LOVE!! Her 0r His

9.8

เขียนโดย mintmathuros

วันที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 21.29 น.

  25 ตอน
  245 วิจารณ์
  39.06K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2558 22.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

24) 24: รักเธอคนเดียว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 


  

 

 

 

                        เปลี่ยนทอมให้เป็นเธอ คุณเคยได้ยินไหม???

                       แล้วเปลี่ยนเธอให้เป็นนายละ เคยคุ้นหูบ้างหรือเปล่า ??? 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่24

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

               หลังจากวันนั้นฟางกับป๊อปปี้ก็เอาแต่หวานกัน ป๊อปปี้มักจะพาฟางไปหาพ่อแม่ที่บ้าน แต่คุณหญิงสายสมรกลับรังเกียจหญิงสาวไม่ยอมรับและไม่เชื่อว่าหญิงสาวจะเป็นคนรักของลูกชายตัวเองจริงๆ ถึงใจหนึ่งจะดีใจที่ลูกชายของตัวเองกลายมาเป็นผู้ชายเต็มร้อย แต่ผู้หญิงที่คู่ควรกับลูกของเธอ เธอก็ได้เตรียมเอาไว้แล้วเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

“ แม่ครับ ผมบอกแม่แล้วไงครับว่าผมรักฟาง แล้วเราก็รักกัน “ ป๊อปปี้พูดอย่างเบื่อหน่ายเมื่อคนเป็นแม่พยายามยัดเยียดตัวเองให้ไปหาลูกสาวของเพื่อนคุณแม่

 

 

 

 

 

 

 

“ เอ้ะ! คุณดูลูกคุณสิ “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ...... “ หัวหน้าครอบครัวเอาแต่นั่งเงียบ หลังจากที่ป๊อปปี้และพ่อของตัวเองไดเปิดใจคุยกันหลังจากที่ป๊อปปี้บอกกับทุกคนแล้วย้ำชัดว่าตัวเองต้องการอะไร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ โอ๊ย!!! เป็นอะไรกันห้ะ พวกผู้ชายนี่ ไม่รู้ละ หึยังไงแม่ก็จะให้เราแต่งกับหนูแคท “คุณหญิสายสมรเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เอาหน่า เดี๋ยวแม่เราก็ยอมเองละ “ พ่อของป๊อปปี้พูดกับลูกชาย ป๊อปปี้ถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฮัลโหลฟาง “ แก้วรับสายเพื่อนสาวที่ไม่ได้เจอกันมาเกือบครึ่งเดือน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แก้วฟางคิดถึงจัง “ ฟางพูดเสียงใสๆ แก้วยิ้มเมื่อเพื่อนสาวเริ่มอ้อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรจะเอาอะไร นี่ไม่โดนหมีกินน้ำฝึ้งหรือไง ถึงหวานจัง “ ฟางเขินกับคำแซวของเพื่อนสาว

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะบ้าหรือไงเล่า โดนกินทุกวัน5555 “ ฟางแอบพูดเสียงเบาๆกับแก้ว ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมา เล่นเอาป๊อปปี้ที่นั่งขับรถอยู่ข้างๆอดสงสัยไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ หัวเราะอะไรฟาง เบาๆหน่อยก็ได้ครับ “ ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้ฟาง ฟางยิ้มเจื่อนๆให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แล้วแก้วทำอะไรอยู่ “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แก้วกำลังจะเข้าไปที่โรงแรมน่ะ วันนี้มีทัวร์ลง ที่นี่กำลังคึกคักเลยนะ เมื่อไรจะมาสักทีแก้วเหนื่อยแล้วนะ” แก้วพูดเสียงอ่อยๆ จนฟางแอบขำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โถ่วๆๆ เนี่ยอีก3วันจะไปแล้วคะคุณผู้หญิง “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ หรอ นึกว่าจะไม่กลับมาหาเพื่อนหาแม่สะละ “ แก้วประชด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ โถ่ แก้วอ่า นี่ถ้าจะบ่นอ่ะ ไปบ่นคน้างนี่เลย ไม่ยอมให้ฟางกลับก่อน “ ฟางเปิดลำโพงแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ก็ต้องเคลียร์งานก่อนนิครับ อีกอย่างฟางกลับก่อนแล้ว ป๊อปจะกินน้ำหวานจากใครละ หืม “ ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟางจนหวานหยดย้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แหวะ โอ๊ย!!! เบื่อคนมีความรัก นี่ระวังจะท้องก่อนแต่งน่ะจร้ะ!! “ แก้วแซวกลับ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แก้วอ่า!! “ ฟางรู้สึกว่าตัวเองหน้าร้อนผ่าวไปหมด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เฮ้อ อากาศดีจัง “ สามวันผ่านไป ป๊อปปี้และฟางก็เดินทางมาที่เพชรบูรณ์ตามกำหนด โดยมีโทโมะตามมาด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ โมะอยากเจอแก้วละสิ้ “ ฟางแซวโทโมะเมื่อเห็นชายหนุ่มมองหาใครบางคน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“  จะบ้าหรอฟาง “ โทโมะพูดโดยไม่ยอมมองหน้าฟางหรือป๊อปปี้เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฟาง! “ แก้วตะโกนเรียกเพื่อนสาวอย่างฟาง ก่อนที่ทั้ง2คนจะวิ่งเข้าไปกอดกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คิดถึงจัง ฟอด ฟอดด “ แก้วพูดแล้วหอมแก้มเพื่อนสาวอย่างฟางไปทั้ง2ข้างใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เฮ้ย! ถึงจะเพื่อนกันมานานอ่ะ แต่ตอนนี้มีแฟนแล้วนะฟาง มานี่เลย ฟอด ฟอด” ป๊อปปี้ดึงฟางไปอยู่ข้างตัวเองแล้วหอมแก้มับรอยที่แก้วหอมเอาไว้ ฟางเขินจัดกับการกระทำของชายหนุ่ม แก้วมองฟางอย่างล้อๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ โทโมะ “ แก้วหันไปเห็นโทโมะที่ยืนมองมาทางเธอเหมือนกัน ก็อึ้งๆไปไม่คิดว่าเขาจะมาที่นี่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ กลับกันเถอะแก้ว ฟางเหนื่อยอ่ะ “ ฟางเดินเข้าไปอ้อนแก้ว ก่อนทั้งหมดจะพากันกลับไปที่บ้านของสาวๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แม่จ๋า “ ฟางลงจากรถก็วิ่งเข้าไปหาแม่ที่ยืนรออยู่แล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ไม่ยอมกลับบ้านเลยนะเรา “ ฟางยิ้มแหยๆให้ผู้เป็นแม่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ กลับมาแล้วนี่ไงค้า “ ฟางพูดแล้วอ้อนผู้เป็นแม่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ สวัสดีครับคุณน้า “ ป๊อปปี้และโทโมะเดินเข้ามาพร้อมกับแก้วก็ยกมือไหว้แม่ของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ไม่ต้องเรียกน้าแล้วก็ได้มั้งลูก “ แม่ของฟางพูดแล้วมอง ป๊อปปี้ ชายหนุ่มยิ้มก่อนจะก้มหัวเล็กน้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เออ แก้วเมื่อกี้นี่เอี้ยงมาหาเรานะ น้าบอกว่าเราไปรับฟาง เอี้ยงเลยบอกว่าไปรอที่ไร่ “ แก้วพยักหน้ายิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เอี้ยงนี่ใครกันคะ เอ๊ะ! ฟางไม่อยู่ไม่กี่วัน มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า แก้ว! “ ฟางหันไปมองแก้ว แก้วยักใหล่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อย่างไม่แคร์ ก่อนจะเดินออกไป โทโมะมองตามอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินตามแก้วไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ คนนั้นใช่ไหมโทโมะ “ แม่ของฟางถามลูกสาวของตัวเอง ฟางพยักหน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แม่รู้จักได้ไงคะ “ แม่ของฟางไม่ตอบเพียงแต่กลับอมยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“  เรานะ ไปพักเถอะไป “ แม่ของฟางพูดกับลูกสาวของตัวเองก่อนจะเดินออกไปทางสวน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แปลกไหมป๊อป “ ฟางถามแฟนหนุ่ม ป๊อปปี้ยิ้มบางๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ป๊อปคะ “ เสียงเจื้อยแจ้วที่ดังมาจากด้านหลังของชายหนุ่มฟางมองโฟกัสทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ยัยป้า!!! “ ฟางตะโกนเสียงดัง อย่างตกใจเช่นเดียวกับป๊อปปี้ทีไม่คิดว่าว่าที่คู่หมั้นที่แม่ของตัวเองหามาให้จะตามมาถึงที่นี่

 

 

 

 

 

 

 

 

“  แกสิป้า! “

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แคทคุณมาที่นี่ได้ไง “ ป๊อปปี้ถามพร้อมกับพยายามแกะมือของสาวอึ๋มที่เกาะเขาอย่างกับปลิง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แคทไปหาคุณที่บ้านคุณหญิงแม่บอกว่าคุณมาเที่ยวที่นี่แคทเลยตามมาดูแลคุณไงคะ “ แคพุดพร้อมกับเบียดหน้าอกแสนบึ้มของตัวเองเข้าหาชายหนุ่ม ฟางเห็นก็ทนไม่ไหว เดินเข้าไปดึงป๊อปปี้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“  นี่ป้า รู้ว่ามีไม่ต้องเสนอ เพราะบางทีเขาอาจจะไม่ต้องการก็ได้ “ ฟางพูดแล้วมองหน้าแคทอย่างเอาเรื่อง ป๊อปปี้กลัวจะมีเรื่องเลยบอกให้แคทกลับไปก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แคทกลับไปก่อนเถอะ ป๊อปมาเที่ยวกับแฟน ต้องการเวลาส่วนตัว “ ฟางยิ้มเย้ยใส่แคทก่อจะคล้องแขนป๊อปปี้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ กรี๊ด! แต่แคทเป็นว่าที่คู่หมั้นคุณนะคะ “

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ก็แค่ว่าที่!!! คะ “ ฟางตอกกลับ แล้วยักคิ้วใส่แคท

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แก!!! “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ นี่คุณคะ ที่นี่บ้านของน้องฟางเขา แล้วถ้าคุณจะมาหาเรื่องพวกเราละก็เชิญออกไปเลยนะคะก่อนที่ดิฉันจะโทรแจ้งตำรวจ “ ขนมจีนเดินออกมาแล้วพูดนิ่งๆกับแคท แคทจะเอาเรื่องแต่สบตากับขนมจีนแล้วแคทดูเงียบลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ขอบคุณมากนะคะพี่ขนมจีน ฟางคิดถึงจังเลยคะ “ ฟางหันไปขอบคุณพี่สาวไม่แท้ที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เด็ก ก่อนจะเข้าไปกอด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ คะ คราวหน้าคุณป๊อปก็ควรจะดูแลคนของคุณให้ดีๆนะคะ ถ้ายัยนั่นมาทำร้ายน้องฟางขึ้นมาจะทำยังไง “ ขนมจีนร่ายยาวอย่างเป็นห่วงแล้วลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ครับ ผมจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกแน่นอน “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ น้องฟางคะ “ ขนมจีนเรียกสาวน้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ คะ “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ สร้อยยังอยู่กับน้องฟางหรือเปล่าคะ “ ฟางมองขนมจีนอย่างสงสัย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ คะ อยู่คะ “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“^^”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วพี่ขนมจีนรู้ได้ยังไงคะว่าฟางมีสร้อย “

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เอ่อ...”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ อ้าวเอี้ยง โทษทีนะ พอดีต้องไปรับฟางอ่ะ เราไปกันเลยไหม “ เอี้ยงเพื่อนสาวในคราวผู้ชายของแก้วยิ้มให้ก่อนที่แก้วจะเดินเข้าไปคล้องแขนเอี้ยงเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ โอ๊ยๆๆ นี่ถ้าไม่ติดว่าฉันเป็นเกย์  นี่เราเหมือนคู่ผัวตัวเมียละนะ555 “ เอี้ยงพูดขำๆ แก้วหัวเราะในความน่ารักของเพื่อนก่อนจะเดินไปขึ้นรถ โดยการกระทำของทั้ง2 คนอยุ่ในสายตาของชายหนุ่มอีกคนเสมอ

 

 

 

 

 

 

 

“ หึ! บอกว่าไม่ชอบผู้ชาย แต่เนี่ยนะไม่ชอบผู้ชาย “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“  พี่เอี้ยง! พี่แก้วว “ เสียงเด็กๆ บนเขาเรียกแก้วและเอี้ยง ทั้ง2คนมักจะขึ้นมาบริจาคของให้กับเด็กๆทีนี่บ่อยๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เป็นยังไงบ้าง ไม่ได้เจอนานเลย “

 

 

 

 

 

 

 

“ สวยขึ้นแล้วคะ สบายดีครับ “ เสียงเด็กๆๆตอบกันไป แก้วยิ้มขำ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ สนุกไหม “ เสียงเอี้ยงถามเด็กๆที่ชวนกันมาทำกิจกรรมกัน จนถึงเย็น เด็กๆๆต่างทำหน้าต่างเศร้าๆ จนเอี้ยงและแก้วมองหน้ากัน งงๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ทำไมทำหน้ากันแบบนั้นละจ้ะเด็กๆ “ เอี้ยงถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พวกพี่ๆ จะกลับไปแล้ว “ เด็กสาวคนหนึ่งพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ โถ่ เดี๋ยวพวกพี่ๆจะขึ้นมาหาบ่อยๆนะ “ เอี้ยงเดินเข้าไปอุ้มเด็กน้อยคนนั้นมา แล้วแก้วก็เดินเข้าไปหาแล้วยิ้มเล่นกัน ถ้าใครไม่รู้จักทั้ง3คน ก็คงคิดว่าเป็นพ่อแม่ลูก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ คุณเอี้ยง คุณแก้ว ตอนนี้ดินโคลนมันถล่มหน่ะครับ ถนนถูกตัดขาด คืนนี้คุณทั้ง2คนต้องค้างที่นี่แล้วละครับ “

 

 

 

 

 

 

 

 

“ อืมม ว่าไงแก “ เอี้ยงหันมาถามแก้ว แก้วพยักหน้าช้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ไม่เป็นไรคะ พวกเรานอนห้องเดียวกันก็ได้ จะได้ไม่ต้องเป็นภาระของคุณตาด้วย “ แก้วพูดเมื่อเห็นคุณตาจะย้ายข้าวของไปนอนอีกห้องกับเด็กๆๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แต่ว่า “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ไม่เป็นไรคะ พวกเรานอนได้ “ แก้วพูดแล้วมองหน้าเอี้ยง เอี้ยงพยักหน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เดี๋ยวแกนอนไปก่อนเลยนะ ฉันขอออกไปดูดาวก่อน “ แก้วพูดกับเอี้ยงเมื่อทั้ง2คนจัดการกับธุระส่วนตัวเสร็จ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ กรี๊ดด อื้ออออ่อยอะ  “ แก้วเดินออกไปแล้วมีคนบางคนเข้ามาลากหญิงสาวไปในป่าอีกทาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ โทโมะ! นายมาที่นี่ได้ยังไง “ แก้วตกใจเมื่อคนที่พาเธอมาเป็นชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ อื้อออ “ โทโมะไม่ตอบอะไรเพียงแต่ดึงแก้วมาจูบอย่างร้อนแรงจนร่างบางได้กลิ่นคาวเลือดที่ปากของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

เพี๊ยะ!

 

 

 

 

 

 

 

“อื้ออ “

 

 

 

 

 

 

 

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ อื้ออออ อ๊ะ “ โทโมะกัดที่มุมปากของหญิงสาวจนแก้วสะดุ้งด้วยความเจ็บ ก่อนจะมองหน้าชายหนุ่มแล้วจะตบอีกรอบแต่โทโมะรั้งแขนเอาไว้ก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ลองดูสิ ถ้าเธอตบ ฉันปล้ำ ก็ดีเหมือนกันนะ “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เลว!!” แก้วชะงักมือลง ก่อนจะตะคอกใส่ร่างสูงไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมกับฉันละร้องไห้ แต่กับมันกับสะดีดสะดิ้ง! “ โทโมะพูดเสียงดังใส่แก้วเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฉันกับเอี้ยงเป็นเพื่อนกัน “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพื่อน! ไหนเธอบอกว่าไม่ชอบผู้ชาย แล้วทำไมมีเพื่อนผู้ชายละ มันไม่แฟร์กับฉันเลยนะ “ โทโมะพูดแล้วเดินเข้าไปหาร่างบางอย่างช้าๆ แก้วเริ่มกลัวโทโมะมากกว่าเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ นะ นายออกไปนะ เอี้ยงไม่ใช่ผู้ชาย “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฉันจะเชื่อได้ยังไง “ โทโมะกระฉากแก้วมาแนบตัวก่อนจะกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาวจนแก้วขนลุกซู่!

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฉะฉัน ไม่ได้โกหก “ แก้วกล้วโทโมะมากกว่าเดิม เพราะชายหนุ่มไม่เคยทำแบบนี้กับเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แน่ใจ “ ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวที่สั่นเพราะกลัวเขาก็แกล้งแก้วมากกว่าเดิม เขาเชื่อหญิงสาวตั้งแต่แรกแต่เขาอยากจะรู้ว่าแก้วจะทำยังไงถ้าเขาทำแบบนี้กับเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ อื้อออ “ และแล้ว ก็มีแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้ชายหนุ่มและหญิงสาวเข้าหากัน โทโมะรั้งต้นคอของหยิงสาวเข้ามาเพื่อมอบจูบแสนหวานให้หญิงสาวได้มากกว่าเดิม เช่นเดียวกับแก้วที่ได้รับสัมผัสแสนออ่อนหวานของโทโมะก็เอามือโอบรอบต้นคอของชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ โทโมะรักแก้วหรือเปล่า .”แก้วถามชายหนุ่มทั้ง2สบตากัน ก่อนที่โทโมะจูบแก้วอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ถ้าไม่รักจะหึงขนาดนี้หรือไงละ หืมม “ โทโมะกระซิบแล้วขบเม้มที่ติ่งหูของแก้วของร่างบางเสียวๆไปทั้งตัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ โมะขอนะ “ โทโมะจูบแก้วก็พูด แก้วเขินหน้าแดง ก่อนจะพยักหน้า ชายหนุ่มพาหญิงสาวไปที่กระท่อมที่ไม่ไกล ก่อนที่ทั้ง2จะปลดปล่อยไปตามอารมณ์ของกันและกัน หัวใจ2ดวงที่เพรียกหากันมานานแสนนานจนตอนนี้ทั้ง2ดวงใจได้รู้กันและกันแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ เป็นอะไรไปฟาง “ ป๊อปปี้เห็นฟางหน้าหงิก

 

 

 

 

 

 

 

“ แก้วอ่ะสิ หายไปไหนก็ไม่รู้ “

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เอาหน่าแก้วอาจจะเข้าไปในเมืองหรือไหมก็ขึ้นดอยไง “ ป๊อปปี้กอดฟางจากด้านหลัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ นี่ไม่ต้องเลย เค้ามีแม่นะ ขอยังเหอะจะมาแอ้มลูกสาวเขานะ “ ฟางพูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ หื้อ ถ้าขอแล้วให้แอ้มหรือไงละ “ ฟางหัวเราะ แล้วพยักหน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ครับป๊อปขอแอ้มลูกสาวแม่นะครับ / จ่ะลูก “ ป๊อปปี้ทำเป้นพุดเสียงเล็กเสียงน้อยก่อนจะหอมแก้มฟางซ้ายขวา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พะพอเลยฮ่าๆ ป๊อปฟางจักกะจี้ “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ อ่ะๆๆ เอาไว้เข้าหอก่อนก็ได้ “ ป๊อปปี้กอดฟางจากด้านหลังแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ คะ ขอบคุณนะ “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ครับ แต่รับรอง คืนเข้าหอเมื่อไรไม่มีแรงลุกจากเตียงแน่ “ ฟางฟาดขนขายหนุ่มเบาๆ ก่อนที่ทั้ง2จะกอดกันอยู่เนิ่นนาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

เอาไปเลยเอาไป555 ขอบคุณที่ยังมีเม้นขึ้นมาตั้ง1เม้น5555 แทบร้องแสดงว่าเรื่องนี้สนุกแล้วจริงๆๆ อีกเรื่องเรื่องใหม่ตอนนี้แต่งไปได้6 ตอนเองคะ55 ท่าทางต้องรออีกนาน55555

ยังไงก็ฝากเรื่องใหม่ไว้ก่อนล่วงหน้านะคะ ช่วงนี้คนอ่านน้อยลงไปเยอะเลย ปกติปิดจะคึกคักนะแต่นี้หึหึ555

ไม่เป้นไรเราก็ยังต้องการที่จะลงเหมือนเดิมมม ยังไงก็ขอบคุณนะคะ  

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา