LOVE!! Her 0r His

 
 
 
 
 

 
 
 
 
เปลี่ยนทอมให้เป็นเธอ คุณเคยได้ยินไหม???
แล้วเปลี่ยนเธอให้เป็นนายละ เคยคุ้นหูบ้างหรือเปล่า???
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตอนที่16
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                    หลายวันผ่านไปโทโมะและแก้วดูจะสนิทสนมกันมากขึ้น ชายหนุ่มมักจะตามใจหญิงสาวเสมอ แล้วเขาก็มั่นใจแล้วว่าเขาเป็นแบบไหนกันแน่ในชีวิตจริง คงต้องขอบุณผู้หญิงที่อยู่กับเขาตลอดอย่างสาวแก้ว ที่ทำให้เขาเปิดใจตัวเองจริงๆ แก้วรู้สึกดีกับโทโมะขึ้นมาเรื่อยๆ แต่เพราะในความคิดของเธอมันทำให้เธอสนิทกับเขาเร็วมากกว่าเดิม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"  โมะมี่ " เสียงของแก้วที่เดินเข้ามาในห้องทำงานของชายหนุ่มแล้วเรียกเสียงดังจนโทโมะรีบดุ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้ว!! " ชายหนุ่มพูดแล้วส่งสายตาดุๆๆไป แก้วขำก่อนจะพยัหน้าแล้วเดินเข้าไปหาชายหนุ่มก่อนจะโอบด้านหลัง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ตะเอง...เค้าต้องไปภูเก็ตอ่ะ " แก้วพูดกับโทโมะแล้ววางคางไว้บนไหล่ของชายหนุ่ม ทั้ง2คนใกล้ชิดกันมาก มากจนแก้มของแก้วติดกับโทโมะ ชายหนุ่มในเต้นไม่เป็นจังหวะ ยิ่งสาวสวยทำแบบนี้มันยิ่งกระตุ้นให้ร่างกายของเขาสูบฉีดเร็วมกกว่าเดิม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นี่เดี่ยวคนอื่นมาเห็น ปล่อยเลย " โทโมะรีบแกะมือแก้วออก  ก่อนที่สติของตัวเองจะเตลิดไปสะก่อน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไมละ ฮั่นแหน่ะ ไม่ต้องมาแกล้งเขิน ตะเองเป็นผู้ฉิงเหมือนๆๆกะเข้าแหละน่าาา " แก้วพูดแล้วมองหน้าโทโมะอย่างล้อๆ แต่ชายหนุ่มกลับหุบยิ้ม แล้วก้มหน้าทำงานต่อ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" โมะ โมะ งอนแก้วหรอ " แก้วเห็นโทโมะนิ่งไปก็เลยพูดเสียงเล็กเสียงน้อย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ......... " โทโมะเงยหน้ามองสาวสวย แก้วรีบปริบตาให้ชายหนุ่มก่อนที่โทโมะจะยิ้มให้ แก้วยิ้มดีใจ ก่อนที่จะประตูห้องจะเปิดออก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" คุณโทโมะคะ นี่โปรเจ็คจากบริษัทไทยานนท์คะ " เลขาสาวสวยอย่างเกลเดินเข้ามาหาโทโมะแล้วเห็นโทโมะกำลังยิ้มให้แก้วก็รีบเดินเข้าไปขัดจังหวะพร้อมกับมองแก้วด้วยหางตา จนแก้วหมันไส้ เพราะตั้งแต่ที่เธอมาที่นี่แรกๆ แม่คนนี้ก็มักจะคอยหาเรื่องเธอตลอด ดีละวันนี้เธอขอหาเรื่องหน่อยแล้วกัน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ตะเอง พรุ่งนี้เค้าต้องไปภูเก็ตแล้วนะ ตะเองจะไปกับเค้าไหม " แก้วพูดพร้อมกับเดินไปนั่งบนโต๊ธทำงานของโทโมะ ชายหนุ่มมองแก้วอย่างยิ้มๆ ก่อนจะส่ายหน้าเพราะเขารู้ว่าเธอกำลังจะทำอะไร เกลได้แต่มองแก้วด้วยสายตาอาฆาต 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"  พรุ่งนี้คุณโทโมะมีประชุมกับลูกค้า คงจะไม่สะดวกหรอกคะคุณจริญญา! " เกลพูดแล้วยิ้มอย่างมีชัย โทโมะมองหน้าแก้วที่ดูเหมือนจะเอาเรื่องเกลก็อมยิ้ม ก่อนจะยื่นเอกสารให้เลขาสาวสวยไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไปกี่โมงละฮื้ม " โทโมะเงยหน้ามองหน้าหญิงสาวที่จ้องจะกินเลือดกินเนื้อเลขาสาวของเขา พร้อมกับกุมมือแก้วเอาไว้ แก้วเองก็อึ้งๆที่ชายหนุ่มมามุกนี้แต่ก็ดีจะได้แกล้งยัยบ้านี่ง่ายขึ้น 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ได้หมดเลยอ่ะ แก้วว่าจะไปบ่ายๆ ถึงโน่นก็เย็นๆๆ เดี๋ยวขึ้นเครื่องไปคะ " แก้วพูดเสียงหวานแล้วยิ้มให้โทโมะ ชายหนุ่มได้ยินก็ยิ้มหวานให้แก้วเช่นกัน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พรุ่งนี้ผมมีประชุมตอนเช้า คงทันอยู่แล้ว งั้นเดี๋ยวแก้วมารอเค้าที่คอนโดก็ได้นะ เดี่ยวกลับไปหา แล้วไปพร้อมกัน " แก้วยิ้มดีใจก่อนจะรีบลงมานั่งตักชายหนุ่มแล้วกอดโทโมะแน่น 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แต่ว่า!! " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไม่มีแต่ครับคุณเกล ผมขอเวลาส่วนตัวด้วยครับ " โทโมะพูดกับเกล แก้วยิ้มเย้ยให้หญิงสาวโดยที่เกลเดินกลับออกไปอย่างอารมณ์เสีย แก้วหัวเราะ มองตามเกล ส่วนร่างสูงกลับนั่งมองสาวสวยที่นั่งอยู่บนตัวของเขาหัวเราะก็ยิ้มตาม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นี่แล้วพรุ่งนี้จะไปกับแก้วจริงๆหรอ " โทโมะพยักหน้า แก้วยิ้มบางๆก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟางแล้วทำงานของตัวเองที่เอามาทำกับชายหนุ่มต่อ โทโมะมองหญิงสาวที่นั่งทำงานอย่าบงตั้งใจก็ยิ้ม พร้อมกับก้มทำงานของตัวเองต่อ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ว่าแหละ ทำไมเป็นเกย์ ดูดิ้เนี่ยกริ๊บเชียว " ฟางเดินเข้ามาในห้องนอนของชายหนุ่มที่บ้านของชายหนุ่ม แล้วพูด พร้อมกับมองไปรอบๆบ้าน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นี่หล่อนมาทำอะไรในห้องนี้ " แม่ของป๊อปปี้ที่จะเดินมาหาลูกชาย แต่กลับเห็นสาวน้อยในคืนนั้นก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" สวัสดีคะ คุณแม่ " ฟางยิ้มกวนๆให้หญิงวัยกลางคน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฉันไม่มีลูกสาว แล้วยิ่งเป็นเธอฉันยิ่งไม่ต้องการ " คุณหญิงสายสมรเชิดหน้าใส่หญิงสาว ฟางยิ้มขำๆก่อนจะทำเป็นไม่สนใจเดินเข้าไปล้มตัวลงนอนบนเตียงของชายหนุ่ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นี่!! หยุดนะ ลุกออกมาจากเตียงลูกชายชั้นสะ " คุณหญิงสายสมร รีบเดินเข้าไปพูดแล้วมองฟางอย่างเอาเรื่อง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แม่ครับ ฟาง... " ป๊อปปี้ที่เดินออกมาจากห้องน้ำ เห็นแม่ของตัวเองกับสาวน้อยที่มากับเขาด้วย ก็เรียก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ตาป๊อป แกพาแม่นี่มาที่นี่อีกทำไมห้ะ! " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แม่ครับ ฟางเป็นแฟนผมนะครับ ดังนั้นเธอก็มีสิทธิ์ที่จะมาที่นี่ " ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไปหาฟางที่นั่งอยู่บนเตียง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เหอะ! แล้วเพื่อนรักแกไปไหนละห้ะ โทโมะหายไปไหนแล้วละ ถ้าคิดจะหลอกฉันละก็ลองดู จะได้รู้ว่าใครเป้นใคร " แม่ของป๊อปปี้พูด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"  คุณแม่คะ! ป๊อปกับฟางไม่ได้หลอกอะไรคุณแม่หรอกคะ เราสองคนรักกันจริงๆ โอเคคะ เมื่อก่อนป๊อปปี้เค้าอาจจะสับสนกับตัวเองไปบ้าง แต่ตอนนี้เค้ารู้แล้วว่าเค้าต้องการอะไร แล้วคำตอบที่ฟางรู้มาตลอดตอนี้ เค้าต้องการฟาง...ไม่ใช่ผู้ชายหรือผุ้หญิงคนอื่นแน่นอนคะ!! " ฟางพูดแล้วจบัมือป๊อปปี้ก่อนจะยิ้มให้คุณหญิงสายสมร ป๊อปปี้มองฟางแล้วอมยิ้ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ........ " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" งั้นคุณแม่ดูนี่นะคะ " ฟางพูดจบก็ดึงป๊อปปี้มาจูบ ลิ้นบางแทรกเข้าหยอกล้อกับลิ้นหนาอย่างไม่ประสีประสา จนป๊อปปี้ทนไม่ไหวก่อนจะโอบเอวฟางเข้ามาใกล้ตัวเองแล้วใช้ลิ้นหนาเข้าไปความหาความหวานจนสาวน้อยแทบจะหมดแรงจนต้องรีบโอบรอบคอชายหนุ่มเอาไว้  การกระทำของหญิงสาวเล่นเอา คุณหญิงสายสมรแทบลมจับ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"  อืมมม " ฟางครางเสียงเบาๆ ก่อนที่ป๊อปปี้จะปล่อยหญิงสาวออกให้เป้นอิสระ ฟางเขินจนหน้าแดงก่อนจะรีบหลบสายตาของชายหนุ่มก่อนจะหันกลับไปมองคุณหญิง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แค่นี้พอหรือเปล่าคะ หรือจะมากกว่านี้ " ฟางพูดอย่างหอบๆ ก่อนจะปรับเสียงให้เป้นปกติ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฉัน " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไม่มีผุ้หญิงคนไหนยอมจูบผู้ชายที่ตัวเองไม่ได้รักก่อนหรอกนะคะ คุณแม่คงจะรู้ดี จริงมั้ยคะ " ฟางพูดจบหญิงวัยกลางคนมองหน้าลูกชายตัวเองที่ยิ้มบางๆใ้หตัวเองก็เดินหนีออกจากห้องไป ฟางถอนหายใจก่อนจะหันมามองหน้าชายหนุ่ม แล้วจะเดินหนี 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" จะไปไหนละครับที่รัก เมื่อกี้เค้ายังไม่อิ่มเลย " ป๊อปปี้รีบโอบเอวฟางเอาไว้แล้วแกล้งพูดเสียงหวานๆ จนสาวหวานเขินกว่าเดิม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พะ พอเลยตาบ้า คนอุตส่าห์ช่วย ปล่อย จะไปแล้ว " ฟางพูดเสียงตะกุกตะกัก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" 555 ไปไป เดี๋ยวป๊อปใส่เสื้อผ้าก่อนนะ เดี่ยวไปหาอะไรทานกัน แล้วจะได้เลยไปซื้อของไปรพุ่งนี้ด้วยนิ ใช่ไหม " ฟางยิ้มบางๆแล้วพยักหน้า ชายหนุ่มค่อยๆเดินเข้ามาใกล้สาวหวาน จนฟางถอยหนีไปเรื่อยๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ปากหวานจัง " ป๊อปปี้มองหญิงสาวที่หลับตาปี๋ก็ขำแล้วกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาวแล้วรีบเดินไปใส่เสื้อผ้า ฟางลืมตามองค้อนตามร่างสูงที่เดินออกไป พร้อมกับหน้าที่เห่อแดงร้อนผ่าวอย่าควบคุมไม่ได้ ...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 มาแล้วคะ โทษทีนะคะ พอดีไรรต์เตอร์เปลี่ยนบ้าน อีกหลังยังไม่มีเน้ตคะ มีแต่ในโทรศัพท์ ไรท์ไม่สะดวกที่จะอัพทางโทรศัพท์คะ แล้วอีกอย่างไรท์เพิ่งไปมีตติ้งมาเลยนั่งลงรูปแต่งรูปไปก่อน ใครอยากได้ IG หรือจะติดตามเราก็ได้ที่นี่เลยนะ 
 
 
 
IG:  MMNI_T
 
 
 
 ไม่ได้ขายของนะ555 ขอบคุณคะ ถ้าชอบเรื่องนี้อย่าลืมเม้นโหวตนะคะ ^^