Malice love แค้นนี้มีเป้าหมาย......คือนาย
เขียนโดย 
อันโก๊ะ
วันที่ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.51 น.
แก้ไขเมื่อ 24 มกราคม พ.ศ. 2558 15.59 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
9) ลงทะเล
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความลงทะเล
“ป็อปปี้!!!” นี่นายนี่มากับเขาด้วยอย่างงั้นเหรอ
“หึ!!ยัยน่ารังเกียจ”เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
“ปล่อยฉันนะ!!”ฉันสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนของเขา ขณะที่กำลังเต้นรำแต่เขาดัน
รั้งเอวฉันไว้
“ฉันไม่ได้พิศวาสอะไรเธอหรอกนะ แต่เพราะฉันไม่อยากถูกคนอื่นมองว่าเสีย
มารยาท กรุณาแคร์สายตาคนอื่นบ้าง”ป๊อปว่าก่อนจะลดมือของเขาลงและจูงฉัน
ออกจากฟรอร์เต้นรำไปสู่ริมขอบเรือ
“ปล่อย!!!”คราวนี้ฉันสะบัดอีกครั้ง
“ไม่ต้องบอกฉันก็จะปล่อย เพราะเธอมันน่ารังเกียจ”
“คำก็น่ารังเกียจสองคำก็น่ารังเกียจ ตกลงนี่นายเกลียดฉันทำไมนักหนา ไม่ต้องมา
พูดว่านายไม่ได้รักฉันตั้งแต่แรก มันเปลี่ยนไปตั้งแต่นายเข้าโรงพยาบาลหรือว่านาย
ความจำเสื่อมห๊ะ!”ฉันขึ้นเสียง ก็มันอดไม่ได้หนิ
“เธอถามตัวเธอเองดีกว่าว่าทำอะไรลงไป!!”นายนั่นตวาดกลับมา ทำอะไรลงไปอย่าง
งั้นเหรอ เขาพูดถึงเรื่องอะไรกัน
“นายหมายความว่าไง”
“ฉันรู้หมดแล้ว ว่าเธอเป็นฟาง เพื่อนสมัยเรียนตั้งแต่มัธยม”เขาเอ่ยออกมา
“................” เขา........เขาไปรู้ตอนไหน ฉันตกใจมากเมื่อเขาพูดออกมา
“นายไปรู้เรื่องนี้มาจากไหน”ฉันถามด้วยความที่ยังคงตกตะลึง
“เธอเห็นฉันโง่หรือไงถึงมาหลอกฉัน!!”คราวนี้เขาตวาด
“เพราะนายมาหลอกให้ฉันรักและทิ้งไปก่อนไงนายจำไม่ได้เหรอไอ้บ้า!!!”ฉันเอาคืน
บ้าง น้ำตาของฉันมันเริ่มไหลริน เขาทำหน้าอึ้งไปนิดนึง หึ!!
“ความเลวของตนเองลืมไปเลยใช่ไหม??”ฉันร้องไห้ออกมา
“.................”
“มันก็ไม่แปลกหรอก ที่ฉันจะเอาคืนบ้าง แต่หัวใจบ้าของฉันมันดันรักนายอีกรอบ
ไง ไอ้ป๊อปบ้า!!!”ฉันตะโกนก่อนจะวิ่งออกไป ฉันเกลียดนาย ไอ้ป๊อปบ้า ฉันเกลียด
นาย ฉันจะไม่มีวันให้อภัยนายอีก นายมันม่มีหัวใจ ไม่มีสักนิด ไอ้ซาตาน ไอ้ปีศาจ
ตุบ!!
“คุณฟ้า”ฉันวิ่งเข้าไปในงานไปชนกับธามไท
“คุณธามไธ”
“คุณร้องไห้ทำไมครับ”
“>ประกาศ ทางขวาเรือของเราห่างจากเรือไปประมาณ 100 เมตร จะมีเกาะขนาด
กลางตั้งอยูนะครับ เพื่อให้ดินเนอร์คืนนี้จะได้สูดกลิ่นของต้นไม้ ธรรมชาติด้วย<”
ประชาสัมพันธ์ประกาศ
“คุณฟ้าอยากจะไปรับกลิ่นธรรมชาติตรงหางเรือกับผมไหมครับ”ธามไทวน
“ก็ได้ค่ะ ดีเหมือนกัน”ฉันว่าก่อนที่ธามไทจะนำฉันเดินไปยังหางเรือ ซ่งบริเวณนี้
เงียบสงบไร้คน
“คุณฟ้าลองมาตรงนี้ดูสิครับ”ธามไทเรียกฉันไปที่ราวกั้นของเรือ ซึ่งมีลมพัดมา
“สวยจังเลยนะคะ”ฉันว่า
“ใช่ครับ แต่ผมว่าสู้คุณฟ้าไม่ได้หรอกครับ ว่าแต่เมื่อกี้ที่ผมขอคุณฟ้าเป็นแฟน คุณ
ฟ้าจะว่าอะไรนะครับ”ธามไทถามย้ำ ถ้าเป็นตอนนั้นฉันก็ตกลงแต่ตอนนี้......
“ฟ้ายังไม่พร้อมน่ะค่ะ ขอโทษจริงๆนะคะ”
“ทำไมอ่ะครับ ทำไมคุณฟ้าไม่พร้อม คุณฟ้ารู้ไหมผมชอบคุณฟ้ามากๆเลยนะ
ครับ”ธามไทโวยวาย
“ฟ้าไม่พร้อมจริงๆขอตัวนะคะ”ฉันว่าก่อนจะเดินออกไปแต่ธามไทก็เข้ามาจับข้อมือ
ฉันไว้
“ผมไม่ยอมปล่อยคุณฟ้าไป ผมจะทำให้คุณฟ้าพร้อมเอง”สิ้นสุดคำพูดธามไทก็จับ
ไหล่ฉันและดงเข้าไป เขาโน้มหน้าของเขาลงมาซุกไซร้ตรงคอของฉัน ฉันดิ้น สะบัด
ขัดขืน เขาอารมณ์เสียเลยต่อยท้องฉันทีหนึ่ง
ตุบ!!
ฉันจุกไปหมดแล้ว เขาค่อยๆยื่นมือมารูดซิบตรงหลังของฉัน
ผว๊ะ!!
ธามไทล้มลงบนพื้นด้วยแรงหมัดของใครบางคน ฉันหันไปดูปรากฏว่าเป็นนาย
ป๊อปปี้ เขามาช่วยฉันอย่างนั้นเหรอ มาช่วยฉันทำไม
“แกเป็นใครวะ มาเสือกทำไม”ธามไทว่าให้ป๊อป
“เป็นคนที่เห็นใครทำชั่วอย่างแกไม่ได้ไง”ป๊อปว่าก่อนจะพุ่งหมัดไปยังธามไทอีกครั้ง
แต่คราวนี้ธามไทหลบได้ก่อนจะถีบป๊อปล้มมาหาฉัน
“ป๊อป”ฉันรีบพยุงเขาขึ้นมา
“พวกแกรู้จักกันเหรอ เพราะแกใช่ไหมคุณฟ้าเลยไม่รับรักฉัน”ธามไทว่า
“มันไม่เกี่ยวกันนะคะ”ฉันบอก
“ไม่ต้องมาพูด ตายไปซะ”สิ้นเสียงธามไทล้วงเอาปืนออกมา เฮ้ย พกปืนด้วยเหรอ
“คุณโดด”ป๊อปพูดข้างๆหูฉัน
“จะบ้าเหรอ ชั้น 3 เนี๊ยนะ”ฉันไม่กล้าหรอก
“จะตายอยู่แล้วนะ”
“ซุบซิบอะไรห๊ะ!!”
“โดด!!”
“ปัง!”
“กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“ตู้ม!!!” รู้แค่ว่าฉันโดนนายป๊อปดึงลงมาจากเรือและตอนนี้ดวงตาของฉันมันค่อยๆ
หลับลงเรื่อยๆ นายป๊อปช่วยฉันด้วย และแล้วฉันก็หมดสติไป
ติดตามนะๆๆๆๆๆๆๆเตรียมเซอร์ไพซ์
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
