การกลับมาของ

ห้องเรียนเวทมนต์
 
“ขอโทษค่ะอาจารย์”เฟรินพูด
“ไม่เป็นไรจะ…รีบไปนั่งที่เร็วแต่ไม่มีครั้งหน้าแล้วหนา…เฟริน  คิล  คาโล  โร  ลีน่า  นะ”อาจารย์ยูริซิสพูด
ว่าแล้วเฟริน  คิล  คาโล  โร  ลีน่า  ก็ไปนั่งที่โดยมีคาโลนั่งริมซ้ายต่อด้วยลีน่า คิล โรและที่สุดท้ายเฟริน
 
หลังจากเรียนเสร็จแล้วเฟรินก็รีบไปกินข้าวโดยไม่สนคาโลเลย
“เฟรินรอคาโลด้วยสิ”โรพูด
“ไม่…แล้วพวกแกคิล  โรไม่ต้องตามมาด้วย”เฟรินพูดเสร็จแล้วก็รีบเดินไป…แต่แล้วก็ต้องหยุดเพราะคนข้างหน้ามาขว้างอยู่
“รีดไป  เรนอน  มาทิลด้า  แองจี้”เฟรินพูด
“ไม่ค่ะ…คุณเฟริน”เรนอนพูด
“เฟรินเป็นอะไร”มาทิลด้าพูด
“ทำไมไม่รอพวกคาโล”แองจี้
“ก็…”เฟรินกำลังจะพูดแต่ก็เห็นพวกคาโลเดินมาก่อน… “ไปหาที่คุยกันดีกว่า”เฟรินพูดและจูงมือเรนอน  มาทิลด้า  แองจี่ไปสวนหลังโรงเรียน
“เฟรินตอบมาได้หรือยัง”แองจี่พูด
“อืม…คือว่า…….”เฟรินพูด…และนึกไปตอนนั้นที่พวก3สาวไม่อยู่เพราะอาจารย์ใช้ให้ไปที่อื่น…และกลับมาในช่วงกลางวันพอดี
เวลาเรียนเวทมนต์ของอาจารย์ยูริซิสในตอนั้น
“/นี่คาโลตรงนี้อ่านว่าไง/”ลีน่าพูด…และถามคาโล
“/ก็…อ่านแบบนี้นะ..*%#&^%&^*&%^#@^/-*&?<|#@#$%&^*…/”คาโลพูด…และในเวลาเดียวกันที่เฟรินเห็นลีน่าสบอกคาโลแล้วลีน่าก็ส่งสายตาแบบว่า…คาโลของฉัน…นั้นทำให้เฟรินโมโหมากแต่ก็ต้องหยุดความคิดไว้เพราะ…
“เฟรินออกมาแสดงเวทมนต์ให้เพื่องๆดูหน่อยเร็ว”
“ค่ะ?…”เฟรินพูด…และทำหน้างงทำให้เพื่อนหัวเรอะกันทั้งห้อง
“แสดงว่าเธอไม่ได้ฟังที่พี่พูดใช้ไหม..จ้ะ”อาจารย์ยูริซิสพูด…ทำให้ทั้งห้องก็พากันเงียบกริบ
“….”เฟรินเงียบ
“เฮ้อ…ออกมาเร็วๆสิจะ”อาจารย์ยูริซิสพูด
“แล้วจะให้แสดงเวทไหนค่ะ”เฟรินตอบ
“เวทไหนก็ได้จะ”อาจารย์ยูริซิสว่าเสร็จเฟรินก็พยัสหน้ารับ…เฟรินก็เรียกคทาสีขาวบริสุทธิ์เข้ามาไว้ในมือบาง หัวลูกแก้วทำจากเกล็ดสุริยันจันทราอัญมณีหายากแห่งเดมอส พู่สีดำสนิทจากเส้นผมของ 3 พี่น้องราชาปีศาจแห่งเดมอส ด้ามไม้สีขาวสะอาดตาทำมาจาก กิ่งของไม้ยืนต้นอายุกว่า 5000 ปีที่เหลืออยู่เพียงต้นเดียว นามของมัน ‘คทานิรันดร์’ ถูกเรียกออกมาใช้งานอย่างคล่องแคล่วแล้วก็ล้ายเวทมนต์ทำให้ในห้องมีเมฆดำมีเสียงเมฆร้องแล้วก็มีฝนตกลงมาทำให้ทั้งห้องเปียกน้ำฝนกันหมดจนอาจารย์ยูริซิสสั่งให้เฟรินหยุดล้ายมนต์
“เฟรินหยุดล้ายมนต์ได้แล้วจ้ะ…ทุกคนเปียกหมดแล้ว”แล้วเฟรินก็หยุดเมฆดำทั้งก็หายไปทันที
“ขอโทษค่ะ…เดียวหนูทำให้ทุกคนแห้งเองค่ะ”ว่าแล้วเฟรินก็ล้ายมนต์ใหม่ทำให้ทุกคนแห้งทันที…แล้วก็เดินกลับไปนั่งที่
แล้วลีน่าก็ทำแบบเดิม
“ทุกคนไม่เป็นไรนะ”อาจารย์ยูริซิสถาม
“ครับ/ค่ะ”ทุกคนพูดพร้อมกัน…แล้วก็ต้องเงียบเพราะรู้สึกรังสีอำมหิจากคนบางคน
“งั้นก็เรียนกันต่อนะ”อาจารย์ยูริซิสพูด
 
กลับมาตอนเดิม
 
“ก็เป็นอย่างที่พูดมานั้นล่ะนะ”เฟรินพูด..ด้วยทาทางเบื่อโลกมากๆ
“ใจเย็นก่อนเฟรินเดียวพวกเราช่วยนายเอก…แต่ตอนนี้ไปกินข้าวก่อนนะ…และคาบบายไม่เรียนด้วย”แองจี้พูด
“ทำไมล่ะ”เฟรินถาม…พางทำหน้างงไปด้วย
“ก็อาจารย์ไม่อยู่สิค่ะ”เรนอนพูด
“อืม”เฟรินพยังหน้าตอบรับ…พอ เฟรินตอบสามสาวก็พา เฟรินไปกินข้าวแล้ว…เห็นลีน่านั่งที่เฟรินและคุยกับทุกคนอย่างสนุกสนากและทุกคนก็มีความสุขมาก(ไม่เว้น คิล  โร  คาโล  ด้วย)……..  เรนอน  มาทิลด้า และ แองจี้ก็พาเฟรินเดินไปใก้ลพวกนั้นก็ได้ยิน………
“ลีน่า… ใจดี  สวย  เรียบร้อย เรียนเก่ง  พูดง่ายๆเลยก็  ดูดีทุกอย่างไม่เหมือนเฟรินที่มีดีอย่างเดียวคือ สวย ส่วยอย่างอื่นไม่ต้องพูดถึงเลย”ครี้ดพูด
แล้วลีน่าก็พูดต่อ
“ทำไมล่ะค่ะ”…สีหน้าว่าใช้ฉันดูดีกว่าเฟริน
“ก็เฟรินมัน ปากไว ใจเร็ว ทำอะไรไม่รู้จักคิด กิริยามารยาทไม่สมกับเป็นหญิง พูดจาน่าถีบ โม้ได้น้ำไหลไฟดับ และ...ชอบดีแต่หาเรื่องวุ้นวานให้”ทุกคนพูดพร้อมกันยกเว้นแต่ เรนอน  มาทิลด้า และ แองจี้ที่อยู่ด้านหลังทุกคนพร้อมกับเฟริน……แล้วเฟรินก็พูดขึ้น
“ขอโทษนะที่ฉันมันปากไว ใจเร็ว ทำอะไรไม่รู้จักคิด กิริยามารยาทไม่สมกับเป็นหญิง พูดจาน่าถีบ โม้ได้น้ำไหลไฟดับ ชอบดีแต่หาเรื่องวุ้นวานให้และต้องขอโทษที่ฉันไม่เหมือนลีน่า……แต่ฉันชอบที่จะเป็นตัวเอง…ถ้าใครไม่ชอบก็ไม่เป็นไร…แต่อย่ามายุ่งกับฉันอีก”เฟรินก็พูดน้ำเสียงเรียบแต่เย็นชามากๆทำให้ทุกคนเสียวสันหลังมาก
“นี่เรนอน  มาทิลด้า แองจี้ไปทานข้าวที่อื่นดีกว่านะ”เฟรินพูดและเหมือนน้ำตาจะปริมออกมาถ้าไม่ดูให้ดี…สามสาวเห็นน้ำตาเฟรินจะปริมออกก็เลย
“จะเฟริน…ไปนั่งไกลๆจากพวกใจร้ายดีกว่านะ”มาทิลด้าพูดและมองพวกใจร้ายด้วยแววตาที่…(ทุกคนคิดเองก็แล้วกัน…ว่ามันน่ากลัวมาก)และมอง…เฟรินแววตาสงสาร………….พเฟรินกำลังเดินไปลีน่าก็เดินมาหาเฟริน
“ขอโทษนะเฟริน”ลีน่าพูดทำหน้าสงสานแต่ดวงตาเยียนย่ามเฟริน…เฟรินก็หันมาแล้วก็ผักลีน่าให้ล้มลงไปแล้วเฟรินก็พูด…คนอื่นก็มาช่วยลีน่ากัน
“อย่ามายุ้งกับฉัน”เฟรินพูด
“เฟรินทำไมทำแบบนี้” แองจี้พูด…แต่เฟรินยังไม่ทันพูดคาโลก็เดินมาแล้วก็…ตบหน้าเฟรินทามกลางสายตาชาวป้อมอัศวิน
“เฟรินเป็นบ้าอะไร…อยู่ๆก็ไปผักลีน่าแบบนี้”คาโลพูด…แล้วก็ไปช่วยลีน่า
“ไม่เป็นไร…คาโลฉันเดินเอกได้จ้ะ…ฉันคงทำให้เฟรินโกรธ”ลีน่าพูดแต่สายตาที่มองเฟรินแบบเยียนย่ามที่ไม่มีใครฟังคำพูดของเฟริน
“เฟรินผักลีน่าทำไม…เป็นเพื่อนกันไม่ใช้หรอ”โรพูดและหันไปมองเฟริน
“คำว่าเพื่อนฉันรู้ว่า ควรใช้กับใคร…และไม่ควรใช้กับใคร”เฟรินพูดพร้อมกับจองมองลีน่าด้วยสายตาที่เย็นชา
“เฟริน!”ทุกคนพูดพร้อมกัน
“ถ้าไม่มีอะไรฉันขอตัวก่อนนะ…และเธอลีน่าถ้าอยากได้คาโลก็เชิญนะ”เฟรินพูดแล้วก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่ประตูทางออกโรงอาหาร…หลังจากที่เฟรินออกไปแล้วทุกคนก็มาดูลีน่าที่คาโลพยุงอยู่
“ไม่เป็นไรใช้ไหมลีน่า” เอ็ดเวิร์ดพูด
“ไม่เป็นไรค่ะ”ลีน่าพูด
“แต่เฟรินเป็นอะไรว่ะ…มันไม่เคยทำอะไรใครก่อนนี่”นิคส์พูด
“เฟรินคงโมโหค่ะ”ลีน่าพูด
“ลีน่าไม่ต้องพูดแก้ให้เฟริน…ต่อไปนี้ถ้าเฟรินไม่มาขอโทษเธอก็ไม่ต้องไปคุยกับเฟรินนะ…ทุกคนด้วย…โอเคไหม”คาโลพูด
“โอเค/อืม.”ทุกคนพูดพร้อมกัน 
“ทุกคนไปป้อมกัน”คาโลพูดเสร็จก็เดินไปป้อมทุกคนก็เดินตาม           
ในขณะเดียวกัน…เฟรินก็ไปนั่งร้อยไห้อยู่ที่สวนหลังโรงเรียน…ตอนนี้เฟรินไม่อยากรับรู้อะไรอีก……แต่อยู่ๆก็มีมีดบินพุดมาที่เฟรินแต่เฟรินก็หลบไม่พ้น…ทำให้มีดบินแท่งเข้าที่ไหล่ซ้ายของเฟรินเข้าให้อย่ากจังๆ
“โอ็ย”เฟรินร้อง…แต่ตรงนั้นไม่มีใครอยู่เลยสักคน
“ใคร…ออกมานะ”
“ฉันถามว่าใคร!”เฟรินพูดเสร็จ…ก็มีคนเดินออกมาหา
“ไม่เจอกันนานนะ…องค์หญิง”ชายคนนั้นพูด
“แก…”
“จุ..จู้…องค์หญิงไม่เอานะ…มันพูดไม่เพราะ”ชายคนนั้นพูด
“นายต้องการอะไร”เฟรินพูด
“พวกเราต้องการให้องค์หญิงเข้ารวมกับพวกเรา…ซึ่งองค์หญิงคงไม่…งันเรามาเล่นเกมกันดีกว่านะครับ”ชายคนนั้นพูดและมองเฟรินที่เจ็บอยู่
“เกม…เกมอะไร”เฟรินที่พยามพูด…ด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวเป็นอย่างมาก…
“เกมเริ่มไปแล้วล่ะนะ…กติการมีอยู่ว่าท่านต้องช่วยทุกคนให้ลอดจากการถูกมีดบิดที่มีพิษ…ครั้งนี้จะมีผู้ถูกเลือก 5 คน  คนแรกก็คือท่าน…ส่วนคนอื่นๆอีก 4คนก็คือเพื่อนท่านซึ่งท่านต้องคิดเอาเอง…แต่ตอนนี้ข้าว่าเอามีดนั้นออกก่อนนะ…ไม่งันท่านตายแน่ …ฮ่ะ..ฮ่ะ”ชายคนนั้นพูด…เฟรินก็รีบเอามีดที่แท่งอยู่ออกและร้องด้วยความจ็บปวด…ชายคนนั้นก็พูดขึ้น
“ข้าขอตัวก่อน…และหวัดว่าท่านจะช่วยทุกคนได้นะ…ฮ่ะฮ่ะ”และจากไปพร้อมกับเสียงหัวเราะที่หน้าเกียดสิ้นดี…ว่าแล้วเฟรินก็รีบกลับไปที่ป้อมทันที…ระหว่างที่เฟรินเดินมาไม่เห็นใครสันคน(เพราะ…ทุกคนไปเรียนนะสิ…ก็มีแต่ป้อมอัศวินปี 5ที่ไม่ได้เรียนนี่ล่ะนะ)