Love and Tears รักทั้งน้ำตา

"พี่ป๊อปเคยรักฟางบ้างมั้ย"ฟางเดินลงมาจากรถแล้วนั่งลงบนชิงช้าใต้ต้นไม้ที่เค้าและเธอเคยนั้งเล่นด้วยกันก่อนจะพูดออกมาเบาๆแล้วไม่นานน้ำใสๆก็ไหลลงมาอย่างช้าๆเมื่อเธอนึกถึงเรื่องอดีต

"ฟางมานั่งกับพี่มั้ย"ฟางที่เดินผ่านมาทางนั้นเมื่อเค้าเห็นก็เลยชวนเธอมานั่งสูดอากาศบริสุทธิ์

"อ๋อคะ"ฟางเดินมาแล้วนั่งลงข้างๆเค้า

"อ่อคุณป๊อปคุณฟางค่ะคุณท่านให้มาเชิญไปพบนะคะ"ป้านมเดินมาเรียกป๊อปปี้กับฟางไปพบพ่อแม่ของเค้าทั้งคู่

"ครับนมปะฟางเราเข้าไปข้างในกันเผื่อคุณพ่อคุณแม่จะมีอะไรคุยกับเรา"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินนำฟางไปที่ห้องรับแขก

"นั้งก่อนสิลูก"พ่อของป๊อปปี้เชิญทั้งสองนั่ง

"คุณพ่อมีอะไรรึป่าวครับ"ป๊อปปี้เปิดประเด็นถามพ่อเค้า

"มีสิลูกคือพ่ออยากให้ลูกแต่งงานกับฟาง"พ่อป๊อปปี้พูดก่อนจะหันไปมองฟาง

"ไม่ได้น่ะครับพ่อผมมีแฟนอยู่แล้ว"ป๊อปปี้โวยทันที

"แต่ลูกต้องแต่งกับน้อง"

"ไม่เค้าไม่มีคุณสมบัติเท่าแฟนผมเลยและผมก็รักฟางแบบพี่น้อง"

เพี๊ยย หน้าป๊อปปี้หันไปพร้อมกับแรงมือ

"แกดูถูน้องมากเกินไปแล้วน่ะไอ่ป๊อป"พ่อป๊อปปี้โกรธจัดก่อนจะชี้หน้าด่าเค้า

"พอเถอะครับคุณภาคินถ้าตาป๊อปไม่แต่งก็ไม่เป็นไร"ทานิชพ่อของฟางกล่าวห้ามเพราะไม่อยากฟืนใจป๊อปปี้เค้ารู้ว่าป๊อปปี้ไม่ได้รักลูกสาวของตน(นามสมมุตติน่ะค่ะ)

"ไม่ครับผมต้องทำตามสัญญาหุ้นส่วนของเรา"ภาคินตอบกลับ สัญญาหุ้นส่วนคือทางบริษัทของ  ภาคินและบริษัทของทานิชร่วมมือกันสร้างบริษัทขึ้นใหม่ซึ่งเป็นบริษัทที่ใหญ่เป็นอันดับต้นๆในประเทศไทย ณ ตอนนี้ และมีชื่อเสียงอย่างมาก  สัญญาของเค้าคือถ้าเค้าสองคนเป็นอะไรไปมรดกชิ้นนี้ก็จะเป็นของป๊อปปี้และฟางซึ่งแน่นอนว่ามันต้องบริหารต่อไปเพื่อได้พัฒนากว่าเดิมซึ่งเราต้องได้ร่วมงานกันอีกจึงให้สองคนนี้แต่งงานกันเพราะถ้าไม่แต่งบริษัทก็จะบริหารไม่ได้เพราะมีหุ้นส่วนและถ้าขายมาแบ่งคงเสียดายหน้าดู

"หุ้นส่วนบ้าบออะไรของพ่อยุคนี้มันไม่มีกันแล้วน่ะครับวิธีคุมถุงชนอย่างนี้ ขายๆกันไปเถอะ"

"ไอ่ป๊อป นี่คือบริษิทที่พ่อกับคุณทานิชร่วมกันสร้างมาแกจะมาพูดง่ายๆอย่างงี้ไม่ได้น่ะ"

"งั้นพ่อก็เชิญทำตามสัญญาไปคนเดียวเลยผมไม่ยุ่งด้วย มานี่"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินไปจับมือฟางแล้ววิ่งออกไป

"พี่ป๊อปจะพาฟางไปไหน"ฟางถามเมื่อทั้งสองขึ้นมาบนรถ

"ฟางช่วยพี่หน่อยสิพี่ไม่อยากแต่ง"

"พี่ป๊อปแต่นี่มันสัญญาบริษัทของพ่อเราสองคนนะ"

เอี๊ยยยดดดเสียงป๊อปปี้เบรกรถ

"ใครไปขุดเรื่องนี้ขึ้นมาอีกห่ะมันจบไปแล้วตั้งสองปีนิ"ป๊อปปี้แล้วหันหน้ามามองฟางอย่างจับผิดด้วยสีหน้าที่ดุดันของเค้าทำให้หญิงสาวไม่กล้าสบตาสักเท่าไหร่

"ฟางไม่ได้ขุดขึ้นมา"

"โกหก"ป๊อปปี้ตะหวาดใส่เสียงดัง"เธอคงอยากแต่งจนตัวสั่นละซิ หึ ถึงได้ลงทุนไปขอพ่อเธอให้มาคุยเรื่องนี้อีกนี่ฉันอุตส่าพังความคิดได้แล้วแต่เธอกลับขุดมันขึ้นมา เธอมันใจร้ายกว่าที่ฉันคิด ฉันคิดว่าเธอจะไม่เป็นคนแบบนี้ เธอนี่ชั่งใจร้ายเหมือนแม่มดในละครไม่มีผิด อย่าคิดน่ะว่าฉันไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงกับฉัน ให้ตายฉันก็ไม่รักเธอ"

"พี่ป๊อป"ฟางถึงกลับกลั้นน้ำตาไม่อยู่น้ำตาของเธอไหลออกมาอย่างยาวนานผู้ชายที่เคยยิ้ม ใจดี  น่ารัก เอาใจใส่เธอ คนเดิมหายไปไหนทำไมตอนนี้เค้าถึงเหมือนผู้ชายใจร้ายใจดำจัง

"หยุดเอาน้ำตามาอ้างได้แล้วน่ะ"

"พี่ป๊อปคนเดิมของฟางหายไปไหนฮึกเอาพี่ป๊อปคนเดิมของฟางคืนมาฮือ"

"อย่าหวังลงไป"เค้าไล่ฟางลงไปหญิงสาวไม่กล้าขัดใจเลยจำยอมต้องลงก่อนรถคันนั้นจะขับออกไปหญิงสาวรีบโทรตามรถที่บ้านให้มารับทันทีเพราะนี่มันก็ค่ำแล้ว

เรื่องที่เธอขุดเรื่องนี้ขึ้นมาเป็นความจริงเธอรักเค้าและคิดว่าเค้าก็รักเธอและคิดว่าเค้ายังไม่มีแฟนด้วยเลยขุดเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อจะเป็นโอกาศของเธอเผื่อเค้ารักเธอเค้าก็จะได้แต่งงานกับเธอเลยแต่มันกับพลิกล็อกทุกอย่าง ทุกอย่างมันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดสักอย่างเดียวเธอรู้สึกผิดไม่น้อยแต่รอบนี้คงจะล้มเลิกการแต่งงานไม่ได้หรอกเพราะพ่อป๊อปปี้รอบนี้จริงจังมากและเธอคงโดนป๊อปปี้เกลียดตาย

                               สนุกมั้ยอ่ะอาจจะสบสนนิดหน่อยน่ะ

โหวต+เม้น โหวต+เม้น โหวต+เม้น โหวต+เม้น