Love and Tears รักทั้งน้ำตา

 

 

 

 

"ขอบคุณมากน่ะค่ะที่ประกันตัวพิม"พิมพูดพร้อมก้มลงไหว้ฟางอย่างนอบน้อม

 

 

 

"ไม่เอาน่ะพิมอย่าทำแบบนั้น"ฟางรีบห้ามไม่ให้พิมไหว้เธอแต่ก็คงไม่ทัน"พิมคงอายุมากกว่าฟางไม่ทำแบบนี้น่ะมันไม่ดี"ฟางพูดก่อนจะหันมามองหน้าพิม

 

 

 

"แต่ยังไงก็ขอบคุณฟางอีกครั้งน่ะค่ะ ขอบคุณจริงๆ ป๊อปพิมไปละน่ะดูแลฟางดีๆละ"พิมพูดก่อนจะตบไหล่ป๊อปปี้เบาๆ"ฟางพิมขอกอดป๊อปเป็นครั้งสุดท้ายได้มั้ย"พิมหันไปถามฟางด้วยสายตาอ้อนวอน

 

 

 

"ได้สิเอาตัวไปเลยก็ได้น่ะ555"ฟางอนุญาตแล้วยิ้มให้พิมอย่างอ่อนโยน

 

 

 

"อ่าวฟางไมพูดงี้อ่า"ป๊อปปี้พูดอย่างงอนๆ"มามะพิม"ป๊อปปี้เดินเข้าไปกอดพิมพิมกอดตอบต่อจากนี้ไปเธอกับเค้าก็คงจะไม่ได้เจอหน้ากันอีกแล้ว"ถ้ามีปัญหาอะไรโทรบอกป๊อปได้น่ะ"ป๊อปปี้บอกก่อนจะลูบหัวพิม

 

 

 

"โอเคคะเพื่อนป๊อปดูแลน้องเค้าดีๆละ"พิมบอกก่อนจะผละกอดออกจากป๊อปปี้พลางยีหัวป๊อปปี้อย่างน่ารัก

 

 

 

"มาฟางพี่พิมขอกอดหน่อยสิ"พิมพูดก่อนจะเดินเข้าไปกอดฟาง ฟางกอดตอบพร้อมยิ้มให้ ป๊อปปี้มองสองคนที่กอดกันอยู่ตรงหน้าก็อดอมยิ้มไม่ได้

 

 

 

"ต่อจากนี้เราคงเป็นพี่น้องกันได้น่ะค่ะพี่พิม"ฟางผละกอดออกจากพิมก่อนจะยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

 

 

 

"แน่นอนจ๊าฮ่าๆ พี่ไปก่อนน่ะน้องฟาง ไปน่ะป๊อป"พิมลาก่อนจะเดินจากไป

 

 

 

"ว๊าาาาจบสักทีเรื่องร้ายๆ"ฟางพูดก่อนจะหันมายิ้มให้ป๊อปปี้

 

 

 

"หยุดยิ้ม"ป๊อปปี้ตะหวาดใส่ฟางก่อนจะชี้หน้าสาวน้อยที่ยืนอยู่ตรงข้ามกับเค้า

 

 

 

"อ่าวทำไมอ่ะ"ฟางหุบยิ้มโดยทันทีพลางสดุ้งตกใจที่ป๊อปปี้ตะหวาดใส่

 

 

 

"เพราะว่าพี่จะละลายเพราะยิ้มเราแล้ว"ป๊อปปี้พูดแล้วก้มลงหอมแก้มฟางก่อนจะรีบวิ่งขึ้นรถไปฟางเอามือกุมแก้มอย่างเขินๆไว้ พลางหน้าแดงแจ๋เพราะอาการเขินอาย

 

ปี้ดดดดดดๆ

 

"จะกลับมั้ยครับบ้านอ่ะหรืจะนอนทีนี่หืม"ป๊อปปี้บีบแตรเรียกฟางเมื่อฟางยังเหม่อมือกุมแก้มยืนอยู่ที่เดิม

 

 

 

"เห้ยรอฟางด้วย รอด้วยรอด้วย"ฟางพูดก่อนจะรีบวิ่งปรี่ไปขึ้นรถทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

7 ปีผ่านไป (ไวเหมือนไรเตอร์โกหก)

 

 

 

"แม่ฟางครับพ่อป๊อปครับมาถ่ายรูปเร็วครับ"เด็กน้อยเดินมาจับมือฟางและป๊อปปี้ให้ไปถ่ายรูปตรงหน้าหอไอเฟล

 

 

 

"คร๊าบแม่ฟางไปแล้ว"ฟางพูดแล้วเดินตามลูกของเธอและป๊อปปี้ไป

 

 

 

"แฟร้งถ่ายให้แม่ฟางกับพ่อป๊อปน่ะครับ 1 2 ส่ำ"ระหว่างที่แฟร้งกำลังจะถ่ายรูปให้ผู้เป็นพ่อและแม่ป๊อปปี้ก็เอนจมูกไปหอมแก้มฟางทันทีพร้อมกับแฟร้งที่กดชัตเตอร์พอดี ซึ่งภาพนี้สร้างความพอใจให้ผู้เป็นลูกอย่างมาก

 

 

 

 

"555พ่อป๊อปกับแม่ฟางน่ารักจัง"แฟร้งพูดแล้วเดินถือกล้องที่พึ่งถ่ายรูปเสร็จไปให้ฟางและป๊อปปี้ดู

 

 

 

"555แฟร้งนี่เก่งจังถ่ายรูปได้สวยมากเลยน่ะ"ป๊อปปี้พูดแล้วลูบหัวลูกชาย

 

 

 

"เก่งเหมือนพ่อไงฮะงั้นแฟร้งไปเล่นตรงนู้นน่ะครับ"แฟร้งพูดก่อนจะเดินไปเล่นทางอื่นเพื่อให้พ่อกับแม่เค้าได้คุยกัน

 

 

 

 

"อ่ะ พี่ป๊อป"ฟางสดุ้งเล็กน้อยเมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาสวมกอดเธอทางด้านหลัง

 

 

 

"ฟางรู้มั้ยว่าพี่มีความสุขมากแค่ไหน"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเอาคางมาก่ายที่ไหล่ฟาง

 

 

 

"แล้วพี่ป๊อปรู้มั้ยค่ะว่าฟางมีความสุขแค่ไหน"ฟางเอียงหน้ามาถามป๊อปปี้

 

 

 

"คงมากละมั้งได้มาฮันนิมูลที่ปารีสสมใจไง555"

 

 

"ขอบคุณน่ะค่ะที่ทำให้ฟางมีวันนี้"

 

 

 

"อ่ะแนะๆแน่พ่อป๊อปแม่ฟางทำอะไรเอ่ย"แฟร้งเดินมาเห็นภาพหวานของผู้เป็นพ่อเป็นแม่ก็อดแซวไม่ได้

 

 

 

"มานี่เจ้าตัวเล็ก"ป๊อปปี้ผละออกจากฟางแล้วเรียกลูกชายให้มาหา

 

 

 

ตุ้ม ฟิ๊ววววว ตุ้มมมมม ๆๆ

 

 

 

"ดูพุสิแฟร้งสวยมัยครับ"ฟางถามลูกชายก่อนจะชี้ไปบนฟ้า

 

 

 

"สวยครับแม่ พ่อป๊อปอุ้มจะได้เห็นชัด"เด็กน้อยตอบรับฟางก่อนจะหันไปให้ป๊อปปี้อุ้มดูพุ ป๊อปปี้ละสายตาออกจากท้องฟ้าที่มีแต่แสงพุประกายอยู่บนฟ้า แล้วหันมามองภรรยาตัวเล็กข้างๆพร้อมกับฟางที่ละสายตาหันมองป๊อปปี้เช่นเดียวกัน

 

 

 

"พี่รักฟางและลูกมากน่ะ"ป๊อปปี้บอกก่อนจะลูกผมฟางเบาๆ

 

 

 

"ฟางก็รักพี่ป๊อปกับลูกเหมือนกันคะ รักมากด้วย"ฟางพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

"แฟร้งก็รักพ่อป๊อปแม่ฟางมากมากๆๆๆเหมือนกันฮะ"แฟร้งพูดก่อนจะหอมแก้มพ่อและแม่อย่างน่ารัก

 

 

 

"5555"ทั้งสามหัวเราะออกมาพร้อมกัน นี่สิน่ะเสียงหัวเราะแห่งความสุขมันเป็นอย่างนี้นี่เอง  ความรักที่เคยเชื่อว่าเป็นไปไม่ได้แต่กลับเป็นไปได้ ราวฟ้าลิขิต ฟางสัญญาว่าต่อจากนี้ไปฟางจะดูแลพวกเค้า ทำทุกอย่างเพื่อเค้าหัวใจของฟางไปชั่วนิรันด์

 

จบ

 

 

จบแล้วน๊าาาาาอาจจะจบไม่หวานเท่าไหร่555

ก่อนอื่นไรเตอร์ขอบคุณทุกการติดตาม ขอบคุณทุกเม้นท์

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้น่ะ

เจอกันเรื่องต่อไปน๊าาาา บาย