไปที่ถนนหมายขะให้รถชน

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ อย่า”เขื่อนตกใจรีบวิ่งไปดึงเฟย์ไม่ให้ถูกรถสิบล้อทีขับมาชนจนกลิ้งไปข้างทางด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ เขื่อน เป็นยังไงบ้าง”โทโมะและแก้ววิ่งมาพร้อมกับโย่งและก้อยเพื่อดูอาการคนทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

“อะ โอ๊ย ปวดท้อง”เฟย์ที่อยู่ใต้ร่างของเขื่อนก็เอามือกุมท้องและร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

 

 

 

 

 

“เลือด เฟย์”เขื่อนตกใจสุดขีดเมื่อเห็นเลือดซึมมาจากบริเวณนั้นก็รีบอุ้มเฟย์ขึ้นรถไปทันที

 

 

 

 

 

 

“อาการน้องสาวชั้นเป็นยังไงบ้างคะหมอ”ทันทีที่หมอออกมาจากห้องตรวจก้อยก็รีบเข้าไปถาม

อาการ

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้อาการน้องสาวคุณไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วนะครับ แต่หมอขอเตือนว่า ทีหลังอย่าให้คนไข้

มีอาการเครียดแบะกระทบกระเทือนอะไรรุนแรงแบบนี้อีก ไม่อย่างงั้นอาจจะต้องมีอาการแท้งลูก

จริงๆแน่”หมอพูดแล้วเดินไป

 

 

 

 

 

“อะไรนะ แท้ง”โทโมะ เขื่อนและแก้วร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อได้ยิน

 

 

 

 

 

“ใช่ เฟย์กำลังท้อง ตอนนี้ท้องได้เดือนเศษแล้ว”โย่งพูดแล้วจ้องไปที่เขื่อน

 

 

 

 

 

“เฟย์ไม่ได้แอบคบชู้กับพี่หรอกหรอ”เขื่อนที่นับเวลาที่เขาอยู่กับเฟย์แล้วพูด

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

โย่งเหลืออด ชกหน้าเขื่อนจนล้มจนโทโมะและแก้วต้องรีบมาประคองเขื่อนขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

“นี่แกบ้าไปแล้วรึไง คิดว่าชั้นคบชู้กับเฟย์ เฟย์กับชั้นเรารักกันเหมือนพี่เหมืนน้องกัน เก็บความคิด

บ้าๆนี้ทิ้งซะ แกมันไม่ใช่ลูกผู้ชายเขื่อน แกข่มเหงรังแกเฟย์ทุกทางไม่พอ ลูกในท้องของเฟย์แกยัง

คิดว่าเป็นลูกคนอื่นอีก”โย่งว่าอย่างเหลืออด

 

 

 

 

 

 

“เฟย์มีอะไรกับชั้นแค่นเดียว เฟย์ท้องกับชั้น ลูกในท้อง เฟย์”เขื่อนประมวลความคิดตัวเองก่อนจะ

รีบพุ่งไปหาเฟย์

 

 

 

 

 

 

“หยุดอยู่ตรงนั้น อย่าเข้ามานะ”เฟย์พูดเมื่อเห็นเอนเจ้ามาหาตัวเองในห้องตรวจ

 

 

 

 

 

 

“ชั้นทำเธอท้อง เฟย์ ชั้นขอโทษ ชั้นยินดีจะรับผิดชอบเธอนะเฟย์”เขื่อนพยายามพูดกับเฟย์

 

 

 

 

 

“หรอ มีสามัญสำนึกก็ตอนชชั้นจะมีลูกงั้นหรอ ไม่ง่ายไปหน่อยหรอเขื่อน”เฟย์เยาะ

 

 

 

 

 

“ชั้นขอโทษเฟย์ ชั้นผิดไปแล้ว ชั้นขอโอกาสเริ่มใหม่อีกครั้งเถอะนะ”เขื่อนพยายามพูด

 

 

 

 

 

 

“เก็บคำนั้นไว้ซะ ชั้นไม่ต้องการรับมัน เลิกยุ่งกับชั้นสักทีเขื่อน ให้ชั้นได้อยู่อย่างสงบๆเถอะ อ้อ

แล้วถ้ายังขืนตามราวีกับชั้นอีกล่ะก็ ชั้นจะแจ้งตำรวจบอกว่ามีคนโรคจิตบุกรุกมาทำร้ายชั้นแน่”เฟย์

ว่าก่อนจะเดินออกไปกับโย่งและก้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งานนี้ลำบากแล้วล่ะเขื่อน”โทโมะและแก้วได้ยินทุกอย่างก็เดินมาตบไหล่เขื่อนเพื่อให้กำลังใจ

 

 

 

 

 

 

“ถ้านายรักเค้า นายอยากรับผิดชอบเค้า นายก็ทำให้เค้าเห็นสิว่านายรู้สึกยังไง”แก้วพูดเมื่อขึ้นรถ

มาด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

“หึ พูดดีเนาะ รู้สึกยังไงก็ทำตามความรู้สึกตัวเองมิน่าล่ะ ถึงได้ทิ้งชั้นไปหาคนอื่น”โทโมะแขวะ

 

 

 

 

 

 

“นี่ จะมาพูดอะไรให้มันได้ความในเมื่อตอนนี้นายเองก็มีแจมจังไปแล้ว”แก้วเองก็ว่าแล้วจ้องหน้า

โทโมะ

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย พอกันทั้งคู่นั่นล่ะ รู้ว่าเลิกกันแล้ว แต่ชั้นขอเหอะนะ ตอนนี้สงบศึกกันชั่วคราวก่อน เพราะเรา

ต้องร่วมมือกันเพื่อช่วยเพื่อนของเรา เข้าใจมั้ย”เขื่อนเห็นแก้วและโทโมะจะทะเลาะกันก็รีบพูด

ทำให้ทั้งคู่เลิกเขม่นกันทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่โฟร์ แม่ ฟิญ พี่กลับมาแล้ว”ฟางเดินเข้ามาในบ้านร้องเรียกทุกคนก็แปลกใจที่ไฟในบ้านมืดไป

หมด

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวฟิญลองเล่นอีกรอบให้พี่ฟังนะ เอาล่ะเริ่ม”เสียงคุ้นหูทำให้ฟางเดินมาที่หลังบ้านชะงักเมื่อ

เห็นป๊อปปี้กำลังสอนอุคุเลเล่ให้ฟิญที่หลังบ้านโดยที่จุดเทียนไขล้อมรอบเพื่อให้เกิดแสงสว่าง

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกันเนี่ยเข้ามาทำอะไรที่บ้านชั้น”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

“พอดีว่าป๊อปจะมาหาแม่ฟาง ถามเรื่องอาการหายป่วยนะ เลยเจอพี่โฟรืกับแม่ฟางเค้ากำลังจะไป

บ้านที่ชานเมืองเพื่อจะไปเคลียร์เรื่องพ่อเจตน์ แล้วไม่มีใครรับฟิญป๊อปเลยอาสามาอยู่เป็นเพื่อน

น่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ใช่พี่ฟาง แถมเมื่อกี้นะไฟก็ดับ ดีนะที่พี่ป๊อปอยู่เป็นเพื่อนไม่งั้นแย่แน่”ฟิญพูด

 

 

 

 

 

“แต่ตอนนี้พี่มาแล้ว ฟิญอยู่กับพี่ ส่วนคุณกลับไปดูแลลูกเมียคุณซะ”ฟางไล่

 

 

 

 

 

“แต่พี่ฟาง พี่ป๊อปอุตส่าห์สอนฟิญเล่นอุคุเลเล่นะ พรุ่งนี้ฟิญมีสอบด้วย ให้พี่ป๊อปอยู่ต่อเถอะนะ”ฟิญ

พูด

 

 

 

 

 

 

“ทีเมื่อก่อนล่ะไล่เค้าไป ทีนี้ล่ะตัวติดกัน พี่เป็นพี่แท้ๆเรานะ”ฟางหน้างอแล้วเดินเข้าไปในบ้านทันที

 

 

 

 

 

 

 

“งานนี้พี่เราหายโกรธพี่ยากแล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“ก็ทำให้พี่ฟางใจอ่อนสิพี่ป๊อปจะไปกลัวอะไร”ฟิญพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”เสียงตึงตังตามมาด้วยเสียงร้องของฟางทำให้ป๊อปปี้และฟิญรีบวิ่งเข้าไปข้างใน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้และฟิญตกใจเมื่อเห็นฟางตกบันได ป๊อปปี้ก็รีบอุ้มโดยที่ฟิญถือไฟฉายส่องทางให้

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย คุณชั้นเจ็บนะ เบาๆสิ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้พามานั่งที่ชิงช้าหน้าบ้านที่จุดเทียนรอบๆแล้วเขาก็

ทายาให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“เฉยๆนะฟาง เดี๋ยวก็ไม่หายหรอก”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเอาขาฟางมาวางไว้ที่ตักแล้วนวดให้อย่างอ่อน

โยน ฟางหน้าแดงจัดจะทักท้วงไม่ให้เขาทำแบบนี้ แต่ก็ไม่ทัน ฟางมองอดีตแฟนหนุ่มดูแลเธอ

แบบนี้ก็อดซึมไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“ดีนะที่ข้อเท้าเคล็ดนิดหน่อย แล้วพรุ่งนี้มีแค่ไปอัดเสียงลงตัวหนังที่ถ่ายไม่ต้องใช้เท้ามาก

พยายามอย่าลงน้ำหนักเท้านะฟางน่ะยิ่งซุ่มซ่ามๆด้วย เอ่อ ขอโทษทีนะที่แอบเอาตารางงานฟาง

มาจากพ่อป๊อปอีกแล้ว”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ช่างมันเถอะ แต่ทีหลังอย่าทำอีกนะ เพราะชั้นไม่อยากทำให้ลูกเมียคุณลำบากใจ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ป๊อปไม่รู้เรื่องจริงๆนะเกี่ยวกับเรื่องของฟ้ากับลูก จะให้ป๊อปทำยังไง ฟางถึงจะเชื่อใจว่าป๊อป

ไม่ได้ทำ ขอร้องเถอะนะ เราเป็นคนรักกันต้องเชื่อใจกันไม่ใช่หรอ”ป๊อปปี้พูดแล้วกุมมือฟางขอร้อง

ให้เธอเชื่อใจ

 

 

 

 

 

 

“หลักฐานมันชัดเจนขนาดนี้แล้วจะให้ชั้นเชื่อใจอะไรคุณอีก”ฟางพูดออกมาเสียงสั่นแล้วสบตากับ

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปจะทำทุกอย่างเพื่อให้ฟางเชื่อใจว่าป๊อปไม่ได้ทำอย่างงั้นจริงๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วเอามือ2ข้างกุม

มือฟางไม่ปล่อยจนฟางรู้สึกหวิวที่ใจ โดยไม่รู้เลยว่ามีรถยนต์สีดำคนหนึ่งจอดหน้าบ้านฟางแล้ว

มองภาพนั้นด้วยความอิจฉาริษยา

 

 

 

 

 

 

 

มาดูกันว่ายังจะมีเรื่องร้ายๆเข้ามาหาป๊อปฟางอีกรึเปล่าาน้ออออ