รักวุ่นๆในรั้วมหาลัย

     หญิงสาวนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงสีชมพูหวานลายกระต่ายน้อยน่ารักพลางสายตาเหลือบ

ไปเห็นสมุดบันทึกสีฟ้าลายกระต่าย เธอจ้องมองมันก่อนจะหยิบมันขึ้นมากอดแนบอก "แทมปา นาย

จะรู้บ้างมั้ยว่าฉันดีใจแค่ไหนที่ได้สมุดเล่มนี้มาจากนาย ดีใจมากแค่ไหนที่เราสองคนได้คุยกัน ถึงมัน

จะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆแต่กลับสุขใจอย่างบอกไม่ถูก" หญิงสาวพูดกับสมุดบันทึกพลางลูบมันอย่าง

อ่อนโยน แต่แล้วน้ำใสๆก็ไหลรินมาอีกตามเคย *ถ้าไม่มีสิทธิ์หวงจะไม่หวงจะไม่หวงเลยสักวัน ถ้า

คิดถึงแล้วไม่ถึงจะไม่คิดเลยละกัน...* มิรินหลุดออกจะภวังค์ความคิดพลางเหลือบไปมองมือถือที่มี

สายโทร.เข้ามา  ก่อนจะกดรับสาย "มีอะไร" เมื่อร่างบางกดรับสายเธอก็ปรับเสียงให้เป็นปกติมากที่

สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะเธอไม่อยากให้คนในสายเป็นห่วง "เสียงเธอแปลกๆนะ เป็นอะไรรึเปล่า?" 

ริวถามร่างบางอย่างเป็นห่วง "เปล่า ฉันไม่เป็นไร นายรีบๆพูดธุระของนายมาเถอะ"    

"เตรียมแพ็คกระเป๋าไว้ด้วยนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้บ่ายๆฉันจะไปรับ ฉันจะพาเธอไปพักที่บ้านพักต่างอากาศ

ประมาณ 3-4 วัน อ่อแล้วไม่ต้องกลัวนะ ฉันไม่เอาพวกเพื่อนๆไปด้วยหรอก"

ริวบอกกับคนในสายใจจริงเขาก็อยากถามเธอให้รู้เรื่องว่าเธอเป็นอะไร แต่ก็ไม่กล้าถามออกไปกลัว

จะเป็นการตอกย้ำเปล่าๆ  "อื้ม..แค่นี้ใช่มั้ย งั้นฉันนอนก่อนนะ ไว้พรุ่งนี้เจอกัน "อ่ะ..อื้ม ฝันดีนะยัย

มิรินด้า"          "อืม ฝันดีนะไอ้หมียักษ์" มิรินตอบคนในสายพลางกดวางสายไปทันที ถึงเธอ

จะพูดจาให้ดูปกติแต่น้ำเสียงของเธอนั้นยังคงความเศร้าเอาไว้ มันไม่ใช่น้ำเสียงที่เธอเคยคุยกับ

ริวเลยสักนิด

     เช้าวันรุ่งขึ้น ร่างบางลืมตาตื่นและบิดตัวไปมาก่อนจะลุกไปอาบน้ำแต่งตัว เธอเดินลงมาข้างล่าง

"ตื่นแล้วหรอคะคุณหนู" ป้านงพี่เลี้ยงของมิรินเอ่ยถามทันทีที่เห็นคนตัวเล็กเดินลงมา "ค่ะ ว่าแต่

ทำไมวันนี้บ้านเงียบจังคะ คุณพ่อกับคุณแม่ไปไหนหรอคะป้านง" หญิงสาวตอบพลางชำเลืองมองหา

พ่อและแม่ของเธอ "ท่านทั้งสองออกไปธุระแต่เช้าแล้วค่ะ เห็นบอกว่าอีกหลายวันกว่าจะกลับนู่นล่ะ

ค่ะ แล้วท่านทั้งสองก็ฝากขอโทษคุณหนูด้วยนะคะที่ไม่ได้บอกให้ทราบก่อน" ป้านงบอกกับร่างบาง

ที่ทำท่าจะงอนที่เธอเพิ่งรู้เรื่องนี้ "ค่ะ ปกติพ่อกับแม่ก็ไม่ค่อยบอกให้รินรู้ก่อนอยู่แล้วหนิ่ รินชินแล้ว

ล่ะค่ะ" เธอตอบ    "อย่างอนท่านทั้งสองเลยนะคะ ป้าว่าหนูทานข้าวก่อนดีกว่านะ ป้าทำข้าวต้มกุ้งที่

หนูชอบไว้ให้ด้วยล่ะ" ป้านงปลอบคนตัวเล็กก่อนจะเดินไปยกจานข้าวต้มมาวางตรงหน้ามิริน

"ว๊าว...น่ากินจังเลยค่ะ"  รินตอบพร้อมกับหันไปยิ้มให้ป้านง ป้านงเป็นคนที่รู้ใจเธอมากๆและที่

สำคัญป้านงยังทำอาหารได้อร่อยเหอะ "อื้ม...ป้านงคะ เดี๋ยวรินจะไปเที่ยวกับเพื่อนนะคะ" รินพูดกับ

ป้านงทั้งๆที่เธอยังตักข้าวต้มในจานมากินไม่หยุด "ไปกี่วันคะ แล้วไปกันกี่คน เพื่อนที่ว่าผู้หญิงหรือ

ผู้ชายคะ? แล้วเพื่อนคนนี้ไว้ใจได้รึเปล่า" ป้านงยิงคำถามใส่มิรินไม่ยั้ง "ป้านงค๊า ถามมาขนาดนี้ริน

ตอบไม่หมดหรอกค่ะ เอาเป็นว่าเพื่อนคนนี้ไว้ใจได้ เขากับรินรู้จักกันมานานแล้วค่ะเป็นเพื่อนคลาสA

ด้วย อ่อแล้วรินจะไปสัก 3-4 วัน นะคะ" ร่างบางตอบคำถามป้านงเท่าที่เธอจะตอบได้ เธอเองก็ไม่

อยากให้ป้านงเป็นห่วง "แค่ไดยินว่าเป็นเพื่อนๆในคลาส A ป้าก็สบายใจขึ้นเยอะค่ะ แล้วคุณหนูจะไป

วันไหนคะ ป้าจะได้จัดเตรียมแพ็คกระเป๋าให้" ป้านงถามพลางหยิบจานที่มิรินทานเสร็จไปล้าง

"ไปบ่ายนี้ค่ะ เดี๋ยวรินแพ็คกระเป๋าเองค่ะ ป้านงมีอะไรก็ไปทำเถอะค่ะ" ป้านงพยักหน้าก่อนจะเดิน

ออกไปจากห้องครัว ส่วนมิรินเองก็เดินขึ้นไปบนห้องเพื่อไปแพ็คกระเป๋ารอริวมารับไปบ้านพักต่าง

อากาศของเขา

ตอนหน้าเป็นตอนของริวและมิรินแล้วน้า!!! รอติดตามกันนะ!!!!