แค้นนี้เทอต้องชำระ2 KF

อีกด้านหนึ่ง

“เดี๋ยวนะพี่ลืมของไว้นะ”ร่างเพรียวเอ่ยกับน้องๆ

“อืมงั้นเราไปเอาของกัน”ร่างสูงพูดแล้วทุกคนก็พยักหน้ากัน

“เห้ย! นั้นมันคนที่อยากได้สมบัติของพ่อนิ”ร่างเล็กหันไปเห็นพอดี

“ใช่จริงๆด้วยไหนว่ากลับไปแล้วไง”ร่างเพรียวหันไปพูดกับแก้วและแจม

“รึว่า...”ร่างเล็กที่นึกออกแล้วทั้ง 3 คนวิ่งขึ้นไปที่ห้องทำงานของผู้เปนพ่อ ทั้ง 3 คนต้องใจเพราะว่าผู้เปนพ่อกับแม่ของพวกเทอนั้นถูกยิงต่อน่าของพวกเทอ ทั้ง 3 คนวิ่งไปจัดการกับชายชุดดำอย่างเอาตาย

“พ่อ แม่ไม่เปนไรนะ พวกเราตามรถโรงบาลมาแล้วนะ”ร่างเล็กที่วิ่งเข้ามาดูและประคองเอาไว้

“ใช่ครับ พ่อแม่ทำใจดีๆไว้นะครับ”ร่างสูงที่ประคองร่างผู้เปนแม่เอ่ยขึ้น

“ไม่ต้องหรอกลูก พ่อกับแม่จะไปแล้ว”ผู้เปนพ่อพูดอย่างยิ้มให้กับลูกๆ

“ไม่นะพ่ออย่าพูดอย่างนั้น”ร่างเพรียวห้ามผู้เปนพ่อด้วยน้ำเสียงที่สั่น

“มีนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นมีนต้องปกป้องน้องๆนะลูก”ผู้เปนแม่พูดกับลูกสาวคนโต

“ค่ะแม่”

“แก้ว แจมลูกพ่อฝากบริษัทด้วยนะลูก”ผู้เปนพ่อพูดอย่างแผ่วเบา

“แต่พ่อแก้วกลัวว่าพวกมันจะยึดหมดน่ะสิ”

“ไม่เปนไรลูกปล่อยให้พวกนั้นยึดไปก็ได้อย่าลืมสิว่าพวกเราน่ะมีบริษัทเล็กๆที่ต่างจังหวัดและก็บ้านอยู่นะ”

“ครับพ่อแก้วจะทำให้ดีที่สุด”

“แจมก็เหมือนกันครับพ่อ”

“สัญญากับพ่อและแม่สักอย่างนะลูก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพวกลูกๆห้ามทิ้งกันและต้องปกป้องซึ่งกันและกัน”

“มีนสัญญาค่ะพ่อ”

“ใช่ครับแก้วกับแจมขอสัญญา”ร่างสูงและร่างเล็กพูดพร้อมกัน จากนั้นผู้เปนพ่อกับแม่ได้หมดลมหายใจ ทั้ง 3 คนก็มีน้ำใสๆไหลออกมาจากดวงตาทั้ง 2 ข้าง