Malice love แค้นนี้มีเป้าหมาย......คือนาย

8.0

เขียนโดย อันโก๊ะ

วันที่ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.51 น.

  18 chapter
  52 วิจารณ์
  25.00K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 มกราคม พ.ศ. 2558 15.59 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

10) ติดเกาะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 ติดเกาะ

 


 

            “ตื่นสิ”เสียงของใครบางคนดังขึ้นในความคิดของฉัน

 

“เฮ้ๆๆ”คราวนี้รู้สึกถึงจุมพิตอันแสนอบอุ่นได้ประกบลงมายังริมฝีปากของฉัน

 

O[]O แคกๆๆๆๆ”และแล้วฉันก็ลืมตาขึ้นพร้อมกับสำลักน้ำยกใหญ่

 

“ฟื้นซะทีนะ”ป๊อปนั่งข้างๆกล่าวขึ้น เมื่อกี้เขาฝายปอดฉันเพื่อช่วยชีวิตเหรอเนี๊ย

 

“ที่นี่ที่ไหน”ฉันลุกขึ้นมาหันซ้ายหันขวาเจอแต่ต้นไม้ และตรงหน้าก็เป็นทะเล นี่เรา

มาอยู่บนชายหาดได้ยังไง

 

“เกาะ เมื่อคืนเราเกือบโดนแฟนของเธอฆ่าตายไง ฉันจึงพาเธอหลบกระโดดลงน้ำ

มา พอตอนเช้าฉันก็ตื่นขึ้นที่ชายหาดกับเธอเนี๊ย”ป๊อปว่า นี่ฉันสลบคาน้ำไปคืนหนึ่ง

เต็มๆแต่ไม่ตายเนี๊ยนะ เว่อร์

 

“เพราะนายนั่นแหละ ฉันถึงมาอยู่ที่นี่แล้วดูสิ เรือหายไปไหนห๊ะ!!!”ฉันโวยวายใส่

นายป๊อป

 

“นี่!!! พูดดีๆหน่อยได้ไหม เป็นเพราะใครกันห๊ะ ที่ทำให้ได้มาอยู่ที่นี่ ถ้าฉันไปช่วย

เธอไม่ทัน ป่านนี้เธอคงโดนข่มขืนไปแล้ว” ใช่ จริงๆด้วย

 

“แล้วนายแอบตามฉันมาทำไม หรือว่านายชอบฉัน”ใช่เหตุผลอะไรล่ะ

 

“หึ!!อุตส่าห์ช่วย ไม่มีแม้แต่คำขอบคุณแถมยังมาจับผิดอีก”เขาเอ่ยออกมา

 

“เออ......ขอบคุณ”ฉันกล่าวขอบคุณเขา รู้สึกว่าตอนนี้เริ่มหิวแล้วสิ

 

“นายป๊อป ฉันหิวอ่ะ”ฉันเลือกที่จะบอกเขา

 

“แล้วทำไม มีมือมีเท้าหาเองดิ”กริ๊ดดดด ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย

 

“ก็ได้”หาเองก็ได้ คนอย่างฟางเก่งอยู่แล้ว ฉันลุกขึ้นพร้อมกับมองดูรอบๆตัว อ้า

นั่นไงต้นมะพร้าว สงสัยว่าทำไมเกาะต้องมีต้นมะพร้าวด้วย เออช่างเหอะ ว่าแล้วฉัน

ก็เดินไปตรงต้นมะพร้าว ชุดบ้านี่ก็ยาวรำคาญชะมัด เดี๋ยวก็ถอดทิ้งเลย และแล้วฉัน

ก็มาถึงต้นมะพร้าว ขึ้นยังไงดีอ่ะ ฉันลองปีนดูแต่ปีนไม่ได้ ต้องโทษชุดเลยนะเนี๊ย

อืม อ๋อ เอาก้อนหินปาสิ ใช่ ฉันทำไมฉลาดอย่างนี้นะ พอนึกขึ้นได้ฉันก็หาก้อนหิน

ขึ้นมาแล้วก็ปาขึ้นไป

 

ฟิ้ว

 

ไม่โดนแฮะ

 

ฟิ้ว

 

เกือบไปแล้ว

 

 

ฟิ้ว

 

กริ๊ด ต้องเขยิบมาทางนี้หน่อย

 

ฟิ้ว

 

กริ๊ดๆๆๆ อีกครั้งได้แน่

 

โป๊ก!!!

 

เย่ๆๆๆโดนแล้ว ว่าแต่ไหนมะพร้าวอ่ะ

 

“นี่ยัยบ้าเธอเอาก้อนหินมาปาใส่หัวฉันทำไมห๊ะ!!” แย่แล้ว ที่จริงโดนใส่หัวนายป๊อป

หรอกเหรอเนี๊ย ว้ายๆๆๆนายนั่นลุกขึ้นและเดินเข้ามาแล้ว

 

“เออ..ขอโทษ”ฉันก้มหน้าก้มตาขอโทษเขา

 

“ดูนี่ เดี๋ยวฉันขึ้นให้ เห็นแล้วน่าสงสาร”เขาว่าก่อนจะถอดเสื้อสูทด้านนอกออกวาง

ก่อนจะปีนขึ้นไป โห ไม่ยักจะรุ้ว่าประธานบริษัทแฟร์ชั่น เรนาดอล จะปีนต้น

มะพร้าวเก่งอย่างงี้ ชาติแล้วเกิดเป็นลิงมั้ง ฮ่าๆๆๆ

 

“หัวเราะอะไร จะกินไหม”

 

“กินจ้า”จำเป็นต้องหยุดหัวเราะ ดุชะมัดพักหลังๆนี้ เออใช่ นายนั่นรู้ว่าเราคือฟาง

แล้วหนิ

 

ตุบ!!

 

มะพร้าวสองลูกถูกโยนลงมาโดยนายป๊อป

 

ตุบ!!

 

ตามมาด้วยร่างของนายนั่น กล้ากระโดดได้ไงอ่ะ

 

“ประเด็นคือ จะทำไงแกะมะพร้าว”ฉันว่า

 

“นี่ถ้าเธอติดเกาะที่นี่คนเดียวฉันว่าตายไปแล้วแหละ”กริ๊ด นายนั่นว่าฉัน

หลังจากนั้นป๊อปก็เอามะพร้าวไปทุบกับก้อนหิน คนอะไรทำเป็นทุกอย่าง

 

“อ่ะ”ไม่นานนัก มะพร้าวก็ถูกแกะและยื่นมาตรงหน้าฉัน

 

“ขอบคุณนะ” ฉันเอื้อมมือไปหยิบก่อนจะเอามาดื่มน้ำ อ้า หวานจังเลยหอมด้วย

ลองชิมเนื้อดูดีกว่า กริ๊ดๆๆ อร่อยจัง

 

“ทำหน้าอย่างกับมีคนจ้างให้โฆษณามะพร้าว” อีตาป๊อปบ้า อยู่ดีๆไม่ได้หรือไง

 

“แล้วเราจะทำอย่างไรไปจากเกาะนี้อ่ะ”ฉันกลับมาเข้าเรื่องจริงจังอีกครั้ง

 

“ก็ต้องรออ่ะ เพื่อนของฉัน เพื่อนของเธอก็คงรู้ว่าเราหายตัวไป”ป๊อปว่า เฮ้อ ต้องรอ

หรอกเหรอ ไม่รู้ว่าความรู้สึกตอนนี้คืออะไร แต่อยากกลับบ้านที่สุด น้ำตาของฉัน

ค่อยๆไหลออกมา

 

“เฮ้ย!!ร้องไห้ทำไม”นายป๊อปดูตกใจเล็กน้อย

 

“ฉันอยากกลับบ้าน”ฉันพูดออกไป มันน่าอายมากใช่ไหม

 

“มีคนเคยบอกเธอไหม เวลาเธอร้องไห้ น่าเกลียดที่สุด”

 

“กริ๊ด ไอ้ป๊อปบ้า นายมันน่าเกลียดชอบว่าให้ฉัน”ฉันรีบเช็ดน้ำตาทันที นี่กลับไปฉัน

จะไปนั่งร้องไห้หน้ากระจก ดูสิว่าจะน่าเกลียดอย่างที่หมอนี่ว่าไหม

 

“ฉันว่าเราหาที่พักกันดีกว่า”นายป๊อปว่าพร้อมกับลุกขึ้นและเดินไป

 

“นี่รอด้วยสิ” แหมไม่รอกันเลย ฉันรีบลุกขึ้นและวิ่งตามไป

 

            ในที่สุด พวกเราก็มีที่พัก นั่นก็คือในถ้ำห่างจากชายหาดไปสัก 2 ร้อยเมตร

สงสัยอีกละ มีถ้ำตลอดเลยเนอะในเกาะเนี๊ย

 

“นอนพักซะเดี๋ยวฉันมา”นายป๊อปว่า

 

“นายจะไปไหน”ฉันไม่อยากอยู่คนเดียวง่า

 

“ไปหาของกิน”

 

“ฉันไปด้วย”

 

“ไปเป็นภาระน่ะสิ อยู่นี่แหละ” นายนั่นว่า ฉันจำเป็นต้องอยู่ แงๆๆๆนายป๊อปเดิน

ไปแล้วอ่ะ ไม่มีไรทำหลับดีกว่าจะได้ไม่กลัวมากกว่านี้ ว่าแล้วฉันก็พยายามข่มตาให้

หลับ

 

            “O.O” ฉันตื่นมาอีกครั้งตอนนี้ก็ค่ำแล้ว ในถ้ำช่างมืดอะไรอย่างนี้ และนาย

ป๊อปไปไหน ฉันรีบวิ่งออกไปหน้าถ้ำ ก็ไร้วี่แววของเขา  นี่เขาออกไปนานแล้วนะ

หรือว่านายนั่นจทิ้งฉันไว้แล้วหนีไป T^T ไอ้บ้าป๊อปนายทิ้งฉันไปไม่ได้นะ ตอนนี้มี

อยู่ความรู้สึกเดียวคือความกลัว นายนั่นทิ้งฉันไป นายมันใจร้าย ไอ้ป๊อปบ้า!!!!

 

 


#อย่าลืมเม้นต์กันและติดตามด้วยน้าาาาาาาาาาาาา#

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา