ด้วยแรงแห่งรัก

 

 

 

 

 

     "โอ๊ยย  สายแล้วฉันป่านนี้แล้วคุณเขื่อนจะรออยู่ไหมนะ"  เฟย์พิมพำกับตัวเองหลังจากที่พึ่งมาถึง Bergerry Nice

 

 

 

 

     "ขอโทษนะคะที่มาสายพอดีเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย"  เฟย์รีบสะจนเดินเข้ามานั่งโดยที่ไม่มองหน้าผู้ชายคนนี้ลยสักนิด

 

 

 

 

     "ไม่เป็นไรครับคุณเฟย์"   ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมา

 

 

 

 

     "เห้ยยย/เห้ยยย!"   ทั้งสองอุทานขึ้นพร้อมกัน

 

 

 

 

     "เธอยัย ยัยซุ่มซ่าม!"   เขื่อนว่าเฟย์เหมือนทั้งสองเคยเจอกันมาก่อน

 

 

 

 

     "นาย ไอ้ ไอ้"   เฟย์พยายามสันหาคำมาด่าเขื่อนแต่ก็คิดไม่ออก

 

 

 

 

     08.30

 

 

 

 

     เฟย์รีบออกจากบ้านเพราะเธอมีงนด่วนต้องไปทำ

 

 

 

 

     ตุบบบ! 

 

 

 

 

     เห้ยนาย เดินยังไงงเนี่ย   เฟย์ต่อว่ชายคนนหนึ่ง

 

 

 

 

     อ้าวแม่คุณคนเหมือนจะสวย เธอเดินมาชนฉันเองนะคร้าบบบบบ

 

 

 

 

     หืม นายยย กล้ามากนะถ้าฉันไม่มีงานต่อละก็นายเจอดีแน่! เฟย์พูดอย่างเสียอารมณ์ก่อนจะรีบเดินไป

 

 

 

 

     โถ่เอ้ยยย ฉันก็มางานเหมือนกันแหละหน่าาา  เขื่อนก็รีบไปเช่นกัน

 

 

 

 

      Bergerry Nice

 

 

 

 

     "พอๆเลิกๆ ฉันว่าพักศึกแล้วมาคุยงานกันดีกว่านะ"  เขื่อนเข้าสู่โหมดจริงจัง

 

 

 

 

     "ก็ได้ๆ คือก่อนอื่นนะฉันคิดว่านายคงไม่เชื่อใช่ไหมว่าเพื่อนนายเกิดอุบัติเหตุจริงๆ"   เฟย์ถามอย่างมีหลักการ

 

 

 

 

     "ใช่ ฉันจะเริ่มมเล่าคร่าวๆละกัน ฉันมีเพื่อนสองคน ฉันเนี่ยสนิทและไว้ใจกับเพื่อนที่เกิดอุบัติเหตุ แต่เพื่อนอีกคนมันไม่น่าไว้ใจเอามากๆ เราทั้งสามทำงานบริษัทเดียวกันคนที่เกิดอุบัติเหตุเป็นประธานบริษัท ส่วนฉันผู้ช่วยประธาน ส่วนอีกคนแค่รองประธานเพื่อนฉันคนที่เกดอุบัติเหตุกำลังจะทำโปรเจ็กต์ใหม่ซึ่งให้ฉันและรองประธานเสนอมา และสุดท้ายเค้าก็เลือกของฉันเพราะฉันสนิทกับเค้ามาก ทั้งๆที่ผลงานของอีกคนดีกว่า ฉันเลยคิดว่า"  เขื่อนอธิบายและำลังจะพูดแต่ด้วยความเป็นนักสืบของเฟย์ก็พอเริ่มเดาออก

 

 

 

 

     "นี่คือสาเหตุที่ทำให้เพื่อนนายเกิดอุบัติเหตุหรอ"  เฟย์สันนิษฐาน

 

 

 

 

     "ใช่ แต่ตอนนี้ฉันยังไม่มีหลักฐานมากพอ และอีกอย่างแฟนของเพื่อนฉันและพ่อของเค้าก็ทำงานบริษัทนี้แหละ ทั้งสามคนนั้นฉันบอกตรงๆว่าฉันไม่ไว้ใจเค้าสักนิด"   เขื่อนพูดไปอย่างจริงจัง

 

 

 

 

     "โอเค เอาอย่างนี้นะฉันจะลองกลับไปคิด แล้วคุณก็สังเกตุพฤติกรรมสักวันนึง แล้ววันอีกสองวันเราจะมาคุยกัน รวมถึงนายต้องพาฉันไปเจอทั้งสามคน พร้อมกับสถาณที่ที่เกิดอุบัติเหตุ"  เฟย์บอกนัดแนะ

 

 

 

 

     "โอเคตามนั้น ยินดีที่ได้ร่วมงาน"   เขื่อนยื่นมือไปพร้อมส่งยิ้มที่แสนอบอุ่น

 

 

 

 

     "ยินดีเช่นกันค่ะ"   เฟย์จับมือตอบ ทั้งคู่ก็เลยได้สบตากัน ที่จริงนายก็มีมุมน่ารักเหมือนกันนะ (เฟย์พูดกับตัวเองในใจ)   เธอนี่เวลาไม่วีนก็น่ารักเหมือนกันเนอะ (เขื่อนก็พูดกับตัวเองในใจ)

 

 

 

 

     ช่วยบอกว่าฉันมีสิทธิ์เจ็บถึงเมื่อไหร่ ~ ~ เสียงโทรศัพท์เฟย์ทำให้ทั้งสองได้สติแล้วเก็บมือของตัวเองเข้ามา

 

 

 

 

     "ฮัลโหลฟาง ว่าไง"  เฟย์ตอบรับ

 

 

 

 

     "ไหนๆแกก็อยู่ข้างนอกนนะเลยไปซื้อของมาปาร์ตี้เลยละกันฉันจะอยู่บ้านเตรียมสถาณที่"

 

 

 

 

     "อ๋อโอเค งั้นแค่นี้นะ"  เฟย์ตัดบทแล้ววาางหูทันที

 

 

 

 

     "ฉันขอตัวก่อนนะ"   เฟย์กำลังจะเดินออกไป

 

 

 

 

     "เดี๋ยว.........................ไปส่งไหม"   เขื่อนเงียบสัพักก็พูดขึ้นแบบเขินๆ

 

 

 

 

     "ก็ได้  ขอบใจนะ"   เฟย์ยิ้มเขินๆก่อนจะเดินนำ

 

 

 

 

     

 

    _____________________________________________________

 

 

 

 

     "คุณอาครับ ผมคิดว่าเราเรียกทุกคนมาประชุมดีไหมครับ เรื่องของไอ้ป็อป"  กวินที่คิดแผนชั่วได้ก็หาพวก

 

 

 

 

     "คิดอะไรออกอีกแล้วสินะ อานี่เลือกคนไม่ผิดจริงๆ"   อายิ้มแสยะก่อนจะตบไหล่กวิน

 

 

 

 

     "เราจะเรียกคนมาประชุมพร้อมกันพรุ่งนี้ตอนเที่ยงเรื่องของการแต่งตั้งประธานคนใหม่"   วินเล่ารายละเอียดแผน

 

 

 

 

     "แต่ไอเขื่อนมันต้องหาทางขัดเราแน่นะ "   หวายบอก

 

 

 

 

     "นั่นสิ กวิน คนอื่นจะมองไม่ดีนะ"   อาบอกอีกที

 

 

 

 

     "ไม่หรอกครับ ถึงไอ้เขื่อนขัดแต่จะไม่มีใครมองเราในทางลบแน่นอน"  กวินพูดอย่างมั่นใจ

 

 

 

 

     "ก็ดีค่ะ หวายเอาใจช่วยนะคะ"   หวายพูดแล้วจุ๊บแก้มกวินหน่ึ่งที

 

 

 

 

    

 

     ______________________________________________________

 

 

 

 

 

     "เห้ออ นี่นายไปแล้วจริงๆนะหรอ"   ฟางพึมพำกับตัวเอง

 

 

 

 

     "แล้วฉันจะมานึกถึงนายทำไมเนี้ย ไม่ๆๆ เตรียมของๆ"  ฟางยังทำงานต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

      

 

 

     "เห้อออ จะไหนต่อดีเนี่ยเรา แล้วที่นี่มันที่ไหนกันนะ"   ชายหนุ่มที่หนีฟางมากำลังสับสนเหมือนหลงทาง

 

 

 

 

     "ป่านนี้เธอจะทำอะไรอยู่กันแน่นะ"  ชายหนุ่มนึกถึงฟาง

 

 

 

 

     "ไม่ อย่าไปนึกถึงเค้าเลย เค้าไม่อยากช่วยเรา เราไปเรื่อยๆนี่แหละต้องมีสักคนหน่าที่เห็นฉันจริงๆ"   ชายหนุ่มบอกกับตัวเองอย่างน้อยใจ แต่ไม่ว่าเค้าจะไปที่ไหนคุยกับใครก็ไม่มีใครเห็นเค้าเลยสักคน

 

 

 

 

     บางทีฟ้าอาจจะกำหนดให้เค้าได้เจอกับเธอเพื่อช่วยเค้าให้หลุดพ้นจากการถูกจองเวรจากเพื่อนสนิท.....

 

 

 

 

 

 

     มาอีกตอนล้าา ไม่ค่อยมีใครอ่านเยย ไม่ชอบแนวนี้หรออ ยังงไงก็เม้นให้กำลังใจด้วยนะ ไรท์จะมีแรงบันดาลใจก็ต้องมีรีดด้วยนะ ถ้าชอบก็เม้น โหวตให้ด้วยน้า