เงาหัวใจ

"เฮ้ย...จะบ้าเหรอฟาง จะหนีพี่ป๊อปเนี่ยนะ คิดอะไรอยู่"เขื่อนโวยวายทันที
ที่ฟางบอกว่าจะหนีป๊อปปี้ไปอีกรอบ
 
"ก็.....ฉันไม่อยากให้เขาลำบากใจนิแก"
 
"ฟาง แต่พี่ป๊อปเขาก็ขอแกแต่งงานแล้วไม่ใช่รึไง"เกลมองฟางอย่างไม่เข้าใจ
 
"แต่พี่ป๊อปเขาไม่เคยบอกรักฉันเลยนะแก แกจะให้ฉันมั่นใจได้ยังไง"ฟางพูด
 
"ฟาง แกไม่สงสารลูกเหรอ เขาจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีพ่อ"เกลว่า
 
"ฮึก...ฮือ...."ฟางร้องไห้ออกมาด้วยอารมณ์อ่อนไหวเพราะท้องอยู่
 
"ไม่ร้องๆ....เอางี้ไหม พิสูจน์พี่ป๊อปกันดีกว่าว่าเขารักแกรึเปล่า"เขื่อนเสนอ
ความคิด
 
"ยังไงอ่ะ"ฟางเงยหน้ามามองอย่างสงสัย
 
"เถอะน่า เดี๋ยวก็รู้"เขื่อนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แผนของเขามันต้องได้ผลแน่ๆ
 
 
 
 
"อะไรนะ ลักพาตัวฟางเหรอ นายจะบ้าเหรอ คิดอะไรอยู่ห๊ะ"
เฟย์โวยวายยกใหญ่ที่เขื่อนคิดแกล้งลักพาตัวฟางไปไกลๆเพื่อให้ป๊อปปี้
ตามหา
 
"ก็ไอ้พี่ป๊อปมันอยากปากแข็ง ไม่บอกรักฟางเองทำไมล่ะ"
 
"นี่แน่ะ! เก่งนักนะ เรื่องแกล้งชาวบ้านเนี่ย"เฟย์ดีดหูเขาแรงๆจนมันแดงเถือก
 
"อะไรเนี่ย มันเจ็บนะ ยัยบ้า"เขื่อนหันมาโวยวาย
 
"สม"เฟย์ยิ้มสะใจที่ได้แกล้งเขื่อน เขื่อนเห็นเฟย์ชอบใจก็ยิ้มเจ้าเล่ห์
ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นพาดบ่าแล้วโยนลงบนเตียง
 
"แกล้งฉันเหรอห๊ะ ยัยหัวหอมจอมแสบ"
 
"อ๊ายยยย....อย่านะ"เฟย์หลับตาปี๋ เมื่อเห็นเขายื่นหน้าเข้ามาใกล้
 
"ทำไม กลัวเหรอ"เขาอดที่จะขำเธอไม่ได้
 
"ปะ....เปล่าซะหน่อย ใครกลัวนาย"
 
"ไหนดูสิว่าไม่กลัวจริงรึเปล่า"ชายหนุ่มกดจูบลงไปอย่างหนักหน่วง 
หญิงสาวนิ่งอึ้งก่อนที่จูบนั้นจะแปรเปลี่ยนเป็นจูบที่อ่อนหวาน สักพัก
เขาก็ถอนจูบออกมา ทั้งคู่สบตากันก่อนจะหน้าแดง
 
"ไอ้กบบ้า"เฟย์รีบผลักเขาออกก่อนจะวิ่งออกไปยืนอยู่นอกห้องด้วยอาการ
ใจสั่นระรัวเช่นเดียวกับเขื่อน
 
 
 
 
 
ใครเห็นด้วยกับแผนของเขื่อนบ้าง