ด้วยแรงแห่งรัก

 

 

 

 

 

     บ้านฟาง

 

 

 

     ช่วยบอกว่าฉันมีสิทธิ์เจ็บถึงเมื่อไหร่ ~ ~ 

 

 

 

     "ฮัลโหล ใกล้มาแล้วหรอคุณ"  เฟย์ตอบรับปลายสาย

 

 

 

     "อีก 5 นาทีคุณเตรียมตัวได้เลย อย่าลืมนะอย่สทำท่าทางมีพิรุธเด็ดขาด"   เขื่อนกำชับเฟย์ 

 

 

 

     "รู้แล้วหน่า เดี๋ยวเจอกัน" พูดจบเฟย์วางสายทันที

 

 

 

     "คุณเขื่อนจะมาแล้วหรอเฟย์" ฟางถาม

 

 

 

     "อื้ ใกล้ถึงแล้วแหละ"  

 

 

 

 

       ปี๊ดด ปี๊ดดด

 

 

 

     "อ้อ คงมาถึงแล้วปะ "  เฟย์พูดก่อนลุกเดินออกไป

 

 

 

     "ฟาง ฉันไปด้วยสิ"  ไข่ตุ๋นพูดเพราะกลัวว่าเธอจะหลงภาณุ 

 

 

 

     "555 ตามมาสิ"  ฟางพูดเสร็จก็สะพายกระเป๋าเดินตามเฟย์ไป

 

 

 

      "สวัดีคะคุณเขื่อน"  ฟางกล่าวทักทายเมื่อขึ้นมาบนรถแล้ว

 

 

 

     "สวัสดีครับเราไปกันเลยนะ"  เขื่อนพูดแล้วทุกคนก็ตอยรับโดยการพยักหน้า

 

 

 

      

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

      บริษัท ภาณุ จำกัด 

 

 

 

     "อาครับ ผมรู้สึกแปลกๆกับการที่มีคนมาบอกว่าเห็นไอภาณุถึง2คน มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญล้ะมั้งครับ"  กวินพูดเครียดๆ

 

 

 

     "อืม เรื่องนี้อาว่ายังหาข้อสรุปไม่ได้ เราแน่ใจไม่ได้ละว่ามันตายหรือเปล่า"  พ่อหวายพูดเค้าเองก็คิดว่าต้องมีเบื้องหลังอะไรอยู่แน่ๆ

 

 

 

     "ไม่หรอกมั้งคะกวิน ถ้าภาณุยังไม่เป็นไรเค้าก็ต้องกลับมาหาหวายก่อนคนแรกไม่ใช่หรอคะ"  หวายบอกเพราะเธอคือคู่หมั้นของภาณุ และเค้่ก็รักเธอมากด้วย

 

 

 

     "ผมว่าจะลองไปที่ที่มันเกิดเหตุอีกครั้ง อาว่าไงครับ"  

 

 

 

     "ก็ดีนะ เพราะว่าถ้ามันยังมีชีวิตอยู่คนแถวนั้นต้องเคยเห็นมันแน่ๆ"  กวินยิ้มชั่วเมื่อมีคนเห็นด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     โรงพยาบาล 

 

 

 

     "เอ่อ คุณฟางผมลืมบอกเลย หลังจากที่ผมเอาเพลงของคุณมาเปิดแล้ว เจ้าภาณุอาการดีขึ้นมาทันทีเลย นอนยิ้มเล็กยิ้มใหญ่ เค้าเหมือนพยายามจะพูดแต่ก็... ยังไม่สามารถพูดได้นะครับ" เขื่อนพูดด้วยน้ำเสียงที่ค่อยๆแผ่วลงๆ

 

 

 

     "ว้าว จริงหรอคะ ดีใจด้วยนะคะอีกไม่นานก็คงจะดีขึ้นนะคะ"  ฟางยิ้มร่าด้วยความดีใจ

 

 

 

     "เพลงอะไรกันอ่ะ"  เฟย์ถามด้วยความสงสัย 

 

 

 

     "ก็ไม่มีอะไรเมื้อวานฉันก็ไปร้องเพลงบังเอิญเจอคุณเขื่อนพอดีน่ะ คุณเขื่อนเค้าเลยให้ฉันช่วยอัดเพลงไปเปิดให้คุณภาณุฟัง" ฟางเล่า

 

 

 

     "ช่ายแล้วคร้าบบบบ"   

 

 

     

       "อ๋อโอเคเราเข้าไปกันดีกว่า"  เฟย์พูดจบละเดินนำ 

 

 

 

      "เชิญคร้าบบบ"  เขื่อนคำนับให้เหมือนเคย

 

 

 

     "ฟางนี่เธออัดเพลงเธอให้ไอหมอนั่นด้วยหรอ"  ไข่ตุ๋นถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ

 

 

 

      "ใช่แล้ว แล้ววอาการเค้าก็ดีขึ้นมากเลยนะ" ฟางยิ้มภูมิใจ

 

 

 

     "งั้นเธอไม่ต้องเข้าไปหาหมอนั่นแล้ว แค่อัดเพลงก็พอแล้วไม่ต้องเข้าไป" ไข่ตุ๋นทำเหมือนเด็กงอแง

 

 

 

     "นี่นายอย่างอแงได้ไหม"  ฟางพูดจริงจัง

 

 

 

     "เอาสิ้ ถ้าเธอเข้าไปนะ ตอนกลางคืนฉันจะไปหลอกเพื่อนเธอคุณเขื่อนและทุกๆคนเลย" 

 

 

 

      "โถ แค่นี้ก็งอน อะๆๆ ฉัไม่เข้าไปก็ได้"  ฟางตามใจไม่อยากทำให้ไข่ตุ๋นไม่สบายใจ

 

 

 

     "และไม่ว่าจะครั้งไหนๆ เธอก็จะไม่เข้าไป สัญญานะฟาง"  ไข่ตุ๋นบอกด้วยความที่เค้ารักและหวงเธอมาก

 

 

 

     "อื้ม สัญญา"  ฟางยิ้มตลกไข่ตุ๋น

 

 

 

     "คุณฟาง ไม่เข้ามาหรอครับ"  เขื่อนเห็นฟางยืนอยู่ข้างนอกนานเลยถามดู

 

 

 

     "เอ่อ ฟางนึกขึ้นได้อะค่ะว่าติดธุระด่วน ฟางขอตัวกลับก่อนนะคะ"  ฟางแก้ตัวเพราะเธอสัญญากับไข่ตุ๋นไว้แล้ว

 

 

 

     "อ่าว ไม่เป็นไรครับ ไว้โอกาสหน้าก็ได้ครับ"  เขื่อนพูดแล้วยิ้มให้ฟางก่อนเดินเข้าห้องไป

 

 

 

     "ปะกลับบ้านกัน" เมื่อพอใจแล้วไข่ตุ๋นก็ชวนฟางกลับบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     ห้องพิเศษ 

 

 

 

     "นี่น่ะหรอ คุณาณุ"  เฟย์พูดแล้วมองผู้ขายที่ไร้ซึ่งวิญญาณนอนหลับอยู่

 

 

 

     "อืม อาการภาณุบางวันก็ดีบางวันก็แย่"  เขื่อนพูดก้มหน้า

 

 

 

     "อย่าคิดมากนะ นายบอกเพลงของฟางได้ผลก็ลองเอามาเปิดให้เค้าฟังบ่อยๆสิ"  เฟย์พยายามปลอบใจเธอไม่เคยเห็นเขื่อนเศร้าได้มากขนาดนี้ก็นึกสงสาร

 

 

 

     "ฉันไม่หมดหวังหรอก ยังไงฉันก็จะต้องทำให้ภาณุฟื้นให้ได้"เขื่อนพูดด้วยความหวัง

 

 

 

     "ฉันจะช่วยนายเองไม่ต้องห่วง :)"  เฟย์ยิ้มสดใสให้เขื่อน

 

 

 

     "ขอบคุณนะเฟย์ :)" เขื่อนเองก็ยิ้มให้เฟย์เช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

       บ้านฟาง

 

 

 

 

     "โอ๊ย ร้อนขะมัดเลยย"  ฟางบ่นเมื่อเดินมาใกล้ถึงบ้าน

 

 

 

     "ฟาง นั่นใครอะมาทำอะไรแถวๆหน้าบ้านเธอน่ะ"  ไข่ตุ๋นเห็นกลุ่มคนทำท่าทางแปลกๆแถวหน้าบ้านฟาง

 

 

 

     "นั่นสิ ไปดูกัน"  ฟางเดินนำไป

 

 

 

    "ขอโทษนะคะ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ"  ฟางถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร พอคนกลุ่มนั้นหันมาก็ตกใจกันทั้งสองฝ่าย

 

 

 

     "อ้าว คุณนี่เอง" กวินจำเธอได้เลยทักทาย

 

 

 

     "เอ่อ สวัสกีคะคุณกวิน"  ฟางอ้ำๆอึ้งๆ

 

 

 

     "ท่าทางไม่น่าไว้ใจเลยฟาง"  ไข่ตุ๋นกระซิบบอก

 

 

 

     "นี่บ้านคุณหรอ" กวินถาม

 

 

 

     "ใช่แล้วค่ะ แล้วพวกคุณทำอะไรกันคะ มีอะไรให้ฟางช่วยไหม" 

 

 

     "อ๋อ เปล่าครับ งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"  กวินแสร้งยิ้มให้ละเดินไปขึ้นรถ 

 

 

 

     "แปลกจริงๆ"  ฟางพูด งงๆ

 

 

 

 

      "ฟางเธอเข้าบ้านไปก่อนนะเดี๋ยวฉันมา"  ไข่ตุ๋นพูดจบเค้าก็วับไปที่บ้านของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

      

 

 

 

      บ้านภาณุ 

 

 

 

     ในห้องนอนที่แสนจะใหญ่โต ตกแต่งด้วยวัสดุอย่างดีมีราคา ภายในห้องมีรูปของภาณุแขวนอยู่รูปใหญ่ๆ  ที่ข้างหัวเตียงเค้ามีกรอบรูปวางอยู่ ผู้หญิงและผู้ชายในรูปก็คือหวายกับภาณุในภาพทั้งสองดูหวานและรักกันมาก   ไข่ตุ๋นมองไปรอบๆก่อนจะนั้งลงที่เตียงมือสัมผัสกับเตียงที่แต่ก่อนเค้านอนทุกวันสัมผัสบางอย่างเกิดขึ้นที่ใจของเค้า ไข่ตุ๋นค่อยๆนอนลงสัมผัสที่คุ้นเคย สัมผัสที่เค้าเคยใช้ชีวิตในห้องนี้   แล้วไข่ตุ๋นก็เผลอหลับไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     บ้านฟาง

 

 

 

    "นายไข่ตุ๋น นายหายไปไหนเนี่ย หายไปทั้งวัน แล้วบอกเดี๋ยวมา นี่ฉันจะไปทำงานแลัวนะเนี่ย เห้อ"  ฟางถอนใจหาย

 

 

 

       ปี๊ดด ปี๊ดดด

 

 

 

     "ค่าไปเดี๋ยวนี้แหละคะ" ฟางพูดก่อนจะลุกออกไปเปิดประตู

 

 

 

 

     "อ้าวเฟย์ คุณเขื่อน"  ฟางยิ้มทักทาย

 

 

 

     "จะไปทำงานแล้วหรอฟาง"  เฟย์ถาม

 

 

 

 

     "อื้มใช่ ใกล้เวลาเริ่มงานละ"  ฟางพูดพลางมองนาฬิกา

 

 

 

     "งั้นคุณฟางติดรถผมไปไหม วันนี้ผมก็ว่าจะไปนั่งลิวสักหน่อย"  

 

 

 

     "แฮะแฮ่ม!!"  เฟย์ขวางมาที่เขื่อน 

 

 

 

     "เอ่อ ผมมีธุระสำคัญกับเจ้าโทโมะมันอะครับ"  เขื่อนรีบแก้ตัว

 

 

 

     "คิดว่าจะไปนั่งมองสาวๆสะอีก " เฟย์เบะปาก

 

 

 

     "มองเฟย์คนเดียวก็ถลนเบ้าตาละคร้าบบบ"  เขื่อนกวนเฟย์เหมือนเดิม

 

 

 

     "นี่นายว่าฉันตัวใหญ่หรอ"  เฟย์แกล้งโมโห

 

 

 

     "ผมหมายถึงความน่ารักต่างหากละคร้าบบบ" 

 

 

 

     "บะบ้า ไปได้แล้ว เดี๋ยวเพื่อนฉันเข้างานสายดูแลเพื่อนฉันดีๆด้วยไม่งั้นนายเจอดีแน่" เฟย์พูดกำชับเขื่อน

 

 

 

     "รู้แล้วคร้าบบบ ผมไปละ อยู่คนเดียวล็อคบ้านดีๆนะ"  เขื่อนพูดแล้วยิ้มหวานให้เฟย์

 

 

 

     "รู้แล้วหน่า สู้ๆนะฟาง"  เฟย์พูดกลบความเขิน

 

 

 

     "จ้าไปก่อนล่ะ ล็อคบ้านดีๆ"  (ฉันไม่รอนายแล่วนายไข่ตุ๋นบ้า)  ฟางและเขื่อนก็เดินขึ้นรถไป

 

 

 

 

 

 

 

 

     21.00

 

 

 

     "คุณเดี๋ยวผมไปส่งนะครับ ดึกแล้วมันอันตราย"  เขื่อนพูดกับฟาง

 

 

 

     "โอเคคะ ขอบคุณนะคะคุณเขื่อน"  ฟางยิ้มให้

 

 

 

 

 

      ภายในรถ

 

 

 

       เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกลับบมา~ 

 

 

 

     "ครับหมอ"  เขื่อนตอบรับปลายสาย

 

 

 

     "วันนี้คุณภาณุไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบสนองเลยครับคุณเขื่อน"

 

 

 

     "ว่างไนะครับ ครับๆ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้"   เขื่อนพูดร้อนใจละวางสายลง

 

 

 

     "เอ่อคุณฟางครับเพื่อนผมวันนี้ไม่ตอบสนองอะไรเลยผมขอแวะเข้าไปดูหน่อยได้ไหมครับ"  เขื่อนพูดร้อนรน

 

 

 

     "ได้สิคะไม่มีปัญหาเลยคะ:)"  ฟางยิ้มบางๆให้เขื่อน

 

 

 

     "คุณฟางลงไปด้วยกันไหมครับ"  เขื่อนถามเมื่อมาถึง

 

 

 

     "ไม่ดีกว่าคะเดี๋ยวฟางรอในรถดีกว่า"  ฟางส่งยิ้มให้เขื่อน 

 

 

      ที่เธอไม่ลงไปเพราะเธอไม่อยากผิดสัญญากับไข่ตุ๋นไม่ว่าตะต่อหรือลับหลังเธอก็จะซื่อสัตย์ต่อเค้า  นี่สิพลังแห่งความรัก...

 

 

 

 

 

 

       มาแย้วบอกก่อนใกล้แล้วอีกไม่กี่ตอนไข่ตุ๋นหรือป็อปปี้จะกลับเข้าร่างแล้วน้า เค้าฝากด้วย

 

   ปล.คือตอนนี้ยังมีคนตามฟิคเราอยู่ป่าวคือไม่มีใครเม้นเลยเราเลยไม่รู้ถ้าไม่มีเราจะได้ขอลบละแต่งเรื่องใหม่พอตเราออกแล้วถ้ายังมีคนตามก้บอกทีน้า (เห็นมีแต่คนอ่านไม่มีคนเม้น