รักครั้งใหม่ของยัยนักข่าวและนายซุปตาร์

แก้วที่นั่งร้องไห้ซักครึ้งชั่วโมง ก็บอกตัวเองว่า วันนี้ต้องเคลียให้จบให้ได้ วันนี้ต้องจบ แล้วแก้วก็ตัดสินใจโทรเบอร์ในข้อความที่มีคนส่งมา
 
 
"ฮัลโหล" เสียงคนในโทรศัพท์ส่งเสียงออกมาเป็นสัญญาณว่ามีคนรับแล้ว
 
 
" คุณอยู่ที่ไหน " แก้วรีบถามออกไป 
 
 
"เอ้า คุณเองหรอ" คนในโทรศัพท์พูดเสียงเจ้าเลห์
 
 
"บอกฉันมาว่า พวกเขาอยู่ที่ไหน " 
 
 
" หึ ฉันบอกก็ได้ อยู่ที่ ผับ xxx ละ"  คนในโทรศัพท์ยังพูดไม่จบแก้วก็กดวางสาย แล้วรีบเดินทางไปผับที่นั่นทันที
 
 
 
 
 
ผับ xxx
 
 
 
 
"คุณ เห็นคนนี้ที่นี่ไหมคะ" แก้วเดินไปที่บาเทนเนอร์อยู่ แล้วชูรูปโทโมะให้ดู
 
 
 
" อ๋อ คุณคนนี้ผมเห็นว่าอยู่ชั้นที่3 แต่ต้องไปถามคนแจกกุญแจนะครับ" บาเทนเนอร์คนนั้นบอก
 
 
 
"ขอบคุณค่ะ" แก้วบอกขอบคุณแล้วรีบเดินขึ้นไป 
 
 
 
 
 
 
 
"คุณคะ คนคนนี้อยู่ห้องไหนคะ " แก้วรีบไปถามคนแจกกุญแจที่ยื่นอยู่
 
 
 
"ผมบอกไม่ได้ครับ มันเป็นความลับของลูกค้า" 
 
 
 
"บอกฉันมาเถอะค่ะ ฉันเป็นแฟนของคนคนนี้ค่ะ "
 
 
 
"ผมบอกไม่ได้จริงจริงครับ" 
 
 
 
" นะคะ บอกฉันเถอะน้ะค้ะ ฮึก "  
 
 
 
"เอ่อ"
 
 
 
"นะคะ" 
 
 
 
"เอ่อ ก็ได้ครับ ห้อง 37 ครับ"
 
 
 
"ขอบคุณค่ะ อ้ะ " แก้วบอกแต่คนแจกกุญแจ จับมือไว้ก่อน แล้วส่งอะไรไปให้
 
 
 
"อะไรคะ"
 
 
 
"กุญแจครับ ประตูจะได้ไม่พังแล้วมือคุณจะได้ไม่เจ็บ" 
 
 
 
"ขอบคุณอีกครั้งนะคะ"
 
 
 
 
 
 
 
 
ห้อง 37
 
 
 
"ฮึก"  พอแก้วเข้าไปก็เจอโทโมะ แล้วก็พิม
 
 
 
"สาด ตื่นๆ ตื่นให้หมดๆ " แก้วหยิบน้ำมาสาดใส่คนทั้งสองคนในเตียง
 
 
 
"อื้อ อะไรเนี่ย คนจะนอน " เป็นพิมเองที่ตื่นขึ้นมาก่อน
 
 
 
"ทำบัดสีบัดทะเหลิง หน้าด้าน" แก้วด่า คนที่สลึมสลืออยู่ตาโตทันที ก่อนจะทำหน้าตาเป็นปกติทั้นที แล้วแสยะยิ้ม
 
 
 
"ก็คนมันอยาก ก็เลยทำ"
 
 
 
"หน้าด้าน เธอมันก็ร่านไปทั่วจริงๆน้ะ" 
 
 
 
" หึ ว่าฉันคนเดียวก็ไม่ได้น้ะ เพราะว่าคนของเธอก็มาหาฉัน" 
 
 
 
"เสียงดังอะไรกัน" โทโมะที่ได้ยินเสียงดังโวยวาย ก็ตื่นขึ้นมา "แก้ว "
 
 
 
"ทำไม ตกใจหรอไงที่ฉันมา" 
 
 
 
"แก้ว มาทำไมหรอ แล้วโมะทำงานอยู่ไม่ใช่หรอ" โทโมะงง
 
 
 
"โทโมะ อย่ามาโกหกฉันหลักฐานก็เห็นอยู่เต็มตา"
 
 
 
"เฮ้ย มันไม่ใช่อย่างที่แก้วเห็น"
 
 
 
"ไม่ใช่ แล้วมันเป็นแบบนี้ได้ยังไง" 
 
 
 
" ไม่ใช่ ไม่ใช่ "
 
 
"ยังจะโกหกอยู่อีก ฮึก "  แก้วก็วิ่งออกไป โทโมะก็จะไปตาม แต่พิมหลั้งไว้
 
 
 
"ปล่อย"
 
 
 
"ไม่ปล่อย พี่ทำพิมแล้วจะหนีหรอ"
 
 
 
"หึ เธอก็รู้ดีหนอว่ามันเกิดอะไรขึ้น อย่าร่าน" โทโมะว่าแล้วไปแต่งตัวแล้วรีบกลับไปหาแก้ว
 
 
 
"กรี๊ดๆๆ"