Love and Tears รักทั้งน้ำตา

9.7

เขียนโดย Loveseen

วันที่ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 16.40 น.

  20 chapter
  86 วิจารณ์
  28.31K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 26 มีนาคม พ.ศ. 2558 17.37 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5) กลัวแล้ว,อย่าพูดมันเลย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
ป๊อปปี้รวบตัวฟางมามัดทั้งมือและขาแล้วผูกไว้ที่เสาไฟฟ้าในสนามข้างรั้วหลังบ้าน สาวน้อยร่างบางร้องไห้อย่างหนัก เธอถูกมัดไว้กลางแจ้งทั้งแดดที่ส่องลงมาใส่ตัวเธอและลมที่พัดไปพัดมาทำให้เธอหน้าซีดเผือกต่างกับชายหนุ่มที่หลังจากจัดการฟางเสร็จเรียบร้อยแล้วก็มานั่งนัวเนียกับสาวเลขาในห้องแอร์เย็นช่ำอย่างสบายใจ
 
"หืม ค่ำแล้วงั้นพิมกลับก่อนน่ะค่ะท่านประธานสุดหล่อ"พิมพูดก่อนจะเก็บข้าวของเอกสารต่างไว้ที่โต๊ะ
 
 
"ครับบายน่ะสุดที่รัก"ป๊อปปี้พูดก่อนจะหอมแก้มพิมทีนึงแล้วเดินไปขึ้นรถอย่างสบายใจโดยที่ลืมหญิงสาวผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาของเข้าไว้กลางแดดกลางลม
 
ครืนครืน เสียงฟ้าที่ร้องดังจากสภาพอากาศที่ไม่ค่อยดีนัก
 
"ฟ้าร้องงั้นหรอสงสัยฝนจะตกแฮะยังไม่กลับดีกว่าไปหาอะไรทานแก่เซ็ง"ป๊อปปี้เดินขึ้นรถคันหรูแล้วขับออกไปร้านอาหารที่เค้าและพิมมาทานกันบ่อยๆ
 
 เปรี๊ยง ปร่าง เปรี๊ยงๆๆ
 
"อร๊ายย พี่ป๊อปฮึกพี่ป๊อปอยู่ไหนช่วยฟางด้วยฟางจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วฟางขอโทษฟางกลัวแล้วฟางกลัวฮึกฮือกรี๊ดดดดดดดดดดด"เสียงหญิงสาวกรีดร้องด้วยความกลัว ไม่แปลกที่เธอจะกลัวเสียงฟ้าร้องและฟ้าผ่า
 
 เปรี้ยง เสียงแก้วน้ำที่ป๊อปปี้ถืออยู่ตกลงโดยไม่รู้สาเหตุ
 
"ฟาง"เค้าเอ่ยชื่อสาวน้อยขึ้นเค้าลืมว่าเค้าผูกเธอไว้หลังบ้าน เค้าไม่รอช้ารีบจ่ายเงินแล้ววิ่งขึ้นรถคันหรูแล้วขับออกไปอย่ารวดเร็ว
 
 
"ฮึกฟางกลัวแล้วฟางโทษฮือ"ฟางร้องไห้ยกใหญ่ท้ามกลางสายสนอันแรงเฉี่ยว
 
 
"ฟางๆๆ"ป๊อปปี้รีบวิ่งมาดูฟาง ตอนนี้สภาพเธอในสายตาเค้าดูไม่ดีเอาส่ะเลยเธอซีดมากเหมือนคนเป็นไข้ เค้าไม่รีรอรีบปลดเชือกออกให้ฟางโดยทันที
 
 พรึมๆๆครืนเปรี๊ยงปราง!!!!
 
"กรี๊ดดดดดฮึกช่วยฟางด้วยพี่ป๊อปฮือช่วยฟางทีฟางขอโทษฟางขอโทษฟางกลัวแล้วฟางกลัวฮือฟางผิดไปแล้ว"หญิงสาวพนมมือขึ้นพูดทั้งที่ยังไม่ลืมตาคงเป็นเพราะความกลัวของเธอจนไม่กล้าเปิดตามอง ป๊อปปี้เมื่อเห็นท่าไม่ดีจึงรีบอุ้มฟางเข้าบ้าน
 
"ไม่ๆๆไม่ม่ายยยฟางกลัวแล้วฟางกลัวแล้วฮึก"ฟางที่ตอนนี้สั่นระทมไปทั้งตัวเพราะพิษไข้จึงทำให้เธอพร่ำเพ้อออกมาโดยไม่รู้ตัว
 
 
"ฟางๆๆตั้งสติหน่อยสิ"ป๊อปปี้ตบหน้าฟางเบาๆเพื่อให้เธอได้สติแต่ก็ไม่เป็นผลเค้าจึงให้เธอกินยาและด้วยฤทธิ์ของยาทำให้เธอหลับไปโดยปริยาย เค้าเดินเข้าห้องน้ำไปซักพักแล้วเดินออกมาพร้อมผ้าสีขาวบริสุทธิ์และชามที่ข้างในมีน้ำใสๆอยู่ครึ่งชามเค้าเดินเอามาตั้งไว้ข้างเตียงและทำการเช็ดตัวให้ฟาง
 
 
"พี่ขอโทษฟางพี่ไม่หน้าทำกับเราถึงขนาดนี้เลย"ป๊อปปี้พูดออกมาด้วยความรู้สึกผิด เค้ามองใบหน้าเรียวเล็กของภรรยาที่ซีดเผือก น้ำใสๆในตาของฟางไหลลงมาเชิงรับรู้ทั้งที่เธอยังหลับอยู่
 
 
"พี่คงทำกับเราเกินไป"เค้าพูดจบก็ก้มลงมาเช็ดน้ำตาให้ฟาง น่ะตอนนี้เค้ารู้สึกกับใจตัวเองอย่างไรไม่รู้ เค้าไม่รู้ว่าฟางหรือพิมกันแน่คือตัวจริงเพราะตอนนี้หัวใจของเค้าแปรปวนไปหมด
 
 
"ตกลงพี่รู้สึกยังไงไรกับเราแล้วรู้สึกยังไงพิมพี่ชั่งสับสน"เค้าพูดก่อนจะใช้มือลูบแก้มเนียนบางของเธอแล้วฟุบลงนอนข้างเตียง
 
แสงแดดอ่อนส่องลงมายังห้องขาวสะอาดของเค้าและเธอทำให้หญิงสาวร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงรู้สึกได้
 
"หึมเช้าแล้วหรอแล้วนี่"หญิงสาวทำท่าคุนคิดถึงเรื่องเมื่อวานเค้ามาช่วยเธอจริงๆใช่มั้ย เค้ามาช่วยด้วยความรู้สึกผิดหรือมาช่วยเพราะอยากจะเก็บเธอไว้ทรมารเล่นๆ เธอหันไปมองรอบห้องสายตาก็พลันไปสดุดกับร่างของชายหนุ่มที่นอนเฝ้าเธอทั้งคืน
 
 
"พี่ป๊อป"น้ำตาเธอไหลพล่าออกมาทันทีเมื่อมองเห็นป๊อปปี้ เค้าเฝ้าเธองั้นหรอ เธอร้องออกมาด้วยความดีใจที่อย่างน้อยเค้ายังห่วงใยเธออยู่
 
 
"โอ๊ย"เธอเอามือกุมหัวเมื่อรู้สึกเจ็บ น้ำตาเธอไหลออกมามากกว่าเดิมเมื่อเธอรู้สึกปวดหัวและเจ็บแผลอย่างมาก 
 
 
"อืม"ชายหนุ่มครางออกมาเมื่อเค้ารู้สึกตัว เค้าเงยหน้าขึ้นมาแล้วตกใจเมื่อเห็นฟางร้องไห้แล้วเอามือกุมหัวเค้าขยับเข้าไปใกล้เธอ แต่เธอกลับถอยห่าง
 
 
"ฟางเธอเป็นอะไร"ยิ่งป๊อปปี้ขยับเข้าใกล้เค้ายิ่งถอยออกห่าง 
 
 
"คนใจร้ายคุณทำร้ายฉันได้ลงคอฮึกคุณทำแบบนี้ทำไมห่ะทำไม"ฟางตะคอกออกมาด้วยความโกรธ
 
 
"นี่ก็เพราะคุณเป็นแบบนี้ไงล่ะผมถึงอยากจะ อุ๊บ"ร่างบางฉุดหน้าของชายหนุ่มเข้ามาจูบอย่างอ่อนโยนเพราะเธอเกลียดคำว่าหย่าเหลือเกินเธอไม่อยากให้เค้าพูดออกมาทั้งที่เธอรักเค้าแต่เค้ากลับอยากจะหย่ากับเธอเพราะผู้หญิงคนนั้น
 
 
"อย่าพูดคำนั้นได้มั้ย"ฟางถอนจูบออกก่อนจะพูดกับชายหนุ่มเบาๆ
 
 
"ผมจะไปบริษัทแล้วคุณอยู่นี่แหละ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไปแต่ฟางกับรั้งเค้าไว้ด้วยการกอดเค้าจากด้านหลัง
 
 
"แต่ฉันยังไม่หายดี"เธอพูดทั้งที่ยังกอดเค้าอยู่ ป๊อปปี้ผละออกก่อนจะหันกลับมาพูดกับเธอ
 
 
"แต่ผมต้องไปทำงานน่ะ"ป๊อปปี้บอกพร้อมทำท่าจะเดินออกไปแต่ฟางกับรั้งไว้อีกครั้ง
 
 
"ฉันอยากไปกับคุณน่ะป๊อปให้ฉันไปเถอะน่ะฉันจะไม่ไปก่อความวุ่นวายและฉันจะไปที่นั่นเป็นครั้งสุดท้ายน่ะ"ฟางทำหน้าอ้อนแต่ในใจแอบยิ้ม(งานนี้บริษัทแตกแน่นังพิมประภา)
 
 
 
แอะๆๆๆฟางคิดจะทำอะไรเนี่ยถึงขั้นบริษัทแตกเลยหรอ
แล้วพิมจะยอมรึป่าวน๊าาาาา
ติดตามกันด้วยน๊าาาาเม้นด้วยหละ 
#ตอนหน้ามันแน่นอน พิมฟาง
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา