เงาหัวใจ

"ป้ามาลัยคะ "ฟางเดินออกมาจากห้องนอน เรียกหามาลัยดังลั่น
 
"ไปไหนของเขานะ....."ฟางมัวแต่มองหาเลยไม่ทันระวัง สะดุุดเท้าตัวเธอเอง
กำลังจะล้มโชคดีที่ร่างสูงรับไว้ทัน
 
"ระวังหน่อยสิ ยัยเด็กบ้า"เสียงทุ้มทำให้เธอเงยหน้ามามอง
 
"พี่รู้ได้ไงว่าฟางอยู่ที่นี่"ฟางรีบสะบัดตัวออกจากป๊อปปี้
 
"อย่าทำแบบนี้เลยนะ มันไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก ฟาง"
 
"พี่ป๊อปกลับไปเถอะค่ะ ถ้าพี่ยังตามฟางอยู่อีก คราวนี้ฟางจะหนีไปให้พี่
ตามไม่เจอเลย"ฟางว่า ร่างสูงส่ายหน้าก่อนจะกุมมือเธอไว้
 
"พี่คิดถึงเรานะ อยากให้ฟางกลับมานอนข้างๆพี่่เหมือนเดิม"
 
"พอเถอะค่ะ ฟางไม่อยากเจ็บอีกแล้ว"เธอค่อยๆแกะมือเขาออก
 
"ไม่...พี่สัญญา เธอจะไม่เจ็บแล้ว "ป๊อปปี้กอดฟางแน่น
 
"เลิกโกหกสักที ฮึก...ฮือ... ฟางไม่เชื่อพี่อีกแล้ว"
 
"ฟาง....พี่ขอโทษ"ป๊อปปี้เมื่อเห็นร่างเล็กร้องไห้ก็รีบพูด
 
"ขอโทษไปมันก้อเท่านั้นแหละ  คำที่ฟางอยากได้จริงๆมันไม่ใช่คำนี้"
 
"........."เขานิ่งรอฟังเธอพูดต่อ
 
"พี่ป๊อปรักฟางบ้างไหมคะ"ฟางถาม ป๊อปปี้มองเธอนิ่ง
 
"ทำไมถามแบบนั้นล่ะ"
 
"ตอบมาสิคะ ตอบฟางมาสักที ฮือ....."ฟางทรุดตัวลงแล้วร้องไห้
 
"ฟาง ไม่ร้อง...."ชายหนุ่มพยุงตัวเธอขึ้นก่อนจะจูบซับน้ำตาให้เธอ
 
"พี่ไม่เคยทำให้ฟางมั่นใจเลย ว่าฟางเป็นคนที่พี่รักจริงๆ หรือเป็นเพียง
แค่ความรับผิดชอบ"
 
"พี่รักเรา ฟาง รักมาก ขอโทษนะคนดี ที่ทำให้ต้องคิดมากแบบนี้"
 
"แล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะคะ"ฟางหมายถึงจินนี่
 
"มันจบแล้วครับ พี่มีฟางแค่คนเดียว"ป๊อปปี้บอก
 
"พี่ป๊อปพูดจริงๆนะ"หญิงสาวจ้องหน้าเขา เขายิ้มรับ
 
"นี่ พี่ยังไม่ลงโทษเราเลยนะ หนีมา ทำให้พี่คิดถึงแทบจะบ้า"
 
"ก็ใครใช้ให้พี่นอกใจฟางล่ะ"ฟางทำหน้างอ
 
"พี่รักฟาง จะไม่รักใครนอกจากเธอแล้ว "ป๊อปปี้กอดร่างเล็กแล้วหอมเบาๆ
 
"ฟางก็เหมือนค่ะ รักผู้ชายคนนี้ที่สุดเล้ยยยย"
 
"น่ารักแบบนี้ มันต้องขอสักที"ป๊อปปี้อุ้มฟางขึ้นไปบนห้องทันที
 
 
 
 
 
แหม...พี่ป๊อปดีปุ๊ป ทำปั๊ป อิๆๆๆ