เงาหัวใจ

"ฟาง"ป๊อปปี้รีบเรียกฟางทันทีที่เจอฟาง

"มีอะไรเหรอคะ พี่ป๊อป"ฟางถาม

"ฟาง เป็นอะไรรึเปล่า ดูแปลกๆนะ"

"ฟาง....ฟางไม่ได้เป็นอะไร"

"อย่าโกหกพี่สิฟาง บอกพี่มา ฟางเป็นอะไร"ชายหนุ่มจับตัวเธอเอาไว้

"ฟางท้อง"ฟางบอกออกไป ป๊อปปี้นิ่งอึ้งไปสักพักก่อนจะดึงตัวฟางมากอด

"ทำไมไม่บอกพี่ตั้งแต่แรก หืม...."

"ฟางกลัวค่ะ กลัวพี่ป๊อปไม่รับเด็กเป็นลูก"

"คิดอะไรอย่างนั้นล่ะ เด็กน้อย"ป๊อปปี้มองฟางก่อนจะลูบผมเธอเบาๆ

"พี่ป๊อปจะรับเด็กเป็นลูกใช่ไหม"

"รับสิ พี่เป็ํนคนทำให้เขาเกิด พี่ก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่พี่ทำ"ป๊อปปี้บอก

"พี่ป๊อปแค่อยากจะรับผิดชอบเหรอ"ฟางพูดเบาๆก่อนจะก้มหน้านิ่ง

"เป็นอะไรไปอีกล่ะ"เขาเห็นเธอทำหน้าเศร้าๆก็ถาม

"เปล่าค่ะ ฟางไม่ได้เป็นอะไรแล้ว"ฟางทำเป็นยิ้มแย้ม

"พรุ่งนี้จะพาเราไปฝากครรภ์กับเพื่อนพี่ล่ะกัน เพื่อนพี่เขาเป็นหมอ"ป๊อปปี้บอก

เธอพยักหน้ารับรู้แล้วลูบท้องของตัวเองเบาๆ

"ดีใจแทนลูก ที่มีพ่อดีๆอย่างพี่ป๊อป"

"ทำหน้าเศร้าอีกล่ะนะ ไปหาอะไรกินกันดีกว่า ต้องบำรุงเยอะๆ ลูกของพี่

จะได้โตมาแข็งแรง"ป๊อปปี้ว่าแล้วจับมือฟางเดินออกไปด้วยกัน

"ตายแล้ว คุณโทโมะ ไปโดนอะไรมาคะ"แก้วเข้ามาเห็นชายหนุ่มหัวแตก

เลือดซึมไหลเป็นทางยาวก็ตกใจรีบเข้าไปดูเขา

"เจ็บ....."โทโมะเอ่ยก่อนจะประคองตัวเองไปนั่งที่โซฟา

"อยู่นิ่งนะคะๆ เดี๋ยวแก้วจะไปเอากล่องปฐมพยาบาลมาก่อน"

"แก้ว"โทโมะดึงแก้วมานั่งบนตัก

"คุณโทโมะ ทะ....ทำอะไร เลือดคุณไหลอยู่นะคะ"

"เปล่า แค่อยากจะอยู่แบบนี้สักพัก"เขาบอกพลางกอดเธอ

"......."แก้วนิ่ง รู้สึกแปลกๆที่ถูกเขาทำแบบนี้

"เป็นอะไรไป กลัวฉันรึไง"โทโมะเห็นเธอนั่งตัวแข็งทื่อก็ถาม

"คุณมันบ้า....งั้นเดี๋ยวแก้วมานะคะ"แก้วรีบลุกเดินไปจากตักของเขาทันที

ด้วยความเขินอาย

"หึ....."โทโมะแอบยิ้มชอบใจ สักพักแก้วก็กลับพร้อมกล่องปฐมพยาบาล

"ทำไมคุณถึงได้แผลมาคะ"

"ก็เดินดีๆเนี่ยแหละ แต่ดันซุ่มซ่ามชนขอบตู้"

"แอบโก๊ะนะคะเนี่ย"แก้วหัวเราะเบาๆ

"กล้าว่าฉันเหรอเดี๋ยวนี้ ห๊ะ"ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนเกือบติดชิด

ใบหน้าสวยของเธอ

"เอ่อ....ทำแผลเถอะค่ะ เดี๋ยวจะไปกันใหญ่ ดูสิ...เลือดไหลเยอะเชียว"

แก้วพูดไปทำไป โทโมะแอบลอบมองแก้วแล้วอมยิ้มออกมา

เม้นต์หายยยย....ไม่เม้นต์เด๋วลบนะ อิๆ