Love and Tears รักทั้งน้ำตา

 

“คุณค่ะนี่น้ำคะ”ฟางที่เดินมาพร้อมน้ำในมือพูดขึ้นแล้วยื่นแก้วน้ำในมือให้ชายหนุ่มที่ยืนจัดเอกสารอยู่ใกล้โต๊ะ

 

 

 

“ขอบคุณ”ป๊อปปี้รับแก้วน้ำมาด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีซักเท่าไหร่

 

 

 

“คุณค่ะตอนเย็นเราไปกินข้าวข้างนอกดีมั้ยคือเราไม่ได้”ฟางกำลังจะชวนป๊อปปี้แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเค้าพูดแทรกด้วยประโยคเดิมๆซ้ำๆที่เธอไม่อยากได้ยิน

 

 

 

“นี่คุณ อย่าเซ้าซี้ได้มั้ยงานผมเยอะไม่มีเวลาหรอก”ป๊อปปี้ตะหวาดใสเธอด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจนัก

 

 

 

“งานเยอะหรือใช้เวลาหมกมุ่นอยู่แต่กับแม่ละค่ะ”ฟางตอบออกไป ใช่สิเค้าไม่มีเวลาให้เธอเลยตั้งแต่แต่งงานกันมาวันๆทำแต่งานถ้าไม่ก็ไปหมกมุ่นอยู่แต่กับพิมประภา

 

 

 

“ถ้าคุณทนไม่ได้ก็......... อื้อ”ป๊อปปี้พูดยังไม่จบฟางก็กดจูบลงที่ริมฝีปากหนาทันที ก่อนที่ฟางจะค่อยๆถอนจูบออกอย่างแผ่วเบา

 

 

 

 “ฟางขอได้มั้ยอย่าพูดคำๆนั้นได้มั้ยฟางได้ยินแล้วมันเจ็บ”ฟางพูดก่อนจะก้มลงซบที่อกป๊อปปี้อย่างอ้อนวอนก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นมาแล้วซบตากับป๊อปปี้และเหมือนมีแรงดึงดูดให้ป๊อปปี้ค่อยๆขยับหน้ามาใกล้เธอ   เค้าค่อยๆจูบเธอเบาๆ ฟางไม่รอช้าเมื่อได้โอกาสรีบทำตามแผนทันที ลิ้นเล็กที่อ่อนหัดไร้เดียงสาค่อยๆตวัดควานหาความหวานอย่างไร้ที่สิ้นสุดถึงเธอจะไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนแต่ก็สามารถทำให้ชายหนุ่มเคริ้มตามอย่างไม่หน้าเชื่อ

 

 

 

“อื้ม”ทั้งสองครางออกมาพร้อมกันเมื่อถอนจูบออกด้วยอารมณ์ที่เค้าสองคนยังข้าง ป๊อปปี้หมุนฟางไปพิงโต๊ะแทนที่เดิมของเค้าก่อนที่เค้าจะเป็นฝ่ายลุก เค้ากดจูบลงอย่างร้อนแรงแทบทำให้คนตัวเล็กรับน้ำหนักมันไม่ไหวเอามือคล้องคอชายหนุ่มไว้อย่างอัตโนมัติก่อนที่ชายหนุ่มจะสอดลิ้นไล่เลียหาความหวานมือที่ไม่อยู่สุขค่อยๆแกะกระดุมสาวน้อยและล้วงเข้าไปบีบเคล้นอกอวบสวยอย่างปรารถนา  ทั้งสองผละจูบอกจากกันก่อนที่ป๊อปปี้จะยกฟางขึ้นบนโต๊ะทำงานกระดาษและเอกสารกระจักกระจายทั่วโต๊ะแต่ไม่เป็นอุปสักสำหรับเค้าและเธอ ป๊อปปี้เดินมาอีกด้านหนึ่งของโต๊ะก่อนที่จะก้มลงซุกไซ้ซอกคอขาวเนียนเต็มเปรี่ยมไปด้วยกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆที่ทำให้ชายหนุ่มเคลิ้มได้อย่างดี ฟางที่รับศึกหนักน่ะตอนนี้แทบทำให้เธอไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไร ทุกการกระทำทำให้เธออ่อนระทวยไปทุกอณู สองมือเล็กเอื่อมไปกอดคอชายหนุ่มไว้เป็นที่พักพิง   มือหนาเลื่อนล้วงเข้าไปใต้บลาสีหวานบีบเคล้นอย่างเคลิ้มมือ

 

 

 

“พะ พี่ป๊อป ฮึ อ๊าสสสส”หญิงสาวคลางออกมาไม่เป็นศัพท์เพราะความเสียวซ่านที่ป๊อปปี้ได้มอบให้เธอ เมื่อป๊อปปี้ได้ยินเสียงฟางครางก็จักการกดจูบปิดปากอีกครั้งทั้งที่มือยังบีบเคล้นอยู่ที่เดิม

 

 

 

“อื้มหวาน”เค้าเผลอคลางออกมาอย่างไม่รู้ตัว (นี่เค้าติดใจคนที่เค้าเกียจไปแล้วหรอเอ๊ะๆมีลุ้น:ไรเตอร์)

 

 

 

“ไม่ไหว.......”ป๊อปปี้พูดไม่ทันจบฟางก็จัดดึงป๊อปปี้มานอนบนโต๊ะแทนตนเองก่อนที่จะเป็นฝ่ายลุกต่อจากเค้า

 

 

 

“อย่าพึ่งสิให้ฟางเป็นฝ่ายลุกก่อน”ฟางพูดก่อนจะเอนตัวก้มลงดูดเม้มคอขาวเพื่อเป็นรอยตีตราว่าเธอคือเจ้าของก่อนที่เธอจะพามือเล็กล้วงใต้เสื้อเข้าไปสัมผัสกับแผงอกที่แข็งกร่าวด้วยซิกแพกของเค้า มือหนาที่ไม่ค่อยอยู่เฉยค่อยๆสัมผัสและลูบไร้ขาอ่อนของสาวน้อยอย่างเคลิบเคลิ้มพลางมืออีกข้างยังไม่ล่ะจากอกสวย

 

 

 

“ป๊อปค่ะเอกสารที่สั่งได้แล้ว”พิมพูดก่อนพลันสายตาจะไปสดุดกับสองร่างที่ยังไม่ผละออกจากกันเพราะยังไม่รู้ตัวว่าคนที่ฟางต้องการให้เห็นมาตามที่เธอต้องการแล้ว

 

 

 

 

 

“ป๊อป นังฟางแกมานี่”พิมเปิดฉากตามแผนที่ฟางคิดไว้ เค้าจิกหัวฟางมาแล้วก็ผลักฟางลงกับพื้นฟางถไลไปตามแรงผลักป๊อปปี้ได้แต่ยืนมองเพราะทำอะไรไม่ถูก

 

 

เพี๊ยยยยย ๆๆ

 

"แกกล้ามากนังฟางนั่นมันของๆฉันแกอย่ามายุ่ง"พิมจัดการตบฟางไปหลายรอบจนทำให้ปากเล็กเลือดซึมเลยทีเดียว

 

 

 

"พูดผิดพูดใหม่ได้น่ะให้โอกาศเพราะนั่นมันสามีฉันเธอไม่มีสิทธิ์"ฟางตอบกลับพร้อมยิ้มอย่างพอใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผน

 

 

 

"แกนังหน้าด้าน"พิมง่างมือเพื่อจะตบฟางอีกรอบแต่โดนป๊อปปี้รั้งไว้

 

 

"พิมหยุด"ป๊อปปี้ตะหวาดใส่พิม ยิ่งทำให้ฟางได้ใจ

 

 

"ป๊อป"พิมหันกลับมามองหน้าแฟนหนุ่มก่อนจะรีบวิ่งออกไปพร้อมน้ำตา

 

 

"สะใจเธอแล้วใช่มั้ยห่ะ"ป๊อปปี้หันมาตะหวาดใส่ฟางเสียงดังทำให้ร่างเล็กสดุ้งนิดๆ

 

 

"ก็ใช่สิค่ะอย่างน้อยคนที่เสียน้ำตาก็ไม่ใช่ฉันฝ่ายเดียว"ฟางบอกก่อนจะแสยะยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ

 

 

"สมองคุณนี่คงคิดได้แต่เรื่องแบบนี้สิน่ะทำให้คนอื่นต้องทะเลาะกันสนุกมากหรอกับการเอาความรู้สึกของคมาล้อเล่นน่ะห่ะ"

 

 

 

"หึ คุณก็คิดดูล่ะกัน"ฟางพูดก่อนจะเดินออกจากห้องไป"ว่าไงจ่ะแม่เลขาสาว"ฟางเดินมาเจอพิมพอดีก็ทักขึ้นพร้อมถ้วยกาแฟที่สาดไปใส่หน้าเธอเต็ม

 

ซ่าาาา

 

"อร๊าาาาาายนังบ้า"พิมที่ร้องกรีดแตกทำให้ฟางสะใจอย่างมาก(อย่าคิดน่ะว่าฉันจะยอมให้แกตบฟรี)

 

 

เพี๊ยยยยยๆๆ

"นี่สำหรับที่แกตบฉันฉันมาเอาคืนแต่เมื่อกี๊แถม"ฟางตบพิมไม่ยั้งมือ "และจำไว้อย่ามายุ่งกับผัวฉัน" เพล้งงงง ฟางพูดจบก่อนจะปาแก้วกาแฟลงพื้นก่อนจะเดินจากไป

 

 

 

"อิบ้าอร๊าาาาาายยยยยฝากไว้ก่อนน่ะอร๊ายยยย"พิมกรี๊ดออกมาอย่างสุดทนทำให้ใครต่อใครมองเค้าเป็นตาเดียว (แกทำฉันไว้เจ็บแสบมากนังฟาง)

 

 

 

 

 

อัพพพพพพพพพพพแล้ว  ลืมเรื่องนี้รึยังเอ่ยย

 

อย่าพึ่งลืมน่ะเพราะมันยังไม่จบ5555 เม้นๆกันด้วยน่ะ NC

 

นิดนึง ครั้งแรกในชีวิต ไม่รู้ว่าจะชอบรึป่าวววว

 

แต่บอกไว้ก่อนว่าห้ามลืมเรื่องนี้เพราะมันยังไม่จบถ้า

 

ลืมงอนน่ะ อิอิ