ด้วยแรงแห่งรัก

 
 
 
 
 
     ไข่ตุ๋นที่ระหว่างฟางไปอาบน้ำไข่ตุ๋นก็พยายามนึกถึงบ้านของตนแล้วเค้าก็มาปรากฏอยู่ในคฤหาสน์หลังหนึ่งที่มีรูปของไข่ตุ๋นเต็มไปหมด...
 
 
 
 
     "เห้ย มีรูปฉันเต็มเลย หรือที่นี่จะเป็นบ้านฉัน โหห ฉันคงรวยมากเลยสินะเนี้ย"   ไขตุ๋นที่เดินไปรอบๆบ้านก็ได้ไปเห็นรูปแขวนของตัวเองและหวายแขวนอยู่ที่ใจกลางของคฤหาสน์
 
 
 
 
     "โหว ผู้หญิงคนนี้สวยจังเลย เธอเป็นแฟนเราหรือน้องสาวเรานะ เอ๊ะ แต่ถ้าเป็นน้องสาวหน้าเราดูไม่เหมือนกันสักนิดเลยเนอะ"  ไข่ตุ๋นพึมพำกับตัวเอง
 
 
 
 
     "อ๊ะ นั่นต้องเป็นรูปพ่อแม่แน่ๆ"   ไข่ตุ๋นพยายามเอื้อมมือจับมันแต่เค้าก็ไม่สามารถทำได้ 
 
 
 
 
     "เอ๊ะ ทำไมจับไม่ได้อีกแล้วล้ะ ทีตอนนั้นกับฟาง ?"   ไข่ตุ๋นแปลกใจทีเวลาเค้าอยู่กับฟางเค้าเคยเกลี่ยผมให้เธอ แต่ทำไมครั้งนี้เค้าถึงจับต้องสิ่งอื่นไม่ได้อีก... ???
 
 
 
 
     ______________________________________________________
 
 
 
 
     "ฮัลโหลสวัสดีเฟย์"   เขื่อนพูดกับเฟย์ทางโทรศัพท์
 
 
 
 
     "ว่าไงคะ มีอะไรคีบหน้า"  เฟย์ถามตามหน้าที่
 
 
 
 
     "ผมเริ่มมั่นใจแล้วนะว่ากวินแน่ๆที่เป็นคนบงการ เพราะวันนี้เมื่อเช้า เค้าจัดประชุมเพื่อแต่งตั้งประธานบริษัทคนใหม่ "   เขื่อนยังไม่ทันอธิบายจบ
 
 
 
 
     "โดยอ้างสาเหตุที่นายป็อปปี้หายตัวไปเอามาเป็นเหตุผลในการตั้งประธานคนใหม่"   เฟย์ตอบอย่างชาญฉลาด
 
 
 
 
     "ใช่ โห ทั้งสวยทั้งเก่ง น่าร็อคเอ้าะ"  เขื่อนแซวอย่างทะเล้น
 
 
 
 
     "บ้า พูดอะไรของนาย บะบ้า ><"   ปากก็ว่าเค้าไปแต่จริงๆเธอเองทั้งเขินทั้งใจเต้นแรงอยู่ตลอดแต่ด้วยเฟย์มาดฟอร์ม ก็ต้องเล่นตัวกันนิดนุงงงงง ><
 
 
 
 
     "งั้นพรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปแนะนำกับพวกเค้านะ คุณช่วยถามเรื่องประธานไรพวกนี้เรื่องแบบเค้าหายไปไหน คุณคงเนียนพอที่ทำให้ทั้งสามจับผิดคุณไม่ได้ใช่ป้ะ"   เขื่อนถาม จริงๆแล้วเค้าหวังในตัวเธอมากๆ
 
 
 
 
     "งานนี้ค่อนข้างยากมากนะ ฉันจะพยายามให้สมกับที่....เอ่อ"   เฟย์อึกอักเธอไม่กล้าพูดกับเค้าเท่าไหร่
 
 
 
 
      "ที่ไรอ่ะ อ้ำอึ้งอยู่นั่นยัยเบ๊อะ555"     เขื่อนแซวแล้วหัวเราะ
 
 
 
 
     "ก็ที่......ที่นายเลือกฉันไง"   พูดจบเฟย์วางหูทันทีด้วยความเขิน ทำเอาทั้งเค้าและเธอต่างพากันนั่งยิ้มอย่างมีความสุข
 
 
 
 
     _____________________________________________________
 
 
 
 
     "วันนี้เค้าหายไปไหนของเค้าอีกนะ"  ฟางที่สงสัยเธอมีการรนมากอย่างไม่รู้ตัวเลย
 
 
 
 
     "ฟาง"   ไข่ตุ๋นที่พึ่งกลับมาเรียกชื่อเพื่อบอกให้เธอรู้ว่าเค้ากลับมาแล้ว
 
 
 
 
     "นาย นายไปไหนมาอะ"   ฟางถามอย่างห่วงใยและลืมตัว
 
 
 
 
     "ฉันไปที่ีที่นึงมาแหละ ฉันคิดว่าเป็นบ้านของฉัน"   ไข่ตุ๋นอธิบาย
 
 
 
 
    "หรอ แล้วทำไมนายถึงคิดว่าเป็นบ้านนายล่ะ"   ฟางถามต่ออย่างสงสัย
 
 
 
 
     "ก็มันมีรูปฉันเต็มไปหมด อ้อมีรูปฉันถ่ายกับผู้หญิงคนนึง รูปเบ้อเริ่มเลย"    ไข่ตุ๋นพูดเหมือนพยายามแหย่ฟาง
 
 
 
 
     "หรอ ใครอ่ะ สวยป้ะ "  ฟางทำเสียงแข็งแต่มองทำตาลอกแลก
 
 
 
 
     "สวยมากเลยนะ ไม่รู้ว่าน้องสาวหรือแฟนเนอะ"   ไข่ตุ๋นยังคงแหย่ฟางต่อ
 
 
 
 
     "ระเรื่องของนาย ชิ"   ฟางทำท่างอน
 
 
 
 
     "โถ ฉันมีแค่เธอด้วยคนเดียวนะ"   ไข่ตุ๋นพูดประโยคนี้อย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
     "อะไร ก็ ก็ เรื่องของนายไง ฉัน ฉันจะไป ละล้างจานนะ"  ฟางขัดๆเขินๆ เค้าไม่รู้ตัวหรอกว่าประโยคแบบนี้ทำเธอเขินมากแค่ไหน ไข่ตุ๋นเองก็มีความสุขเพราะท่าทีของฟางแสดงออกว่าเธอก็ชอบเค้าเหมือนกัน / ป็อปปี้ที่นอนยิ้มอยู่ในห้องพักพิเศษ ขยับปากเหมือนอยากพูดอะไรบางอย่าง  "ป็อปปี้ นาย นายอยากพูดอะไรพูดมาสิ พูดมาเลย"   เขื่อนดีใจเพราะสิ่งที่เค้าหวังคงอาจจะใกล้เป็นจริงแล้ว
 
 
 
 
     _____________________________________________________
 
 
 
 
     "เห้ยยย ว่าไงว้ะที่ให้สืบเรื่องนังนักสืบของไอ้เขื่อน"   กวินถาม
 
 
 
 
     "ยังไม่ทราบเลยครับพี่ นังเนี่ยมันนักสืบนะครับ" 
 
 
 
 
    "โธ่เว้ยยย!!! ไม่ได้เรื่องพวกแกนี่มัน!!!"  กวินพูดอย่างเสียอารมณ์และตัดสายทันที
 
 
 
 
     "เอาหน่ากวิน อาว่าใจเย็นๆก่อนนะ เราสนใจทางงบริษัทให้มากก่อนดีกว่า เอาใจคนที่นี่ทำดีด้วยเยอะๆทำให้พวกนี้มันอุ่นใจ และตำแหน่งประธานที่กวินอยากได้มันเป็นไปได้ไม่ยากเลย"   พ่อของหวายตบไหล่กวิน
 
 
 
 
     "ครับอา "   กวินตอบแล้วเผยยิ้มที่ชั่วร้าย
 
 
 
 
     ______________________________________________________
 
 
 
 
     19.30
 
 
 
 
     "นี่ๆฟาง มองเห็นฉันยัง"   ไข่ตุ๋นถามแล้วยิ้มหวานๆให้ฟางพร้อมกางแขน
 
 
 
 
     "เห็นแล้ว มีอะไรหรอ"   ฟางถามตามปกติ
 
 
 
 
     "เธอไม่สงสัยหรอ ว่าทำไมเธอถึงเห็นฉันแค่ตอนกลางคืน"   ไข่ตุ๋นเองก็สงสัย
 
 
 
 
     "นั่นสิ เอางี้นายมากับฉัน จะได้รู้กันไปเลอะ"   ฟางพูดไม่รอคำตอบจากไข่ตุ๋นก็เดินนำลงไป
 
 
 
 
     "ไปไหนหอ่ะ"   ไข่ตุ๋นจู่ๆก็มาโผล่ดักหน้าฟาง
 
 
 
 
    "หะเห้ยย นายไข่ตุ๋น นี่ฉันตกใจหมด"   ฟางลอบถอนหายใจ
 
 
 
 
     "เอาหน่าเอาเป็นว่าฉันขอโทษล่ะกันนะ"   ไข่ตุ๋นก็ยังยิ้มหวานให้เธอ
 
 
 
 
     "เคๆ ตามาได้แล้ว"   ฟางพูดจบแล้วเดินนำไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
     "อะ เข้าไปสิ"   ฟางพาไข่ตุ๋นมาที่วัดเพื่อพิสูจน์ว่าเค้าเป็นอะไรกันแน่
 
 
 
 
     "วัด เธอพาฉันมาวัดเนี้ยนะ"   ไข่ตุ๋น งง นิด
 
 
 
 
     "ใช่ ทำไมล่ะ นายไม่อยากรู้หรอว่านายเป็นคนหรืออะไรกันแน่"   ฟางพูดตอบตามปกติ
 
 
 
 
     "อยากสิ แหม่ แต่คือฉัน "  ไข่ตุ๋นพูดแล้วนิ่งไป
 
 
 
 
     "ยะอย่าบอกนะ ว่านายกลัวอะ"   ฟางพูดเสียงสั่น
 
 
 
 
     "ไม่ใช่ แต่มาก็ได้ปะเข้าไปกัน"   ไข่ตุ๋นเองที่บอกฟางเดินนำเข้าไปก่อน
 
 
 
 
     "ลองกราบท่านสิ"  ฟางพูดในตอนนี้ทั้งสองอยู่ที่หน้าองค์พระพุทธรูป
 
 
 
 
    ไข่ตุ๋นพยักหน้าแล้วก้มลงกราบ แต่ก็ปกติไม่มีอาการร้อน หรือเกรงกลัว
 
 
 
 
     "นี่พวกโยม มาทำอะไรกันป่านนี้"  มีพระสงฆ์ที่อยู่ที่วัดนี้เข้ามาทัก
 
 
 
 
     "หลวงพ่อครับ ช่วยจับลูบหัวผมดูหน่อยสิครับ"   ไข่ตุ๋นคลานเข่าไปหา
 
 
 
 
     "นะคะ ช่วยหน่อยนะคะ"  ฟางพนมมือขออีกคน
 
 
 
 
     "อืมได้ๆ"   ทันทีที่หลวงพ่อเอามือจับหัวไข่ตุ๋น ท่านก็ทรงทราบว่า
 
 
 
 
     "นี่พวกเจ้าเป็นเพียงกายทิพย์รึ ทำไมถึงกล้ามาล้อเล่นกับพระกับเจ้า"   หลวงพ่อพูดจบก็เดินออกไป
 
 
 
 
     "กายทิพย์คือไรอ่ะฟาง"   ไข่ตุ๋นถามฟางแต่เธอก็เลือกที่จะเงียบ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
     "นี่ฟาง เธอไม่พูดไม่คุยกับฉันมาตั้งแต่ที่วัดละนะ เธอเป็นอะไรนะ"   ไข่ตุ๋นถามอย่างสงสัยปนความกระวกระวาย
 
 
 
 
     "นายไปจากชีวิตฉันซะเถอะนะ "   ฟางพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
 
 
 
 
     "ฟาง ทำไมล่ะ ฉันทำอะไรผิดงั้นหรอ"   ไข่ตุ๋นถามแล้วจับมือฟาง ครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งที่เค้าจับมือเธอได้
 
 
 
 
     "นายรู้ไหม กายทิพย์คืออะไร"   ฟางน้ำตาคลอเบ้า
 
 
 
 
     "คืออะไรล่ะ"   ไข่ตุ๋นถามต่อด้วยสีหน้าคงเดิม
 
 
 
 
     "กายทิพย์ก็ไม่ต่างอะไรกับวิญญาณ นายรู้ไหม ..."   ฟางพูดไปน้ำตาไหลไป
 
 
 
 
     "ฉันเป็นวิญญาณ แล้วยังไงอะฟาง เธอรังเกียจฉันหรอ"   ไข่ตุ๋นเองก็เริ่มมีน้ำใสๆจากความเสียใจปริ่มที่เบ้าตา
 
 
 
 
     "นายไปที่ชอบ ที่ชอบเถอะนะ ซึก"   ฟางพูดทั้งน้ำตา
 
 
 
 
     "แต่ที่ชอบฉันอยู่ตรงนี้ อยู่ที่นี่ อยู่ที่เธอนะ"   ไข่ตุ๋นพูดแล้วค่อยๆโน้มหน้ามาหาฟาง ฟางเองที่กำลังจะเผลอไผลแต่ทันรู้สึกตัวก็ผละออกแล้วเดินไปข้างหน้าโดยหันหลังให้ไข่ตุ๋น
 
 
 
 
     "นายอย่าทำแบบนี้เลยไข่ตุ๋น นายลองนึกดูถ้าวันนึงเราต้องจากกันมันจะเจ็บปวดแค่ไหนฮึกๆ"   ฟางพูดทั้งสะอื้น  ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากให้เค้าอยู่แต่เพียงแค่เธอรู้ดีว่าระหว่างเค้าและเธอเป็นไปไม่ได้
 
      ไข่ตุ๋นที่ได้แต่ยืนฟังข้างหลังน้ำตาไหลนอง ด้วยความเสียใจ สักพักไข่ตุ๋นก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยซึ่งนั้นทำให้ฟางหันกลับมา
 
 
 
 
     "นายไข่ตุ๋นนน!!!!!"   ฟางเรียกชื่ออกมาเหมือนปลดปล่อย 
 
 
 
 
     "นายยย นายไปแล้ว ฮือๆๆ ฉันขอโทษฮือๆ"   ฟางพูดทั้งน้ำตาด้วยความเสียใจ 
 
 
 
 
     ฟางเดินขึ้นห้องมาเหมือนร่างไร้วิญญาณ เปิดประตูเข้ามามองโซฟาที่ที่ไข่ตุ๋นเคยนอน ฟางลูบไปที่โซฟา
 
 
 
 
     "ฉันคดถึงนายนะ ซึกๆ ป่านนี้นายจะเป็นยังไงบ้าง"   ฟางโอดโอย ด้วยความห่วงใยและความคิดถึง
 
 
 
 
     โรงพยาบาล
 
 
 
 
     1 2 เคลียร์ 1 2 เคลียร์
 
 
 
     1 ชั่วโมงผ่านไป
 
 
 
 
     "หมอครับ ป็อปปี้เป็นยังไงบ้างครับ เมื่อกลางงวันยังยิ้มยังขยับปาก ทำไมจู่ๆตอนนี้ถึงน็อคไปได้"   เขื่อนถามด้วยความสงสัย
 
 
 
 
     "อาจจะเป็นเรื่องของความรู้สึกล่ะมั้งครับ หมอเองก็แปลกใจ ถ้าไม่หาว่าหมองมงายคงเป็นจิตวิตญาณที่อ่อนแอ เศร้าโศรกมั้งนะครับ"   หมอพูดจบแล้วเดินจากไป
 
 
 
 
     "ทำไมกัน เพราะอะไรกันนะ"   เขื่อนยังคงสงสัย
 
 
 
 
      ด้วยแรงพลังบางอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างใจสองคนนี้ ความรู้สึกของทั้งสอง บางทีอาจจะมีผลต่อการฟื้นตัวของป็อปปี้...
 
 
 
 
 
 
       มาล้าว ไรท์ไปย้อนดูเรื่องที่คล้ายๆแบบฟิคได้ไอเดีย เราจะใช้เพลงเพลงหนึ่งใช้เชื่อมภพ เชื่อมใจของทั้งสอง ฝากด้วยน้า ไรท์พยายามมาก แต่ถ้าสุดท้ายไม่มีรีดอ่าน เม้น ก็คงต้องจำใจลบทิ้งเนอะ เค้าเองก็ท้อแย้วล่ะ แต่ก็ฝากด้วยน้า จะพยายามให้มากที่สุด