LOVE!! Her 0r His

 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
  
 
 
 
                        เปลี่ยนทอมให้เป็นเธอ คุณเคยได้ยินไหม???
                       แล้วเปลี่ยนเธอให้เป็นนายละ เคยคุ้นหูบ้างหรือเปล่า ??? 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตอนที่24
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
               หลังจากวันนั้นฟางกับป๊อปปี้ก็เอาแต่หวานกัน ป๊อปปี้มักจะพาฟางไปหาพ่อแม่ที่บ้าน แต่คุณหญิงสายสมรกลับรังเกียจหญิงสาวไม่ยอมรับและไม่เชื่อว่าหญิงสาวจะเป็นคนรักของลูกชายตัวเองจริงๆ ถึงใจหนึ่งจะดีใจที่ลูกชายของตัวเองกลายมาเป็นผู้ชายเต็มร้อย แต่ผู้หญิงที่คู่ควรกับลูกของเธอ เธอก็ได้เตรียมเอาไว้แล้วเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
“ แม่ครับ ผมบอกแม่แล้วไงครับว่าผมรักฟาง แล้วเราก็รักกัน “ ป๊อปปี้พูดอย่างเบื่อหน่ายเมื่อคนเป็นแม่พยายามยัดเยียดตัวเองให้ไปหาลูกสาวของเพื่อนคุณแม่
 
 
 
 
 
 
 
“ เอ้ะ! คุณดูลูกคุณสิ “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ...... “ หัวหน้าครอบครัวเอาแต่นั่งเงียบ หลังจากที่ป๊อปปี้และพ่อของตัวเองไดเปิดใจคุยกันหลังจากที่ป๊อปปี้บอกกับทุกคนแล้วย้ำชัดว่าตัวเองต้องการอะไร
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ โอ๊ย!!! เป็นอะไรกันห้ะ พวกผู้ชายนี่ ไม่รู้ละ หึยังไงแม่ก็จะให้เราแต่งกับหนูแคท “คุณหญิสายสมรเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เอาหน่า เดี๋ยวแม่เราก็ยอมเองละ “ พ่อของป๊อปปี้พูดกับลูกชาย ป๊อปปี้ถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ฮัลโหลฟาง “ แก้วรับสายเพื่อนสาวที่ไม่ได้เจอกันมาเกือบครึ่งเดือน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แก้วฟางคิดถึงจัง “ ฟางพูดเสียงใสๆ แก้วยิ้มเมื่อเพื่อนสาวเริ่มอ้อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรจะเอาอะไร นี่ไม่โดนหมีกินน้ำฝึ้งหรือไง ถึงหวานจัง “ ฟางเขินกับคำแซวของเพื่อนสาว
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะบ้าหรือไงเล่า โดนกินทุกวัน5555 “ ฟางแอบพูดเสียงเบาๆกับแก้ว ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมา เล่นเอาป๊อปปี้ที่นั่งขับรถอยู่ข้างๆอดสงสัยไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ หัวเราะอะไรฟาง เบาๆหน่อยก็ได้ครับ “ ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้ฟาง ฟางยิ้มเจื่อนๆให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แล้วแก้วทำอะไรอยู่ “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แก้วกำลังจะเข้าไปที่โรงแรมน่ะ วันนี้มีทัวร์ลง ที่นี่กำลังคึกคักเลยนะ เมื่อไรจะมาสักทีแก้วเหนื่อยแล้วนะ” แก้วพูดเสียงอ่อยๆ จนฟางแอบขำ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โถ่วๆๆ เนี่ยอีก3วันจะไปแล้วคะคุณผู้หญิง “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ หรอ นึกว่าจะไม่กลับมาหาเพื่อนหาแม่สะละ “ แก้วประชด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ โถ่ แก้วอ่า นี่ถ้าจะบ่นอ่ะ ไปบ่นคน้างนี่เลย ไม่ยอมให้ฟางกลับก่อน “ ฟางเปิดลำโพงแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ก็ต้องเคลียร์งานก่อนนิครับ อีกอย่างฟางกลับก่อนแล้ว ป๊อปจะกินน้ำหวานจากใครละ หืม “ ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟางจนหวานหยดย้อย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แหวะ โอ๊ย!!! เบื่อคนมีความรัก นี่ระวังจะท้องก่อนแต่งน่ะจร้ะ!! “ แก้วแซวกลับ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แก้วอ่า!! “ ฟางรู้สึกว่าตัวเองหน้าร้อนผ่าวไปหมด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เฮ้อ อากาศดีจัง “ สามวันผ่านไป ป๊อปปี้และฟางก็เดินทางมาที่เพชรบูรณ์ตามกำหนด โดยมีโทโมะตามมาด้วย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ โมะอยากเจอแก้วละสิ้ “ ฟางแซวโทโมะเมื่อเห็นชายหนุ่มมองหาใครบางคน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“  จะบ้าหรอฟาง “ โทโมะพูดโดยไม่ยอมมองหน้าฟางหรือป๊อปปี้เลย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ฟาง! “ แก้วตะโกนเรียกเพื่อนสาวอย่างฟาง ก่อนที่ทั้ง2คนจะวิ่งเข้าไปกอดกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คิดถึงจัง ฟอด ฟอดด “ แก้วพูดแล้วหอมแก้มเพื่อนสาวอย่างฟางไปทั้ง2ข้างใหญ่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เฮ้ย! ถึงจะเพื่อนกันมานานอ่ะ แต่ตอนนี้มีแฟนแล้วนะฟาง มานี่เลย ฟอด ฟอด” ป๊อปปี้ดึงฟางไปอยู่ข้างตัวเองแล้วหอมแก้มับรอยที่แก้วหอมเอาไว้ ฟางเขินจัดกับการกระทำของชายหนุ่ม แก้วมองฟางอย่างล้อๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ โทโมะ “ แก้วหันไปเห็นโทโมะที่ยืนมองมาทางเธอเหมือนกัน ก็อึ้งๆไปไม่คิดว่าเขาจะมาที่นี่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ กลับกันเถอะแก้ว ฟางเหนื่อยอ่ะ “ ฟางเดินเข้าไปอ้อนแก้ว ก่อนทั้งหมดจะพากันกลับไปที่บ้านของสาวๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แม่จ๋า “ ฟางลงจากรถก็วิ่งเข้าไปหาแม่ที่ยืนรออยู่แล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ไม่ยอมกลับบ้านเลยนะเรา “ ฟางยิ้มแหยๆให้ผู้เป็นแม่
 
 
 
 
 
 
 
 
“ กลับมาแล้วนี่ไงค้า “ ฟางพูดแล้วอ้อนผู้เป็นแม่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ สวัสดีครับคุณน้า “ ป๊อปปี้และโทโมะเดินเข้ามาพร้อมกับแก้วก็ยกมือไหว้แม่ของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ไม่ต้องเรียกน้าแล้วก็ได้มั้งลูก “ แม่ของฟางพูดแล้วมอง ป๊อปปี้ ชายหนุ่มยิ้มก่อนจะก้มหัวเล็กน้อย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เออ แก้วเมื่อกี้นี่เอี้ยงมาหาเรานะ น้าบอกว่าเราไปรับฟาง เอี้ยงเลยบอกว่าไปรอที่ไร่ “ แก้วพยักหน้ายิ้มๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เอี้ยงนี่ใครกันคะ เอ๊ะ! ฟางไม่อยู่ไม่กี่วัน มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า แก้ว! “ ฟางหันไปมองแก้ว แก้วยักใหล่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
อย่างไม่แคร์ ก่อนจะเดินออกไป โทโมะมองตามอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินตามแก้วไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ คนนั้นใช่ไหมโทโมะ “ แม่ของฟางถามลูกสาวของตัวเอง ฟางพยักหน้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แม่รู้จักได้ไงคะ “ แม่ของฟางไม่ตอบเพียงแต่กลับอมยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“  เรานะ ไปพักเถอะไป “ แม่ของฟางพูดกับลูกสาวของตัวเองก่อนจะเดินออกไปทางสวน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แปลกไหมป๊อป “ ฟางถามแฟนหนุ่ม ป๊อปปี้ยิ้มบางๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ป๊อปคะ “ เสียงเจื้อยแจ้วที่ดังมาจากด้านหลังของชายหนุ่มฟางมองโฟกัสทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ยัยป้า!!! “ ฟางตะโกนเสียงดัง อย่างตกใจเช่นเดียวกับป๊อปปี้ทีไม่คิดว่าว่าที่คู่หมั้นที่แม่ของตัวเองหามาให้จะตามมาถึงที่นี่
 
 
 
 
 
 
 
 
“  แกสิป้า! “
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แคทคุณมาที่นี่ได้ไง “ ป๊อปปี้ถามพร้อมกับพยายามแกะมือของสาวอึ๋มที่เกาะเขาอย่างกับปลิง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แคทไปหาคุณที่บ้านคุณหญิงแม่บอกว่าคุณมาเที่ยวที่นี่แคทเลยตามมาดูแลคุณไงคะ “ แคพุดพร้อมกับเบียดหน้าอกแสนบึ้มของตัวเองเข้าหาชายหนุ่ม ฟางเห็นก็ทนไม่ไหว เดินเข้าไปดึงป๊อปปี้ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“  นี่ป้า รู้ว่ามีไม่ต้องเสนอ เพราะบางทีเขาอาจจะไม่ต้องการก็ได้ “ ฟางพูดแล้วมองหน้าแคทอย่างเอาเรื่อง ป๊อปปี้กลัวจะมีเรื่องเลยบอกให้แคทกลับไปก่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แคทกลับไปก่อนเถอะ ป๊อปมาเที่ยวกับแฟน ต้องการเวลาส่วนตัว “ ฟางยิ้มเย้ยใส่แคทก่อจะคล้องแขนป๊อปปี้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ กรี๊ด! แต่แคทเป็นว่าที่คู่หมั้นคุณนะคะ “
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ก็แค่ว่าที่!!! คะ “ ฟางตอกกลับ แล้วยักคิ้วใส่แคท
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แก!!! “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ นี่คุณคะ ที่นี่บ้านของน้องฟางเขา แล้วถ้าคุณจะมาหาเรื่องพวกเราละก็เชิญออกไปเลยนะคะก่อนที่ดิฉันจะโทรแจ้งตำรวจ “ ขนมจีนเดินออกมาแล้วพูดนิ่งๆกับแคท แคทจะเอาเรื่องแต่สบตากับขนมจีนแล้วแคทดูเงียบลง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ขอบคุณมากนะคะพี่ขนมจีน ฟางคิดถึงจังเลยคะ “ ฟางหันไปขอบคุณพี่สาวไม่แท้ที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เด็ก ก่อนจะเข้าไปกอด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ คะ คราวหน้าคุณป๊อปก็ควรจะดูแลคนของคุณให้ดีๆนะคะ ถ้ายัยนั่นมาทำร้ายน้องฟางขึ้นมาจะทำยังไง “ ขนมจีนร่ายยาวอย่างเป็นห่วงแล้วลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ครับ ผมจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกแน่นอน “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ น้องฟางคะ “ ขนมจีนเรียกสาวน้อย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ คะ “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ สร้อยยังอยู่กับน้องฟางหรือเปล่าคะ “ ฟางมองขนมจีนอย่างสงสัย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ คะ อยู่คะ “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“^^”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วพี่ขนมจีนรู้ได้ยังไงคะว่าฟางมีสร้อย “
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เอ่อ...”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ อ้าวเอี้ยง โทษทีนะ พอดีต้องไปรับฟางอ่ะ เราไปกันเลยไหม “ เอี้ยงเพื่อนสาวในคราวผู้ชายของแก้วยิ้มให้ก่อนที่แก้วจะเดินเข้าไปคล้องแขนเอี้ยงเอาไว้
 
 
 
 
 
 
 
“ โอ๊ยๆๆ นี่ถ้าไม่ติดว่าฉันเป็นเกย์  นี่เราเหมือนคู่ผัวตัวเมียละนะ555 “ เอี้ยงพูดขำๆ แก้วหัวเราะในความน่ารักของเพื่อนก่อนจะเดินไปขึ้นรถ โดยการกระทำของทั้ง2 คนอยุ่ในสายตาของชายหนุ่มอีกคนเสมอ
 
 
 
 
 
 
 
“ หึ! บอกว่าไม่ชอบผู้ชาย แต่เนี่ยนะไม่ชอบผู้ชาย “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“  พี่เอี้ยง! พี่แก้วว “ เสียงเด็กๆ บนเขาเรียกแก้วและเอี้ยง ทั้ง2คนมักจะขึ้นมาบริจาคของให้กับเด็กๆทีนี่บ่อยๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เป็นยังไงบ้าง ไม่ได้เจอนานเลย “
 
 
 
 
 
 
 
“ สวยขึ้นแล้วคะ สบายดีครับ “ เสียงเด็กๆๆตอบกันไป แก้วยิ้มขำ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ สนุกไหม “ เสียงเอี้ยงถามเด็กๆที่ชวนกันมาทำกิจกรรมกัน จนถึงเย็น เด็กๆๆต่างทำหน้าต่างเศร้าๆ จนเอี้ยงและแก้วมองหน้ากัน งงๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ทำไมทำหน้ากันแบบนั้นละจ้ะเด็กๆ “ เอี้ยงถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พวกพี่ๆ จะกลับไปแล้ว “ เด็กสาวคนหนึ่งพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ โถ่ เดี๋ยวพวกพี่ๆจะขึ้นมาหาบ่อยๆนะ “ เอี้ยงเดินเข้าไปอุ้มเด็กน้อยคนนั้นมา แล้วแก้วก็เดินเข้าไปหาแล้วยิ้มเล่นกัน ถ้าใครไม่รู้จักทั้ง3คน ก็คงคิดว่าเป็นพ่อแม่ลูก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ คุณเอี้ยง คุณแก้ว ตอนนี้ดินโคลนมันถล่มหน่ะครับ ถนนถูกตัดขาด คืนนี้คุณทั้ง2คนต้องค้างที่นี่แล้วละครับ “
 
 
 
 
 
 
 
 
“ อืมม ว่าไงแก “ เอี้ยงหันมาถามแก้ว แก้วพยักหน้าช้าๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ไม่เป็นไรคะ พวกเรานอนห้องเดียวกันก็ได้ จะได้ไม่ต้องเป็นภาระของคุณตาด้วย “ แก้วพูดเมื่อเห็นคุณตาจะย้ายข้าวของไปนอนอีกห้องกับเด็กๆๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แต่ว่า “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ไม่เป็นไรคะ พวกเรานอนได้ “ แก้วพูดแล้วมองหน้าเอี้ยง เอี้ยงพยักหน้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เดี๋ยวแกนอนไปก่อนเลยนะ ฉันขอออกไปดูดาวก่อน “ แก้วพูดกับเอี้ยงเมื่อทั้ง2คนจัดการกับธุระส่วนตัวเสร็จ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ กรี๊ดด อื้ออออ่อยอะ  “ แก้วเดินออกไปแล้วมีคนบางคนเข้ามาลากหญิงสาวไปในป่าอีกทาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ โทโมะ! นายมาที่นี่ได้ยังไง “ แก้วตกใจเมื่อคนที่พาเธอมาเป็นชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ อื้อออ “ โทโมะไม่ตอบอะไรเพียงแต่ดึงแก้วมาจูบอย่างร้อนแรงจนร่างบางได้กลิ่นคาวเลือดที่ปากของตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
เพี๊ยะ!
 
 
 
 
 
 
 
“อื้ออ “
 
 
 
 
 
 
 
เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ อื้ออออ อ๊ะ “ โทโมะกัดที่มุมปากของหญิงสาวจนแก้วสะดุ้งด้วยความเจ็บ ก่อนจะมองหน้าชายหนุ่มแล้วจะตบอีกรอบแต่โทโมะรั้งแขนเอาไว้ก่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ลองดูสิ ถ้าเธอตบ ฉันปล้ำ ก็ดีเหมือนกันนะ “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เลว!!” แก้วชะงักมือลง ก่อนจะตะคอกใส่ร่างสูงไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมกับฉันละร้องไห้ แต่กับมันกับสะดีดสะดิ้ง! “ โทโมะพูดเสียงดังใส่แก้วเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ฉันกับเอี้ยงเป็นเพื่อนกัน “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เพื่อน! ไหนเธอบอกว่าไม่ชอบผู้ชาย แล้วทำไมมีเพื่อนผู้ชายละ มันไม่แฟร์กับฉันเลยนะ “ โทโมะพูดแล้วเดินเข้าไปหาร่างบางอย่างช้าๆ แก้วเริ่มกลัวโทโมะมากกว่าเดิม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ นะ นายออกไปนะ เอี้ยงไม่ใช่ผู้ชาย “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ฉันจะเชื่อได้ยังไง “ โทโมะกระฉากแก้วมาแนบตัวก่อนจะกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาวจนแก้วขนลุกซู่!
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ฉะฉัน ไม่ได้โกหก “ แก้วกล้วโทโมะมากกว่าเดิม เพราะชายหนุ่มไม่เคยทำแบบนี้กับเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แน่ใจ “ ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวที่สั่นเพราะกลัวเขาก็แกล้งแก้วมากกว่าเดิม เขาเชื่อหญิงสาวตั้งแต่แรกแต่เขาอยากจะรู้ว่าแก้วจะทำยังไงถ้าเขาทำแบบนี้กับเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ อื้อออ “ และแล้ว ก็มีแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้ชายหนุ่มและหญิงสาวเข้าหากัน โทโมะรั้งต้นคอของหยิงสาวเข้ามาเพื่อมอบจูบแสนหวานให้หญิงสาวได้มากกว่าเดิม เช่นเดียวกับแก้วที่ได้รับสัมผัสแสนออ่อนหวานของโทโมะก็เอามือโอบรอบต้นคอของชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ โทโมะรักแก้วหรือเปล่า .”แก้วถามชายหนุ่มทั้ง2สบตากัน ก่อนที่โทโมะจูบแก้วอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ถ้าไม่รักจะหึงขนาดนี้หรือไงละ หืมม “ โทโมะกระซิบแล้วขบเม้มที่ติ่งหูของแก้วของร่างบางเสียวๆไปทั้งตัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ โมะขอนะ “ โทโมะจูบแก้วก็พูด แก้วเขินหน้าแดง ก่อนจะพยักหน้า ชายหนุ่มพาหญิงสาวไปที่กระท่อมที่ไม่ไกล ก่อนที่ทั้ง2จะปลดปล่อยไปตามอารมณ์ของกันและกัน หัวใจ2ดวงที่เพรียกหากันมานานแสนนานจนตอนนี้ทั้ง2ดวงใจได้รู้กันและกันแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
“ เป็นอะไรไปฟาง “ ป๊อปปี้เห็นฟางหน้าหงิก
 
 
 
 
 
 
 
“ แก้วอ่ะสิ หายไปไหนก็ไม่รู้ “
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เอาหน่าแก้วอาจจะเข้าไปในเมืองหรือไหมก็ขึ้นดอยไง “ ป๊อปปี้กอดฟางจากด้านหลัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ นี่ไม่ต้องเลย เค้ามีแม่นะ ขอยังเหอะจะมาแอ้มลูกสาวเขานะ “ ฟางพูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ หื้อ ถ้าขอแล้วให้แอ้มหรือไงละ “ ฟางหัวเราะ แล้วพยักหน้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่ครับป๊อปขอแอ้มลูกสาวแม่นะครับ / จ่ะลูก “ ป๊อปปี้ทำเป้นพุดเสียงเล็กเสียงน้อยก่อนจะหอมแก้มฟางซ้ายขวา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พะพอเลยฮ่าๆ ป๊อปฟางจักกะจี้ “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ อ่ะๆๆ เอาไว้เข้าหอก่อนก็ได้ “ ป๊อปปี้กอดฟางจากด้านหลังแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ คะ ขอบคุณนะ “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ครับ แต่รับรอง คืนเข้าหอเมื่อไรไม่มีแรงลุกจากเตียงแน่ “ ฟางฟาดขนขายหนุ่มเบาๆ ก่อนที่ทั้ง2จะกอดกันอยู่เนิ่นนาน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
เอาไปเลยเอาไป555 ขอบคุณที่ยังมีเม้นขึ้นมาตั้ง1เม้น5555 แทบร้องแสดงว่าเรื่องนี้สนุกแล้วจริงๆๆ อีกเรื่องเรื่องใหม่ตอนนี้แต่งไปได้6 ตอนเองคะ55 ท่าทางต้องรออีกนาน55555
ยังไงก็ฝากเรื่องใหม่ไว้ก่อนล่วงหน้านะคะ ช่วงนี้คนอ่านน้อยลงไปเยอะเลย ปกติปิดจะคึกคักนะแต่นี้หึหึ555
ไม่เป้นไรเราก็ยังต้องการที่จะลงเหมือนเดิมมม ยังไงก็ขอบคุณนะคะ