แค้นนี้เทอต้องชำระ2 KF
-
เขียนโดย 
KaewFang
วันที่ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 15.17 น.
5
1 วิจารณ์
8,482 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 15.42 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
3) อตีดแก้ว1.3
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ|
อตีด
“นี่คุณ ผมถามดีๆนะว่าจะยกบริษัทนี้และสมบัติให้ผมรึป่าว”ชายกลางวัย 2 คนกำลังเถียงกันอยู่ในห้องทำงานซึ่งทั้ง 3 ร่างก็เดินมาได้ยินพอดี
“ไม่ ผมบอกคุณแล้วไงว่าไม่”
“ทำไมจะเก็บเอาไว้ให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนหรอ อย่าลืมสิว่าลูกชายคุณได้ตายไปแล้วเพราะอกหักจากลูกสาวฉันไง”
“ถึงลูกชายฉันจะตายยังไงฉันก็ไม่มีวันยกให้หรอก อย่าลืมสิว่าฉันมีลูกอีกตั้ง 3 คน อ่อและก้อเชิญออกไปด้วย”
“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน”ชายกลางวัยคนหนึ่งเดินออกไปแล้วยิ้มให้ร่างทั้ง 3 ร่างที่ประตู
“คุณพ่อไม่เปนไรนะครับ”ร่างสูงพูดเมื่อเดินเข้ามาในห้องทำงานของผู้เปนพ่อ
“ไม่เปนไรหรอกลูก”ผู้เปนพ่อเอ่ยอย่างยิ้ม
“คุณพ่อไม่ต้องเปนห่วงนะเดี๋ยวพวกเราดูแลเอง”ร่างเพรียวพูดออกมาที่รุว่าพ่อของตัวเองกังวล
“ใช่ครับพ่อพวกเราจะไม่ให้ไคทำอะไรกับครอบครัวเราได้หรอก ถ้ายังมีพวกเราอยู่”ร่างเล็กพูดเสริม
“ขอบใจมากนะลูก ลูกกลับไปพักผ่อนที่บ้านก่อนเถอะ”
“ครับ”แล้วทั้ง 3 คนก็เดินออกไป
“ไม่ต้องกังวลนะค่ะคุณ”ผู้เปนภรรยาเอ่ยกับสามี
“ป่าวหรอกน่ะ ผมแค่สังหรณ์ใจแปลกๆน่ะคุณ”
“ไงล่ะ อยู่กันครบนิทั้งผัวทั้งเมีย”ชายชุดดำแปลกน่าถามขึ้น
“มาทำไม ฝากบอกเจ้านายแกด้วยว่าไม่ยกให้”ชายที่เปนสามีเอ่ยขึ้นพร้อมชี้น่า
“หึ แต่ฉันจะให้แกยกให้ไม่งั้นแกต้องตายทั้งครอบครัว”จู่ๆชายวัยกลางคนก็โผ่ลมาจากหลังชายชุดดำ
“อย่านะแกจะทำไรฉันก็ได้แต่ห้ามทำไรกับลูกกับเมียของฉัน”
“หึ สายไปแล้วล่ะ เห้ย!จัดการ”ชายวัยกลางหันไปสั่งลูกน้องตัวเองแล้วเดินออกไป
“ครับนาย”
ปัง ปัง ปัง
อีกด้านหนึ่ง
“เดี๋ยวนะพี่ลืมของไว้นะ”ร่างเพรียวเอ่ยกับน้องๆ
“อืมงั้นเราไปเอาของกัน”ร่างสูงพูดแล้วทุกคนก็พยักหน้ากัน
“เห้ย! นั้นมันคนที่อยากได้สมบัติของพ่อนิ”ร่างเล็กหันไปเห็นพอดี
“ใช่จริงๆด้วยไหนว่ากลับไปแล้วไง”ร่างเพรียวหันไปพูดกับแก้วและแจม
“รึว่า...”ร่างเล็กที่นึกออกแล้วทั้ง 3 คนวิ่งขึ้นไปที่ห้องทำงานของผู้เปนพ่อ ทั้ง 3 คนต้องใจเพราะว่าผู้เปนพ่อกับแม่ของพวกเทอนั้นถูกยิงต่อน่าของพวกเทอ ทั้ง 3 คนวิ่งไปจัดการกับชายชุดดำอย่างเอาตาย
“พ่อ แม่ไม่เปนไรนะ พวกเราตามรถโรงบาลมาแล้วนะ”ร่างเล็กที่วิ่งเข้ามาดูและประคองเอาไว้
“ใช่ครับ พ่อแม่ทำใจดีๆไว้นะครับ”ร่างสูงที่ประคองร่างผู้เปนแม่เอ่ยขึ้น
“ไม่ต้องหรอกลูก พ่อกับแม่จะไปแล้ว”ผู้เปนพ่อพูดอย่างยิ้มให้กับลูกๆ
“ไม่นะพ่ออย่าพูดอย่างนั้น”ร่างเพรียวห้ามผู้เปนพ่อด้วยน้ำเสียงที่สั่น
“มีนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นมีนต้องปกป้องน้องๆนะลูก”ผู้เปนแม่พูดกับลูกสาวคนโต
“ค่ะแม่”
“แก้ว แจมลูกพ่อฝากบริษัทด้วยนะลูก”ผู้เปนพ่อพูดอย่างแผ่วเบา
“แต่พ่อแก้วกลัวว่าพวกมันจะยึดหมดน่ะสิ”
“ไม่เปนไรลูกปล่อยให้พวกนั้นยึดไปก็ได้อย่าลืมสิว่าพวกเราน่ะมีบริษัทเล็กๆที่ต่างจังหวัดและก็บ้านอยู่นะ”
“ครับพ่อแก้วจะทำให้ดีที่สุด”
“แจมก็เหมือนกันครับพ่อ”
“สัญญากับพ่อและแม่สักอย่างนะลูก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพวกลูกๆห้ามทิ้งกันและต้องปกป้องซึ่งกันและกัน”
“มีนสัญญาค่ะพ่อ”
“ใช่ครับแก้วกับแจมขอสัญญา”ร่างสูงและร่างเล็กพูดพร้อมกัน จากนั้นผู้เปนพ่อกับแม่ได้หมดลมหายใจ ทั้ง 3 คนก็มีน้ำใสๆไหลออกมาจากดวงตาทั้ง 2 ข้าง
|
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
