ด้วยแรงแห่งรัก

 

 

 

 

 

     ภายในม่านหมอกแห่งความมืดมน ชายคนนหนึงเดินวนไปมาด้วยความสับสน

 

 

 

 

     "ที่นี่อีกแล้ว โอ๊ยมันที่ไหนเนี่ยย หะเห้ยยยย!!!"   ชายหนุ่มจู่ๆก็เหมือนเดินตกหลุมแต่หลุมนั้นทำให้เค้ามาโผล่อยู่บนต้นลั่นทมที่ที่เค้าประสบอุบัติเหตุ

 

 

 

 

      ตุ้บบบ!!

 

 

 

 

     "เห้ย เสียงนั่น ระหรือว่าไข่ตุ๋นกลับมาแล้ว"   ฟางพูดด้วยความดีใจ วิ่งออกไปที่หน้าบ้านของตน แต่ก็ไม่พบใคร

 

 

 

 

     "อะอ่าว เห้อ ครั้งนี้นายคงไปแบบไม่คิดจะกลับมาแล้วจริงๆสินะ"   ฟางพูดด้วยสีหน้าเศร้าลสด

 

 

 

 

     "ไม่จริงอ่ะ"   ไข่ตุ๋นที่อยู่บนต้นลั่นทมพูดบอกฟาง

 

 

 

 

     "แล้วคุณรู้ได้ยังไงล่ะคะ"   ฟางที่มัวแต่เศร้าไม่ทันได้ฟังว่าใครคือคนพูด

 

 

 

 

     "ก็ฉัรอยู่นี่ไง"  ไข่ตุ๋นพูดต่ออย่าง งุนงง

 

 

 

 

     "โอ๊ยนี่ เห้ย แล้วฉันคุยอยู่กับใครอ้ะ  ระหรือว่า กรี๊ดดดดด!"   ฟางที่พึ่งรู้ตัวก็ตกใจเพราะเธงก็ไม่รู้ว่าคนที่เธอคุยด้วยคือไข่ตุ๋น

 

 

 

 

     "เฮ้ย ฟางหยุด อึ้บ   อึ้บ"   ไข่ตุ๋นกระโดดลงมาจากต้นไม้แล้วปิดปากฟาง

 

 

 

 

     "อี้ อาย อ่อย อะ (นี่นายปล่อยนะ)"   ฟางทำเสียงอู้อี้

 

 

 

 

     "อะ ปล่อยแล้ว"  ไข่ตุ๋นพูดอย่างเย็นชาเล็กๆ

 

 

 

    

     "นาย นาย กลับมาแล้วหรอ"  ฟางพูดด้วยน้ำเสียงที่เหมือนพึ่งเคยเจอกันครั้งแรก

 

 

 

 

     "ก็ฉันไปไหนไม่ได้อยู่แล้วนิ หายไปทีไรสุดท้ายก็มาโผล่อยู่ต้นลั่นทมเนี้ย"  ไข่ตุ๋นพูดตามประสาคนงอน ที่กำลังเหมือนจะถูกง้อ

 

 

 

 

     "นี่นาย ฉันขอโทษนะ ที่ไล่นาย"   ฟางขอโทษอย่างรู้สึกผิด

 

 

 

 

     "ฉันไม่เคยโกรธเธอหรอกนะ"   ไข่ตุ๋นพูดอย่างใจเย็น

 

 

 

 

     "จริงนะ ขอบคุณนายมากนะ"  ฟางยิ้มอย่างดีใจ

 

 

 

 

     "ทำไมเธอต้องไล่ฉันด้วยละ ฉันเป็นกายทิพย์แล้วไง"   ไข่ตุ๋นถามต่อโดยใช้ความรู้สึก

 

 

 

 

     "ก็ถ้าวันนึงนายต้องไปจากฉัน เราจะทำยังไงอ่ะ"  ฟางกลับมาเศร้าอีกครั้ง

 

 

 

 

     "อะไรที่มันยังไม่เกิดขึ้นอย่านึกถึงมันเลยนะ อย่าทำลายปัจจุบันในตอนนี้เลย ฉันคงทนไม่ได้จริงๆถ้าไม่ได้อยู่ใกล้ๆเธอ"   ไข่ตุ๋นใช้ความรู้สึกที่มีทัั้งหมด

 

 

 

 

     "ฉันเองก็ทนไม่ได้ ฮึก"  ฟางเริ่มมีน้ำตาที่ปนความเจ็บและความดีใจในเวลาเดียวกัน

 

 

 

 

    "ฟาง ฉัน ฉันรักเธอนะสัญญานะว่าเธอจะช่วยฉัน อยู่ข้างๆฉันนะ"  ไข่ตุ๋นจับมือฟาง นี่เป็นอีกครั้งที่เค้าจับเธอได้

 

 

 

 

     "ฉันจะช่วยนายนะ ฉันจะอยู่ข้างๆนาย ฮืออๆ"   ไข่ตุ๋นดึงฟางเข้ามากอดดด้วยความรัก ทั้งสองกอดกัน เนิ่นนาน เหมือนไม่เจอกันมาเป็นชาติ  /  "ป็อปปี้นี่นายร้องไห้หรอ ทั้งร้องไห้ทั้งยิ้ม จิตวิญญาณของนายทำอะไรอยู่ไหนกันแน่"   เขื่อนสงสัยกับสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น 

 

 

 

      ทั้งสองอยู่ใกล้ๆกันแท้ๆ แต่เธอกับเค้าก็อยู่กันคลละภพคนละโลกอยู่ดี ไม่ว่าตอนนี้เธอและเค้าก็ไม่สามารถอยู่ภพเดียวกันได้ แม้ว่าจะรักกันมากแค่ไหนก็ตาม...

 

 

 

 

 

 

       มาล้าว เค้าท้อแปเดียวก็หายล่ะ วันนี้มากับตอนนี้ก่อน ไม่อยากรู้หรอว่าทั้งสองจะทำยังไงต่อล่ะสุดท้ายจะได้รักกันไหม  แต่ก็ฝากด้วยน้าาา :*