My angle คุณคือใครผมไม่รู้ รู้แค่ว่าผมรักคุณ!

ตอนที่ 9

"อืม...."  คุณขยี้ตาตัวเอง ก่อนที่จะลืมตาขึ้นและก็พบว่าคุณอยู่ที่โรงพยาบาล!  "เฮ้ย!"

คุณรู้สึกตกใจมากๆที่ตัวเองมาอยู่ที่โรงพยาบาลได้ไง! ก็เมื่อกี้นี้ไม่มีใครมองเห็นคุณไม่ใช่หรอ! ถ้าเขามองไม่เห็นคุณแล้วทำไมถึงมีคนส่งคุณมาที่โรงพยาบาล!

แอด~~~~~  (เสียงเปิดประตู)

"อ๊ะ! คุณหมอคะ!"

พยาบาลที่เปิดประตูมาเจอคุณอยู่ในสภาพที่อิดโรย เรียกคุณหมอเพื่อที่จะมาดูอาการของคุณ  "คนไข้ฟื้นแล้วค่ะ!"

"จริงหรอ"  

"จริงค่ะ"  พยาบาลพูดจบก็พาคุณหมอมาหาคุณเลยทันที "เป็นยังไงบ้างคะ"

"คุณมองเห็นฉันหรอคะ?"

"เห็นค่ะ เป็นตัวเป็นตนเลย"

"อะ...อ้าว แสดงว่า...."  

"เดี๋ยวขอหมอตรวจอาการก่อนนะ"  คุณหมอรีบห้ามไว้ก่อน ไม่อย่างนั้นคุณอาจจะกรี๊ดออกมาเหมือนคนไข้คนอื่นๆก็ได้ -,,- 

พอคุณหมอตรวจอาการของคุณเสร็จ ปรากฎว่าอาการของคุณปกติดี แต่เรื่องที่คุณโดนรถชนรอบสองล่ะ? คุณแค้ฝันไปใช่ไหม?

คุณเก็บของจากห้องที่โรงพยาบาลและออกมาจ่ายค่ายาปกติ นี่คุณอยู่ที่โรงพยาบาลมาตั้งเดือนหนึ่งเลยนะ -^-  และก็ไปอยู่กับคริสตั้งหนึ่งเดือน... 

คุณคิดถึงเขาจัง....

"โอ๊ย ไม่สิๆเราจะต้องไม่คิดถึงเขา ยัยบ้า (ชื่อคุณ) เราจะคิดถึงเขาทำไมน่ะ >0<"  คุณตีหัวตัวเองสักสองสามที และก็บ่นของคุณไปเรื่อยๆ จนมีคนทั่วทั้งโรงพยาบาลหันมามองคุณ  "เอ่อ..ขอโทษค่ะ ฉันลืมตัว ^^;"

ใช่! คุณลืมตัวจริมๆ -___-   คุณอาจจะชินการเป็นวิญญาณแล้วก็ได้มั้ง .... แต่ตอนนี้คุณคือคนนะ! ไม่ใช่วิญญาณสักหน่อย -3-

"ยัย (ชื่อคุณ)!!! แกหายดีแล้วหรอ 0.0"  โนโซมิเพื่อนสนิทของคุณหันมาถามด้วยความตกใจ  "อืม หายดีแล้ว ไม่เห็นหรอฉันก็มาโรงเรียนตามปกติ"

"ดีแล้วล่ะฉันคิดถึงแทบแย่ แล้วคริสล่ะ?"

"เขาไม่ได้มาด้วยหรอก"

"อ้าวทะเลาะกันหรอ?"

"ก็ประมาณนั้น ช่างเหอะ เข้าเรียนกันได้เเล้ว"  คุณไม่อยากได้ยินชื่อเขาในตอนนี้ ยิ่งได้ยินยิ่งเจ็บปวด...

___________________________

เม้นให้เค้าด้วยสิ -3- ขอร้องล่ะะะ เม้นบอกหน่อยว่าหนุกป่าวว? เพิ่งมาถามตอนนี้ 555555