My angle คุณคือใครผมไม่รู้ รู้แค่ว่าผมรักคุณ!

ตอนที่ 10 

วันนี้คุณมาเรียนที่โรงเรียนเหมือนเดิม คุณกับโนโซมิก็ยังสนิทกันเหมือนเดิม แต่ว่าเวลาเรียนโดยปกติคุณจะคุยจนบางทีอาจารย์เรียกให้คุณไปอยู่หน้าห้อง แต่วันนี้คุณไม่คุยกับใครเลย ทำให้ทุกคนในห้องสงสัย?

"ยัย (ชื่อคุณ) เป็นอะไรไป...."  โนโซมิหันมาถามคุณ โชคดีตอนนี้เป็นตอนพักกลางวัน ไม่อย่างนั้นคงโดนอาจารย์ลากไปอยู่หน้าห้องแล้ว "ปรึกษาฉันได้นะ...."

"ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่คิดถึงเขา..."

"ไหนบอกไม่มีอะไรไง"

"ก็ไม่มีอะไรไง"

"(ชื่อคุณ) !!!!!!"  อยู่ๆก็มีเสียงปริศนาดังขึ้น ทำให้คุณต้องหันไปหาที่มาของเสียง

เพรซ เพื่อนในห้องของคุณเอง -,,-

"มีอะไร"

"มีคนมาหาเธอ"

"ใคร?"

"ฉันไม่รู้อ่ะ แต่เขาบอกว่าถ้าเธอไม่ไปหาเขาภายในหนึ่งนาที เขาจะฆ่าฉัน!"

"ไร้สาระน่า ใครมันจะฆ่าคน =_="

"จริงๆนะ ขอร้องเถอะ ไปหาเขาเถอะนะ *0*"

"ก็ได้ๆ -0-"

ว่าจบคุณก็รีบลุกจากโต๊ะกินข้าวของคุณทันที ใครกันนะมาขู่เพื่อนคุณแบบนี้!

คุณเดินตามยัยเพรซไป เพรซพาคุณมาที่หน้าโรงเรียน และก็พบว่ามีผู้ชายคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ เขายืนหันหลังทำให้คุณไม่เห็นหน้าเขา แต่รูปร่างเขาคุ้นๆนะ

"นาย...."

"ฉันเอง"  เขาพูดก่อนที่จะหันมาหาคุณ "คริส"

"คริส! 0.0"  คุณตกใจมากค่ะ! คุณไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะบุกมาหาคุณถึงโรงเรียน! 

"ขอตัวก่อนนะ ^^;"  เพรซพูดก่อนที่จะเดินออกไป 

"เป็นไงบ้าง"

"ขอร้องอย่ามายุ่งกับฉัน"

"ทำไมล่ะ เธอไม่คิดจะให้โอกาสหน่อยหรอ? ฉันอุตส่าห์มาหาเธอถึงโรงเรียนทั้งที"

"ฉันไม่ได้บอกให้นายมา กลับไปซะ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้านายอีก..."  คุณพูดจบก็เดินออกมาจากตรงนั้น แต่ก็ไม่พ้นรังสีมือของคริส  "ปล่อย!"

"ขอแค่โอกาสไม่ได้หรอ"

"คนอย่างนายไม่สมควรที่จะได่รับโอกาส!"

"ขอโทษ..."

"สายไปแล้วล่ะ คริส..."

คุณแกะมือคริสออก และวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที น้ำใสๆเริ่มไหลมาอาบแก้มทั้งสองของคุณ คุณยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาแห่งความเจ็บปวดนี้ ต่อไปนี้ คุณจะต้องเริ่มชีวิตใหม่แล้ว.....

__________________________________________________________

สนุกไหมเอ่ยย? ไม่เห็นมีคนเม้นเลยยย T^T เสียใจน้ะะะ