รักครั้งใหม่ของยัยนักข่าวและนายซุปตาร์

"เห้ย แก้ว"  ฟางและเฟย์ตะเบ่งเสียงกันพร้อมกัน แล้ววิ่งตามร่างบางไป 
 
 
 
"ฮึก ฮื่ออ"  แก้วที่วิ่งหนีมาก็มาแอบร้องไห้อยู่ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ที่ไม่ห่างกับสถานที่แถลงข่าวนัก
 
 
 
" ฮื่อ ทำแบบนี้ทำไมโทโมะ ฮื่อ ทำ ทำไม " แก้วร้องไห้อย่างหนัก แล้วเพ้อนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาที่มีโทโมะ มันมีทั้งความสุขและความเจ็บปวด 
 
 
 
"ฮื่ออ ฮื่ออ "  
 
 
 
"แก้ว แก้วไปไหน ออกมาหาโมะเถอะน้า " โทโมะที่วิ่งตามแก้วมา ก็หาแก้ว   
 
 
 
"ฮื่ออ อุ๊บ "  แก้วที่ร้องไห้อยู่ ได้ยินเสียงโทโมะก็ต้องหุบปากตัวเองไว้ 
 
 
 
"แก้วโมะขอโทษ ออกมาเถอะน้า "  โทโมะยังใช้ลูกอ้อนของตัวเอง ใช้อ้อนแก้วให้ออกมา เขาจะไม่ยอมให้คนที่เขารักหายไปเหมือนเมื่อ 3 ปีก่อนแน่ๆ 
 
 
 
"...." แต่ก็ยังไม่มีเสียงตอบรับจากอีกฝ่าย จนโทโมะเริ่มท้อกับการหาแก้วครั้งนี้  แต่โทโมะก็สัญญากับตัวเองแล้วว่า ยังไงเขาก็ต้องหาแก้วให้เจอ
 
 
 
"แก้ว " โทโมะที่หาอยู่ก็ไปเจอเงาตะคลุ่มๆ ใกล้ๆต้นไม้ใหญ่ที่เขายังไม่ได้ไปหา จนเขาไปเจอร่างบางที่นั่งน้ำตาเต็มหน้าเต็มตาไปหมด จนเขาก็โพล่เข้ากอดแก้วอย่างจัง
 
 
 
"เฮือก" แก้วสดุ้งเมื้อมีคนมากอดตัวเองจากด้านหลัง แล้วแก้วก็มั่นใจว่าอ้อมกอดนี่คือใคร
 
 
 
"แก้ว อภัยให้โมะเถอะน้า" โทโมะที่จับแก้วหันหน้าไปทางตัวเองแล้วเกลี่ยน้ำตาที่เต็มหน้าแก้วจนหมด
 
 
 
"..." ยังไงก็ไม่ยอมคุยกับเขา ทำยังไงแก้วก็ไม่ยอมคุยกับเขา อย่างนี้ต้องเจอขั้นเด็ดขาด
 
 
 
"แก้วไม่ยอมคุย กับโมะใช่ไหม " โทโมะถามความแน่ใจของตัวเองอีกครั้ง
 
 
 
"...." แก้วยังไม่มีกริยาตอบรับ 
 
 
 
"หึหึ ต้องใช้วิธีง้างปากแบบโทโมะอีกแล้ว" โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงที่ติดเจ้าเลย์แล้วทำหน้าหื่นๆ 
 
 
 
" จะทำอะไรหน่ะ "  แก้วที่เงียบไปกลับมาพูด หลังจากที่โทโมะช้อนตัวของตัวเองขึนมาแนบอก
 
 
 
"หึ โทโมะบอกแล้วไง ว่าให้พูด แต่แก้วกลับมาพูดตอนที่สายแล้ว ไม่ทันแล้วล่ะสาวน้อยหึหึ " โทโมะทำหน้าหื่น (โทโมะน่ากลัว)
 
 
 
"จะทำอะไรฉัน" แก้วพูดอย่างตื่นตะหนก หลังจากที่ตัวเองได้ยินคำพูดของโทโมะ
 
 
 
"เดี๋ยว จะได้รู้ในไม่ช้าหรอกแก้ว" จบคำพูดโทโมะก็พาแก้วไปที่รถ แล้วออกตัวรถไปที่คอนโดของตัวเองทันที 
 
 
 
"อย่าคิดที่จะทำอะไรแบบนั้นน้ะโทโมะ" หลังจากที่แก้วโดนโทโมะอุ้มแล้วมาวางไว้บนเตียง ก็พูดขึ้นมา
 
 
 
"ไม่ทันแล้วล่ะ สาวน้อย " จบคำพูดโทโมะก็คล้อมร่างแก้วแล้ว.....
 
 
 
 
ฉากที่ไม่เหมาะสมค่ะ (โทโมะทำแบบอ่อนโยน) 
 
 
 
" อืม อื่มมมม" หลังจากที่เสร็จบทรักครั้งนั้น แก้วก็หลับสนิท จนไม่รู้สึกตัว
 
 
 
" แก้ว ตื่นได้แล้วครับ โมะทำกับข้าวไว้ให้แล้ว "  จากที่โทโมะตื่นขึ้นมาก่อนก็ไปอาบน้ำแล้วทำอาหารเช้าให้แก้ว
 
 
 
" รู้แล้วน่า โอ๊ะ " แก้วที่ตอบโทโมะแบบห้วนๆ ก็พยายามพาร่างตัวเองไปอาบน้ำ โทโมะที่เห็นอย่างนั้นก็เข้าไปช่วย
 
 
 
"แก้ว เดี๋ยวโมะช่วย" แล้วโทโมะก็พยุงแก้วเข้าไปในห้องน้ำ 
 
 
 
" เดี๋ยวครั้งหน้าโมะจะทำเบากว่านี้นะครับ " โทโมะพูดแล้วพลางขัดตัวให้แก้ว
 
 
 
"เพลี้ย ใครให้จะมีครั้งต่อไปเล่า "แก้วที่ได้ยินอย่างนั้นก็ตีที่แขนโทโมะอย่างจัง แล้วอาบน้ำต่อจนเสร็จ
 
 
 
 
"น่าอร่อยจัง" แก้วที่เดินมาที่โต๊ะอาหารก็เจอข้าวต้มทะเล หน้าตามันหน้ากินมาก
 
 
 
" น่าอร่อยก็กินสิครับ" โทโมะที่ตามมาก็เห็นแก้วชมอาหารของตัวเองก็ยิ้มนิดๆ
 
 
 
" กินอยู่แล้วล่ะหน่า ไม่ต้องมาพูดหรอก" แก้วพูดเริ่มลงมือกินอาหารตรงหน้า
 
 
 
"แก้ว ให้อภัยโมะแล้วใช่ไหม" โทโมะถามแก้วพลางทำตาปริบๆ แล้วยิ้มหวานใส่
 
 
 
"ยัง "  พอได้ยินคำตอบโทโมะก็หุบยิ้มทันที พลางทำหน้าเศร้า
 
 
 
"โมะต้องทำให้เห็นก่อนว่าจะทำให้แก้วเห็นก่อนว่า โมะตั้งใจที่จะง้อแก้วรู้เปล่า" โทโมะก็กลับมายิ้มทันทีกับสรรพนามที่แก้วกลับมาเรียกเหมือนก่อน แล้วทั้งสองก็กินอาหารจนหมด