Love and Tears รักทั้งน้ำตา

"อร๊าาาายยยนี่มันอะไรกันออกมาเดี่ยวนี้น่ะนังพิม"ฟางกรี๊ก่อนจะเดินมาจิกผมพิมก่อนจะลากมาที่โซฟา ด้วยความเหลืออดกับเค้าสองคนเธอจึงต้องทำอย่างี้ 

เพี๊ยยย เพี๊ยยย ๆๆๆๆ

"ยัยผู้หญิงหน้าด้านเค้ามีเมียอยู่แล้วยังจะกินทางอ้อมนังชู้"ฟางตบพิมอย่างไม่ยั้งด้วยความแรงของมือทำให้หน้าพิมหันไปตามเเรงมือหลายต่อหลายรอบ

"ป๊อปค่ะช่วยพิมด้วยฮึกฮือ"พิมแกล้งบีบน้ำตาก่อนเรียกให้ป๊อปปี้ไปช่วยเธอก่อนที่เธอจะยับคามือเรียวเล็กของฟาง

"ฟางหยุด หยุด ผมบอกให้หยุดไง"ป๊อปปี้บอกฟางให้หยุดแต่เธอกลับทำเฉยชาใส่เหมือนไม่ได้ยินคำพูดของเค้า เธอทั้งตบทั้งจิกพิมอย่างไม่ยั้งและป๊อปปี้ด้วยความโมโหที่เธอไม่ฟังเค้า เค้าจึงผลักเธอให้ออกจากพิม ด้วยแรงผลักหัวของฟางจึงชนกับขอบโต๊ะรับแขกอย่างแรงจนหัวของเธอมี     เลือดไหลออกมาเป็นทาง

"ป๊อปฮึกพิมเจ็บอ่ะคะ"พิมอ้อนเค้าแต่สายตาของเธอมองมาทางฟางด้วยความสะใจก่อนจะกอดป๊อปปี้แล้วแกล้งบีบน้ำตา

"เจ็บตรงไหนบ้างหืม"ป๊อปปี้เชยคางพิมขึ้นมาเบาๆก่อนจะถามอย่างอ่อนโยนซึ่งการกระทำเช่นนี้ฟางไม่เคยได้รับมันเลยซักครั้ง

"ทุกตรงเลยคะป๊อป"พิมพูดก่อนจะเอนหน้าเข้าไปใกล้ๆกับหน้าของป๊อปปี้แต่ป๊อปปี้ผละออกก่อนจะเดินไปหาฟางแล้วดึงฟางให้ลุกขึ้น

"โอ๊ย"ฟางร้องด้วยความเจ็บ

"มานี่อย่าสำออยให้มากนัก"ป๊อปปี้เดินออกมาข้างนอกโดยไม่ลืมลากฟางออกมาด้วยก่อนจะมุ่งหน้าไปที่รถ

"หึเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับพิมประภาแกกล้ามากเลยน่ะนังฟางฉันจะทำให้แกพินาทไปตลอดชีวิตตราบใดที่ฉันยังไม่ตาย"พิมพูดก่อนแสยะยิ้มออกมาอย่างสะใจ

ด้านป๊อปปี้กับฟาง

"ขึ้นรถ"ป๊อปปี้ผลักฟางขึ้นรถก่อนที่เค้าจะเดินอ้อมไปขึ้นรถอีกฝั่งและขับออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่คิดห่วงชีวิตเลย

"คุณจะพาฉันไปไหนจอดเดี่ยวนี้น่ะ"ฟางถามพลางเอามือกุมหัวตรงที่เป็นแผลด้วยความเจ็บ แต่ก็คงไม่เจ็บมากจนทำให้เธอร้องไห้หรอกแค่นี้มันยังน้อยไปเธอเคยโดนมากกว่านี้อีกหลายเท่าแต่เธอก็ไม่เคยลดละความพยายามที่จะดึงเค้าออกจากผู้หญิงเศษสวะอย่างพิม

"กลับบ้านไงคนเค้ามาทำงานยังมาตามตอแยอยู่ได้น่ารำคาญ"ป๊อปปี้พูดด้วยสีหน้ารำคาญเบื่อหน่ายเธอ เธอคงจะหน้ารำคาญจริงๆนั่นแหละคอยตามตอแยเค้าอยู่ได้ แต่ก็เพราะใครเพราะเค้านั่นแหละที่ทำให้เธอต้องทำแบบนี้ แล้วอีกอย่างใครจะอยากปล่อยให้สามีตัวเองไปจูบกับผู้หญิงคนอื่นหละร้อยทั้งร้อยคงมีแค่คนสองคนเท่านั้น

"ก็เพราะคุณนั่นแหละที่ทำให้ฉันต้องทำอย่างงี้ เป็นไงค่ะนังพิมยับพอดูเลยสิ หึ"ฟางตะหวาดออกไปอย่างเหลืออดกับคำพูดของป๊อปปี้ ก่อนจะหัวเราะในลำคอเบาๆด้วยความน่าสมเพช

"นี่คุณกล้ามากน่ะ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเลี้ยวรถเข้าบ้านแล้วจอดรถก่อนจะลากฟางลงจากรถทันที ป๊อปปี้ลากฟางมาที่ลานหลังบ้านพร้อมกับเชือกหนึ่งเส้น

"คุณจะทำอะไรป๊อป"ฟางถามเสียงสั่นระทมเพราะความกลัวกลัวว่าเค้าจะทำอะไรเธอ

"หึ เดี๊ยวก็รู้ร้ายนักน่ะ หวงมากใช่มั้ยกะอีแค่สามีจอมปลอมหนะห่ะ"ป๊อปปี้หัวเราะในลำคอก่อนจะแสยะยิ้มออกมาแล้วตะหวาดใส่ฟางเสียงดังจนคนที่ฟางสั่นไปหมดทั้งตัว แต่เรื่องแค่นี้คงไม่ทำให้เธอหยุดหรอก

"หวงสิค่ะอุตส่าขว้ามาได้ก็ต้องหวงเป็นธรรมดา"ฟางพูดก่อนจะเหยียดยิ้มใส่ป๊อปปี้อย่างเหลืออดผู้ชายอะไรไม่เคยเห็นค่าผู้หญิงเอาส่ะเลย ชิส์

"หึ งั้นหวงมากก็มานี่"ป๊อปปี้ลากฟางให้เดินตามมาก่อนจะมาหยุดที่เสาไฟฟ้าข้างรั้วหลังบ้าน

"นี่คุณคิดจะฆ่าฉันรึไง"ฟางถามเมื่อเห็นป๊อปปี้ผูกเชือกเข้ากับเสาไฟฟ้าแล้วชำเลืองมามองเธอ "หึคุณคงฆ่าฉันอยากอยู่หรอก"ฟางพูดก่อนจะรีบวิ่งออกไปเมื่อป๊อปปี้เผลอปล่อยมือเธอ

"กลับมาเดี่ยวนี้น่ะ"ป๊อปปี้รีบวิ่งตามฟางทันที ฟางที่รีบวิ่งจนข้อเท้าไม่รักดีของเธอกลับพลิกทำให้วิ่งต่อไม่ได้ป๊อปปี้ที่วิ่งตามมาติดๆก็รีบขว้าตัวไว้เมื่อฟางทำท่าจะลุกขึ้น ก่อนจะเิดนไปเอาเชือกมาอีกสองเส้นแล้วลากฟางกลับไปที่สนามหลังบ้าน"ฤทธิ์เยอะนักน่ะ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะผลักฟางลงพื้น ฟางที่โดนผลักด้วยแรงผลักทำให้ฟางไปกองอยู่ตรงพื้นโดยปริยาย

"คุณจะทำอะไรของคุณ"ฟางเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับเชือกจึงถามอย่างกล้าๆกลัวๆน้ำตาของเธอที่เริ่มจะกลั้นไม่ไหวก็ไหลออกมาเป็นทางเพราะความกลัว

คัตตตตต

ป๊อปปี้จะทำอะไรฟางน่ะ มีเชือกด้วย

ทำไมชีวิตฟางต้องมาเจอแต่เรื่องแบบนี้

ฝากติดตามด้วยน่ะค่ะถ้าอยากรู้ว่าป๊อปปี้จะทำอะไรฟางต่อไป