ด้วยแรงแห่งรัก

 
 
 
 
 
     "โอ๊ยย  สายแล้วฉันป่านนี้แล้วคุณเขื่อนจะรออยู่ไหมนะ"  เฟย์พิมพำกับตัวเองหลังจากที่พึ่งมาถึง Bergerry Nice
 
 
 
 
     "ขอโทษนะคะที่มาสายพอดีเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย"  เฟย์รีบสะจนเดินเข้ามานั่งโดยที่ไม่มองหน้าผู้ชายคนนี้ลยสักนิด
 
 
 
 
     "ไม่เป็นไรครับคุณเฟย์"   ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมา
 
 
 
 
     "เห้ยยย/เห้ยยย!"   ทั้งสองอุทานขึ้นพร้อมกัน
 
 
 
 
     "เธอยัย ยัยซุ่มซ่าม!"   เขื่อนว่าเฟย์เหมือนทั้งสองเคยเจอกันมาก่อน
 
 
 
 
     "นาย ไอ้ ไอ้"   เฟย์พยายามสันหาคำมาด่าเขื่อนแต่ก็คิดไม่ออก
 
 
 
 
     08.30
 
 
 
 
     เฟย์รีบออกจากบ้านเพราะเธอมีงนด่วนต้องไปทำ
 
 
 
 
     ตุบบบ! 
 
 
 
 
     เห้ยนาย เดินยังไงงเนี่ย   เฟย์ต่อว่ชายคนนหนึ่ง
 
 
 
 
     อ้าวแม่คุณคนเหมือนจะสวย เธอเดินมาชนฉันเองนะคร้าบบบบบ
 
 
 
 
     หืม นายยย กล้ามากนะถ้าฉันไม่มีงานต่อละก็นายเจอดีแน่! เฟย์พูดอย่างเสียอารมณ์ก่อนจะรีบเดินไป
 
 
 
 
     โถ่เอ้ยยย ฉันก็มางานเหมือนกันแหละหน่าาา  เขื่อนก็รีบไปเช่นกัน
 
 
 
 
      Bergerry Nice
 
 
 
 
     "พอๆเลิกๆ ฉันว่าพักศึกแล้วมาคุยงานกันดีกว่านะ"  เขื่อนเข้าสู่โหมดจริงจัง
 
 
 
 
     "ก็ได้ๆ คือก่อนอื่นนะฉันคิดว่านายคงไม่เชื่อใช่ไหมว่าเพื่อนนายเกิดอุบัติเหตุจริงๆ"   เฟย์ถามอย่างมีหลักการ
 
 
 
 
     "ใช่ ฉันจะเริ่มมเล่าคร่าวๆละกัน ฉันมีเพื่อนสองคน ฉันเนี่ยสนิทและไว้ใจกับเพื่อนที่เกิดอุบัติเหตุ แต่เพื่อนอีกคนมันไม่น่าไว้ใจเอามากๆ เราทั้งสามทำงานบริษัทเดียวกันคนที่เกิดอุบัติเหตุเป็นประธานบริษัท ส่วนฉันผู้ช่วยประธาน ส่วนอีกคนแค่รองประธานเพื่อนฉันคนที่เกดอุบัติเหตุกำลังจะทำโปรเจ็กต์ใหม่ซึ่งให้ฉันและรองประธานเสนอมา และสุดท้ายเค้าก็เลือกของฉันเพราะฉันสนิทกับเค้ามาก ทั้งๆที่ผลงานของอีกคนดีกว่า ฉันเลยคิดว่า"  เขื่อนอธิบายและำลังจะพูดแต่ด้วยความเป็นนักสืบของเฟย์ก็พอเริ่มเดาออก
 
 
 
 
     "นี่คือสาเหตุที่ทำให้เพื่อนนายเกิดอุบัติเหตุหรอ"  เฟย์สันนิษฐาน
 
 
 
 
     "ใช่ แต่ตอนนี้ฉันยังไม่มีหลักฐานมากพอ และอีกอย่างแฟนของเพื่อนฉันและพ่อของเค้าก็ทำงานบริษัทนี้แหละ ทั้งสามคนนั้นฉันบอกตรงๆว่าฉันไม่ไว้ใจเค้าสักนิด"   เขื่อนพูดไปอย่างจริงจัง
 
 
 
 
     "โอเค เอาอย่างนี้นะฉันจะลองกลับไปคิด แล้วคุณก็สังเกตุพฤติกรรมสักวันนึง แล้ววันอีกสองวันเราจะมาคุยกัน รวมถึงนายต้องพาฉันไปเจอทั้งสามคน พร้อมกับสถาณที่ที่เกิดอุบัติเหตุ"  เฟย์บอกนัดแนะ
 
 
 
 
     "โอเคตามนั้น ยินดีที่ได้ร่วมงาน"   เขื่อนยื่นมือไปพร้อมส่งยิ้มที่แสนอบอุ่น
 
 
 
 
     "ยินดีเช่นกันค่ะ"   เฟย์จับมือตอบ ทั้งคู่ก็เลยได้สบตากัน ที่จริงนายก็มีมุมน่ารักเหมือนกันนะ (เฟย์พูดกับตัวเองในใจ)   เธอนี่เวลาไม่วีนก็น่ารักเหมือนกันเนอะ (เขื่อนก็พูดกับตัวเองในใจ)
 
 
 
 
     ช่วยบอกว่าฉันมีสิทธิ์เจ็บถึงเมื่อไหร่ ~ ~ เสียงโทรศัพท์เฟย์ทำให้ทั้งสองได้สติแล้วเก็บมือของตัวเองเข้ามา
 
 
 
 
     "ฮัลโหลฟาง ว่าไง"  เฟย์ตอบรับ
 
 
 
 
     "ไหนๆแกก็อยู่ข้างนอกนนะเลยไปซื้อของมาปาร์ตี้เลยละกันฉันจะอยู่บ้านเตรียมสถาณที่"
 
 
 
 
     "อ๋อโอเค งั้นแค่นี้นะ"  เฟย์ตัดบทแล้ววาางหูทันที
 
 
 
 
     "ฉันขอตัวก่อนนะ"   เฟย์กำลังจะเดินออกไป
 
 
 
 
     "เดี๋ยว.........................ไปส่งไหม"   เขื่อนเงียบสัพักก็พูดขึ้นแบบเขินๆ
 
 
 
 
     "ก็ได้  ขอบใจนะ"   เฟย์ยิ้มเขินๆก่อนจะเดินนำ
 
 
 
 
     
 
    _____________________________________________________
 
 
 
 
     "คุณอาครับ ผมคิดว่าเราเรียกทุกคนมาประชุมดีไหมครับ เรื่องของไอ้ป็อป"  กวินที่คิดแผนชั่วได้ก็หาพวก
 
 
 
 
     "คิดอะไรออกอีกแล้วสินะ อานี่เลือกคนไม่ผิดจริงๆ"   อายิ้มแสยะก่อนจะตบไหล่กวิน
 
 
 
 
     "เราจะเรียกคนมาประชุมพร้อมกันพรุ่งนี้ตอนเที่ยงเรื่องของการแต่งตั้งประธานคนใหม่"   วินเล่ารายละเอียดแผน
 
 
 
 
     "แต่ไอเขื่อนมันต้องหาทางขัดเราแน่นะ "   หวายบอก
 
 
 
 
     "นั่นสิ กวิน คนอื่นจะมองไม่ดีนะ"   อาบอกอีกที
 
 
 
 
     "ไม่หรอกครับ ถึงไอ้เขื่อนขัดแต่จะไม่มีใครมองเราในทางลบแน่นอน"  กวินพูดอย่างมั่นใจ
 
 
 
 
     "ก็ดีค่ะ หวายเอาใจช่วยนะคะ"   หวายพูดแล้วจุ๊บแก้มกวินหน่ึ่งที
 
 
 
 
    
 
     ______________________________________________________
 
 
 
 
 
     "เห้ออ นี่นายไปแล้วจริงๆนะหรอ"   ฟางพึมพำกับตัวเอง
 
 
 
 
     "แล้วฉันจะมานึกถึงนายทำไมเนี้ย ไม่ๆๆ เตรียมของๆ"  ฟางยังทำงานต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
      
 
 
     "เห้อออ จะไหนต่อดีเนี่ยเรา แล้วที่นี่มันที่ไหนกันนะ"   ชายหนุ่มที่หนีฟางมากำลังสับสนเหมือนหลงทาง
 
 
 
 
     "ป่านนี้เธอจะทำอะไรอยู่กันแน่นะ"  ชายหนุ่มนึกถึงฟาง
 
 
 
 
     "ไม่ อย่าไปนึกถึงเค้าเลย เค้าไม่อยากช่วยเรา เราไปเรื่อยๆนี่แหละต้องมีสักคนหน่าที่เห็นฉันจริงๆ"   ชายหนุ่มบอกกับตัวเองอย่างน้อยใจ แต่ไม่ว่าเค้าจะไปที่ไหนคุยกับใครก็ไม่มีใครเห็นเค้าเลยสักคน
 
 
 
 
     บางทีฟ้าอาจจะกำหนดให้เค้าได้เจอกับเธอเพื่อช่วยเค้าให้หลุดพ้นจากการถูกจองเวรจากเพื่อนสนิท.....
 
 
 
 
 
 
     มาอีกตอนล้าา ไม่ค่อยมีใครอ่านเยย ไม่ชอบแนวนี้หรออ ยังงไงก็เม้นให้กำลังใจด้วยนะ ไรท์จะมีแรงบันดาลใจก็ต้องมีรีดด้วยนะ ถ้าชอบก็เม้น โหวตให้ด้วยน้า