Malice love แค้นนี้มีเป้าหมาย......คือนาย

8.0

เขียนโดย อันโก๊ะ

วันที่ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.51 น.

  18 chapter
  52 วิจารณ์
  25.00K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 มกราคม พ.ศ. 2558 15.59 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

11) ความอบอุ่น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ความอบอุ่น


 

“เธอออกมาข้างนอกทำไม”จู่ๆเสียงของนายป๊อปก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง

“ฉันนึกว่านายจะทิ้งฉันไปแล้ว”ฉันว่าก่อนจะโผเข้ากอดนายนั่นทั้งน้ำตา ดีใจอ่ะดีใจ

“ฉันไม่มีวันทิ้งเธอหรอก”เขาพูดอย่างอ่อนโยน เขาคิดอะไรอยู่กันแน่นะ

“อย่าทิ้งฉันไปไหนอีกนะ ฉันรักนาย”ฉันยอมพูดความจริง

“ฉันรู้ตั้งแต่อยู่บนเรือโน่นแล้ว”เขาว่า ซึ่งตอนนี้เรายังไม่แยกจากกันเลย

“นายไปไหนมา”ฉันถามด้วยความสงสัย

“ไปหาฟืนมาก่อไฟ นี่เธอคิดว่าฉันจะทิ้งเธอเหรอ ผลไม้ที่ฉันหาก็วางไว้ข้างเธอ เธอไม่เห็นเหรอ”เขาว่า

“ไม่อ่ะ มันมืด”

“ยัยต๊องเอ้ย!”เขาว่าพรางขยี้หัวฉัน

“นายรีบๆไปก่อไฟเหอะ มืดก็มืด หนาวก็หนาวก็หนาว”ฉันว่าก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในถ้ำ แล้วเริ่มลงมือก่อไฟนี่เขาทำทุกอย่างเป็นหมดเลย

“นายนี่ทำทุกอย่างเก่งเนอะ ไปเรียนมาจากไหนอ่ะ” ฉันสงสัย

“ก็ตอนเข้าค่ายลูกเสือ เขาก็สอนกันน่ะ”ออ หื้ม!!นายนี่โกหก ตอนเข้าค่ายลูกเสือฉันเห็นนายนี่ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ขนาดหาฟืนยังหาไม่ได้เลย หรือว่าเขาไปเข้าค่ายเป็นการส่วนตัวอีกครั้งหรือไงนะ

“เย้ๆๆๆติดแล้ว”ฉันร้องขึ้นด้วยความดีใจ เมื่อเห็นไฟติด

“ดีใจเว่อร์ไปได้” เขาหันมาหัวเราะกับสิ่งที่ฉันทำ มันน่าขำหรือไงกัน

“ฉันไม่รู้ว่าถ้าคนที่อยู่ตรงนี้ไม่ใช่นาย หรือ ไม่มีนาย ฉันคงตายไปแล้วแน่ๆ”ฉันกล่าวขึ้น ซึ่งตอนนี้พวกเรานั่งอยู่ตรงข้ามกัน

“ฉันก็ดีใจที่เป็นเธอ เพราะถ้าไม่ใช่เธอ ฉันคงไม่อยากทำอะไรเพื่อใครหรอกนะ” ว้า! เริ่มกลับมาหวานเหมือนเดิมแล้ว

“นี่นายไม่โกรธฉันแล้วเหรอ”ฉัถามออกไปตามความจริง

“โกรธ ฉันโกรธตัวเองมากกว่าที่เคยไปหลอกเธอ”เขาว่า งั้นแสดงว่าที่ผ่านมาที่นายนี่ใจร้ายเป็นเพราะโกรธฉันสินะ นี่เขาจำไม่ได้ใช่ไหมว่าเคยหลอกฉัน เพราะเขาหายโกรธก็ตอนที่ฉันเตือนความจำเขาบนเรือ

แปะ!!

หนอยไอ้ยุงบ้า เยอะชะมัด ฉันตบยุงที่บินไปมารอบๆ เฮ้อ...ดึกแล้วก็เริ่มหนาว แฮะ

“อ่ะ ใส่เสื้อคลุมซะ ใส่เกาะอกอย่างนั้นก็เป็นอาหารตา เอ้ย! อาหารยุงซะหรอก”นายป๊อปว่าก่อนจะส่งสูทมาให้ ฉันจึงรับมาก่อนจะใส่ไว้ นายนี่ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าเดิมแฮะ

“ขอบคุณนะ”ฉันเอ่ยขอบคุณ ตอนนี้หิวแล้วสิ ฉันเอื้อมมือไปหยิบกล้วยที่เขาหามาได้

“หิวแล้วเหรอ”เขาเอ่ยถาม

“อื้ม”ฉันพยักหน้าก่อนจะปอกกล้วยกิน ฉันก็ไม่ได้เรื่องมากอะไรหรอก ชีวิตแบบนี้ฉันก็เคยผ่านมาหมดแล้วแหละ ชีวิตที่ไม่มีอะไรจะกิน

เมื่อกินอิ่มแล้ว ฉันก็เริ่มง่วง

“นายป๊อป ขอบคุณนายอีกครั้งนะ ฉันว่าฉันจะนอนแล้วแหละ”ฉันบอกเขา

“นี่เธอยังนอนไม่พออีกเหรอ”เขาพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ

“ก็ใช่ ทำไม”

“ยัยหมู ขี้เซา”เขาว่า หนอยไม่สนหรอกย่ะ

“แบร่” ฉันแลบลิ้นใส่เขาก่อนจะตรงไปยังที่นอน ที่ปูด้วยใบไม้ ถึงแม้อากาศที่นี่จะหนาวเพียงใด แต่หัวใจของฉันตอนนี้ มันแสนอบอุ่นเหลือเกิน นายป๊อป นายกลับมาแล้ว ฉันนึกถึงเขาพรางหลับไปในที่สุด

“เธอมันน่ารักอย่างที่หมอนั่นบอกจริงๆ”ป๊อปกล่าวขึ้นพร้อมกับมองฟางที่นอนหลับไปแล้ว

 

 


ติดตามกันด้วยน้า พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสส

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา