Love and Tears รักทั้งน้ำตา

9.7

เขียนโดย Loveseen

วันที่ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 16.40 น.

  20 chapter
  86 วิจารณ์
  31.25K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 26 มีนาคม พ.ศ. 2558 17.37 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5) กลัวแล้ว,อย่าพูดมันเลย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

ป๊อปปี้รวบตัวฟางมามัดทั้งมือและขาแล้วผูกไว้ที่เสาไฟฟ้าในสนามข้างรั้วหลังบ้าน สาวน้อยร่างบางร้องไห้อย่างหนัก เธอถูกมัดไว้กลางแจ้งทั้งแดดที่ส่องลงมาใส่ตัวเธอและลมที่พัดไปพัดมาทำให้เธอหน้าซีดเผือกต่างกับชายหนุ่มที่หลังจากจัดการฟางเสร็จเรียบร้อยแล้วก็มานั่งนัวเนียกับสาวเลขาในห้องแอร์เย็นช่ำอย่างสบายใจ

 

"หืม ค่ำแล้วงั้นพิมกลับก่อนน่ะค่ะท่านประธานสุดหล่อ"พิมพูดก่อนจะเก็บข้าวของเอกสารต่างไว้ที่โต๊ะ

 

 

"ครับบายน่ะสุดที่รัก"ป๊อปปี้พูดก่อนจะหอมแก้มพิมทีนึงแล้วเดินไปขึ้นรถอย่างสบายใจโดยที่ลืมหญิงสาวผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาของเข้าไว้กลางแดดกลางลม

 

ครืนครืน เสียงฟ้าที่ร้องดังจากสภาพอากาศที่ไม่ค่อยดีนัก

 

"ฟ้าร้องงั้นหรอสงสัยฝนจะตกแฮะยังไม่กลับดีกว่าไปหาอะไรทานแก่เซ็ง"ป๊อปปี้เดินขึ้นรถคันหรูแล้วขับออกไปร้านอาหารที่เค้าและพิมมาทานกันบ่อยๆ

 

 เปรี๊ยง ปร่าง เปรี๊ยงๆๆ

 

"อร๊ายย พี่ป๊อปฮึกพี่ป๊อปอยู่ไหนช่วยฟางด้วยฟางจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วฟางขอโทษฟางกลัวแล้วฟางกลัวฮึกฮือกรี๊ดดดดดดดดดดด"เสียงหญิงสาวกรีดร้องด้วยความกลัว ไม่แปลกที่เธอจะกลัวเสียงฟ้าร้องและฟ้าผ่า

 

 เปรี้ยง เสียงแก้วน้ำที่ป๊อปปี้ถืออยู่ตกลงโดยไม่รู้สาเหตุ

 

"ฟาง"เค้าเอ่ยชื่อสาวน้อยขึ้นเค้าลืมว่าเค้าผูกเธอไว้หลังบ้าน เค้าไม่รอช้ารีบจ่ายเงินแล้ววิ่งขึ้นรถคันหรูแล้วขับออกไปอย่ารวดเร็ว

 

 

"ฮึกฟางกลัวแล้วฟางโทษฮือ"ฟางร้องไห้ยกใหญ่ท้ามกลางสายสนอันแรงเฉี่ยว

 

 

"ฟางๆๆ"ป๊อปปี้รีบวิ่งมาดูฟาง ตอนนี้สภาพเธอในสายตาเค้าดูไม่ดีเอาส่ะเลยเธอซีดมากเหมือนคนเป็นไข้ เค้าไม่รีรอรีบปลดเชือกออกให้ฟางโดยทันที

 

 พรึมๆๆครืนเปรี๊ยงปราง!!!!

 

"กรี๊ดดดดดฮึกช่วยฟางด้วยพี่ป๊อปฮือช่วยฟางทีฟางขอโทษฟางขอโทษฟางกลัวแล้วฟางกลัวฮือฟางผิดไปแล้ว"หญิงสาวพนมมือขึ้นพูดทั้งที่ยังไม่ลืมตาคงเป็นเพราะความกลัวของเธอจนไม่กล้าเปิดตามอง ป๊อปปี้เมื่อเห็นท่าไม่ดีจึงรีบอุ้มฟางเข้าบ้าน

 

"ไม่ๆๆไม่ม่ายยยฟางกลัวแล้วฟางกลัวแล้วฮึก"ฟางที่ตอนนี้สั่นระทมไปทั้งตัวเพราะพิษไข้จึงทำให้เธอพร่ำเพ้อออกมาโดยไม่รู้ตัว

 

 

"ฟางๆๆตั้งสติหน่อยสิ"ป๊อปปี้ตบหน้าฟางเบาๆเพื่อให้เธอได้สติแต่ก็ไม่เป็นผลเค้าจึงให้เธอกินยาและด้วยฤทธิ์ของยาทำให้เธอหลับไปโดยปริยาย เค้าเดินเข้าห้องน้ำไปซักพักแล้วเดินออกมาพร้อมผ้าสีขาวบริสุทธิ์และชามที่ข้างในมีน้ำใสๆอยู่ครึ่งชามเค้าเดินเอามาตั้งไว้ข้างเตียงและทำการเช็ดตัวให้ฟาง

 

 

"พี่ขอโทษฟางพี่ไม่หน้าทำกับเราถึงขนาดนี้เลย"ป๊อปปี้พูดออกมาด้วยความรู้สึกผิด เค้ามองใบหน้าเรียวเล็กของภรรยาที่ซีดเผือก น้ำใสๆในตาของฟางไหลลงมาเชิงรับรู้ทั้งที่เธอยังหลับอยู่

 

 

"พี่คงทำกับเราเกินไป"เค้าพูดจบก็ก้มลงมาเช็ดน้ำตาให้ฟาง น่ะตอนนี้เค้ารู้สึกกับใจตัวเองอย่างไรไม่รู้ เค้าไม่รู้ว่าฟางหรือพิมกันแน่คือตัวจริงเพราะตอนนี้หัวใจของเค้าแปรปวนไปหมด

 

 

"ตกลงพี่รู้สึกยังไงไรกับเราแล้วรู้สึกยังไงพิมพี่ชั่งสับสน"เค้าพูดก่อนจะใช้มือลูบแก้มเนียนบางของเธอแล้วฟุบลงนอนข้างเตียง

 

แสงแดดอ่อนส่องลงมายังห้องขาวสะอาดของเค้าและเธอทำให้หญิงสาวร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงรู้สึกได้

 

"หึมเช้าแล้วหรอแล้วนี่"หญิงสาวทำท่าคุนคิดถึงเรื่องเมื่อวานเค้ามาช่วยเธอจริงๆใช่มั้ย เค้ามาช่วยด้วยความรู้สึกผิดหรือมาช่วยเพราะอยากจะเก็บเธอไว้ทรมารเล่นๆ เธอหันไปมองรอบห้องสายตาก็พลันไปสดุดกับร่างของชายหนุ่มที่นอนเฝ้าเธอทั้งคืน

 

 

"พี่ป๊อป"น้ำตาเธอไหลพล่าออกมาทันทีเมื่อมองเห็นป๊อปปี้ เค้าเฝ้าเธองั้นหรอ เธอร้องออกมาด้วยความดีใจที่อย่างน้อยเค้ายังห่วงใยเธออยู่

 

 

"โอ๊ย"เธอเอามือกุมหัวเมื่อรู้สึกเจ็บ น้ำตาเธอไหลออกมามากกว่าเดิมเมื่อเธอรู้สึกปวดหัวและเจ็บแผลอย่างมาก 

 

 

"อืม"ชายหนุ่มครางออกมาเมื่อเค้ารู้สึกตัว เค้าเงยหน้าขึ้นมาแล้วตกใจเมื่อเห็นฟางร้องไห้แล้วเอามือกุมหัวเค้าขยับเข้าไปใกล้เธอ แต่เธอกลับถอยห่าง

 

 

"ฟางเธอเป็นอะไร"ยิ่งป๊อปปี้ขยับเข้าใกล้เค้ายิ่งถอยออกห่าง 

 

 

"คนใจร้ายคุณทำร้ายฉันได้ลงคอฮึกคุณทำแบบนี้ทำไมห่ะทำไม"ฟางตะคอกออกมาด้วยความโกรธ

 

 

"นี่ก็เพราะคุณเป็นแบบนี้ไงล่ะผมถึงอยากจะ อุ๊บ"ร่างบางฉุดหน้าของชายหนุ่มเข้ามาจูบอย่างอ่อนโยนเพราะเธอเกลียดคำว่าหย่าเหลือเกินเธอไม่อยากให้เค้าพูดออกมาทั้งที่เธอรักเค้าแต่เค้ากลับอยากจะหย่ากับเธอเพราะผู้หญิงคนนั้น

 

 

"อย่าพูดคำนั้นได้มั้ย"ฟางถอนจูบออกก่อนจะพูดกับชายหนุ่มเบาๆ

 

 

"ผมจะไปบริษัทแล้วคุณอยู่นี่แหละ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไปแต่ฟางกับรั้งเค้าไว้ด้วยการกอดเค้าจากด้านหลัง

 

 

"แต่ฉันยังไม่หายดี"เธอพูดทั้งที่ยังกอดเค้าอยู่ ป๊อปปี้ผละออกก่อนจะหันกลับมาพูดกับเธอ

 

 

"แต่ผมต้องไปทำงานน่ะ"ป๊อปปี้บอกพร้อมทำท่าจะเดินออกไปแต่ฟางกับรั้งไว้อีกครั้ง

 

 

"ฉันอยากไปกับคุณน่ะป๊อปให้ฉันไปเถอะน่ะฉันจะไม่ไปก่อความวุ่นวายและฉันจะไปที่นั่นเป็นครั้งสุดท้ายน่ะ"ฟางทำหน้าอ้อนแต่ในใจแอบยิ้ม(งานนี้บริษัทแตกแน่นังพิมประภา)

 

 

 

แอะๆๆๆฟางคิดจะทำอะไรเนี่ยถึงขั้นบริษัทแตกเลยหรอ

แล้วพิมจะยอมรึป่าวน๊าาาาา

ติดตามกันด้วยน๊าาาาเม้นด้วยหละ 

#ตอนหน้ามันแน่นอน พิมฟาง

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา