เงาหัวใจ

"ทำไมไม่มีใครอยู่เลยล่ะ"ฟางเดินเข้ามาในบ้านสวน ปกติเขาจะมาจัดงาน

วันเกิดกันที่นี่นี่น่า....ทำไมมันเงียบจังนะ

"มาหาใครเหรอ"ร่างสูงเอ่ยขึ้น ฟางจึงหันไปมอง

"เอ่อ....ฟางเอาของขวัญมาให้พี่ป๊อปค่ะ เดี๋ยวก็จะไปแล้ว"

"ยอมรับมาเหอะ ว่าคิดถึงพี่"ชายหนุ่มยิ้มในท่าทีของเธอ

"เปล่าค่ะ ฟางแค่อยากจะมาอวยพรวันเกิดให้พี่ป๊อป"ฟางว่า

"เหรอ....แต่พี่คิดถึงเรานะ"ป๊อปปี้กอดร่างเล็ก เธออึ้งไปทันที

"ฟางจะเชื่อพี่ได้แค่ไหน"

"อย่าหนีพี่ไปไหนอีกเลยนะ คนดี เชื่อใจพี่นะ "เขาพูด หญิงสาวมองหน้า

เขาเห็นว่าสายตาชายหนุ่มดูจริงจังมาก เลยยอมใจอ่อนให้

"ฟางรักพี่ป๊อปนะคะ"ฟางกอดป๊อปปี้แน่น

"ครับ"ป๊อปปี้ค่อยๆกอดตอบ เขารู้สึกดีมากที่ได้หญิงสาวมาอยู่ข้างๆอีกครั้ง

"ทำไมพ่อแม่ พี่ฟ้า ไม่มาจัดงานวันเกิดให้พี่ป๊อปล่ะ"ฟางถาม

"จะจัดได้ยังไงล่ะ แม่ยังโกรธพี่อยู่เลยที่ปล่อยให้ตัวแสบอย่างเราหนีไป"

"ฟางขอโทษนะคะ พี่ป๊อปเลยอดกินเค้กวันเกิดเลย"

"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็กินฟางแทนได้"

"บ้าเหรอ พี่ป๊อป พูดอะไรน่ะค่ะ"ร่างบางเกิดอาการเขิน

"คิดถึงจัง เด็กน้อย"ป๊อปปี้ดึงฟางมาจูบที่ปากเบาๆ

"พี่ป๊อป ฟางมีเรื่องอยากบอกพี่ป๊อป"ฟางตัดสินใจว่าจะบอกเรื่องที่สงสัย

ว่าตนเองท้อง

"ว่ามาสิ"ชายหนุ่มตั้งใจรอฟังที่เธอพูด

"คือ ฟาง...."ฟางกำลังจะบอก แต่เสียงมือถือของป๊อปปี้ดังขัดขึ้นซะก่อน

"แป็ปนะ"ป๊อปปี้ลุกไปรับสาย ก่อนจะเดินออกไปคุยข้างนอกแล้วเดินมา

"ใครโทรมาเหรอคะ"หญิงสาวถาม

"ยัยฟ้าน่่ะ ยัยนั่นห่วงฟางมากเลยนะ"

"งั้นเรากลับกันเถอะค่ะ ป่านนี้แม่กับพ่อคงจะห่วงแย่"

"จะรีบกลับทำไมล่ะ"ป๊อปปี้ค่อยๆดันฟางให้นอนลงไปบนเตียงใหญ่

"พี่ป๊อป เราต้องรีบกลับนะ"

"ขอชื่นใจนิดเดียวน่า"ป๊อปปี้เริ่มซุกไซร้ไปตามเนื้อตัวเธอ

"พี่ป๊อปอย่าค่ะ"ร่างบางพยายามห้ามเขา

"วันนี้วันเกิดพี่นะ จะไม่ให้อะไรพี่เลยรึไง"

"อะไรกัน ฟางให้พี่ไปแล้วนี่"ฟางหมายถึงคุกกี้ที่เธอทำให้เขา

"ก็พี่ไม่อิ่มนิ"ป๊อปปี้ยิ้มกริ่มกำลังจะก้มลงไซร้ต่อ

"พี่ป๊อปอย่าเอาเปรียบฟางสิคะ"เธอพูด เขาจึงหยุดทำแล้วลุกออกไป

หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้นนั่ง นี่เขาไม่อยากจะเอาเปรียบเธอหรือว่าเขา

หงุดหงิดที่เธอไม่ยอมให้เขากันแน่นะ เขาถึงได้ลุกเดินไป

เอาแค่นี้ไปก่อนล่ะกันเนอะ ไรเตอร์ต้องไปอัพเรื่องอื่นต่อ แถมยังต้องทำงาน

อ่านหนังสือเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัยอีก เหนื่อยจริงๆ