รักครั้งใหม่ของยัยนักข่าวและนายซุปตาร์

แก้วที่นั่งร้องไห้ซักครึ้งชั่วโมง ก็บอกตัวเองว่า วันนี้ต้องเคลียให้จบให้ได้ วันนี้ต้องจบ แล้วแก้วก็ตัดสินใจโทรเบอร์ในข้อความที่มีคนส่งมา

 

 

"ฮัลโหล" เสียงคนในโทรศัพท์ส่งเสียงออกมาเป็นสัญญาณว่ามีคนรับแล้ว

 

 

" คุณอยู่ที่ไหน " แก้วรีบถามออกไป 

 

 

"เอ้า คุณเองหรอ" คนในโทรศัพท์พูดเสียงเจ้าเลห์

 

 

"บอกฉันมาว่า พวกเขาอยู่ที่ไหน " 

 

 

" หึ ฉันบอกก็ได้ อยู่ที่ ผับ xxx ละ"  คนในโทรศัพท์ยังพูดไม่จบแก้วก็กดวางสาย แล้วรีบเดินทางไปผับที่นั่นทันที

 

 

 

 

 

ผับ xxx

 

 

 

 

"คุณ เห็นคนนี้ที่นี่ไหมคะ" แก้วเดินไปที่บาเทนเนอร์อยู่ แล้วชูรูปโทโมะให้ดู

 

 

 

" อ๋อ คุณคนนี้ผมเห็นว่าอยู่ชั้นที่3 แต่ต้องไปถามคนแจกกุญแจนะครับ" บาเทนเนอร์คนนั้นบอก

 

 

 

"ขอบคุณค่ะ" แก้วบอกขอบคุณแล้วรีบเดินขึ้นไป 

 

 

 

 

 

 

 

"คุณคะ คนคนนี้อยู่ห้องไหนคะ " แก้วรีบไปถามคนแจกกุญแจที่ยื่นอยู่

 

 

 

"ผมบอกไม่ได้ครับ มันเป็นความลับของลูกค้า" 

 

 

 

"บอกฉันมาเถอะค่ะ ฉันเป็นแฟนของคนคนนี้ค่ะ "

 

 

 

"ผมบอกไม่ได้จริงจริงครับ" 

 

 

 

" นะคะ บอกฉันเถอะน้ะค้ะ ฮึก "  

 

 

 

"เอ่อ"

 

 

 

"นะคะ" 

 

 

 

"เอ่อ ก็ได้ครับ ห้อง 37 ครับ"

 

 

 

"ขอบคุณค่ะ อ้ะ " แก้วบอกแต่คนแจกกุญแจ จับมือไว้ก่อน แล้วส่งอะไรไปให้

 

 

 

"อะไรคะ"

 

 

 

"กุญแจครับ ประตูจะได้ไม่พังแล้วมือคุณจะได้ไม่เจ็บ" 

 

 

 

"ขอบคุณอีกครั้งนะคะ"

 

 

 

 

 

 

 

 

ห้อง 37

 

 

 

"ฮึก"  พอแก้วเข้าไปก็เจอโทโมะ แล้วก็พิม

 

 

 

"สาด ตื่นๆ ตื่นให้หมดๆ " แก้วหยิบน้ำมาสาดใส่คนทั้งสองคนในเตียง

 

 

 

"อื้อ อะไรเนี่ย คนจะนอน " เป็นพิมเองที่ตื่นขึ้นมาก่อน

 

 

 

"ทำบัดสีบัดทะเหลิง หน้าด้าน" แก้วด่า คนที่สลึมสลืออยู่ตาโตทันที ก่อนจะทำหน้าตาเป็นปกติทั้นที แล้วแสยะยิ้ม

 

 

 

"ก็คนมันอยาก ก็เลยทำ"

 

 

 

"หน้าด้าน เธอมันก็ร่านไปทั่วจริงๆน้ะ" 

 

 

 

" หึ ว่าฉันคนเดียวก็ไม่ได้น้ะ เพราะว่าคนของเธอก็มาหาฉัน" 

 

 

 

"เสียงดังอะไรกัน" โทโมะที่ได้ยินเสียงดังโวยวาย ก็ตื่นขึ้นมา "แก้ว "

 

 

 

"ทำไม ตกใจหรอไงที่ฉันมา" 

 

 

 

"แก้ว มาทำไมหรอ แล้วโมะทำงานอยู่ไม่ใช่หรอ" โทโมะงง

 

 

 

"โทโมะ อย่ามาโกหกฉันหลักฐานก็เห็นอยู่เต็มตา"

 

 

 

"เฮ้ย มันไม่ใช่อย่างที่แก้วเห็น"

 

 

 

"ไม่ใช่ แล้วมันเป็นแบบนี้ได้ยังไง" 

 

 

 

" ไม่ใช่ ไม่ใช่ "

 

 

"ยังจะโกหกอยู่อีก ฮึก "  แก้วก็วิ่งออกไป โทโมะก็จะไปตาม แต่พิมหลั้งไว้

 

 

 

"ปล่อย"

 

 

 

"ไม่ปล่อย พี่ทำพิมแล้วจะหนีหรอ"

 

 

 

"หึ เธอก็รู้ดีหนอว่ามันเกิดอะไรขึ้น อย่าร่าน" โทโมะว่าแล้วไปแต่งตัวแล้วรีบกลับไปหาแก้ว

 

 

 

"กรี๊ดๆๆ"