เงาหัวใจ

"เฮ้ย...จะบ้าเหรอฟาง จะหนีพี่ป๊อปเนี่ยนะ คิดอะไรอยู่"เขื่อนโวยวายทันที

ที่ฟางบอกว่าจะหนีป๊อปปี้ไปอีกรอบ

"ก็.....ฉันไม่อยากให้เขาลำบากใจนิแก"

"ฟาง แต่พี่ป๊อปเขาก็ขอแกแต่งงานแล้วไม่ใช่รึไง"เกลมองฟางอย่างไม่เข้าใจ

"แต่พี่ป๊อปเขาไม่เคยบอกรักฉันเลยนะแก แกจะให้ฉันมั่นใจได้ยังไง"ฟางพูด

"ฟาง แกไม่สงสารลูกเหรอ เขาจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีพ่อ"เกลว่า

"ฮึก...ฮือ...."ฟางร้องไห้ออกมาด้วยอารมณ์อ่อนไหวเพราะท้องอยู่

"ไม่ร้องๆ....เอางี้ไหม พิสูจน์พี่ป๊อปกันดีกว่าว่าเขารักแกรึเปล่า"เขื่อนเสนอ

ความคิด

"ยังไงอ่ะ"ฟางเงยหน้ามามองอย่างสงสัย

"เถอะน่า เดี๋ยวก็รู้"เขื่อนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แผนของเขามันต้องได้ผลแน่ๆ

"อะไรนะ ลักพาตัวฟางเหรอ นายจะบ้าเหรอ คิดอะไรอยู่ห๊ะ"

เฟย์โวยวายยกใหญ่ที่เขื่อนคิดแกล้งลักพาตัวฟางไปไกลๆเพื่อให้ป๊อปปี้

ตามหา

"ก็ไอ้พี่ป๊อปมันอยากปากแข็ง ไม่บอกรักฟางเองทำไมล่ะ"

"นี่แน่ะ! เก่งนักนะ เรื่องแกล้งชาวบ้านเนี่ย"เฟย์ดีดหูเขาแรงๆจนมันแดงเถือก

"อะไรเนี่ย มันเจ็บนะ ยัยบ้า"เขื่อนหันมาโวยวาย

"สม"เฟย์ยิ้มสะใจที่ได้แกล้งเขื่อน เขื่อนเห็นเฟย์ชอบใจก็ยิ้มเจ้าเล่ห์

ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นพาดบ่าแล้วโยนลงบนเตียง

"แกล้งฉันเหรอห๊ะ ยัยหัวหอมจอมแสบ"

"อ๊ายยยย....อย่านะ"เฟย์หลับตาปี๋ เมื่อเห็นเขายื่นหน้าเข้ามาใกล้

"ทำไม กลัวเหรอ"เขาอดที่จะขำเธอไม่ได้

"ปะ....เปล่าซะหน่อย ใครกลัวนาย"

"ไหนดูสิว่าไม่กลัวจริงรึเปล่า"ชายหนุ่มกดจูบลงไปอย่างหนักหน่วง 

หญิงสาวนิ่งอึ้งก่อนที่จูบนั้นจะแปรเปลี่ยนเป็นจูบที่อ่อนหวาน สักพัก

เขาก็ถอนจูบออกมา ทั้งคู่สบตากันก่อนจะหน้าแดง

"ไอ้กบบ้า"เฟย์รีบผลักเขาออกก่อนจะวิ่งออกไปยืนอยู่นอกห้องด้วยอาการ

ใจสั่นระรัวเช่นเดียวกับเขื่อน

ใครเห็นด้วยกับแผนของเขื่อนบ้าง