สี่สาวเหนือมนุษย์..

9.3

เขียนโดย kanoon

วันที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.10 น.

  11 ตอน
  27 วิจารณ์
  17.59K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 มีนาคม พ.ศ. 2559 20.22 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) โจร

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     -เฟย์-

     หลังจากที่นั่งอึดอัดกับบรรยากาศบนโต๊ะอาหารกลางวันหมดไปพวกเราก็กำลังจะลุกขึ้น

     "พวกเธอจะไปไหนต่ออ่ะ" นายเขื่อนถาม

     "ยุ่ง ไปกันเหอะๆ" ฉันบอกเพื่อนให้เดิน ระหว่างทางเดินเหมือนนายพวกนั้นจะเดินตามมาด้วยซิ วุ่ยวายอะไรกับพวกฉันจริงๆ

     "เอ่ออทำไมนายพวกนั้นต้องเดินตามเรามาด้วยอ่ะ" ยัยแก้วถาม

     "ชะ.. ว๊ายยย!" ยัยฟางกำลังจะตอบแต่ก็มีเสียงคนกรี๊ดขึ้นมาเรียกความสนใจจากเรา

     "เกิดไรขึ้นน่ะ" ฉันถาม

     "ไปดูกันเหอะๆ" ยัยจีนพูดพร้อมเดินนำออกไป พวกเราจึงเดินตาม ก็เห็น..

     "อร๊ายยย ช่วยด้วยๆ" ก็คือมีผู้ชายใส่ชุดเหมือนโจรประมาณ5-6คนกำลังยืนอยู่ตรงกลางและมีคนนึงยืนจ่อปืนและเลงไปที่สมองของเด็กผู้หญิงคนนึงอยู่ นี้โจรกล้าเข้ามาในโรงเรียนขนาดนี้แล้วหรอเนี้ย? อ่อ! แล้วก็มีรปภ.ยืนอยู่ด้วย

     "เงียบน่า! ถ้าไม่อยากตายอย่าขยับ" มันตะคอกใส่ผู้หญิงที่โดนปืนจ่อหัว

     "เฮ้ย ทำไรน่ะ!" เสียงนี้มัน? นายเขื่อนเรอะ? ฉันหันไปตามเสียงเห็นนายวพวกนั้นเดินออกมายืนตรงหน้าโจรนายเขื่อนชี้หน้า

     "ตะคอกใส่ผู้หญิงไม่เป็นสุภาพบุรุษเลยนะครับ" นายจองเบพูด

     "ยุ่ง อย่าเข้ามาน่ะเว้ย!" โจรอีกคนพูดขึ้น 

     "ชิ วุ่นวายชะมัด!" นายป็อปพูดต่อ

     "อย่ามายุ่ง อยากตายรึไง" โจรอีกคนพูด พร้อมยกปืนขึ้นมาจ่อตรงหน้านายป็อป

     "นายกล้าหรอ" นายป็อปพูด เอิ่มป็อปมันเป็นโจรน่ะจะไม่กล้าได้ไงย่ะ!

     "หึ! ปัง!" โจรยิ้มมุมปากแล้วก็ยิงแต่ก่อนที่มันจะถึงตัวป็อป อยู่ๆยัยฟางก็วิ่งไปข้างหน้านายป็อปกับกระสุนที่หยุดอยู่ตรงหน้าของฟางเหมือนมีกำแพงที่มองไม่เห็นกั้นลูกกระสุนกับยัยฟางได้ ทุกคนตะลึงกับสิ่งที่าฟางทำ! และฉันคนนึงนี้แหละ!  

     "ฟาง แกทำไรของแก.." ยัยแก้วถามยัยฟางด้วยอาการช็อค! และลูกกระสุนก็ตกลงสู่พื้น 

     "เฮ้ยๆทำไมมันเป็นอย่างงี้ล่ะ!" โจรคนที่ยิงกระสุนใส่ฟางพูดขึ้นด้วยอาการช็อค

     "บ้าน่า!" โจรอีกคนพูดขึ้นและเล็งปืนมาที่ฟางอีกรอบแล้วยิง! และฟางดูเริ่มเหนื่อยกับการใช้พลังจิตซะด้วยสิ ทำไงดีล่ะเนี้ย คิดได้ดังนั้น ฉันเลยวิ่งไปบังข้างหน้าฟางและเพ่งจิตไปที่ลูกกระสุน ความรู้สึกเหมือนมีพลังงานอะไรสักอย่างออกมาจากตัวเลยแหะ และภาพที่อยู่ตรงหน้านั้นคือลูกกระสุนหยุดอยู่ตรงหน้ฉันนี้สิ! พอกระสุนหล่นลงพื้นความรู้สึกเหมือนพลังงานนั้นมันไหลเข้าร่างกายฉันเหมือนเดิม แต่ที่แย่คือทำไมมันเหนื่อยอย่างงี้ล่ะเนี้ย!

     "ฟาง.. ไม่เป็นไรใช่ไหม.." ฉันหันไปหาฟางที่อยู่ด้านหลัง

     "อืม ขอบใจน่ะ" ฟางตอบ 

     -แก้ว-

     ทำอะไรไม่คิดจะปรึกษากันเลยช่ะ! โอ๊ยยแล้วทีนี้จะทำไงเนี้ยยย! บางคนก็เริ่มเอากล้องขึ้นมาถ่ายภาพแล้วสิ! ฉันหันไปหาหนมจีน หนมจีนมองมาที่ฉันอยู่แล้ว

      'ต้องทำไรสักอย่างแล้ว ฉันว่าเราไปจัดการมันเลยดีกว่า โอเคไหม' ยัยจีนพูดในใจ ฉันเลยพยักหน้ารับ ยัยจีนเดินผ่านผู้คนแล้วไปยืนอยู่ตรงด้านหลังพวกโจร พวกเราพยักหน้าครั้งนึงแล้ววิ่งเข้าไปหาโจรคนที่อยู่หน้าสุด โจรหันมาสนใจฉันที่วิ่งเข้าไปหา ยัยจีนเลยวิ่งจากด้านหลังไปจัดการกับโจรคนนึง โจรคนนึงเห็นแบบนั้นเลยยกปืนขึ้นมายิงฉัน แต่คงยากหน่อยน่ะ ลืมไปแล้วหรอว่าฉันทะลุสิ่งของได้! ฉันยิ้มที่มุมปากแลพยายามตั้งสมาธิ ไม่กี่วิกระสุนนั้นก็ผ่านตัวฉันไป และเข้าไปปัดปืนที่มือมันทิ้ง

     "ฉันสายดำแล้วน่ะ" ฉันพูดแล้วยิ้มมุมปากยกเท้าเตะกล้านคอมันด้วยแรงที่ฉันคิดว่ามันคงเจ็บน่าดูเลยล่ะ..

_______________________________________________________________

เดี๋ยวมาอัพน่าา ขอเม้นให้กำลังใจไรเตอร์โหน่ยยย เดี๋ยวนี้อาจจะไม่ได้อัพน่าา ใกล้สอบแล้ววว

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา