My angle คุณคือใครผมไม่รู้ รู้แค่ว่าผมรักคุณ!

ตอนที่ 10 

วันนี้คุณมาเรียนที่โรงเรียนเหมือนเดิม คุณกับโนโซมิก็ยังสนิทกันเหมือนเดิม แต่ว่าเวลาเรียนโดยปกติคุณจะคุยจนบางทีอาจารย์เรียกให้คุณไปอยู่หน้าห้อง แต่วันนี้คุณไม่คุยกับใครเลย ทำให้ทุกคนในห้องสงสัย?
"ยัย (ชื่อคุณ) เป็นอะไรไป...."  โนโซมิหันมาถามคุณ โชคดีตอนนี้เป็นตอนพักกลางวัน ไม่อย่างนั้นคงโดนอาจารย์ลากไปอยู่หน้าห้องแล้ว "ปรึกษาฉันได้นะ...."
"ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่คิดถึงเขา..."
"ไหนบอกไม่มีอะไรไง"
"ก็ไม่มีอะไรไง"
"(ชื่อคุณ) !!!!!!"  อยู่ๆก็มีเสียงปริศนาดังขึ้น ทำให้คุณต้องหันไปหาที่มาของเสียง
เพรซ เพื่อนในห้องของคุณเอง -,,-
"มีอะไร"
"มีคนมาหาเธอ"
"ใคร?"
"ฉันไม่รู้อ่ะ แต่เขาบอกว่าถ้าเธอไม่ไปหาเขาภายในหนึ่งนาที เขาจะฆ่าฉัน!"
"ไร้สาระน่า ใครมันจะฆ่าคน =_="
"จริงๆนะ ขอร้องเถอะ ไปหาเขาเถอะนะ *0*"
"ก็ได้ๆ -0-"
ว่าจบคุณก็รีบลุกจากโต๊ะกินข้าวของคุณทันที ใครกันนะมาขู่เพื่อนคุณแบบนี้!
คุณเดินตามยัยเพรซไป เพรซพาคุณมาที่หน้าโรงเรียน และก็พบว่ามีผู้ชายคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ เขายืนหันหลังทำให้คุณไม่เห็นหน้าเขา แต่รูปร่างเขาคุ้นๆนะ
"นาย...."
"ฉันเอง"  เขาพูดก่อนที่จะหันมาหาคุณ "คริส"
"คริส! 0.0"  คุณตกใจมากค่ะ! คุณไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะบุกมาหาคุณถึงโรงเรียน! 
"ขอตัวก่อนนะ ^^;"  เพรซพูดก่อนที่จะเดินออกไป 
"เป็นไงบ้าง"
"ขอร้องอย่ามายุ่งกับฉัน"
"ทำไมล่ะ เธอไม่คิดจะให้โอกาสหน่อยหรอ? ฉันอุตส่าห์มาหาเธอถึงโรงเรียนทั้งที"
"ฉันไม่ได้บอกให้นายมา กลับไปซะ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้านายอีก..."  คุณพูดจบก็เดินออกมาจากตรงนั้น แต่ก็ไม่พ้นรังสีมือของคริส  "ปล่อย!"
"ขอแค่โอกาสไม่ได้หรอ"
"คนอย่างนายไม่สมควรที่จะได่รับโอกาส!"
"ขอโทษ..."
"สายไปแล้วล่ะ คริส..."
คุณแกะมือคริสออก และวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที น้ำใสๆเริ่มไหลมาอาบแก้มทั้งสองของคุณ คุณยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาแห่งความเจ็บปวดนี้ ต่อไปนี้ คุณจะต้องเริ่มชีวิตใหม่แล้ว.....
 
__________________________________________________________
สนุกไหมเอ่ยย? ไม่เห็นมีคนเม้นเลยยย T^T เสียใจน้ะะะ