รักนะ ไอบี้ของผม

10.0

วันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.16 น.

  19 ตอน
  9 วิจารณ์
  23.87K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 ธันวาคม พ.ศ. 2557 17.35 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

7) ไอน้องวีแปลกไป?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 7

หลังจากที่ผมหน้าทิ่มมาแล้วสองครั้ง ผมแทบลุกไม่ขึ้นเลยล่ะครับ -.-  

ผมลุกและเดินมาที่ห้องครัวต่อ เพื่อที่จะทำอาหารต่อด้วย 

"ฮยองครับ ผมอยากกินข้าวผัดหมู"

"มันไม่มีหมู"

"โด่ว ซื้อก็ได้หนิ -3-"

"ทุกคน!"  ผมและแบคฮยอนหยุดการสนทนาทันทีเมื่อได้ยินเสียงของน้องคิมแทฮยอง "ผมซื้อของมาฝากด้วย"

"..."

"..."

"เงียบกันทำไมอ่ะ ?"

"ปกติถ้านายออกไปข้างนอกจะไม่มีของติดไม้ติดมือกลับมาไม่ใช่หรอ -?-"  แบคฮยอนพูดขึ้น

"คนเรามันก็ต้องมีการเปลี่ยนแปลงกันบ้างดิ "

"งั้นเดี๋ยวฉันทำอาหารต่อดีกว่านะ ^^;"

"แล้วแต่ฮยองเลย"  น้องคิมแทฮยองพูด "ไอ้พี่แบคตอนที่พี่อยู่สวนอ่ะ พี่บอกให้ผมไปรับไม่ใช่หรอ?"

"ก็ใช่ แต่ตอนนั้นใครจะไปรู้ล่ะว่าฮยองจะมารับด้วย -3-"

"ฮยอง -0-"

"ฉันลืมเก็บเศษแก้วอ่ะ เดี๋ยวไปเก็บก่อนดีกว่า ล้าาา~"

ผมปลีกตัวออกมาจากตรงนั้นทันที ไม่อย่างนั้นผมคงโดนน้องๆด่ากันละ - -

"ฮยองครับผมซื้อเนื้อหมูมาฝากด้วย"

"ขอบใจ ฉันกำลังจะทำข้าวผัดหมูพอดีเลย"

"อ่าาาา~ งั้นมื้อเที่ยงนี้ผมกินด้วยนะครับ^^"

"อืม แล้วแต่เลย"  ผมหันกลับมาทำอาหารต่อ ส่วนหมูที่น้องคิมแทฮยองซื้อมาให้ น้องเค้าก็เอาไปวางที่โต๊ะอาหารข้างหลังผม

และเดินไปนั่งข้างแบคฮยอนที่โซฟา

"โอ๊ย!"  เสียงแบคฮยอนที่ร้องขึ้นทำให้ผมต้องหยุดทำอาหารทันที และเดินเข้าไปหาแบคฮยอน

"เป็นอะไร!"

"ไอวีมันมาจับแผลผม -3-"

"-_-"

"ก็พี่มาแกล้งผมก่อนอ่ะ"

"ฉันไม่ได้แกล้งสักหน่อยหนิ แค่เอามือไปจับที่เอวแค่เนี้ย?"

"โรคจิตว่ะ ไอ้พี่แบค"

"-_-+"

"ก็แค่จิ้มเอง แค่นี้ก็ต้องจิ้มแผลด้วยอ่อ?"

"พอเถอะ -0-"  ผมรีบยกมือห้ามทั้งสองคนไว้ "แบคฮยอนเดี๋ยวฉันพานายไปพักข้างบน ส่วนวีช่วยพี่สับหัวหอมหน่อย"

"ผมสับไม่เป็น -0-"

"ก็สับๆให้เป็นแผ่นๆนั่นแหละ"

"ก็ได้ครับ - -"  

 

[BACKHYUN TALK]

ฮยองพาผมขึ้นมาที่ห้องของผม ส่วนไอ้น้องวีหรอ สมน้ำหน้า! โดนสับหัวหอม สาธุ! ขอให้น้ำตามันไหลเถอะ

"กำลังด่าใคร -?-"

"อะไรฮยอง มีที่ไหนไม่มี๊~"

"-_-"

"อย่าทำหน้ามึนดิ"

"เค้าไม่ได้เรียกหน้ามึนเค้าเรียกหน้าหล่อ :)"

"แหวะ! - -' "

ตี๊ดดดด~ (เสียงโทรศัพท์)

"เดี๋ยวฉันมาแปปนึง" 

ฮยองเดินออกไปจากผมซักสองสามก้าวก่อนที่จะกดรับโทรศัพท์ ส่วนผมหรอ? ก็เงี่ยหูฟังน่ะสิ

"ฉันขอโทษ ฉันมีธุระน่ะ...แค่นี้ก็ถึงขั้นโกรธเลยหรอ? ก็แล้วแต่เถอะ!"

โอ๊ะ! 0.0  เธอ?แสดงว่าฮยองคุยกับผู้หญิงอ่ะดิ ไหนบอกชอบผู้ชายไง แล้วไหงมาคุยกับผู้หญิง -?-

"ฮยองคุยกับใครหรอ ^0^;"

"เพื่อนน่ะ"

"เค้าขอเลิกฮยองหรอ?"

"เพื่อนเว้ยไม่ใช่แฟน-0-"   แง่ววว = ='  "ความจริงวันนี้ฉันมีนัดน่ะ แต่ว่ามาติดตรงที่นายไม่สบาย"

"ผมโดนแก้วบาด ผมสบายดี - -"

"นั่นแหละเหมือนกัน แล้วทีนี้ฉันไม่ได้ไปเธอก็เลยโกรธฉัน"

"โหย เรื่องแค่นี้แม่งเอ้ย!"

"..."

"โทษทีผมจริงจังไปหน่อย ^^;"

"แล้วนี่อยู่คนเดียวได้ใช่มั้ย?"

"ครับ สบายอยู่แล้ว"

"งั้นเดี๋ยวฉันเอาข้าวมาให้ "

"ครับฮยอง"

"ฉันไปละนะ"  ฮยองพูดก่อนที่จะเปิดประตูออกไปจากห้องของผม 

ผมอยู่คนเดียวได้อยู่แล้วล่ะ สบายมากกกกกก ^^;

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา