LOVE!! Her 0r His

 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
เปลี่ยนทอมให้เป็นเธอ คุณเคยได้ยินไหม???
แล้วเปลี่ยนเธอให้เป็นนายละ เคยเจอบ้างหรือเปล่า???
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตอนที่ "9"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                    บรรยากาศของโรงแรมสุดหรูกลางใจเมืองกรุงเทพมหานคร เมืองหลวงของประเทศไทย ชายหญิงคู่หนึ่งที่ยื้อแย่งกันอย่างเสียงดัง ต่างทำให้มีแต่คนอื่นมองกันแล้วซุบซิบนินทา หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มอย่างเอาเรื่องที่ชายหนุ่ม พาเธอมาหาใครบางคที่สำคัญ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ช่วยกันหน่อยไม่ได้หรือไงเล่า " โทโมะบอกหญิงสาวที่เอาแต่ยืนหน้าบึ้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไม่!!! นายก็... ไม่หาผู้หญิงคนอื่นดิ หล่อๆอย่างนายอ่ะกระดิกนิ้วก็มาแล้ว " แก้วพูดอย่างลืมตัว ก่อนจะทำหน้าเป็นปกติ โทโมะอมยิ้มก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ๆ จนแก้วเขยิบหนี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ชมฉันว่าหล่อหรอ " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ใครบอก... ฉันบอกว่านายอ่ะ  สวยมากกกก " แก้วพูดแล้วยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม โทโมะหมั่นไส้บีบจมูกของหญิงสาว จนแก้วรีบฟาดมือชายหนุ่มทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นี่นายถึงฉันจะไม่ได้ทำจมูกมานะ แต่ฉันก็เจ็บนะเว้ย!! " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฮะ ฮ่าาๆๆ จะบ้าหรือไงยัยเบ๊อะ ไปเข้าไปกันได้แล้ว เราสายมานานแล้วนะ " โทโมะหัวเราะในท่าทางของหญิงสาวก่อนจะจับมือแก้วแล้วจะเดินเข้าไปในโรงแรมหรู แต่หญิงกลับรั้งแขนเอาไว้ไม่ยอมไปตามชายหนุ่ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไม่เอา!! " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อ่ะงั้นเอางี้ ถ้าเธอช่วยฉัน อยากได้อะไรบอกฉันให้หมดทุกอย่าง " โทโมะปล่อยมือหญิงสาวแล้วยืนเท้าเอวพูด จนคนอื่นๆต่างมองแล้วยิ้มๆ แก้วมองคนอื่นๆยิ้มแล้วหันมามองโทโมะก็หัวเราะออกมาเสียงดัง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นี่เธอที่นี่ไม่ใช่บ้านเธอนะ อย่าทำตัวบ้านนอกได้มะ " โทโมะพูด แก้วหยุดขำแล้วมองหน้าอย่างเอาเรื่อง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ตอนแรกก็ว่าจะช่วยอ่ะนะ แต่พูดแบบนี้ .... บาย " แก้วพูดจบก็หันหลังเดินกลับทันที โทโมะรีบวิ่งกลับไปดัก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นี่ อ่ะอ่ะ ฉันขอโทษ ตกลงเอาไงที่เสนอไป " โทโมะมองแก้วก่อนสักพักแล้วพูด แก้วยิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนจะยอมไปกับโทโมะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                    ห้องสี่เหลี่ยมที่มีผนังเป็นกระจกใส ด้วยท่เป็นชั้นบนสุดของตึกทำให้วิวของการมองรอบๆเมืองช่างสวยงาม ถึงจะดูวุ่นวายแต่มันก็ดูน่าค้นหาไปอีกแบบ ป๊อปปี้นั่งทำงานจนเสร็จก่อนจะมองไปยัง 2 สาวที่อยู่ร่วมห้องกับเขา....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"  เสร็จแล้วหรอคะ " หญิงสาวละออกจากโทรศัพท์เครื่องหรู ก็พูดกับชายหนุ่มที่มองมาทางนั้นพอดี ป๊อปปี้ยิ้มให้บางๆก่อนจะเดินไปหา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เอ่อ... พี่ป๊อปคะมิ้นถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ได้สิครับ " ป๊อปปี้ยิ้มให้อีกฝ่ายก่อนจะทำเป็นไปนั่งอยุ่ใกล้ๆหญิงสาวอีกคนที่นอนหลับนิ่งไม่รับรุ้อะไร 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พี่ป๊อปกับฟาง เป็นแฟนกันหรอคะ " มิ้นพูดแล้วก้มหน้า 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฮ่าๆๆ ครับ แต่พี่ยังไม่ได้บอกคุณพ่อกับแม่นะครับ เพราะตอนนั้นพี่คิดว่าถ้าพี่บอกพวกท่านไปแล้วพี่เลิกกับฟางขึ้นมา พี่ไม่อยากให้ท่านคิดมากนะครับ " ป๊อปปี้หัวเราะเล็กน้อยแล้วมองหน้าหญิงสาวที่เขาเพิ่งเจอเมื่อไม่กี่วัน ถ้าถามว่าเขารู้สึกดีกับเธอหรือเปล่าก็คงใช่ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แล้วเรื่องของเราละคะ " มิ้นเงยหน้าแล้วสบตากับชายหนุ่ม ป๊อปปี้ยิ้มบางๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พี่ขอโทษน้องมิ้นด้วยนะครับ พี่มั่นใจแล้ว ว่าผู้หญิงที่พี่รักคือ ฟาง..." ป๊อปปี้พูดแล้วมองหญิงสาวอีกคนด้วยสายตาหวาน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" มิ้นดีใจด้วยนะคะ งั้นเดี๋ยวมิ้นกลับก่อนนะคะ ยังไงเอาไว้เรามาคุยเรื่องของเรากับคุณพ่อคุณแม่อีกทีนะคะ " ป๊อปปี้อึ้งไม่คิดว่ามิ้นจะเข้าใจและยอมรับอะไรง่ายดายขนาดนี้ ก่อนจะยิ้มแล้วเดินไปส่งหญิงสาวด้านนอกห้อง ก่อนจะกลับมายืนมองสาวหวานที่นอนหลับอย่างสบายใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"  .......  " ป๊อปปี้เดินเข้าไปนั่งมองใบหน้าหวานที่อมยิ้ม 'คงจะฝันหวานเลยละสิ'
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เห้ย!! คุณ " ป๊อปปี้ตกใจหงายหลังล้มไปนั่งกับพื้น ก่อนจะมองฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฉันขอโทษคะคุณป๊อป ขอโทษๆๆ เจ็บไหม " ฟางรีบพูดแล้วพยุงป๊อปปี้มานั่งที่โซฟา ป๊อปปี้ทำหน้านิ่ง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นี่อย่ามาทำหน้านิ่ง แหน่ะแหน่ะ เมื่อกี้เงิบอะดิ 555 " ฟางพูดแล้วชี้หน้าป๊อปปี้ ชายหนุ่มสงสัย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เมื่อกี่คุณไม่ได้หลับหรอ " ป๊อปปี้ถาม ฟางพยักหน้าก่อนจะยักคิ้วให้ชายหนุ่ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" คุณนี่มัน... " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" น่ารัก ขอบคุณที่ชมคะ555 " ฟางพุดแล้วหัวเราะ ทำให้ชายหนุ่มอดจะยิ้มตามในท่าทางร่ารเิงของหยิงสาวไม่ได้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เออแล้วนี่คุณหิวหรือเปล่า ตายแล้ว นี่ก็จะ 3 โมงเย็นแล้วหรอเนี่ย " ป๊อปปี้พูดแล้วทำท่าตกใจ ฟางมองค้างๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" คุณ.. "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ว่า " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฉัถามอะไรหนอยได้ไหม " ฟางพูดอย่าจริงจัง จนทำให้ป๊อปปี้พยักหน้าแล้วนั่งลงข้างๆหญิงสาว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"......... " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"........." 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" คุณเป็นเกย์ใช่ไหมอ่ะ " ฟางพูดจบป๊อปปี้ก็มองฟางอย่างอึ้งๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เห้ย!! เอ่อ ลืมๆๆไปแล้วกันเนาะ ฉันอาจจะปากเสียไปหน่อย ว่าแต่จะ 3 โมงแล้ว งั้นฉันกลับก่อนนะคะ เย็นนี้ฉันต้องไปเจอลูกค้า บายๆคะ " ฟางพูดรัวๆ เพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะโกรธเธอ ก่อนจะรีบวิ่งหนีออกจาห้องป๊อปปี้ไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เห้อ.. นั่นสิ เป็นอะไรกันแน่นะ " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" สวัสดีครับ " ร่างสูงยกมือไหว้ ผู้ชายและผู้หญิงวัยกลางคน 2 คนที่นั่งอยู่โต๊ะๆๆ ข้างต่างไม่มีผู้คน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" สะ สวัสดีคะ " แก้วไหว้ตามอย่าง งงๆ ก่อนจะนั่งลงตามโทโมะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แม่นี่ใครละ " ผู้หญิงคนดังกล่าว กล่าวขึ้น 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แฟนผมครับ " หญิงสาวหันขวับ ก่อนจะถอนหายใจแล้วทำเป็นยิ้มให้ 2คนที่นั่งเคร่งขรึมอยู่ตรงหน้า 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เหอะ!! ตัวจริงหรือหลอกฉันละ " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ตัวจริงครับ เราคบกันมานานแล้ว " โทโมะพุดอย่างจริงจั งเล่นเอาแก้วก็แอบอมยิ้ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แล้วข่าวต่างๆนานที่บรรดาคนอื่นๆ ซุบซิบละ จะให้ฉันเข้าใจและเชื่อแบบนั้นจริงๆหรือไงกัน " แก้วมองหน้าโทโมะที่นิ่งเงียบ ไหนจะน้ำเสียงที่เย็นชาของเขาเวลาตอบแต่ละคำถามก็เกร็งๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"  ข่าวทุกข่าวไม่ได้เป็นจริงเสมอไปนะคะ " แก้วพูดแล้วยิ้มให้2 คน ตรงหน้าโทโมะบีบมือแก้ว แก้วหันยิ้มให้ชายหนุ่ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แล้วเธอจะมาเกี่ยวอะไรด้วย ในเมื่อเธอก็เป็นแค่หมากตัวหนึ่งของเกมส์นี้ " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฉันไม่ได้เป็นหมาก หรือเป็นตัวอะไรของใครหรอกคะ แต่ฉันเป็นผู้หยิงที่อยู่ในหัวใจของผู้ชายคนนี้ " แก้วพูดพร้อมกับหันไปยิ้มหวานให้ชายหนุ่มเล่นเอาโทโมะแทบรับมุกไม่ทัน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฉันไม่เชื่อเธอหรอก โทโมะจ้างเธอมาเท่าไรละ ฉันให้เธอมากกว่า3เท่า " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ถ้าคุณไม่เชื่อ ฉันก็อยากจะบอกคุณเอาไว้ ว่าความรักของฉันไม่ได้ซื้อกันง่ายๆ มันมีราคามากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้นไม่จำเป็นที่โทโมะเขาจะซื้อฉัน เพราะฉันมอบหัวใจให้เขาเอง " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" .... " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"  เอาเป็นว่า ถ้าคุณจะไม่เชื่อจากคำพูดที่มาจากเจ้าตัวเองจริงๆ แต่กลับเชื่อกับคำพูดที่ซุบซิบนินทาของคนอื่นแบบนี้ เราก็คงพูดกับไม่รุ้เรื่องหรอกคะ เพราะเราความคิดไม่ตรงกัน " แก้วพูดแล้วยิ้มบางๆให้ 2 คนที่อยุ่ตรงหน้า โทโมะบืบมือแก้วเอาไว้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ " โทโมะพาหญิงสาวออกจากบรรยากาศอับเงียบขรึม พอพ้นจากตรงนั้น แก้วเองก็หัวเราะออกมา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เป้นบ้าหรือยังไง ยังมีหน้าหัวเราะอีก " โทโมะพุดอย่างขรึมๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เอ้า!! คนอุตส่าห์ช่วย .. เห้อแต่พ่อแม่คุณนี่ท่าทางจะเครียดกับเรื่องที่คุณเป็นเกย์มากจริงๆนะเนี่ย " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไม่ใช่พ่อแม่ฉัน " โทโมะพูดแล้วเดินนำไป แก้วงง ก่อนจะเดินตามไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" คุณแล้วพ่อแม่ใครอ่ะ " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ........ " โทโมะไม่ตอบ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อ่อ.. อย่าบอกนะว่า ของคุณป๊อป " โทโมะไม่ตอบกลับเดินหนีแก้วไปขึ้นรถแล้วขับออกไป โดยที่ไม่รอแก้วเลย หญิงสาวเดินออกมาแต่ตามม่ทัน ด้วยควมที่หญิงสาวใส่รองเท้าส้นสูงด้วยเลยทำให้เดินไม่ถนัด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไอ้บ้า!! ไอ้ตุ๊ดเห็งซวย!!!  " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฮึ่ยย แล้วฉันจะกลับไงละเนี่ย ไอ้บ้าเอ้ย!!! " แก้วพูดก่อนจะเดินออกไปที่หน้าโรงแรมอย่างโมโห 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
    รู้สึกฉากนี้จะมี แก้วโมะเยอะ .. อย่างอื่นต้องขอบคุณทุกคนด้วยนะ แล้วก็ต้องขอโทษด้วยท่าบางเรื่องเราทำให้เป็นโมะแก้วมากเกินไป555 
 
 ถ้าชชอบอย่าลืมเม้นนะคะ