{exo chanbaek hunhan} worf แค้นรัก แสนร้าย

ซ่าๆๆ~

เสียงน้ำไหลจากก๊อกน้ำสีทองที่ตกกระทบจานเซรามิคเกิดจากคนตัวเล็กที่กำลังลงมือล้างจานด้วนใบหน้าอาบน้ำตา..เขาขอตัวลุกออกจากวงทานอาหารมาก่อน...เพราะเขาทนไม่ไหวแล้ว...เสี่ยวซงเวิ่น คนที่ได้ชื่อว่า'พ่อ'ของเขา เห็นพวก โสเภณีชั้นต่ำดีกว่าเขา..ใช่สินะ...เพราะเขาเกิดมาแม่จึงต้องตาย..พ่อจึงเกลียดเขา..ก็ถูกแล้วหนิเสั่ยวลู่..ที่นายจะเป็นเหมือนเสาบ้านที่ถูกมองข้าม..

"I see you every time.."

"!!!""ลู่หานสะดุ้งสุดตัววางจานลงดัง..หันไปมองต้นเสียงที่ทำให้เขาตกใจร่างเล็กก็ยิ่งรู้สึกผวามาขึ้นอีก..แววตาแสนเย็นชาที่จ้อลมองมาที่เขามันแสนน่ากลัว..ราวกับจะกลืนกิน..แล้วประโยคเมื่อกี้มัน...อะไรกัน..

"ค...คุณโอเซฮุน...มีอะไรรึเปล่าครับ"ถามไปอย่างกล้าๆกลัวๆเพราะคนตรงหน้าช่างดูน่ากลัว...ร่างสูงก้าวยาวเข้ามาหาร่างเล็กเพียงแปบร่างเล็กก็ถูกขังไว้ในแขนยาวทั้ง2สองข้างแล้ว..

ลู่หานมองคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ..ผู้ชายคนนี้..อันตรายแน้ๆ!!!

"คุณ.."

"ชู่ว!!!~"นิ้วยาวจุ๊ไปที่ปากของคนร่างเล็ก..จนคนตัวเล็กสะดุ้งเบาๆจู่ๆเรี่ยวแรงก็หายไปหมด...ราวกับถูกผู้ชายคนนี้ดูดกลืนร่างกาย

"ผมจะพูด..แค่ขอให้คุณเงียบ.."

"...."

"ชื่อของคุณหมานถึง'กวาง'"

".."

"สัตว์ป่าชอบกินกวาง...หมาป่าที่มีความแค้นกับกวางชอบที่จะกัดกินเนื้อกวางให้เน่าเฟะ.."ร่างบางตัวเย็นเฉียบ..คนๆนั้ทำให้เขากลัว...น่ากลัวเกินทนมอง..

"....เงียบเชียวนะ.."พูดจบเซฮุนก็ปล่อยร่างคนที่ขังไส้จนลู่หานสามารถเดินหนัออกมาได้...

"ผมแค่ออกมาดูคุณเห็นออกมานานน่ะครับ..คุณซงเวิ่นท่านเป็นห่วง"เมื่ิอคนสูงพูดจบ..ใบหน้าสวยก็เผยใบหนเาแสนเศร้า..คนอย่าง..เสี่ยวซงเวิ่นน่ะ...ห่วงใครไม่เป็นหรอก..

"เดี๋ยวผม.."

"ถ้ามานั่งแล้วอึดอัดคุณก็ไม่ต้องมาหรอก.."พูดจบเซฮุน็เดินออกจากครัวทิ้งให้ลู่หานงงอยุ่คนเดียว...คนๆนี้ไม่น่าไว้ใจ...สักนิด

#โย่ว อัพช้าหน่อยน้า ไม่ค่อยว่างกลิ้งอยู่555พรุ่งนี้ต่อ2ตอนนะ5555