{exo chanbaek hunhan} worf แค้นรัก แสนร้าย

"คุณหนูลู่หานค่ะ..ทานข้าวได้แล้วนะคะ"เสียงคุณแม่บ้านดังลอดห้องนอนของผมมา...ถึงผมอยากจะไม่ใส่ใจเท่าไไหร่แต่นิสัยไร้มารยาทไม่ใช่นิสัยของผมนิสัยของผมนัก..ผมจึงเดินอย่างจำใจไปเปิดประตูห้องนอนของผม และก็เหมือนเดิมที่ผมเจอกับคุณแม่บ้านที่เหมือนจะเป็นแม่ของผมจริงๆซะมากกว่า

"ครับ..เดี๋ยวเสี่ยวลู่ลงไปนะครับป้าเหมยอัน.."ผมตอบอย่างสุภาพแต่ก็ต้องรู้สึกตกใจเมื่อจู่ๆป้าเหมยอันก็นำมือมาจับเบาๆที่ขอบตาของผม

"คุณหนูร้องไห้อีกแล้วหรอค่ะเนี่ย.." คำถามของป้าเหมยอันทำให้ผมต้องนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อหลายนาทีก่อน..

หลายนาทีก่อน

"คุณพ่อครับ..ทำไมคุณพ่อไม่ฟังผมบ้างหละครับ..คุณพ่อไม่เห็นผมเป็นลูกแล้วหรอครับ..คุณพ่อจะเอาใครมานอนด้วยนั้นมันก็สิทธิ์คุณพ่อ..แต่อย่าเอาใครมาแทนที่คุณแม่ ที่ตรงนั้นไม่เหมาะสมกับผู้หญฐิงเศษขยะคนนี้.."

เพลียะ!!

"หุบปากแกไปซะ ลู่หาน..ซองมินเป็นภรรยาฉันอย่าพูดจาถากถางเธอแบบนี้.." ใบหน้าหวานที่มีรอยแดงฝ่ามือปรากฏอยู่เริ่มมีน้ำตาไหลออกมาช้าๆ นี้น่ะหรอ คนที่ให้กำเนิดเขา นี้น่ะหรอคนที่แม่ หลินนี่ของเขาเทิดทูน ผู้ชายคนนี้เห็นแค่ผู้หญิงพวกนี้ดีกว่าเขางั้นหรอ

"พ่อเห็นยัยบ้านี้ดีกว่าผมหรอครับ!!!!"

"เออ...แกมันคือการากิณีแม่แกทิ้งฉันไปเพราะเเกไอลูกเวร!!"นอกจากคำพูดทำร้ายจิตใจนั้นแล้วเสี่ยวซงเวิ่นยังทำร้ายร่างกายลู่หานด้วยการปัดแจกันราคาเหยียบล้านใส่ลู่หานอีกด้วย..ลู่หานรู้สึกเจ็บใจแต่หมาอย่างเขาจะพูดอะไรได้หละ

"ผมไม่เป็นไรหรอกฮะ..ป้าเหมยอันคนสวยของผมอย่าห่วงเลยนะ"

"แต่.."

"เถอะครับ!ไปทานข้าวดีกว่านะ..อิอิ"ผมพูดปลอบใจป้าเหมยอันไปงั้นแต่คึวามจริงแผลเป็นมันยังคงตรึงอยู่ไม่หาย..แค่ไม่อยากให้เธอไม่สบายใจเท่านั้นหละ

ณ ห้องอาหาร

ผมเดินลงมาที่ห้องอาหารซึ่งขณะนี้มีผู้จับจองที่นั่งอยู่ 3 คน

คนนึงคือ คนที่พึ่งทำร้ายผมไป อีกคนคือ ภรรยาใหม่ของพ่อที่ยิ้มอย่างเหยียดหยามผมอยู่

ส่วนอีกคนเหมือนจะเป็นแขกของพ่อ ผู้ชายหน้าตาดีที่มีสายตาเย็นชาจ้องมองมาที่ผมทำเอาผมหนาวไปเลย ดูน่ากลัวยิ่งกว่าหมาป่าซะอีกแฮะ!

"มาแล้วหรอ..นึกว่าตายซะแล้ว.."คำพูดที่ทำร้ายจิตใจผมดังลอยมาจากผู้ชายที่ผมเรียกว่าพ่อ..มันเพิ่มแผลในใจผมได้ดีเลยทีเดียวหละครับ

"ผมไม่ตายง่ายๆหรอกครับ..ผมเจอแบบนี้มา24ปีแล้วหนิ" พ่อมองผมตาดุดัน..แต่มีหรือผมจะสน ผมเดินตรงวไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับผู้ชายคนนั้น..เค้ายังจ้องมองผมเหมือนจะกลืนกินจนผมต้องหลบสายตานั้น

"ดี..ฉันขี้เกียจไปงานเผาแก..อ้อ!ผมลืมแนะนำไปเลยนี้ลูกชายของผมครับ..ลู่หาน...ส่วนนี้ลูกค้าคนใหม่ของฉันแกควรจะรู้จขักไว้ คุณโอเซฮุน"

"สวัดดีครับ"ผมกล่าวสวัดดี แต่อีกคนกลับแค่ก้มคำนับนิ่งๆ

"ลู่หาน..แปลว่ากวาง ใช่มั้ยครับ" ผมถึงกับตกใจที่จู่ๆเขาก็ถามความหมายของชื่อผม..

"ครับ.."ผมตอบนิ่ง

"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ..ชื่อนั้นเหมาะกับคุณดีนะ..ลู่หาน"ถึงผู้ชายคนนั้นจะส่งยิ้มที่ใครเห็นก็แทบละลายมาให้ผม..แต่สัญชาติญานมันบอกว่า ผู้ชายคนนี้อันตรายแน่ๆ

#เย้!! happy new yera นะคร่า เพื่อต้อนรับปีใหม่ไรท์เตอร์คนงามจึงรีบปั่นงานให้ ลู่เจอฮุนนี่แล้วนะแค่เจอครั้งวแรกก็ไม่ไว้ใจแล้วจะไปรอดมั้ยเนี่ย..เอาใจช่วยด้วยน่า