รักนะ ไอบี้ของผม

ตอนที่ 6

ไอ้น้องคนนี้มันเร็วจังเลยแฮะ -0-

ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่และลุกมาหยิบกล่องยาที่ตู้ยาข้างๆห้องน้ำ 

ผมเปิดกล่องออกและหาพลาสเตอร์และยาทาแผล มันอยู่ไหนฟ้ะ? หาแล้วหาอีกผมก็ไม่เจอ

"ฮยอง!"  ผมหันไปตามที่มาของเสียง  "ยามันไม่มีหรอก"

"แล้วทำไมไม่ซื้อมาล่ะ?"

"ผมเอาไปทิ้งหมดแล้ว -3-"

"เอาไปทิ้งทำไม?"

"ก็มันหมดอ่ะ ฮยองออกไปซื้อเถอะส่วนพลาสเตอร์ก็มีอยู่แผ่นหนึ่ง"

"งั้นเอาน้ำล้างแผลไปก่อนละกัน เดี๋ยวค่อยทายา"

ผมเอากล่องยาเก็บไว้ที่เดิมและเดินมาที่แบคฮยอน 

"เดี๋ยวผมล้างแผลเอง"

แบคฮยอนพูดพร้อมกับเดินไปที่สายยางหน้าบ้าน โดยมีผมช่วยพยุงไปด้วย

ฟึ่บ~~~~~

แบคฮยอนหยิบสายยางขึ้นมาพร้อมกับเปิดน้ำ แบคราดไปที่แผลของตัวเอง เอ่อ...ไม่แสบเลยหรอ? ถ้าเป็นผมป่านนี้ถีบสายยางไปนานแล้ว - -

"ไม่แสบเลยหรอไง?"

"ก็แสบอยู่อ่ะ"

"ค่อยๆล้างละกัน"

ผมกำลังจะเดินออกมาเพื่อที่จะไปเอาพลาสเตอร์ แบคฮยอนก็พูดขึ้นมาซะก่อน

"ฮยอง มีเรื่องอะไรจะถามผมหรือเปล่า?"

"มะ...ไม่มี"

"แล้วทำไมต้องทำหน้าสงสัยด้วย -3-"

นี่หน้าผมมันน่าสงสัยหรอ -?-  ผมยอมรับก็ได้ผมอยากถามแบคฮยอนเรื่องแฟนของแบคฮยอน ก็ลูกอมไงเห็นคุณน้าเค้าเล่าให้ฟังหนิ

"ก็ได้ ฉันสงสัยเรื่องแฟนของนาย"

"..."

"นายเลิกกับแฟนแล้วหรอ?"

"..."

"ขอโทษที่ถามไปอย่างนั้น"  ผมหันหลังให้แบคฮยอนและจะเดินเข้าบ้านไป ให้ตายสิผมไม่น่าถามเลยอ่ะ T.T

"ใช่"

"0.0?"

"ผมเลิกแล้วล่ะ"

"งั้นหรอ..."

"ฮยอง ฮึก..."  แบคฮยอนวิ่งเข้ามากอดผมจากด้านหลัง  "ผมลืมเธอไม่ได้..."

"ไม่เป็นไรหรอก "

"ฮึก..."

"เดี๋ยวฉันจะทำให้นายลืมเอง"

"แต่...ฮึก..."

"เชื่อฉันสิ มันไม่มีหรอกนะที่มีผู้หญิงมาบอกเลิกกระทันหันแล้วเราจะลืมเค้าได้เลยน่ะ"

"...."

"อยู่เฉยๆแล้วพยายามอย่านึกถึงเค้า :)"

[BACKHYUN TALK]

ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีเลยเอาหน้าฟุบเข้ากับหลังของฮยองแม่งเลย! ฮือออออ T^T

"ฮยองผมขอโทษนะ..."

"ขอโทษเรื่องอะไร?"

"ที่ผมพูดไม่ดีกับฮยอง ตอนนั้นผมนึกว่าฮยองไม่ใช่ฮยองชานยอล แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วล่ะ"

เพราะความอ่อนโยนของฮยองไง -///-

ความจริงผมก็ไม่ได้อ่อนแอขนาดนี้หรอกนะ แต่ไม่รู้สิ ทำไมผมถึงอ่อนแอขนาดนี้ -^-

"ไม่เป็นไรหรอก"

"..."

"เข้าบ้านไปทำแผลกันเถอะ เดี๋ยวก็เป็นบาดทะยักซะหรอก"

"ครับ ^^"  ต่อไปนี้ผมจะเป็นคนดีแล้วล่ะครับ ^^ เพราะฮยองคนนี้ก็คือคนเดียวกันกับที่ผมเคยเล่นอยู่ตอนเด็กๆ ตอนนั้นเราสนิทกันมากๆเลยล่ะ และผมก็รักฮยองคนนี้มากๆ ฮยองเค้าเป็นคนอ่อนโยนนะ น่ารักด้วย -///-

"นั่งก่อน"   ฮยองช่วยพยุงผมเข้ามาในบ้าน และให้ผมนั่งที่โซฟา แต่! ระหว่างที่ฮยองกำลังค่อยๆพยุงให้ผมนั่ง ฮยองก็ไปสะดุดอะไรไม่รู้ทำให้ล้มลงมาทับตัวผมบนโซฟา! 0.0

"เฮ้ย!!!!"

"เอ่อ..-///-"

"รอแปปเดี๋ยวฉันขอตั้งหลักก่อน"

"ฮยองครับ...."

"??"

"ฮยองชอบผู้ชายจริงๆหรอ?"

ฟึ่บ~ ตุ้บ~

" -[]-"

ฮยองถึงกับหล่นไปจากโซฟาเลยล่ะครับ - -

ผมไม่ผิดหนิ แค่ถามเฉยๆเอง -3-

"ฮยองเป็นอะไรหรือเปล่า?"

"มะ..ไม่เป็นไร ฉันไปทำข้าวเที่ยงก่อนดีกว่า ^^;"

อะ...อ้าวแล้วแผลผมล่ะ? TOT

ฟึ่บ~ ตุ้บ~

เอาเข้าไป -.-  ยืนขึ้นก็หน้าทิ่มอีก ฮยองนี่ซุ่มซ่ามจริง -_-

"ฮยองเป็นอะไรหรือเปล่า -?-"

"ไม่! ไม่นะ!"

แน่ใจ? -0-