สี่สาวเหนือมนุษย์..

     -แก้ว-

     พวกฉันเลยเริ่มนั่งที่ของตัวเองกัน.. รู้สึกว่าตอนนี้เฟย์กับเขื่อนจะไม่ถูกกันมากๆเอาซะเลย ตั้งแต่เริ่มเรียนคาบแรกสอง2นั้นก็พูดจิกกัดกันตลอดจนเรียกได้ว่าถ้า2คนนี้ไม่ทะเลาะจะเรียกว่าแปลกมาก..

     ส่วนฉันกับผีญี่ปุ่นก็ไม่พูดอะไรกันเลยสักนิด น่าอึดอัดจริงๆ นายโทโมะก็เอาแต่อะแฮ่มๆอยู่ได้ ตอนนี้พวกฉันก็เรียนคาบก่อนพักเที่ยงอยู่วิชาประวัติ อาจารย์ก็เล่นเกมหญิง-ชายแข่งกันตอบ คนที่ตอบส่วนมากไม่ใช่ใครเขื่อนกับเฟย์นั้น พอเฟย์ตอบได้มากกว่าเขื่อนก็จะตอบ แล้วเฟย์เห็นนายเขื่อนตอบก็ไม่ยอมแพ้ตอบบ้างจนวนอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ เพื่อนๆไม่มีใครกล้าแทรกตอบสักคนเอาแต่เชียร์ เฮ้ออออ จนจบชั่วโมงง ได้กินข้าวสักที~

     "เลิกสงสัยตาจะฆ่ากันตลอดเวลาได้แล้วยัยเฟย์นายเขื่อน" ฉันบอกพร้อมเดินไปลากยัยเฟย์มาหาขนมจีนกับฟางที่ยืนรออยู่หน้าประตู ตอนแรกเฟย์จะเดินมามาดีๆอยู่หรอกน่ะถ้าไม่..

     "แก้วถ้าจะเหนื่อยน่ะ น่าสงสาร" นายเขื่อนพูด ทำให้ฉันงงว่าเหนื่อยอะไร?

     "เหนื่อยอะไร?" ฉันถาม

     "ที่ต้องค่อยลากยัยเฟย์ ตัวยัยนั้นถ้าจะหนักน่าดู" นายเขื่อนพูดพร้อมยิ้มที่มุมปากกวนประสาทน่าหมั้นไส้แทนยัยเฟย์เลยล่ะ เรียกเสียงหัวเราะจากจองเบกับนายโทโมะได้ด้วย

     "โหน่อยยอีเขื่อนหน้ากบปากปลาร้าหน้ายาวอย่างกับเขื่อนอุบลรัตน์เอ้ยยย! โอ๊ยเหนื่อยๆ" ยัยเฟย์ด่านายเขื่อนรัว เรียกเสียงหัวเราะจากพวกฉันได้ดีเลยทีเดียวค่าาา

     "ชอบไหมล่ะฉันตั้งให้เลยน่ะเห็นเหมาะกับนายดี!" ยัยเฟย์พูดพร้อมเดินออกจากห้อง พวกฉัน3คนหันไปมองหน้าเขื่อนก็เห้นเขื่อนมองพวกฉันเหมือนช็อกฉันเลยยักคิ้วให้ แล้วพวกเราก็เดินออกมาเดินตามเฟย์ไปโรงอาหาร พอหาโต๊ะได้ยัยเฟย์ก็กระแทกนั่งลงเก้าอี้

     "ตูดหักไหมล่ะนั้นน่ะ" ฉันถามพร้อมนั่งลงตรงกันกับยัยเฟย์

     "อารมณ์เสียเว้ยย นายเขื่อนนั้น!" ยัยเฟย์ทุบโต๊ะดังตุบ! ยัยฟางสะดุ้งเลยค่ะ มันเลยลงไปนั่งข้างเฟย์

     "ใจเย็นน่าเฟย์" ยัยฟางดู ยัยจีนนั่งลงข้างฉัน อยู่ๆฟางก็สะดุ้งขึ้นทำให้พวกฉันสงสัย

     "เป็นไรฟาง" ยัยจีนถาม

     "คือฉันเห็นภาพนายพวกนั้นมานั่งกินข้าวกับเราน่ะ" ยัยฟางตอบ

     "ฮ่ะ! ไม่ให้มาน่ะเว้ยย" ยัยเฟย์พูด

     "มันมาล่ะ" ยัยจีนพูด ฉันเลยหันไปมองรอบๆ ไม่เห็นจะมีเลย?

     "ไหนอ่ะ" ฉันถาม

     "ฉันได้ยินเสียงพวกมันคุยกันอ่ะ" ยัยจีนพูด งงค่ะ คำเดียวสั้นๆ เอ่ะเดี๋ยวน่ะ ยัยจีนมีหูที่ได้ยินแม้กระทั่งที่ไกลๆนี้เนอะ จริงด้วย

     "ไง นั่งด้วยดะ.." นายเขื่อนกำลังจะพูดแต่ยัยเฟย์ขัดขึ้นก่อน

     "ไม่ได้!" ยัยเฟย์จ้องหน้าเขื่อนแบบไม่ยอมแพ้ แต่สงสัยมันจะตระโกนดังไปหน่อยๆคนแถวนั้นก็เริ่มหันมามองกลุ่มพวกเรา ฟางดูจะอายสายตาตอนโดนจ้องเป็นพิเศษเลยหันไปชวนยัยจีน

     "จีนๆ ไปซื้อข้าวกันป่ะ" ยัยจีนพยักหน้าแล้วทั้ง2คนก็เดินออกไป

     "อ่าวเฮ้ยๆแล้วฉันล่ะไม่ชวนฉันหน่อยหรอยัยฟาง" ฉันถามยัยฟาง

     "แกก็อยู่เป็นเพื่อนยัยเฟย์ดิ๊แก้ว~" แหมมมหรอจ่ะฟางง แล้วมันก็เดินไป

     "สรุปจะไม่ให้นั่งใช่ไหม" นายเขื่อนถามเฟย์อีกรอบ

     "เออ!" ยัยเฟย์ตอบ แต่อยู่ๆนายป็อปก็ถือวิสาสะนั่งลงเลยตามด้วยนายโทโมะ ส่วนนายจองเบ

     "ขออนุญาตินั่งด้วยน่ะครับ" พูดเสร็จแล้วมันก็นั่งลง เอิ่มจ่ะ..

     "แต่โทษทีพวกฉันจะนั่ง" นายเขื่อนพูดพร้อมยิ้มมุมปากแบบกวนประสาท นายเขื่อนเดินไปที่ที่เฟย์นั่งอยู่แล้วผลักยัยเฟย์ออกแล้วนั่งแทน ฉันรีบวิ่งไปหายัยเฟย์ที่ล้มจากการโดนเขื่อนผลัก

     "ฉันขอนั่งตรงนี้ล่ะกันน่ะ" นายนี้มากไปแล้วน่ะ!

     "นายตายแน่!" ยัยเฟย์พูดพร้อมลุกขึ้นแล้วมองนายเขื่อนมันเพ่งสมาธิ ทำให้ฉันรู้ได้เลยว่ามันกำลังจะปล่อยคลื่นพลังของมันใส่นายเขื่อน!

     "เฟย์อย่า! หยุดน่ะเว้ย!" ฉันรีบห้าม ยัยเฟย์หยุดการกระทำแล้วหายใจเข้าออกเพื่อระงับอารมณ์

     "ทำไมจะปล่อยพลังใส่เพื่อนฉันหรอ" นายโทโมะถามขึ้น แต่รู้อะไรไหมคำพูดนั้นทำให้เราชะงักเลยล่ะ!

     "ไร้สาระ" นายป็อปพูดต่อ

     "มันมีจริงที่ไหนล่ะครับ" นายจองเบพูดพร้อมหันไปทานข้าวต่อ มีสิ! อยากจะตระโกนบอกไปจริงๆเลย ติดตรงทำไม่ได้ไง.. พวกฉันยอมให้พวกมันมานั่งด้วย

     -ฟาง-

     ฉันกับยัยจีนก็ซื้อข้าวเสร็จและนึกได้ว่ายัยแก้วกับเฟย์ยังไม่ได้มาซื้อเลยนี่น่าา

     "จีน ไปซื้อข้าวเผื่อยัยเฟย์กับแก้วกันก่อนน่ะ" ฉันบอกจีน จีนพยักหน้า เราเดินไปหยุดอยู่หน้าร้านที่16เป็นร้านประจำยัยเฟย์เลยล่ะ เราสั่งของโปรดมัน

     "คะน้าหมูกรอบ1ที่คะ" ใช่มันชอบกินคะน้าหมูกรอบมากๆไงถึงได้อ้วนเป็นหมู เรายืนรอสักพักก็ได้ และเดินตรงไปที่ ร้าน24ร้านโปรดยัยแก้ว

     "ผัดไท1ที่คะ" ยัยแก้วชอบกินผัดไทไงเลยตัวสูงอย่างกับเปรต ไม่นานมากก็ได้เราก็เดินกลับไปที่โต๊ะ เห็นนายพวกนั้นนั่งอยู่ที่โต๊ะ? โห่ ใช้วิธีไหนเนี้ยทำไมมานั่งได้ ฉันกับยัยจีนเดินไปที่โต๊ะและนั่งต่อจากยัยแก้ว

     "ของพวกแก" ฉันยืนจานผัดไทให้ยัยแก้วและคะน้าหมูกรอบให้เฟย์

     "ว้าววขอบใจน่ายัยฟางยัยจีนน" ยัยเฟย์ยิ้มจนปากจะฉีกถึงหูล่ะ เรานั่งกินกันอย่างเงียบ จนน่าอึดอัดเลยล่ะ มีเลยมีทำลายความเงียบด้วย

     "แก้วขอกินผัดไทหน่อยดิน่าา" ยัยเฟย์ทำตาวิ้งๆให้ยัยแก้ว ยัยแก้วพยักหน้า ฉันเลยเงยหน้าขึ้นไปมองนายป็อป แต่ที่ฉันเห็นคือเขามองฉันอยู่ก่อนแล้ว ทำให้ฉันต้องรีบก้มลงเหมือนเดิม เฮ้อออ ยัยฟางน่ะ ยัยฟางงง!
_______________________________________________
แล้วเจอกันตอนหน้าเน้อออ เม้นโหวตเป็นกำลังใจให้โหน่อยยย